‏عکس از Aseman

رطب خورده ای که منع رطب می کند... 💥💥💥یادداشتی درباره جدی گرفتن کرونا توسط سید صادق شیرازی ادامه مطلب در پست بعدی👇👇👇 @shajare_tooba 🌿

رطب خورده ای که منع رطب می کند... 💥💥💥یادداشتی درباره جدی گرفتن کرونا توسط سید صادق شیرازی 🔻🔻🔻 🔹دو تصویر فوق مربوط مربوط به سخنرانی جناب #سید_صادق_شیرازی است در شام عاشورا و هردو عکس در یک مکان و از یک زاویه گرفته شده است؛ اما یکی مربوط به محرم سال ۹۸ است و دیگری مربوط به محرم امسال. 🔸از ابتدای شیوع کرونا و بالاخص در محرم امسال همین مرجع خودخوانده در سخنرانی های مختلف به لزوم برگزاری #عزاداری حضرت سیدالشهدا حتی با خطر جانی پرداخته است و حتی تا آنجا پیش رفته که این خطر جانی را با قاعده «استثنا بودن امام حسین در تشریع الهی» حل می کند، و در این بین طرفداران وی با اتکا به این دست ادعاها و بخاطر رعایت مسائل بهداشتی در عزاداری ها، نظام اسلامی را به شدت مورد هجمه قرار داده اند و در مساله پیاده روی اربعین عملکرد نظام را موضع حکومت بنی العباس یک کاسه کردند. 🔹همچنین مسئول روابط عمومی دفتر سید صادق شیرازی (سید عارف نصرالله) در آستانه محرم امسال در سخنانی که در فضای مجازی پخش گردید، چنین ادعا می کند که: «کرونا باشد یا نباشد، ما مراسمات عزاداری را برگزار می کنیم و امسال بیشتر از هر سال دیگر می شود؛ مراجع تصمیم گیری خوششان بیاید یا نیاید، این دو ماه محرم و صفر برای ما ماه های همزیستی با کرونا خواهد بود» 🔸اما نکته جالب توجه در اینجا تفاوت رفتاری سید صادق شیرازی، در برگزاری مراسمات عزاداری محرم امسال بیت خود نسبت به سالهای گذشته است؛ که نمونه آن در تصویر فوق به خوبی قابل رویت است، به این صورت که مستمعین ایشان در سخنرانی ها با فاصله چندین متری از وی نشسته اند و البته این فاصله این طور که از ظاهر امر برداشت می شود، برای رعایت پروتکل های بهداشتی اعلام شده، نمی باشد، چرا که مستمعین ایشان در کنار هم و به هم تنیده نشسته اند و این فاصله بیشتر برای محافظت از شخص ایشان است. 🔹با این توضیح بسیار باعث تعجب است که مرجعی که خود را #احیاگر_شعائر می خواند و آن گونه ادعاها را درباره عزاداری و زیارت امام حسین دارد، چرا این طور کرونا را جدی گرفته و با چنین فاصله ای از مستعمین خود در مجلس عزاداری نشسته است؟؟؟ #رطب_خورده #ترس_از_کرونا @shajare_tooba 🌿

🔴 #امنیت_یا_عدالت| چرا حفظ نظام اوجب واجبات است؟ 🔻 #زمانـه | چرا حفظ نظام اوجب واجبات است؟ یعنی در تزاحم واجبی چون نماز و حج و زکات حفظ نظام اوجب است. چرا؟ بالاتر از این چرا امام فرمودند حفظ نظام از حفظ جان امام زمان واجب تر است؟ مگر تجسم و حقیقت عدالت امام زمان نیست؟ چطور ممکن است در تزاحم این دو حفظ نظام اولی باشد؟ 