🖼هرروز خود را با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز کنیم: 🪧تقویم امروز: 📌 چهارشنبه ☀️ ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ هجری شمسی 🌙 ۱۲ ذی الحجه ۱۴۴۵ هجری قمری 🎄 19 ژوئن 2024 میلادی 📖حدیث امروز: امیرالمومنین علیه السلام: انسان تهیدست در شهر خویش نیز بیگانه است . 📗نهج‌البلاغه حکمت ۳ 🔖مناسبت امروز:نداریم

#دانا #نادان

📌چرا واژه صالح مقبول را بر سر زبانهای ما گذاشتند؟! مردودشدن منطق غلط احزاب قدرت طلب سیاسی مبنی بر ترجيح "صالح مقبول" بر "انتخاب اصلح" در پاسخ مهم امام خامنه ای به يك استفتاء از معظم له استفتاء👇 مقام معظم رهبري شركت در انتخابات را واجب دانستند، انتخابات اصلح را هم واجب دانستند، در بحث انتخاب اصلح شروط ديگري هم هست؟ بعضي مي گويند در انتخاب اصلح، مقبول جامعه هم مطرح است، آيا انتخاب اصلح قيدي دارد يا خود انتخاب اصلح از ديد فرد مهم است، ولو اينكه هيچ كس به آن رأي ندهد؟ پاسخ آقا: مقبول جامعه بودن يا نبودن از همان رأي مردم مشخص مي شود كه آيا مقبول هست يا خير. شهرت افراد دليل اصلح بودن ايشان نمي شود، ممكن است كسي مشهور باشد ولي اصلح نباشد، يا يك كسي مشهور نباشد ولي اصلح باشد. سعي كنيد به #اصلح رأي بدهيد ولو آنكه آن فرد، شهرتي بين مردم نداشته باشد. #💎فضایل مولایمان را به همه بگوییم 

