eitaa logo
ستاد نماز جمعه شهرستان رامسر
464 دنبال‌کننده
875 عکس
417 ویدیو
36 فایل
﴾﷽﴿ ‌ پایــــگاه رسمی اطلاع‌رسانی ستاد نمازجمعه و دفتر امام‌جمعه شهرستان رامـــــــسر ‌
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا روزی رسد از وعده ی صادق خبر آید ازخشم تبر عمر شما دیر نپاید بنگر دل ما را بود از ریشه ی آرش شور علویان بود از شعله ی آتش همراه یمن صاعقه برکشتی خصمیم در لشکر لبنان، جبل عامل رزمیم خیبر شکنان، موشک فتاح و شهابیم خشمانه شبی برسرتان سرب مذابیم (از تبار کوچک خانیم مثل رعدیم عین توفانیم موج دریا، اوج ایمانیم ما حماسیم بی هراسیم، جانسپاریم مرگت آید ای تو اهریمن! از غریو آریو برزن دشمن ایمان و ایمن سید حسن نصرالله، ما هنیه ایم مازندران غیرت کوه مقاومت با عزم و با همت خواند فتحنا را تا مسجد القصی تا محو صهیون ها دریای مواجیم هم پایه کوهیم همخانه با نوریم با ظلم درجنگیم گرد تبر دستیم ( ازتبار کوچک خانیم مثل رعدیم عین توفانیم موج دریا اوج ایمانیم ما حماسیم بی هراسیم، جانسپاریم مرگت آید ای تو اهریمن از غریو آریو برزن دشمن ایمان و ایمن سید حسن نصرالله، ما هنیه ایم شاعر: دکتر مهدی فداکار @snjramsar
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔺روایت هاآرتص از نحوه شهادت رهبر حماس ▫️در ابتدا، یک تانک سنوار را هدف گرفت که باعث شد او دستش را از دست بدهد. 🔹 سربازان ارتش اسرائیل می‌خواستند به او نزدیک شوند که سنوار دو نارنجک به سمت آن‌ها پرتاب کرد. ▫️سپس پهپادی فرستادند که سنوار با دست زخمی به سوی آن، چوب پرتاب کرد. 🔹در این لحظه تانک دوباره به سمت او شلیک کرد که باعث [شهادتش] شد. پ.ن: با تیر، نشد تیغ، نشد چوب، نشد سنگ با هرچه به دستم برسد آمده‌ام جنگ! @snjramsar
📸 یحیی از محبوب ترین اسامی در یمن است. به دلیل یحیی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب علیهم السلام یعنی یحیی نوه امام سجاد علیه السلام است و در خراسان (جوزجان) به شهادت رسید سر مطهرش را به دمشق برای خلیفه فرستادند؛ قیام‌های متعددی به خونخواهی او شکل گرفت؛ قیام علویان تبرستان شعیان پدر یحیی زید یعنی زیدیه متأثر از شهادت یحیی بود... یحیی از حیات است زندگی! یحیی نه تنها نمی‌میرد بلکه زنده می‌کند امت اسلام را... ان شاءالله یحیی به خون پاک و شجاعت کم نظیر تو سوگند منتظر قیام‌ها هستیم @snjramsar
با تیر، نشد تیغ، نشد چوب، نشد سنگ با هرچه به دستم برسد آمده‌ام جنگ شهید یحیی سنوار با هر چه داشت جنگيد؛ آخرین سلاحی که با دست شکسته و انگشت بریده به سوی کوادکوپتر پرت کرد چوب بود! موشک ما جای خود، خیبر شکن جای خود، فتاح جای خود، شهاب جای خود، زلزال جای خود... اگر موشک‌های ما تمام شود سلاح در دست می‌گیریم با شما صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها می جنگیم، اگر سلاح نداشته باشیم ما تبربدستان..................‌‌. هیهات منا الذلة @snjramsar