🔹 این مقدمه را داشته باشید. یک قدم جلوتر رویم. رهبر انقلاب امروز فرمودند امنیت نباشد، عدالت هم نیست. تکلیف برای برخی دوگانه های موهوم روشن شد. توجه کنیم که ما دوگانه امنیت و عدالت نداریم. دوگانه ولایت و عدالت هم نداریم. آنچه داریم نسبت است. مثلا نسبت امنیت با عدالت. 🔹 اما چرا فرمود امنیت مقدم است؟ توجه کنیم که عدالت، هدف است. مسیر و وسیله نیز در انحصار اسلام است. این اسلام است که ما را به عدالت می رساند واگرنه بقیه نحله ها و مشرب ها و مکاتب با هر سطح شعاری به توهمی از عدالت دست یافته اند. نمی از یمی.   اما.... 🔹اما تحقق اسلام روی زمین تنها و تنها در سایه تشکیل حکومت است. حکومت نباشد اسلام در حد احکام فردی فراتر نخواهد رفت و در پستوخانه ها و نهایتا به خانقاه و مساجد محصور می شود. به همین جهت به تعبیر رهبری همه انبیا به دنبال تشکیل حکومت بودند و در این راه یا قدرت یافتند و یا خون دادند. 🔹 با این توضیح امنیت در حکومت مسیر رسیدن به عدالت است و اساسا تحقق عدالت با مقدمه امنیت است. ولایت هم همین است.  مقصد ولایت، عدالت است. لذا تزاحمی نیست. ما با ولایت به عدالت می رسیم. 🔺 بازگردیم به مقدمه ابتدای متن. چرا حفظ نظام از حفظ جان امام زمان بالاتر است؟ احتمالا تا حدی روشن شده است. چون جان امام زمان نیز خرج اسلام شده و می شود و اسلام محقق نمی شود جز با تشکیل حکومت. 🔹 حکومت استقرارش به امنیت است و امنیت خاک راه عدالت. 🖌 #محسن_مهدیان

روزهای بسیار سخت! مهدی جمشیدی [1]. در مقایسه با دهه‌های گذشته، در هیچ زمانی، این‌اندازه مردم گرفتارِ «دشواری‌های معیشتی» نبوده و «کلافه» و «رنجور» و «زخمی» نشده بودند. بخشِ بسیار وسیعی از مردم، مبتلا به «فقر» شده‌اند و از گذرانِ «معیشتِ روزمرّه»‌اشان بازمانده‌اند. [2]. ریشۀ اصلیِ همۀ مشکلاتِ کنونی، «نسخۀ غلطِ حسن روحانی» بود؛ این‌که «مذاکره با آمریکا»، تحریم‌ها را برطرف خواهد کرد و اقتصادِ ما، شکوفا خواهد شد. این نسخۀ آغشته به تحریف، روزِ مردم را به شبِ تار تبدیل کرده است. [3]. حسن روحانی، نه تاکنون گِرهی از کارِ فروبستۀ مردم گشوده، و نه پس از این و در فرصتِ اندکِ باقیمانده، کاری خواهد کرد. این دولت، «دولتِ بی‌عمل» است و جز «مذاکرۀ بُرد- بُرد» (!)، هنری ندارد و کاری «بلد» نیست! این دولت، ثابت‌ترین متغیّرِ این معادله است! [4]. ماه‌هاست که جامعه در آستانۀ «انفجار» قرار گرفته است. «بهانه‌ای»، «منفذی»، «جرقه‌ای» ... کافی بود تا اتّفاقاتِ تلخی رقم بخورد. اگر هراس از ابتلای به کرونا در اثرِ حضور در تجمعات نبود، و اگر تلاش‌های ترمیمی و اصلاحی از سوی قوّۀ قضائیّه و مجلسِ جدید و نیروهای مسلح و گروه‌های خودجوشِ مردمی نبود، شک نباید کرد که آتش‌های مهیبی شعله می‌کشید. [5]. وقوعِ انفجارِ اجتماعی، یک نقصِ دیگر نیز دارد و آن، فقدانِ کسی است پرچمِ مخالفتِ خیابابی و شورش‌گونه با حسن روحانی را در دست بگیرد و هوادرانِ خود را به صحنه بخواند. رقیبان