مسئله انتخاب من واقعا احساسم این که هیچی این زندگی درست من نیست شاید دلیل لجبازی منه ولی واقعاً از این وضع اذیتم وقتی یه ذره حرف می زنیم انگار نمی خوان زورم کن پس چرا من این حس ندارم؟ خسته شدم کسی نمی خوام برام تصمیم بگیرن فقط می خوام زندگی کنم حواسم هست آگاهانه دلم می خواد این اجازه دوباره نفس کشیدن داشته باشم پشتوانه می خوام نه قضاوت تحقیر قاضی نه ترد شدن محدود شدن فقط تنهام این حس منه

دیگه واقعا خسته شدم زندگی که من مهم نباشم چه زندگیه؟ حالم از تعریف شون از دین خدا قرآن ابری شده قلبم داره فشرده می شه ولی همین قلب فشرده همین سینه که به تنگ اومده دلش می خواد یه جور دیگه دین تعریف کنه دینی پُر از احترام محبت علاقه نه زورگویی

یه بار کل زندگیم نابود شد حالا هم هی سعی کردم بسازمش ولی به مو وصلِ زیادی قوی بازی دربیاری خدا یه امتحان ازت میگیره که خورد بشی نتونی بلند بشی دیگه حوصله صبر ندارم تو تلاش کن خدا حلش می کنه؟! برعکس هر چقدر می خوای پاشی زندگی ت بزاری پاش بیشتر می زنه پَس کلت می گه بشین بچه🙇🏻‍♀