🔹مجمع مطالبه گران شهرستان شاهرود با حضور و سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین مطیعی نماینده ولی فقیه استان و امام جمعه سمنان و عباس امینی امام جمعه شاهرود در حسینیه امام خمینی(ره) دفتر امام جمعه شاهرود برگزار شد. ۱۴۰۲/۱۲/۱۸ 🔰با نهاد امامت جمعه شاهرود همراه باشید... ┄┅💠@ejna_shahrod 💠┅┄

🔆 شان مسئولین در جمهوری اسلامی، چیزی بیشتر از نوکری کردن برای مردم نیست. اگر کسی معنایی بیش از این برای آن قائل است، قطعا امام خمینی، بنیانگذار انقلاب اسلامی را نشناخته است. حکومت از نوع ولایت، حکومتی بر مبنای محبت و احترام است. در مقیاس کوچک، سیطره ی پدر(ولی) بر فرزندان از نوع جبر و قانون نیست، بلکه ای رشته های محبت، احترام و ادبِ بین پدر و فرزندان است که شاکله و اسلوب خانواده را حفظ می کند. حال خانواده ای را تصور کنید با فرزندان زیاد مثلا ۳۰ فرزند. پدر این خانواده برای گذران و تامین امورات فرزندان باید تعدادی نوکر و خدمتکار استخدام کند. یکی از آن ها وظیفه دارد، غذا بپزد و خانه را تمیز کند، دیگری وظیفه دارد نان و گوشت و مرغ و... را از بازار تهیه کند. یکی به حیاط و باغچه ها رسیدگی می کند و دیگری بچه ها را به مدرسه می برد و می آورد. هر کدام از این نوکران در این خانه کاری انجام می دهند و در ازای کار خود مزد خوبی می گیرند. از شانِ ارباب، شان می گیرند و در جامعه محترم می شوند. این خانواده با ۳۰ فرزند مقیاس کوچکی از ایران ماست. در نوع حکمرانی ما، یعنی ولایت فقیه، رهبر جایگاهی پدرانه دارد و نوع ولایتش بر ملت از نوع محبت، احترام و ادب است. او برای رتق و فتق امور مسلمین، به فهرستی بلند بالا از خدمتگزاران نیاز دارد تا نوکری فرزندانش را بکنند. نام یک نوکر، رئیس جمهور است و نوکر دیگر رئیس مجمع تشخیص مصلحت، یکی وزیر است و دیگری وکیل، یکی رئیس قوه ی قضائیه است و دیگری رئیس قوه ی مقننه. یکی استاندار است و آن دیگری فرماندار یا شهردار. این اسامی دهان پرکن در یک چیز مشترک هستند و آن هم فلسفه ی وجودیشان است. آن ها مستخدمین مردمند. یعنی در چارچوب های مختلف از قبیل انتخابات، داوطلب شده اند تا نوکر مردم باشند. اما آیا خودشان و یا حتی مردم، چنین برداشت بدون تعارفی از این عناوین دارند. امام خمینی، حتی خودش یعنی ولی فقیه را نیز خدمتگزار مردم می دانست. او اهل تعارف نبود و معنی کلمه ی خدمتگزار را هم به خوبی می دانست. از مسئولین می خواست که برای مردم نوکری کنند. آیا حضرت امام تعارف می کرد؟ وقتی به این باور برسیم که مسئولین نوکر مردم هستند و نه یک کلمه بیش یا کم، پس قوانین حاکم بین این دو نیز چیزی فراتر از همان قانون کار نیست. مردم در مقامِ ارباب و مسئولین در جایگاه خادم و نوکر. ارباب پول می دهد و نوکر اطاعت می کند، احترام می گذارد، کار می کند و هر گاه از دست ارباب سخت گیرش خسته شد، استعفا می دهد و جایش را به نوکری می دهد که گوش به فرمان تر، قابل تر و کارآمد تر باشد. یکی از اصلی ترین کارهای مجلس آینده باید بازگرداندن معانی باشد. یعنی اگر روزی، نوکر به خادم سپس به خدمتگزار و بعد به مسئول و مدیر و رئیس تبدیل شد و باعث شد توهم اربابی و پاسخگو نبودن در برخی از آن ها شکل بگیرد تا جایی که با وقاحت بگویند به کسی پاسخ نمی دهند، امروز باید در بازگشت به انقلاب و آرمان های امام، دوباره معنای واقعی خدمتگزاری و نوکری احیا و نهادینه شود. https://eitaa.com/joinchat/681640447C8c3d2fa39b