🔷 دلنوشته شهید عارف دکتر مصطفی چمران در غم فراقِ دکتر شریعتی ♦️دکتر چمران در این نامه، از تأثیری که شریعتی بر روح و جهان‌‌بینی و شخصیت وی گذاشته‌ می‌گوید و مروری می‌کند بر بعضی از کتب شریعتی که در این بین کتاب «کویر» را از محبوب‌ترین‌ کتاب هایش می‌داند. 🔹ای علی! همیشه فکر می‌کردم که تو بر مرگ من مرثیه خواهی گفت و چقدر متأثرم که اکنون من بر تو مرثیه می‌خوانم! ای علی! من آمده‌ام که بر حال زار خود گریه کنم؛ زیرا تو بزرگتر از آنی که به گریه و لابه ما احتیاج داشته باشی! خوش داشتم که وجود غم‌آلود خود را به سرپنجه هنرمند تو بسپارم، و تو نیِ وجودم را با هنرمندی خود بنوازی و از لابلای زیر و بم تار و پود وجودم، سرود عشق و آوای تنهایی و آواز بیابان و موسیقی آسمان بشنوی. 🔹ای علی! تو را وقتی شناختم که کویر تو را شکافتم و در اعماق قلبت و روحت شنا کردم و احساسات خفته و ناگفته خود را در آن یافتم. قبل از آن، خود را تنها می‌دیدم و حتی از احساسات و افکار خود خجل بودم و گاه‌گاهی از غیرطبیعی بودن خود شرم می‌کردم؛ اما هنگامی ‌که با تو آشنا شدم، در دوری دور از تنهایی به درآمدم و با تو هم‌راز و همنشین شدم. 🔹ای علی! تو مرا به خویشتن آشنا کردی. من از خود بیگانه بودم. همه ابعاد روحی و معنوی خود را نمی‌دانستم. تو دریچه‌ای به سوی من باز کردی و مرا به دیدار این بوستان شورانگیز بردی و زشتی‌ها و زیبایی‌های آن را به من نشان دادی. 🔹ای علی! شاید تعجب کنی اگر بگویم که همین هفته گذشته که به محور جنگ «بنت جبیل» رفته بودم و چند روزی را در سنگرهای متقدّم «تل مسعود» در میان جنگندگان «اَمَل» گذراندم، فقط یک کتاب با خودم بردم و آن «کویر» تو بود؛ کویر که یک عالم معنا و غنا داشت و مرا به آسمان‌ها می‌برد و اَزَلیّت و اَبدیّت را متصل می‌کرد؛ کویری که در آن ندای عدم را می‌شنیدم، از فشار وجود می‌آرمیدم، به ملکوت آسمان‌ها پرواز می‌کردم و در دنیای تنهایی به درجه وحدت می‌رسیدم؛ کویری که گوهر وجود مرا، لخت و عریان، در برابر آفتاب سوزان حقیقت قرار داده، می‌گداخت و همه ناخالصی‌ها را دود و خاکستر می‌کرد و مرا در قربانگاه عشق، فدای پروردگار عالم می‌نمود. 🔹ای علی! همراه تو به کویر می‌روم؛ کویر تنهایی، زیر آتش سوزان عشق، در طوفان‌های سهمگین تاریخ که امواج ظلم و ستم، در دریای بی‌انتهای محرومیت و شکنجه، بر پیکر کشتی شکسته حیات وجود ما می‌تازد. 🔹ای علی! همراه تو به حج می‌روم؛ در میان شور و شوق، در مقابل ابّهت و جلال، محو می‌شوم؛ اندامم می‌لرزد و خدا را از دریچه چشم تو می‌بینم و همراه روح بلند تو به پرواز در می‌آیم و با خدا به درجه وحدت می‌رسم. ای علی! همراه تو به قلب تاریخ فرو می‌روم، راه و رسم عشق‌بازی را می‌آموزم و به علیِ بزرگ آنقدر عشق می‌ورزم که از سر تا به پا می‌سوزم. 🔹ای علی! همراه تو به دیدار اتاق کوچک فاطمه می‌روم؛ اتاقی که با همه کوچکی‌اش، از دنیا و همه تاریخ بزرگ‌تر است؛ اتاقی که یک در به مسجدالنبی دارد و پیغمبر بزرگ، آن را با نبوّت خود مبارک کرده است. اتاق کوچکی که علی(ع)، فاطمه(س)، زینب(س)، حسن(ع) و حسین(ع) را یکجا در خود جمع نموده است؛ اتاق کوچکی که مظهر عشق، فداکاری، ایمان، استقامت و شهادت است. 🔹ای علی! تو «ابوذر غفاری» را به من شناساندی، مبارزات بی‌امانش را علیه ظلم و ستم نشان دادی؛ شجاعت، صراحت، پاکی و ایمانش را نمودی و این پیرمرد آهنین‌اراده را چه زیبا تصویر کردی؛ وقتی که استخوان‌پاره‌ای را به دست گرفته، بر فرق «ابن کعب» می‌کوبد و خون به راه می‌اندازد! من فریاد ضجه‌آسای ابوذر را از حلقوم تو می‌شنوم و در برق چشمانت خشم او را می‌بینم. در سوز و گداز تو، بیابان سوزان رَبَذه را می‌یابم که ابوذر قهرمان، بر شن‌های داغ افتاده، در تنهایی و فقر جان می‌دهد. 🔹‌ای علی! تو در دنیای معاصر، با شیطان‌ها و طاغوت‌ها به جنگ پرداختی، با زر و زور و تزویر درافتادی؛ با تکفیر روحانی‌نمایان، با دشمنی غرب‌زدگان، با تحریف تاریخ، با خدعه علم، با جادوگری هنر روبه‌رو شدی، همه آنها علیه تو به جنگ پرداختند؛ اما تو با معجزه حق و ایمان و روح، بر آنها چیره شدی، با تکیه به ایمان به خدا و صبر و تحمل دریا و ایستادگی کوه و برّندگی شهادت، به مبارزه خداوندان «زر و زور و تزویر» برخاستی و همه را به زانو در آوردی. 🔹ای علی! دینداران متعصّب و جاهل، تو را به حربه تکفیر کوفتند و از هیچ دشمنی و تهمت فروگذار نکردند و غربزدگان نیز که خود را به دروغ، «روشنفکر» می‌نامیدند، تو را به تهمت ارتجاع کوبیدند و اهانت‌ها کردند. رژیم شاه نیز که نمی‌توانست وجود تو را تحمّل کند و روشنگری تو را مخالف مصالح خود می‌دید، تو را به زنجیر کشید و بالاخره... «شهید» کرد. 🔸منبع: «خبرگذاری تسنیم، ۱۳۹۶/۳/۳۰»

💢 غدیر، روز هماهنگی زینت ظاهر با باطن 🔹 زینت و پیراستگی، یکی از صفات مؤمنان است که در اسلام، اجر و پاداش بسیاری دارد. 🔹 امام صادق علیه السلام فرمود: مَعَاشِرَ الشِّيعَةِ كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا عَلَيْنَا شَيْناً ؛[1] اى گروه شيعه! مایه زينت ما باشيد و مایه زشتى ما نباشيد . این زینت و آراستگی در دو بخش ظاهری و باطنی خلاصه می شود. 🔸آراستگی ظاهری 🔹آراستگی در ظاهر، به رعایت کردن آداب در ظاهر است وهر انسانی را موظف به رعایت نظافت عمومی از جمله؛ رسیدگی به بدن، موی سر و نوع پوشش می کند. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله این آراستگی و نظافت ظاهری را بخشی از ایمان می داند.[2] 🔸آراستگی باطنی 🔹قرآن کریم، ایمان را آراستگی در باطن دانسته و آن را زینت قلب معرفی کرده است: وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِكُم ؛[3] ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل هایتان زینت بخشیده است . 🔹امام محمدباقر علیه السلام فرمود: مراد از ایمان در آیه فوق،محبت امیرالمؤمنین علیه السلاماست.[4] پی نوشت: [1]. صدوق، محمدبن علی، الامالی، کتابچی، 1376ش، چاپ ششم، ص400. [2]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، داراحیاءالتراث العربی، 1403ق، چاپ دوم، ج59، ص291. [3]. حجرات: 7. [4]. کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیرفرات، وزارت ارشاد اسلامی، 1410ق، چاپ اول، ص428.