❤️ بسم الله الرحمن الرحیم ❤️ السلام علیک یا ابا عبدالله خروج امام حسين عليه‌السلام از مدينه به سوي مكه 💠در اين روز در سال ۶۰ هجری امام حسين عليه السلام از مدينه منوره متوجه مكه شدند. 📚(ارشاد: ج ۲، ص ۳۴. اعلام الوري: ج ۱، ص ۴۳۵. بحار الانوار: ج ۴۴، ص ۳۲۹) 👈بنابر قولي شب ۲۹ رجب آن حضرت از مدينه خارج شدند. 📚(فيض العلام: ص ۳۲۹) 🌹در اين سفر همراه ايشان عقيله بني هاشم زينب كبري، برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، ام كلثوم، علي اكبر و ديگر اهل بيت عليهم السلام بودند. خواهران سيد الشهداء عليه السلام با عقيله بني هاشم سلام الله عليها ۱۳ نفر بودند. 🌷بانوان ديگر از منسوبين حضرت، عليا مخدره ام كلثوم صغري دختر زينب كبري سلام الله عليها كه با شوهرش به كربلا آمد و ديگري خواهر أمير المؤمنين عليه السلام جمانه دختر ابوطالب عليه السلام. 👈همچنين ۹ كنيز با حضرت از مدينه خارج شدند و ۱۰ نفر غلام با حضرت بودند. چند نفر از همسران امام مجتبي عليه السلام و ۱۶ نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبي عليه السلام و خانواده مسلم بن عقيل عليه السلام و ديگر اصحاب و بستگان حضرت نيز همراه بودند. 🔹لوازم و سواري هائي كه داشتند عبارت بود از 🐎۲۵۰ اسب، 🐫۲۵۰ ناقه. از اين تعداد، ۷۰ ناقه براي حمل خيمه‌ها، ۴۰ ناقه براي حمل ديگ و ظروف و ادوات ارزاق، ۳۰ ناقه براي حمل مشكهاي آب، ۱۲ ناقه براي جامه‌ها و دراهم و دنانير، ۵۰ ناقه براي حمل ۵۰ هودج تعبيه شده براي حمل مخدرات و علويات و اطفال و ذراري و خدمتگزاران و كنيزان، و بقيه شتران براي حمل وسائل مختلف كه مورد لزوم بود. 📚 كتاب مدينه تا مدينه: ص ۷۷ تا ۹۰.

نیم نگاهی به سوره توبه آیهٔ ٣٢

#درس_اخلاق_مکتوب 📍 وسیلهٔ آزمایش ✍ مقام معظم رهبری «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اخْتَبِرُوا إِخْوَانَکُمْ بِخَصْلَتَیْنِ فَإِنْ کَانَتَا فِیهِمْ وَ إِلَّا فَاعْزُبْ ثُمَّ اعْزُبْ ثُمَّ اعْزُبْ مُحَافَظَةٍ عَلَی الصَّلَوَاتِ فِی مَوَاقِیتِهَا وَ الْبِرِّ بِالْإِخْوَانِ فِی الْعُسْرِ وَ الْیُسْر» 📚شافی، صفحه‌ی ۶۵۲   فی الکافی، عن الصّادق (علیه‌السّلام): «اختبروا اخوانکم بخصلتین». اخوان، منظور مطلق معاشرین، علی‌الظاهر نیست. یعنی آن کسانی که میخواهید به عنوان برادران خود و افرادی که با آنها صداقت دارید، افراد نزدیک، کسانی را که به این عنوان میخواهید انتخاب کنید، این دو صفت را در آنها حتماً ملاحظه کنید. «فان کانتا فیهم»؛ اگر این دو صفت در آنها بود، چه بهتر؛ «و الّا فاعزب ثم اعزب ثم اعزب». عَزَبَ یعنی فاصله گرفتن، از آنها رو پوشاندن. [مثل] «لایعزب عنه مثقال ذرّة»(۱) که در قرآن کریم هست. دوری کنید از آنها. از آنها رو بپوشانید و دوری کنید. این دو صفت چیست؟ «محافظة علی الصّلوات فی مواقیتها». یکی این [که محافظ نماز باشند]. در مواقیت، لابد مراد مواقیت فضیلت است؛ و الّا مطلق مواقیت اگر مورد نظر باشد، ولو آخر وقت، اینکه خب، اگر کسی نکند این کار را، فاسق است. میخواهند بفرمایند که اهل نماز در وقت خود باشد، یعنی وقت فضیلت. مرحوم آقای بهجت (رضوان اللَّه علیه) -[که] مکرر این را از ایشان ما شنیدیم، هم خودمان شنیدیم، هم بالواسطه دیگران هم نقل کردند- میگفتند استادشان - علی‌الظّاهر مرحوم آقای قاضی مثلاً - به ایشان گفتند که اگر کسی نماز اول وقت را مراقبت بکند، من ضامنم برای نجات او، یا برای مثلاً رسیدن او به درجات بالا؛ یک همچین تعبیری. بنده یک وقت از ایشان پرسیدم که لابد نماز خوب دیگر؟ گفتند: خب، بله؛ نماز درست و حسابیِ با توجه، در اول وقت. اگر این را کسی مراعات بکند، این خودش یک عاملی است که انسان را عروج میدهد و به مراتب بالای توحیدی میرساند. یکی این. «و البرّ فی الاخوان فی العسر و الیسر». صفت دوم هم یک صفت اجتماعی است. اوّلی صفت فردی بود، بینه و بین اللَّه بود؛ این دومی بینه و بین النّاس است. کسی باشد که صفتش این باشد، که به برادرانش نیکی میکند؛ هم در عسر، هم در یسر. حالا این عسر و یسر، چه عسر و یسر خود انسان، ولو در عسر هم باشد، سختی هم باشد، بالاخره کمک میکند؛ حالا تنگدستی دارد، مالی ندارد که کمک بکند، اما میتواند تسلا بدهد، با زبان کمک کند، با آبرو کمک کند؛ هم ممکن است مراد عسر و یسر خود این کمک کننده باشد، هم عسر و یسر آن کمک شونده باشد؛ چون بعضی‌ها هستند، به انسان حاضرند کمک کنند، وقتی که حال انسان خوب است؛ وقتی اقبال به سمت کسی هست، حاضرند به او کمک کنند؛ محبت میکنند، کمک میکنند؛ به مجرد اینکه اقبال از او رو برگرداند، اینها هم رو برمیگردانند. بله، وقتی که اقبال از او ادبار کرد، اینها هم ادبار میکنند. نه، اینجور نباشد؛ در همه‌ی حالاتِ برادرش به او کمک کند و نیکی کند. ................. ۱) سبأ: ۳ 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

مناجات دلنشین وداع با ماه رجب از میثم مطیعی😢😭

نیم نگاهی به سوره توبه آیهٔ ٣٣

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #هر_روز_یک_مسألهٔ_شرعی 📍 حکم روزهٔ بیمار ❇️ فسمت اول : ❓آيا روزه از فرد مریض یا سالمی که روزه برایش ضرر قابل توجّهی دارد که عادتاً قابل تحمّل نیست و عقلاء از آن پرهیز می‌نمایند صحیح مي باشد؟ ✅ خير صحيح نمی‌باشد هر چند به حدّ ضرر حرام مثل مرگ یا نقص عضو نرسد. 📚عروه الوثقی فصل فی شرایط صحه الصوم مورد السادس ❓كسی كه می‏ داند یا اطمینان دارد روزه برای او ضرر قابل توجّهی ندارد ، هر چند پزشك بگويد ضرر دارد ، يا كسی كه يقين يا گمان دارد یا احتمال عقلایی می‌دهد كه روزه برايش ضرر قابل توجّهی دارد ، هر چند پزشك بگويد ضرر ندارد ، وظيفه اش چيست؟ ✅تشخیص ضرر داشتن و یا ضرر نداشتن با خود مکلف است. 📚 عروه الوثقی فصل فی شرایط صحة الصوم الأمر السادس 📚 منهاج الصالحين م 1029 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #هر_روز_یک_مسألهٔ_شرعی 📍#آتش_بازی و نظر فقهاء ❓نظر مراجع عظام تقلید در مورد چهارشنبه سوری و مراسم آن مانند آتش روشن کردن و پریدن از آتش چیست؟ ❓آیا هزینه کردن برای این مراسم و خریدن وسایل آتش بازی به صورت مطلق حرام است یا فقط مواد محترقه خطرناک؟ ✅1. آتش‌بازی و استفاده از مواد محترقه و ساخت و خرید و فروش آن، به خودی خود حرام نیست مگر اینکه؛ «موجب اذیّت و آزار دیگران باشد و یا تبذیر و اسراف مال محسوب شود و یا خلاف قانون و مقرّرات باشد، که در این‌صورت جایز نیست».[1] 2. اما درباره حکم شرعی این بازی‌ها در روز چهارشنبه پایانی سال که به «چهارشنبه‌سوری» معروف شده است، باید گفت: در منابع اسلامی (آیات و روایات) دلیلی که صریحاً اثبات یا نفی چنین مراسمی را بکند، وجود ندارد؛ از این‌رو، حرام بودن و یا نبودن برگزاری این مراسم، بستگی به شرایط دارد که حکم آن از عمومات به دست می‌آید: 🔹الف. اگر نشانه‌ای از آتش‌پرستی و یا دیگر مظاهر شرک باشد و با همین عنوان برگزار شود، همان‌طور که در دوران‌های قدیم چنین بوده است؛ جزو خرافات است و در اسلام محکوم شده و انجام آن حرام است.[2] 🔹ب. أما نوعاً مسلمان‌ها این مراسم را به عنوان آتش‌پرستى انجام نمی‌دهند. به همین جهت، اگر تنها به عنوان تفریح و سرگرمی، مراسم چهارشنبه پایانی سال انجام بگیرد - با توجه به شرایطی که گفته شد (نبود آزار و اذیّت دیگران، اسراف نکردن مال و ...)، و با این‌که برگزاری این مراسم ضرورتی نداشته - حرام نیست. 🔺به هر حال با توجه به اینکه در سالهای أخیر متأسفانه این مراسمات عاملی برای ایجاد خطر برای خود و دیگران شده است، بهتر است اجتناب گردد. .......................................... [1]. أجوبة الاستفتاءات ص243 سؤال 1105 . [2]. جامع الأحکام آیت الله صافی ج 2 ص 84 ، استفتاءات جدید آیت الله مکارم ج۱ سؤال 1733. 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #درس_اخلاق_مکتوب ✍ مقام معظم رهبری 📍مرزهای رفاقت «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا تَکُونُ الصَّدَاقَةُ إِلَّا بِحُدُودِهَا فَمَنْ کَانَتْ فِیهِ هَذِهِ الْحُدُودُ أَوْ شَیْ‏ءٌ مِنْهَا فَانْسُبْهُ إِلَی الصَّدَاقَةِ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ شَیْ‏ءٌ مِنْهَا فَلَا تَنْسُبْهُ إِلَی شَیْ‏ءٍ مِنَ الصَّدَاقَةِ فَأَوَّلُهَا أَنْ تَکُونَ سَرِیرَتُهُ وَ عَلَانِیَتُهُ لَکَ وَاحِدَةً وَ الثَّانِی أَنْ یَرَی زَیْنَکَ زَیْنَهُ وَ شَیْنَکَ شَیْنَهُ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا تُغَیِّرَهُ عَلَیْکَ وِلَایَةٌ وَ لَا مَالٌ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ لَا یَمْنَعَکَ شَیْئاً تَنَالُهُ مَقْدُرَتُهُ وَ الْخَامِسَةُ وَ هِیَ تَجْمَعُ هَذِهِ الْخِصَالَ أَنْ لَا یُسْلِمَکَ عِنْدَ النَّکَبَات» شافی، ص ۶۵۱   فی الکافی، عن الصّادق (علیه‌السّلام): «لا تکون الصّداقة الاّ بحدودها». صداقت(۱) مرزهائی دارد که اگر این خطوط اصلی و این مرزها وجود داشت، صداقتی که آثار فراوان شرعی و برادری شرعی بر آن مترتب است، مترتب خواهد شد؛ والاّ نه. «فمن کانت فیه هذه الحدود او شی‌ء منها فانسبه الی الصّداقة». حالا اگر همه‌ی حدود هم نبود، بعضی از این خطوط و مرزها باید باشد