🌹 نماز شب آخر رمضان
🌹 ده ركعت مى باشد ؛ در هر ركعت، حمد يك مرتبه و سوره توحيد ده مرتبه خوانده و در ركوع و سجود ده مرتبه گفته مى شود:
" سبحان اللّه و الحمدلله و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر "
🌹 بعد از هر دو ركعت، تشهد قرائت و سلام داده مى شود. بعد از فارغ شدن از تمام ده ركعت و سلام دادن، هزار مرتبه استغفار كرده و سر به سجده گذارده و گفته مى شود:
🌹" يا حى يا قيوم يا ذالجلال و الاكرام يا رحمن الدنيا و الاخرة و رحيمهما يا اءرحم الراحمين يا اله الاولين و الاخرين اغفر لنا ذنوبنا و تقبل منا صلوتنا و صيامنا و قيامنا "
🌹قسم به حق انکه مرا به نبوت برانگیخت جبرائیل مرا خبر داد از اسرافیل از خدای تبارک و تعالی که سر از سجده برنداشته باشد که بیامرزد خدا او را و قبول فرماید از او ماه مبارک رمضان را و بگذرد از گناهان او و این نماز در شب عید فطر نیز وارد شده است ولی در ان روایت است که تسبیح اربعه را در رکوع و سجود عوض ذکر رکوع و سجود بخواند و بجای " اغفر لنا ذنوبنا " تا به اخر دارد " اغفرلی ذنوبی و تقبل صومی و صلواتی و قیامی "
📚مفاتیح الجنان اعمال شب اخر ماه مبارک رمضان
قصه پر غصه جدایی بحرین(استان چهاردهم ایران)از خاک پرمهرایران بدلیل بی عرضگی رژیم محمدرضاشاه پهلوی سرسپرده دولت استعمارگر انگلیس
امروز ۲۱ ارديبهشت ماه مصادف با پنجاه و يکمين سالگرد راي شوراي امنيت سازمان ملل متحد به جدايي هميشگي جزيره بحرين، چهاردهمين استان ايران از مام ميهن است. قطعه اي ديگر از خاک ايران که پس از يک و نيم قرن از جدايي ارمنستان، آذربايجان، گرجستان و قفقاز شرقي شامل گنجه، شروان، تالش و باکو و چچن و اينگوش در قالب عهدنامه هاي گلستان و ترکمن از سرزمين مادري جدا شدند.
۱۵ عضو دائم و غيردائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد در سال ۱۳۴۹ با اجماع آرا و بدون مخالف دويست و هفتاد و هشتمين قطعنامه خود را صادر و جزيره بحرين را از سرزمين مادريِ خود، ايران جدا کردند و کشور مستقل بحرين را تشکيل دادند و شاه بي عرضه و فاقد صلاحيت پهلوي نيز به عنوان اولين مقام رسمي يک کشور اين کشور ايراني زاده را با تابعيت و پرچم ملت عرب پذيرفت و تبريک گفت.
اعضاي دائم شوراي امنيت شامل آمريکا، شوروي، انگلستان، فرانسه و چين و اعضاي غير دائم وقت شوراي امنيت شامل سوريه، بروندي، کلمبيا، فنلاند، نپال، نيکاراگوئه، لهستان، سيرالئون، اسپانيا و زامبا با استناد به گزارش هشتم فروردين ۱۳۴۹ دبيرکل وقت سازمان اين قطعنامه را تصويب کردند همچنين اظهارات شفاهي و نامه هاي مکتوب نمايندگان ايران شاهنشاهي و پادشاهي بريتانياي کبير و ايرلند شمالي که در روزهاي ۱۸ و ۲۹ اسفند ۱۳۴۸ تحويل دبيرکل وقت سازمان شده بود را هم در اين راي گيري موثر دانستند.
متن قطعنامه شماره ۲۷۸ شوراي امنيت به اين شرح بود:
۱- بر گزارش نماينده‌ي شخصي دبير کل که سر بسته با يادداشت دبيرکل در تاريخ ۳۰ آوريل ۱۹۷۰ مصادف با ۱۰ ارديبهشت ۱۳۴۹ در شوراي امنيت منتشر شد، صحه مي‌گذارد.
۲- از يافته‌ها و استنتاج گزارش مذکور استقبال مي‌کند به خصوص اين نکته که «اکثريت انبوه مردم بحرين خواهان شناسايي هويت خود به عنوان کشوري آزاد و مستقل با توانايي تصميم‌گيري در مورد روابطشان با ديگر کشورها هستند.»
