قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ: لاَ تُطْلِعْ صَدِيقَكَ مِنْ سِرِّكَ إِلاَّ عَلَى مَا لَوِ اِطَّلَعَ عَلَيْهِ عَدُوُّكَ لَمْ يَضُرَّكَ فَإِنَّ اَلصَّدِيقَ قَدْ يَكُونُ عُدُّواً يَوْماً مَا امام صادق عليه السّلام فرمود: رازى را به دوست خويش بگوى كه اگر دشمن تو آن را شنيد،تو را آسيب نرساند،زيرا چه بسيار دوستان كه سرانجام دشمن شوند. 📙الأمالی (للصدوق) ج۱ ص۶۷۰ @Sibtayn

👈🏼👈🏼 اشعاری جانسوز، به‌زبان فارسی، از مرحوم آیت‌الله #شیخ_محمدحسین_غروی_اصفهانی، معروف به: #كمپانى در مصيبت حضرت صدّيقه سلام‌الله‌عليها، و ما در اينجا به ذكر دو بند أوّل آن اكتفا مى‏كنيم: تا در بيت الحرام از آتش بيگانه سوخت كعبه ويران شد، حريم از سوز صاحبخانه سوخت‏ شمع بزم آفرينش با هزاران اشک و آه شد چنان، كز دودِ آهش سينه كاشانه سوخت‏ آتشى در بيت معمورِ ولايت شعله زد تا أبد زان شعله، هر معمور و هر ويرانه سوخت‏ آه از آن پيمان شكن كز كينه خمّ غدير آتشى افروخت تا هم خمّ و هم پيمانه سوخت‏ ليلى حسن قِدَم، چون سوخت از سر تا قدم همچو مجنون، عقلِ رهبر را دل ديوانه سوخت‏ گلشن فرّخ فر توحيد، آن دم شد تباه كز سُمُومِ شرك، آن شاخ گل فرزانه سوخت‏ گنج علم و معرفت شد طمعه أفعى صفت تا كه از بيداد دونان گوهر يكدانه سوخت‏ حاصل باغ نبوّت، رفت بر باد فنا خرمنى در آرزوى خامِ آب و دانه سوخت‏ كرْكَسِ دون، پنجه زد بر روى طاوس أزل عالمى از حسرت آن جلوه مستانه سوخت‏ آتشى آتش‏پرستى در جهان أفروخته‏ خرمن إسلام و دين را تا قيامت سوخته‏ * سينه‏اى كز معرفت گنجينه أسرار بود كى سزاوار فشارِ آن در و ديوار بود؟ طور سيناى تجلّى، مَشعلى از نور شد سينه سيناى وحدت، مشتعل از نار بود ناله بانو زد أندر خرمن هستى شَرَر گوئى اندر طور غم، چون نخل آتشبار بود آنكه كردى ماه تابان پيش او پهلو تهى از كجا پهلوى او را تاب آن آزار بود گردش گردون دون بين، كز جفاى سمرى نقطه پرگار وحدت، مركز مسمار بود صورتش نيلى شد از سيلى، كه چون سيل سياه روى گيتى زين مصيبت، تا قيامت تار بود شهريارى شد به بند بنده‏اى از بندگان آنكه جبريل امينش بنده دربار بود از قفاى شاه، بانو با نواى جانگداز تا توانائى به تن تا قوّت رفتار بود گرچه بازو خسته شد، وز كار دستش بسته شد ليك پاى همّتش بر گنبد دوّار بود دست بانو گرچه از دامان شه كوتاه شد ليك بر گردون بلند از دست آن گمراه شد 📚 ديوان كمپانى، ص۴۲_۴۴ @Sibtayn