تا صداقت صدق کند. «و من لم یکن فیه شی‌ء منها فلا تنسبه الی شی‌ء من الصّداقة فأوّلها ان تکون سریرته و علانیته لک واحدة». اول این است که ظاهر و باطنش با تو یکسان باشد. اینجور نباشد که در ظاهر اظهار دوستی کند، [اما] در باطن با تو دشمن باشد؛ یا اینکه دوست نباشد حداقل خیر تو را نخواهد. این اولین شرط صداقت است. «و الثّانیة ان یری زینک زینه و شینک شینه»؛ [دوم اینکه] آنچه را که زینت توست، زینت خود بداند؛ آنچه عیب توست، عیب خود بداند. اگر شما به مقام علمی دست پیدا میکنید، یا یک کار برجسته‌ای میکنید که زینت برای شماست، این را برای خودش زینت بداند. اگر خدای نکرده چیزی در شما هست، صفتی، کاری، عملی که موجب عیب شماست، این را عیب خودش بداند؛ که طبعاً آثاری بر این مترتب است: سعی میکند برطرف کند، سعی میکند آن را پنهان کند. اینجور نباشد که منتظر بماند تا شما یک لغزشی پیدا کنید، خوشحال بشود از این لغزش. صداقت این نیست. «و الثّالثة ان لاتغیّره علیک ولایة و لا مال»؛ [سوم اینکه] اگر به یک قدرتی، حکومتی، ریاستی دست پیدا کرد، یا به یک مالی دست پیدا کرد، ثروتمند شد، وضعش با تو عوض نشود، تغییر نکند. بعضی‌ها اینجوری‌اند دیگر؛ با آدم رفیقند، به مجرد اینکه به یک مال و منالی، پولی، زندگی‌ای، چیزی میرسند، آدم می‌بیند اصلا نمیشناسند آدم را. اصلا نمیشناسد، کانّه نمیشناسد آدم را؛ از این قبیل هم دیده‌ایم آدم‌هایی را. اینجور نباشد. داشتن مال و مقام او را عوض نکند، وضعش را با تو [عوض نکند]. «و الرّابعة ان لا یمنعک شیئا تناله مقدرته»؛ [چهارم اینکه] هر کار از دستش برمی‌آید، از تو دریغ نکند. خدمتی میتواند بکند، کمکی، وساطتی، توصیه‌ای، هر کار میتواند برای تو بکند و خیری به تو برساند؛ از این امتناع نکند. «و الخامسة و هی تجمع هذه الخصال ان لا یسلمک عند النّکبات»؛ [پنجم اینکه] در نکبتها و رویگردانی‌های دنیا تو را رها نکند. [اگر] به یک مشکلی دچار شدی، [به یک] بیماری‌ای دچار شدی، سختی‌ای پیدا کردی؛ انواع و اقسام سختی‌ها دیگر - حالا در زمان ما ملاحظه میکنید؛ سختی‌های سیاسی و سختی‌های اقتصادی و حیثیتی و همه چی هست دیگر؛ انواعش را داریم می‌بینیم، که در گذشته در دورانهائی اینها را نمیدیدیم، لیکن حالا جلوی چشم ماست؛ امتحانها فراوان است - [در] اینطور موارد تو را رها نکند؛ کمک کند. ...................... ۱) صداقت در این روایت، به معنای دوستی است. 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

🌹 بسم الله الرحمن الرحیم🌹 #درسهایی_از_اصول_دین و زندگی 📍امام حسین علیه السلام فرمود : ❇️ ما اهل بیت را به خاطر دو چیز دوست نداشته باشید ⛔️ 👈 📛 به خاطر قرابت و نسبتی که با ما دارید . 👈 📛 به خاطر اینکه کار دنیاتون راه بیفته . ✅ بلکه ما رو به خاطر خدا و رسولش دوست بدارید تا در روز قیامت به مانند این دو انگشت سبابه کنار ما اهل بیت باشید . ♻️ مَنْ أَحَبَّنَا لَمْ يُحِبَّنَا لِقَرَابَةٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ وَ لاَ لِمَعْرُوفٍ أَسْدَيْنَاهُ إِلَيْهِ إِنَّمَا أَحَبَّنَا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ فَمَنْ أَحَبَّنَا جَاءَ مَعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ كَهَاتَيْنِ وَ قَرَنَ بَيْنَ سَبَّابَتَيْهِ 📚 اعلام الدین ج۱ ص۴۶۰ 🌹مسجد امام هادی علیه‌السلام🌹