تعجيل دولت و مجلس پهلوي
مجلس شوراي ملي سه روز بعد از صدور قطعنامه ۲۷۸ شوراي امنيت در تاريخ ۲۴ ارديبهشت ماه لايحه جدايي بحرين از خاک کشورمان را به راي گذاشت و به جز تعدادي انگشت شمار بقيه نمايندگان با اکثريت قاطع راي به جدايي هميشگي بحرين از ايران دادند. اين مصوبه مجلس در جلسه ۲۸ ارديبهشت ماه مجلس سنا نيز به راي گذاشته شد و هر ۶۰ نماينده اين مجلس لايحه دولت و مصوبه مجلس شوراي ملي را تاييد و تصويب کردند.
جدايي تراژيک
جزيره بحرين در جنوبي ترين نقطه خليج فارس و در شمال غربي کشور قطر از هزاران سال قبل جزو خاک ايران بوده و تاريخ و منابع تاريخي گواه محکمي بر اين مسئله هستند. حقانيت حاکميت ايران بر جزيره بحرين آنقدر مسلم و بديهي بود که انگلستان پس از ۱۵۰ سال اشغال آن، سر آخر سر به شاه ايران متوسل شد و در يک تراژدي سياسي بحرين را قانونا و به دست شاه و حکومت پهلوي از خاک ايران جدا کرد.
موافقت ايرانِ شاهنشاهي با اين کار مبتني بر برخي لابيهاي پشت پرده سياستمداران بريتانيايي و ايراني بود. لابي ها و بده بستانهاي سياسي و اقتصادي موجب شد محمدرضا پهلوي براي هميشه چشم بر اين حق قانوني و تاريخي ايران ببندد.
شاه در ۱۴ دي ۱۳۴۷ در سفر به دهلي نو اعلام کرد: دولت شاهنشاهي نمي‌خواهد با اعمال زور بحرين را تصاحب کند، بلکه حاکميت بحرين را به دلخواه اکثريت مردم، در يک همه پرسي آزاد زير نظر سازمان ملل متحد مي‌گذارد، تا اگر اکثريت مردم بحرين علاقه به ملحق شدن به ايران داشتند، بحرين در حاکميت ايران بماند و اگر خواستند از ايران تجزيه شوند، کشوري مستقل شوند.
محمدرضا پهلوي علاوه بر آنکه دست از ادعاي مالکيت بحرين برداشت، توجيهاتي نيز براي کم‌کاري در بازپس‌گيري حاکميت بحرين مطرح کرد. آنچنان که شاه براي توجيه اين عقب‌نشيني غيرقابل توجيه و نابخشودني خود، در ۲ آبان ۱۳۴۷ موافقت‌نامه‌اي با دولت عربستان امضا و پس از آن بود که در سفر به دهلي نو مواضع خود را مطرح کرد.
اميرخسرو افشار، قائم مقام وزارت خارجه و مسئول مذاکره با دولت انگلستان، موضع‌گيري جديد شاه را نتيجه «توصيه‌هاي رييس اينتليجنت سرويس انگليس در تهران» دانست و اين احتمال را مطرح کرد که شايد عقب‌نشيني بهت‌آور شاه در پي توافق با دولت انگلستان در تثبيت مالکيت ايران بر جزاير سه‌گانه ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک گرفته شده باشد.
شاه پهلوي در تاريخ ۲۴ دي ۱۳۴۸ در جمع کارکنان وزارت امور خارجه با تاکيد بر تسلط ۱۵۰ ساله دولت انگلستان بر جزيره بحرين گفت: انگليس اين جزيره را به ايران پس نخواهد داد و من نمي‌توانم چون دُن‌کيشوت رفتار کنم.
اسدالله علم نخست وزیرمحمدرضا شاه هم در کتاب خاطراتش با اشاره به توجيهات مکرر شاه در اين باره نوشت: 👇
کثريت ساکنان آن جزيره عرب هستند و به زبان عربي سخن مي‌گويند. به لحاظ اقتصادي مجمع‌الجزاير بحرين ديگر اهميت ندارند، زيرا نفت آنجا که تمام شده و صيد مرواريد نيز صرفه اقتصادي ندارد.
توجيه محمدرضا اين بود که «از نظر اهميت استراتژيکي و سوق‌الجيشي با وجود تسلط ايران بر تنگه هرمز آن جزاير ديگر ارزشي ندارد، از جهت امنيتي هم حفظ آن سرزمين پرهزينه و مستلزم استقرار يکي دو لشکر در آنجاست.»
آخرين توجيه محمدرضا پهلوي براي دفاع نکردن از تماميت ارضي ايران، اين بود که: من اهل اين نيستم که به زور حضور لشگرم، يک جايي را ضميمه خاک خود کنم.»
نقش نخست وزير
بعد از چراغ سبز اميرعباس هويدا، نخست وزير وقت پهلوي فرستاده سازمان ملل متحد به جزيره بحرين سفر کرد و به رايزني و گفت و گو با سران قبايل و عربهاي متنفذ بحريني پرداخت و گزارش اين سفر را با محوريت تمايل مردم بحرين به جدايي و استقلال به مجمع عمومي و شوراي امنيت سازمان ملل ارائه داد. شوراي امنيت سازمان ملل متحد نيز با صدور قطعنامه ۲۷۸ جدايي بحرين از ايران را تصويب کرد.