و مخالفانِ روحانی، چنین جنس و سرشتی ندارند. [6]. امّا آیا با وجودِ تداومِ این عناصر، می‌توان با اطمینان گفت که در یک سالِ آینده، انفجار و شورش و آشوبِ اجتماعی رخ نخواهد داد؟! پاسخ، منفی است. فشارهای اقتصادی‌ای که بر مردم وارد می‌شود، همچنان در حالِ «افزایش» بوده و «شیبِ صعودیِ تند»ی داشته است. بنابراین، نباید بعید دانست که در صورتِ ادامه‌یافتنِ این «فشارِ فرسایشی و عصبی‌کننده»، گروه‌ها و بخش‌هایی از مردم را به خیابان‌ها نکشاند. [7]. آیا باید میانِ «تداوم‌یافتنِ دولتِ روحانی» ازیک‌سو، و «رهاندنِ مردم از بحرانِ معیشتی»، یکی را انتخاب کرد؟! آیا باید در پیِ «کناره‌گیریِ روحانی» بود؟! به نظرم، جامعه هنوز آن اندازه که باید، هزینۀ خطای بزرگِ «نشاندنِ روحانی بر کرسیِ ریاست‌جمهوری» را نپرداخته است. باید باز هم «مجال» داد تا روحانی، هرچه‌بیشتر، خویش را بنمایاند و هیچ «شک» و «شبهه»‌ای در ذهنِ مردم باقی نماند. روحانی باید تا روزِ پایانی، در قدرت باقی بماند تا فردا، دستاویز و توجیهی در اختیار نداشته باشد. [8]. امروز آیت‌الله خامنه‌ای، بیش از هر کسی، از وضع و حالِ معیشتیِ مردم، ناخشنود، و دلواپسِ فقیران و محتاجان است، امّا چه کند که جز اوامرِ تسکین‌دهنده و ملایم‌کنندۀ معیشتِ مردم نسبت به نهادهای تحتِ نظارتِ خویش، اهرم و ابزارِ دیگری در اختیار ندارد. این فعّالیّت‌ها، علاجِ اصلی و قطعی نیستند، و همین مسأله، دلِ ایشان را می‌رنجاند. آب از جای دیگری گل‌آلود شده و همان نقطه را باید علاج کرد. [9]. من هیچ دلیلی برای رد و انکارِ این فرض که شرایطِ معیشتیِ کنونی، به‌صورتِ «ارادی» و «آگاهانه» طرّاحی شده است، در دست ندارم. شاید کسانی در داخل، می‌خواهند آیت‌الله خامنه‌ای را دچارِ «استیصال» و «اضطرار» کنند تا در نهایت، مجوزِ «مذاکرۀ دوباره» را از ایشان بگیرند و در فرصتِ اندکِ باقیمانده، حیثیّتِ سیاسیِ خویش را بازیابند و مردم را دوباره گرفتارِ «وسوسۀ مذاکره» کنند! این هدف، آنچنان بزرگ و مهم است که هاشمی‌رفسنجانی از زمانِ امام خمینی، در پیِ مذاکره با آمریکا بود و می‌خواست این امر در آن دوره تحقّق یابد، که البتّه نیافت. اینک که روحانی تا این نقطه پیش آمده، اگر عقب بنشیند، تا سالیانِ سال، بابِ مذاکره با آمریکا مسدود خواهد و این برای جریانِ غرب‌گرا و غیرانقلابی، به‌معنیِ شکستِ محض است. [10]. من برای انقلاب در «کوتاه‌مدّت»، دغدغه‌مند و نگرانم! مسأله برای من، «اکنون» است . گویا زمانه، محملِ حوادثی است ... https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🌄 یه جوک بگم؟... یه روز یه وزیر فرهنگ و ارشادی بود که مجله "سوره" رو به دلیل انتشار تصویر بالا توبیخ کرد و تا مرز تعطیلی کشوند 5 سال بعد همین وزیر با شعار "آزادی" رییس جمهور شد :/ #خاتمی چراغ زرد 🇮🇷🚩 ➖➖➖➖➖➖➖➖ @shomareshmakooszohor