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #هر_روز_یک_مسألهٔ_شرعی 🔔احکام اسلامی سهل وآسان است، به چند نمونه از آنها اشاره می شود:🔰 💝1.تکلیف در حد توانایی و قدرت . 💝2.آسان گرفتن بر مضطر و بیمار در نماز ، روزه ..... 💝3.تخفیف در نماز مسافر . 💝4.بیماری موجب سقوط برخی از تکالیف همچون روزه داری، انجام غسل، شرکت در نماز جمعه ، شرکت در جهاد و... است. 💝5.زنان در عادت ماهانه نباید نماز بخوانند . 💝6.ملاک نجاست اشیاءعلم ویقین است وتحقیق از نجاست اشیاء لازم نیست. 💝7.دربرخی از احکام برای آسان شدن تکلیف اجازه تبدیل داده شده است. مانند: کسی که آب برای او ضرر دارد،اجازه تیمم بدل از وضو یا غسل داده شده است. 💝8.کسی که روزه سال قبل را به دلیل بیماری نگرفته است، اگر تا سال بعد بیماریش طول بکشد، قضا نمی خواهد . 💝9.سخت نگرفتن بر بدهکار تنگ دست. 💝10.آب استنجاء (آبی که برای شستن خود در دستشویی استفاده می شود) باشرایطی پاک است ، ولو آب قلیل باشد. 💝11.شستن زخم های خونی بدن درصورتی که شستن آن مشکل باشد ، نیاز نیست . 💝12.مجموعه احکامی که در رساله ها به صورت تدریجی امده است ودر هر مرحله تخفیفی داده شده است . مانند کسی که نمی تواند ده نفر را سیر کند، سه روز روزه بگیرد و.... 💝13.درفقه چهار اصل آسان وجود دارد: 👌الف) اصاله الطهاره : به صورت طبیعی همه چیز پاک است مگر آنچه را که علم دارید نجس است . 👌ب) اصاله الحلیه : قانون دیگر این است که همه چیز حلال است مگر آنچه را که بدانیم حرام است . 👌ج) اصاله الصحه : در کارهای انجام شده ای که انسان شک دارد صحیح است انجام شده یا خیر، باید بنا به صحت بگذارد. 👌د) اصاله البرائه :شخصی که شک دارد عبادتی از او فوت شده و یا به دیگران بدهکار است بنا می گذارد بر این که بدهی ندارد . 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋 @masjedemamhadialaihesalam

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #درس_اخلاق_مکتوب ✍ مقام معظم رهبری «عَنْ أَبُو جَعْفَرٍ ع یَا صَالِحُ اتَّبِعْ مَنْ یُبْکِیکَ وَ هُوَ لَکَ نَاصِحٌ وَ لَا تَتَّبِعْ مَنْ یُضْحِکُکَ وَ هُوَ لَکَ غَاشٌّ وَ سَتَرِدُونَ عَلَی اللَّهِ جَمِیعاً فَتَعْلَمُون» 📚کافی، ج ۲، ص ۶۸۳   فی الکافی و التّهذیب، عن الباقر (علیه‌السّلام): [حضرت امام محمدباقر علیه‌السلام فرمودند:] «اتّبع من یبکیک و هو لک ناصح»؛  [از] آن کسی که حرفهائی به تو میزند که آنقدر تلخ است که تو را به گریه می‌آورد، اما خیرخواه توست؛ حرف او را قبول کن. «اتّبع» یعنی حرف او را گوش کن، بپذیر؛ [اگرچه] تلخ است، لیکن به نفع توست. «و لا تتّبع من یضحکک و هو لک غاش»؛ ولی گوش نکن، پیروی نکن از حرف آن کسی که حرفهای شیرینی میزند