به دنبال آن شيخ نشين بحرين در ۲۳ مرداد ۱۳۵۰ استقلال خود از ايران را اعلام و حکومت و دولت پهلوي نيز به عنوان اولين کشور اين اعلام را به رسميت شناخت.
اميرعباس هويدا نخست وزير وقت هم در واکنش به انتقادات مطرح شده گفت: به هيچ کس مربوط نيست. دختر خودمان بود، به هر کس مي‌خواستيم شوهرش داديم.
ادعاي مالکيت انگلستان
در تاريخ ۱۰ خرداد ۱۲۴۰ شمسي قراردادي بين شيخ محمد بن خليفه، شيخ بحرين و فيليکس جونز نماينده سياسي انگلستان بسته شد که به موجب آن مجمع الجزاير بحرين رسماً تحت الحمايه انگليس شد. دولت انگليس در برابر اعتراض ايران به مفاد اين قراداد حضور دزدان دريايي و برقراري امنيت در خليج فارس را بهانه کرد و بر تسلط خود بر منطقه ادامه داد.
در سال ۱۲۸۵ شمسي انگليس ضمن عقد پيماني با حاکم بحرين، اين کشور را به قيموميت خود در آورد. ايران پس از عضويت در جامعه ملل در سال ۱۳۰۶ شمسي ادعاي مالکيت خود بر بحرين را مجدداً مطرح کرد. برخي از پژوهشگران انعقاد قرارداد جده بين انگليس و امير عربستان را دليل اين ادعاي ايران دانسته اند، چرا که طبق اين قرارداد ابن سعود پذيرفت که بحرين تحت الحمايه انگليس باشد و اقدام ايران در واقع اعتراضي به اين موضوع بود.
ايران قرارداد مذکور را مغاير با حق حاکميت خود بر بحرين و تماميت ارضي خود مي دانست. در اعتراض به اين قرارداد و در همين سال دولت ايران يادداشت شديد الحني را توسط وزير امور خارجه براي رابرت کلايو وزير مختار انگليس در تهران ارسال کرد و بر حاکميت مطلق ايران بر بحرين تأکيد کرد و ضمن آن رونوشتي از اين اعتراض را براي جامعه ملل فرستاد اما وزير امور خارجه انگليس يکسال بعد در يادداشتي به جامعه ملل اعتراض ايران را بي اساس دانست و عنوان کرد بحرين کشور مستقلي است که مشترکات جغرافيايي و نژادي با ايران ندارد.
در دوران رضا شاه نيز ايران همچنان مدعي حاکميت بحرين بود. در ۱۳۰۶ انگلستان قراردادي با عربستان سعودي درباره بحرين امضا کرد. دولت ايران بلافاصله نسبت به آن معاهده به طور رسمي اعتراض کرد و از آن به‌عنوان تجاوز به تماميت ارضي ايران به جامعه ملل شکايت کرد. اين دادخواهي ايران، توسط مخبرالسلطنه به عنوان نخست‌وزير، در صفحه ۶۰۵ روزنامه جامعه ملل مورخ خرداد ۱۳۰۷ به چاپ رسيد، اما به علت ضعف جامعه ملل و سپس شروع جنگ جهاني دوم و اشغال ايران توسط متفقين در شهريور ۱۳۲۰ اين اعتراض ايران راه به جايي نبرد.
در سال ۱۳۴۶ که انگليس در نظر داشت به دولت هاي خليج فارس استقلال بدهد، مسأله بحرين مجددا در صدر مسائل سياسي قرار گرفت علاوه بر آن در بهمن ۱۳۴۶ پس از اينکه انگلستان اعلام کردکه نيروهايش را تا پايان سال ۱۳۴۹ از شرق کانال سوئز خارج خواهد کرد، دولت ايران از اين تصميم استقبال کرد و اعلام کرد که از حق حاکميت خود بر بحرين منصرف نشده است. سپس، با طراحي و هدايت انگلستان قرار شد فدراسيوني متشکل از ۹ شيخ نشين جنوب خليج فارس و از جمله بحرين در قالب يک کشور واحد پس از خروج نيروهاي انگليسي از منطقه تشکيل شود. با اين بهانه، ايران با نقشه انگلستان وارد مصالحه اي شد که در نهايت امر به تجزيه بحرين منجر شد در حالي که حق حاکميت ايران بر جزاير سه گانه تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسي نيز با خدعه هاي بريتانيا همچنان مسئله ساز باقي ماند.
