✅ علی (ع) و چالش مرگ همه می‌میریم. شاید به مذاق‌مان خوش نیاید، اما خوشایند یا ناخوشایند، دیر یا زود، همه‌ی ما می‌میریم. نمی‌خواهم برای کنار آمدن با کرونا مقدمه‌چینی کنم یا کسی را ناامید کنم یا بترسانم. ترس را که خودبخود حتی اگر به روی خودمان نیاوریم، همه کم یا بیش داریم. می‌خواهم این سخن ترس‌شکن علی علیه‌السلام را یادآوری کنم که: کفی بالأجلِ حارساً؛ تا اجل -این موعد مقرر مرگ- هست، انسان به چیز دیگری برای پاسداری از عمر و جانش نیاز ندارد! کرونا کمک کرد هر کس دوباره از خودش بپرسد: «راستی راستی من هم قرار است بمیرم؟! آن هم بی برنامه‌ریزی قبلی خودم؟! و اگر کرونا نبود قرار نبود بمیرم؟!...». ترس از کرونا تجربه‌ی یادآوری بدیهیات بود. اگر شهادت سلیمانی از ما پرسید «با مقام شهادت چقدر فاصله دارید؟»، کرونا به ما گفت «اصلاً برای مرگ خودتان آماده‌اید؟!» همه‌ی این‌ها معنایش تعطیل کردن تلاش در کنار دعا و توکل و توسل نیست؛ که همه در طول تقدیر و قضای الهی و در دل آن جا دارند. حرف، حرف بهترین و واقعی‌ترین راه شکست ترس است‌ در برابر هر راه حل فرعی دیگری. کسی که از مرگ بترسد و خود را در انتظار آن ببیند، غمی دارد که هیچ چالش فانتزی‌ای چاره‌اش نیست. لبخند و رقص و سرگرمی و فراموش کردن مرگ، فقط به حال کسی مفید است که یا با مرگ روبرو نشده است یا بر ترس از آن غلبه کرده است. مرگ با تمام چهره‌ی کریهی که از آن ساخته‌ایم، واقعیت هر لحظه‌ی ما موجودات بی‌چیز و وابسته است. مرگ نگاتیو ظهور زندگی است و آن‌هایی که با خود زندگی چالش کرده‌اند، یعنی با مرگ انس دارند. واللَّهِ لَابْنُ أَبِي طالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْىِ أُمِّهِ... (خطبه ۵) پس سرانجام، #کرونا_را_شکست_می_دهیم اما نه از ترس مرگ، بلکه با پیروز شدن بر ترس مرگ، با مرگ‌آگاهی و مرگ‌آشنایی و با خود مرگ، که موعدش بهترین جان‌پاس است. #مرگ #کرونا #ترس #مرگ_آگاهی #کفی_بالاجل_حارسا #كفی_بالأجل_حارسا #امام_علی #نهج_البلاغه #انس_با_مرگ #چالش_لبخند #چالش_مرگ اما بعد.../ یادداشت‌های محمدجواد میری: 🆔 @smjmiry