که خوشت می‌آید و لبهای تو را به تبسم باز میکند، اما «و هو لک غاش»؛ فریبگر است، غش میکند با تو، خیرخواهی ندارد، از روی بددلی و بدخواهی است، [ولی] حرفی میزند که تو خوشت بیاید؛ از این شخص پرهیز کن. «و ستردّون الی اللَّه جمیعا فتعلمون»؛ وقتی پیش خدای متعال رفتید، آنگاه حقایق دلهای یکدیگر را آنجا خواهید فهمید 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 📍 نگاهی گذرا به رسالهٔ حقوق امام #سجاد علیه السلام : 1 - حق اللّه 2 - حق نفس بر انسان 3 - حق زبان 4 - حق گوش 5 - حق چشم 6 - حق پا 7 - حق دست 8 - حق شكم 9 - حق غريزه شهوت 10 - حق نماز 11 - حق روزه 12 - حق صدقه 13 - حقّ حجّ 14 - حق قربانى 15 - حق فرمانروا 16 - حق آموزگار 17 - حقّ مالك 18 - حقّ رعيت 19 - حقّ دانش آموز 20 - حقّ همسر 21 - حقّ برده و غلام 22 - حقّ مادر 23 - حقّ پدر 24 - حقّ فرزند 25 - حقّ برادر 26 - حقّ مولا بر بنده آزادشده او 27 - حقّ بنده آزادشده بر مولا 28 - حقّ احسان كننده 29 - حقّ مؤذّن 30 - حقّ امام جماعت 31 - حق همنشين 32 - حق همسايه 33 - حق دوست 34 - حق شريك 35 - حق ثروت 36 - حق بستانكار 37 - حق معاشر 38 - حق طرفين دعوا 39 - حق مستشير 40 - حق مشاور 41 - حق نصيحت خواه 42 - حق نصيحت كننده 43 - حق بزرگسالان 44 - حق خردسال 45 - حق سائل 46 - حق مسوول 47 - حق شخص شادمان كننده 48 - حق بدى كننده 49 - حق هم كيش 50 - حق اهل ذمّه 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋

نیم نگاهی به سوره توبه آیهٔ ٣۴

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 #درس_اخلاق_مکتوب ✍ مقام معظم رهبری 🌹صفای شیعیان «قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَ یَجِی‏ءُ أَحَدُکُمْ إِلَی أَخِیهِ فَیُدْخِلُ یَدَهُ فِی کِیسِهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یَدْفَعُهُ فَقُلْتُ مَا أَعْرِفُ ذَلِکَ فِینَا فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فَلَا شَیْ‏ءَ إِذاً قُلْتُ فَالْهَلَاکُ إِذاً فَقَالَ إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ یُعْطَوْا أَحْلَامَهُمْ بَعْد». 📚کافی، ج ۲، ص ۱۷۴   فی الکافی، عن الباقر (علیه‌السّلام)؛ «أ یجی‌ء احدکم الی اخیه فیدخل یده فی کیسه فیأخذ حاجته فلا یدفعه». حضرت امام محمد باقر (علیه‌السّلام) از یکی از اصحابشان سؤال میکنند - که این مقدمه دیگر ذکر نشده که آن صحابی که بود و چه سؤال کرده بود و از کجا آمده بود؛ اینها دیگر توی این روایت نیست - که آیا در آنجائی که شما هستید، وضعیت اینجوری است که یکی از شماها بیاید دستش را توی جیب برادر دینی‌اش بکند و هر چه که لازم دارد، از توی جیب او بردارد، او هم ناراحت نشود؟ به این حد رسیده‌اید که جیبتان برای همدیگر رایگان باشد؟ مرحوم حرزالدین نقل میکند که شیخ خضر در زمان مرحوم کاشف‌الغطاء از علمای بزرگ بود و خیلی مورد توجه مردم قرار داشت. میگوید در روز عید، مردم نجف و عشایر و اینها که به شیخ خضر علاقه داشتند، منزل او آمدند و هدایا آوردند - پول آوردند، طلا آوردند - و همین طور جلوی ایشان میگذاشتند و ایشان هم آن پولها و طلاها را جلوی دستش گذاشته بود و همان طور روی هم کوت شده بود. بعد شیخ جعفر کاشف‌الغطاء آمد. معلوم میشود آن وقتها هنوز شیخ جعفر به مقام ریاست نرسیده بود. ایشان آمد و نشست و چشمش به این پولها و طلاها افتاد. بعد یواش‌یواش نزدیک ظهر شد و مردم رفتند. شیخ جعفر بلند شد گوشه‌ی عبایش را پهن کرد و این طلاها و پولها را گوشه‌ی عبایش ریخت و گفت خداحافظ شما، و رفت! شیخ خضر هم نگاهی کرد و چیزی نگفت؛ کأن لم یکن شیئاً مذکورا! حالا این قصه‌ای که نقل کردم، دنباله هم دارد، که دنباله‌هایش باز از این جالبتر هم هست. به هر حال حضرت سؤال میکنند که در اموال شخصی، شما اینجور هستید که مثلاً قبایتان را آنجا آویزان کرده‌اید، رفیقتان می‌آید دست میکند توی جیب قبای شما و یک مقدار پولی که لازم دارد، برمیدارد و بقیه‌اش را آنجا میگذارد و بعد راه می‌افتد میرود، به شما هم اصلاً برنخورد و ناراحت نشوید؟ چنین وضعی بین شما هست؟ «فقیل ما اعرف ذلک فینا». آن راوی گفت که در بین خودمان اینجور وضعی نیست. «فقال فلا شی‌ء اذاً»؛ فرمود: پس هنوز خبری نیست، هنوز چیزی نیست. من اینجا این حاشیه را اضافه کنم که این مالِ زمان امام باقر (علیه الصّلاة و السّلام) است. در آن زمان، شیعه تدریجاً داشت شکل میگرفت. بعد از حادثه‌ی عاشورا، در ظرف این ۳۳ سال، ۳۴ سالی که دوران امام سجاد (علیه الصّلاة و السّلام) بود، تدریجاً و یواش‌یواش مردم جمع میشدند؛ چون بعد از حادثه‌ی عاشورا، آن شدت عملی که به خرج داده شده بود، شیعه را متفرق کرد؛ بعضی‌ها برگشتند، بعضی‌ها منصرف شدند، بعضی‌ها از ولایت اهل بیت پشیمان شدند؛ هر کسی به یک طرفی رفت. در این ۳۴ سال، یواش‌یواش مردم جمع شدند. در زمان امام باقر (علیه الصّلاة و السّلام) مردم بیشتر جمع شدند. مردم تدریجاً در شهرها، در نقاط مختلف، نزدیک و دور، جمع میشدند. این مال آن وقت است که حضرت میخواهند بگویند این کانونهای تشیع را باید در سرتاسر دنیای اسلام اینجوری تشکیل دهید، اینجور با هم باصفا باشید. حضرت وقتی فرمودند «فلا شی‌ء» - هنوز هیچ خبری نیست؛ آنی که باید بشود، نشده است - آن طرف ترسید؛ «قیل فالهلاک اذاً؟». «هلاک» در اینجا و در خیلی جاهای دیگر به معنای مردن نیست؛ به معنای بدبخت شدن است: یعنی پس دیگر بدبخت شدیم آقا؟ دیگر هیچی نیست؟ «فقال انّ القوم لم‌یعطوا احلامهم بعد». «احلام» در اینجا جمع «حلم» است. ماده‌ی «حَلُمَ یَحلُمُ» به معنای حلم ورزیدن است؛ با «حَلَمَ یَحلُمُ» که به معنای رؤیا و اضغاث احلامی که در قرآن هست، تفاوت دارد؛ آن از باب نَصَرَ یَنصُرُ است، حَلَمَ یَحلُمُ است؛ این از باب شَرُفَ یَشرُفُ است؛ حَلُمَ یَحلُمُ. اینجا احلام جمع حلم است. پس هنوز به آن بردباری و آن ظرفیت لازم نرسیده‌اید. بنابراین به معنای هلاک نیست که بگوئیم نابود شدید، عذاب خدا گریبان شما را گرفت؛ نه، به معنای این است که هنوز آن ظرفیت لازم را پیدا نکرده‌اید. 🦋مسجد امام هادی علیه‌السلام🦋