سخن أميرمؤمنان عليه السلام در پيمان سرّی ميان ابوبكر و عمر ▫️حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام می‏ فرمايند : اگر آن ارتباط ويژه‏ ای كه ميان ابوبكر و عمر نبود ، امر خلافت را از من دفع نمی‏ كردند. «ولو لا خاصّة ما كان بينه وبين عمر ، لظننت أنّه لا يدفعهاعنّي» 📗(شرح نهج البلاغة : 95/6) در اینجا امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام صراحت دارند که قضیه خلافت ابوبکر از پیش تعیین شده بود. 🔸در عبارت طبری آمده : آنچه كه مانع خلافت من شد ، همان پيمانی سرّی بود كه ميان ابوبكر و عمر منعقد شده بود . «ولولا خاصّة ما بينه وبين عمر ، وأمر قد عقداه بينهما ، لظننت أنّه لا يدفعها» 📘 (المسترشد لمحمد بن جرير الطبري : 413.) 🔹در نقل سيد بن طاووس از كلينی اين چنين آمده : «ولولا خاصّة بينه وبين عمر وأمر كانا رضياه بينهما لظننت أنه لا يعدله عني» 📕كشف المحجة لثمرة المهجة : 177 ، نقلاً عن محمد بن يعقوب في كتاب الرسائل ، بحار الأنوار : 12/30 ، نهج السعادة للشيخ المحمودي : 210/5 . ▪️به راستی این پیمان سری چه بود که امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام به آن اشاره و اعتراض کردند؟ ▫️سهم عمر محفوظ است هنگامی كه عمر به اميرمؤمنان عليه السلام دستور بيعت با ابوبكر می‏دهد ، حضرت می‏ فرمايد: از پستان خلافت تا می‏توانی شير بدوش كه سهم تو محفوظ است ، و كار حكومت ابوبكر را محكم ساز كه روزی به تو باز خواهد گرداند : ▫️«احلب يا عمر حلباً لك شطره ، اشدد له اليوم أمره ليرد عليك غداً» 📚السقيفة وفدك للجوهري : 62 ، شرح نهج البلاغة : 11/6 ، المسترشد لمحمد بن جرير الطبري : 375 ، الامامة والسياسة ، تحقيق الشيري : 29/1 ، تحقيق الزيني : 18/1 ، أنساب الاشراف للبلاذري : 440 @Sibtayn

خليفه دوم از نظر ابوحنيفه+سند رواياتى در اين زمينه با سند صحيح نقل شده است. عبد الله بن أحمد بن حنبل در كتاب «السنة» مى‌نويسد: حَدَّثَنِي أَبُو الْفَضْلِ، نا مُسْلِمُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، نا عَبْدُ الْوَارِثِ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: نا سَعِيدٌ، قَالَ: «جَلَسْتُ إِلَى أَبِي حَنِيفَةَ بِمَكَّةَ فَذَكَرَ شَيْئًا فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ: رَوَى عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ كَذَا وَكَذَا، قَالَ أَبُو حَنِيفَةَ: ذَاكَ قَوْلُ الشَّيْطَانِ، وَقَالَ لَهُ آخَرُ أَلَيْسَ يُرْوَى عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص): أَفْطَرَ الْحَاجِمُ وَالْمَحْجُومُ، فَقَالَ: هَذَا سَجْعٌ فَغَضِبْتُ وَقُلْتُ إِنَّ هَذَا مَجْلِسٌ لا أَعُودُ إِلَيْهِ وَمَضَيْتُ وَتَرَكْتُهُ " 📒(الشيباني ، عبد الله بن أحمد بن حنبل (متوفاى290هـ) ، السنة ، ج1، ص227 ، ح403 ، تحقيق : د. محمد سعيد سالم القحطاني ، ناشر : دار ابن القيم - الدمام ، الطبعة : الأولي ، 1406هـ .) سعيد مى‌گويد كه در مجلس أبوحنيفه نشسته بودم كه در باره چيزى گفتگو شد، شخصى به او گفت: عمر بن خطاب چنين و چنان گفته است، ابوحنيفه گفت: اين سخن شيطان است، شخصى ديگرى گفت: مگر نه اين كه از رسول خدا (ص) روايت شده است كه : «حجامت‏كننده و حجامت شده هر دو افطار كردند» (روزه هر دو باطل است)؛ پس ابوحنيفه گفت: اين سجع (سخن با وزن و قافيه) است، پس من خشمگين شدم و گفت: اين مجلسى است كه من ديگر به آن برنخواهم گشت، از آن‌جا خارج شدم و او را ترك كردم. @Sibtayn