منابع:
۱-وب سايت سازمان ملل متحد
۲-پايگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامي، حسين مولايي، مقاله بازيگردان اصلي جدايي بحرين از ايران
۳-جدا شدن بحرين از ايران، موسسه مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
موشک‌های ارزون قیمت حماس این بلا رو امشب سر تل‌آویو آوردن، شما ببین با سجیل و شهاب چی بشه
🔴 قاضی‌زاده: با دخترم برای ثبت‌نام در انتخابات می‌روم تا بگویم با باندبازی سیاسی مخالفم
♦️ نایب رئیس مجلس که داوطلب کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری ١۴٠٠ است گفت که برای ثبت‌نام در انتخابات با دخترش و ابوترابی از نمایندگان #مجلس و از فرزندان #شهدا حضور می‌یابد تا بگوید با #باندبازی های سیاسی مخالف است.
عید فطر احتمالا جمعه است
🔹«موحدنژاد» عضو ستاد استهلال دفتر رهبر انقلاب: بر اساس پیش‌بینی کارشناسان، رویت هلال ماه شوال در غروب چهارشنبه کمی دشوار است و احتمال اینکه پنجشنبه روز آخر ماه رمضان و جمعه عید فطر باشد وجود دارد.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
درگیری طرفداران احمدی‌نژاد با کارمندان وزارت کشور
▪️احمدی‌نژاد به‌زور همراهان خود را داخل ستاد برد
🔹محمود احمدی‌نژاد به همراه آقایان شیخ الاسلامی، مرتضی تمدن، علی‌اکبر جوانفکر و حداقل دو نفر از اعضای تیم حفاظت خود برای ثبت نام به داخل ستاد انتخابات رفت.
🔸این درحالی است که برای ورود این تعداد از همراهان داوطلبان سخت‌گیری می‌شود و برخی داوطلبان روز گذشته ازجمله حسین دهقان و سعید محمد از اینکه همراهان‌شان نتوانستند وارد ستاد شوند، گلایه داشتند.
🔴خدا حافظی دوباره احمدی نژاد با نظام
♦️امروز آقای احمدی نژاد با جماعتی اندک که از پیش فراخوان شده و از شب گذشته در اطراف منزل وی خوابانده شده بودند، به وزارت کشور رفته و در حاشیه درگیری اطرافیانش، اقدام به ثبت نام نمود.
♦️احمدی نژاد که خودش به خوبی می داند صلاحیت این جایگاه را از دست داده است، بعد از ثبت نام، از تریبون وزارت کشور اقدام به قرائت بیانیه ای تند علیه نظام اسلامی نمود و تهدید کرد که اگر ردصلاحیت شود، اصلا انتخابات را قبول ندارد و در انتخابات نیز شرکت نکرده و رای هم نخواهد داد!
♦️وی سپس دستگاه های امنیتی نظام را نیز متهم به نفوذ عناصر فاسدی کرد که به دنبال خشونت علیه مردم هستند.
♦️در این زمینه اولا آقای احمدی نژاد متاسفانه با شیبی تند در حال تکرار رفتار امثال رجوی در ابتدای انقلاب و کشاندن برخی هواداران خود به رفتارهای رادیکال و خطرناک علیه نظام است.
♦️ثانیا از نظر مدل فکری، سخنان آقای احمدی نژاد ، تکرار رفتارهای امثال هاشمی رفسنجانی،میرحسین موسوی و روحانی... است که نظام را تا وقتی قبول دارند که خودشان بر آن حاکم باشند و نظرات خودشان اجرا شود وگرنه فتنه می کنند.
♦️ثالثا از الان به خیال خود می خواهد روغن ریخته را نذر امامزاده کرده و می خواهد تعداد افرادی را که به هر دلیل، از جمله عملکرد روحانی و سیاه نمایی های خودش در انتخابات شرکت نمی کنند را طرفداران خود بداند و بعد از انتخابات، تعداد هواداران خودش را با آن اعداد، القا کند. در صورتی که بعد از ماهها زور زدن و تبلیغات و ادعا، در هیچ اجتماع و جلسه ای در تمام نقاط کشور، نتوانسته تعداد قابل توجهی را جمع کند.
♦️رابعا آقای احمدی نژاد که سالهاست در پرتو مجاهدات همین نیروهای امنیتی، با امنیت و فراغ بال، در مسئولیت های مختلف حضور داشته و از امکانات پرهزینه ی حفاظتی و... استفاده کرده، چگونه می تواند چنین اتهاماتی را وارد کند؟
♦️و سوال مهمی که از مسئولین نظام دارم این است که چگونه اجازه می دهند فردی با استفاده از تیم بزرگ حفاظتی و انواع امکانات اهم از دفتر و نیروها و حقوق مالی خود و اطرافیانش، از بیت المال ارتزاق کند و باز هم از تریبون نظام و وزارت کشور، علیه نظام و ولایت سخن بگوید؟
فاعتبروا یا اولی الابصار