فاطمیه خط مقدم سقیفه مهمتر از دفن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حجت الاسلام بندانی @Sibtayn

عبادت حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها در کلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ▫️ حجت الاسلام سید علیرضا مرتضوی شاهرودی قال رسول الله صلى الله عليه و اله: وَ أَمَّا اِبْنَتِي فَاطِمَةُ فَإِنَّهَا سَيِّدَةُ نِسَاءِ اَلْعَالَمِينَ مِنَ اَلْأَوَّلِينَ وَ اَلْآخِرِينَ وَ هِيَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ هِيَ نُورُ عَيْنِي وَ هِيَ ثَمَرَةُ فُؤَادِي وَ هِيَ رُوحِيَ اَلَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ وَ هِيَ اَلْحَوْرَاءُ اَلْإِنْسِيَّةُ مَتَى قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّهَا جَلَّ جَلاَلُهُ ظَهَرَ نُورُهَا لِمَلاَئِكَةِ اَلسَّمَاءِ كَمَا يَظْهَرُ نُورُ اَلْكَوَاكِبِ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ وَ يَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِمَلاَئِكَتِهِ يَا مَلاَئِكَتِي اُنْظُرُوا إِلَى أَمَتِي فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ إِمَائِي قَائِمَةً بَيْنَ يَدَيَّ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهَا مِنْ خِيفَتِي وَ قَدْ أَقْبَلَتْ بِقَلْبِهَا عَلَى عِبَادَتِي أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ آمَنْتُ شِيعَتَهَا مِنَ اَلنَّارِ 📗الأمالی (للصدوق) ج۱ ص۱۱۲ @Sibtayn

چرا هر سال فاطمیه را برگزار می کنیم ؟ حجت الاسلام معاونیان

چگونه با شرابخوار تعامل نماییم؟ قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: شَارِبُ‏ الْخَمْرِ إِنْ مَرِضَ فَلَا تَعُودُوهُ، وَ إِنْ مَاتَ فَلَا تَشْهَدُوهُ، وَ إِنْ شَهِدَ فَلَا تُزَكُّوهُ‏، وَ إِنْ خَطَبَ إِلَيْكُمْ فَلَا تُزَوِّجُوهُ، فَإِنَّ مَنْ زَوَّجَ ابْنَتَهُ شَارِبَ‏ الْخَمْرِ فَكَأَنَّمَا قَادَهَا إِلَى الزِّنَا، وَ مَنْ زَوَّجَ ابْنَتَهُ مُخَالِفاً لَهُ عَلَى دِينِهِ فَقَدْ قَطَعَ رَحِمَهَا، وَ مَنِ ائْتَمَنَ شَارِبَ‏ الْخَمْرِ لَمْ يَكُنْ لَهُ عَلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ضَمَان‏. 📚(من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص58) حضرت صادق عليه السّلام فرمود: اگر شرابخوار، مريض شد عيادتش نكنيد؛ اگر از دنیا رفت، برای تشییع جنازه اش شرکت نکنید؛ اگر شهادت داد، شهادتش را نپذيريد؛ اگر خواستگارى كرد، به او دختر ندهید، 👈زيرا هر كس دختر به شرابخوار دهد، همانند آن است كه او را به سوى زنا كشانيده است، و هر كس دختر خويش را به همسرى مخالف دين خود دهد پس بدون ترديد رحمش را با او قطع نموده است، و هر كس به شرابخوارى اعتماد كند، خداوند متعال هيچ گونه از او حمايت نمی کند. @Sibtayn

مرحوم حاج اشرف کاشانی @Sibtayn

آثار منع حدیث در حکومت خلفا حجت الاسلام یزدانی @Sibtayn

علم بهتر است یا ثروت ؟ امام على عليه السلام : به هفت دليل، دانش برتر از دارايى است: 1️⃣اوّل: دانش ميراث پيامبران است و دارايى ميراث فرعونان. 2️⃣دوّم: دانش با انفاق كم نمى شود، اما دارايى با خرج كردن كم مى شود. 3️⃣سوّم: دارايى نيازمند نگهبان است، اما دانش دارنده خود را نگهبان است. 4️⃣چهارم: دانش در كفن هم با صاحب خود مى آيد، اما دارايى به جا مى ماند. 5️⃣ پنجم: دارايى براى مؤمن و كافر فراهم مى آيد، اما دانش جز براى مؤمن حاصل نمى شود. 6️⃣ششم: همه مردم در كارهاى دينى خود به دانشمند نياز دارند، اما به شخص دارا نيازى ندارند. 7️⃣هفتم: دانش، آدمى را در گذر از صراط نيرو مى بخشد، اما دارايى مانع گذشتن او مى شود. عنه عليه السلام : العِلمُ أفضَلُ مِنَ المالِ بِسَبعَةٍ : الأوّلُ : أنَّهُ مِيراثُ الأنبِياءِ و المالُ مِيراثُ الفَراعِنَةِ ، الثاني : العِلمُ لا يَنقُصُ بِالنَّفَقَةِ و المالُ يَنقُصُ بِها ، الثّالِثُ : يَحتاجُ المالُ إلَى الحافِظِ و العِلمُ يَحفَظُ صاحِبَهُ ، الرّابِعُ : العِلمُ يَدخُلُ فِي الكَفَنِ و يَبقَى المالُ ، الخامِسُ : المالُ يَحصُلُ لِلمُؤمِنِ و الكافِرِ و العِلمُ لا يَحصُلُ إلاّ لِلمُؤمِنِ ، السّادِسُ : جَميعُ النّاسِ يَحتاجونَ إلَى العالِمِ في أمرِ دينِهِم و لا يَحتاجونَ إلى صاحِبِ المالِ ، السّابِعُ : العِلمُ يُقَوِّي الرَّجُلَ عَلَى المُرورِ عَلَى الصِّراطِ و المالُ يَمنَعُهُ . 📙[منية المريد : 110.] @Sibtayn

نسخه ای قطعی برای استجابت دعا سیف بن عمیره می گوید: صفوان گفت امام صادق (علیه السلام) فرمود: «همواره این زیارت (عاشورا) و دعایش را بخوان، که من بر کسی که این زیارت و دعایش را از دور و نزدیک می خواند ضامنم که زیارتش قبول گردد، و سعیش مورد تقدیر خداوند شود، و سلام او به امام حسین (علیه السلام) برسد، و حاجتش - هر گونه و هر قدر باشد - از سوی خداوند برآورده گردد . » آنگاه امام صادق (ع) به من فرمود: «یا صفوان وجدت هذه الزیارة مضمونة بهذا الضمان عن ابی، و ابی عن علی بن الحسین، مضمونا بهذا الضمان عن الحسین، والحسین عن اخیه الحسن، مضمونا بهذا الضمان، والحسن عن ابیه امیرالمؤمنین مضمونا بهذا الضمان، و امیرالمؤمنین عن رسول الله (ص) مضمونا بهذا الضمان، و رسول الله عن جبرئیل مضمونا بهذا الضمان عن الله عزوجل مضمونا بهذا الضمان 📗مصباح المتهجد، تالیف ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، متوفی 460 ه . ق، طبق نقل بحارالانوار، ج 101، ص 299 و 300 . @Sibtayn