از اقامه نماز عبادی سیاسی جمعه در شهرستان رامسر ۲۷ مهر ۱۴۰۳ @snjramsar
👆اثر گرافیکی "سالی سمیر" برمبنای نمادسازی از یحیی السنوار @snjramsar
پیام رهبر انقلاب اسلامی در پی شهادت «یحیی السنوار» 📣 رهبر انقلاب اسلامی در پیامی خطاب به ملتهای مسلمان و جوانان غیور منطقه با تجلیل از مجاهد قهرمان، فرمانده «یحیی السنوار» تأکید کردند: جبهه مقاومت همانگونه که قبلاً با شهادت برجستگان خود از پیشروی باز نماند، با شهادت سنوار هم کمترین توقفی نخواهد داشت باذن‌الله. حماس زنده است و زنده خواهد ماند. 🔹متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است: بسم الله الرّحمن الرّحیم ملّتهای مسلمان! جوانان غیور منطقه! مجاهد قهرمان، فرمانده یحیی السّنوار، به یاران شهیدش پیوست. او چهره‌ی‌ درخشان مقاومت و مجاهدت بود؛ با عزم پولادین در برابر دشمن ظالم و متجاوز ایستاد؛ با تدبیر و شجاعت به او سیلی زد؛ ضربه‌ی جبران‌ناپذیر هفتم اکتبر را در تاریخ این منطقه به یادگار گذاشت؛ و آنگاه با عزّت و سربلندی به معراج شهیدان پرواز کرد.. کسی چون او که عمری را به مبارزه با دشمن غاصب و ظالم گذرانده است، سرانجامی جز شهادت شایسته‌ی او نیست. فقدان او برای جبهه‌ی مقاومت البتّه دردناک است، ولی این جبهه با شهادت برجستگانی چون شیخ احمد یاسین، فتحی شقاقی، رنتیسی و اسماعیل هنیّه از پیشروی باز نماند، و با شهادت سنوار هم کمترین توقّفی نخواهد داشت؛ باذن الله. حماس زنده است و زنده خواهد ماند. ما چون همیشه، در کنار مجاهدان و مبارزان بااخلاص خواهیم ماند؛ بتوفیق من الله و عونه. اینجانب شهادت برادرمان یحیی السّنوار را به خاندانش، به همرزمانش، و به همه‌ی دلبستگان جهاد فی‌سبیل‌الله تبریک، و فقدانش را تسلیت میگویم. والسّلام علی عباد الله الصّالحین سیّدعلی خامنه‌ای؛ ۱۴۰۳/۷/۲۸ @snjramsar
عصای یحیی دست مجروحش را روی دسته مبل خاکی گذاشته و سرش را جوری زاویه داده که انگار می‌خواهد دوربین روی پهپاد را تحقیر کند. مرد مثل یک رئیس وسط قاب میدان‌داری می‌کند. مدتی خیره می‌ماند. دوربین هم انگار ترسیده. چند ثانیه بعد، دست سالم مرد بالا می‌رود و چیزی شبیه چوب، عصا یا اسلحه را پرتاب می‌کند سمت سلاح دشمن. به گزارش ایسنا، فرهیختگان نوشت: دوربین از بالا دارد ویرانی‌های شهر را قاب می‌گیرد. صحنه، آخرالزمانی است؛ پر از ساختمان‌های ویران و خالی از انسان. انگار دست شیطان در کار بوده تا این شهر سابقاً آباد به این حال و روز بیفتد. دوربین به سمت چپ خیز برمی‌دارد و از میان آوارها وارد یک واحد مسکونی ویران می‌شود. رؤیاهای خاک گرفته ساکنان این خانه را می‌شود وسط چوب و سنگ و آجرهای آوار شده بر زندگی تماشا کرد. جایی در عمق تصویر اما چیزی پیداست. درست ثانیه‌ای قبل از اینکه چشم بیننده به عمق تصویر برسد، مشتی خاک در فضا پراکنده می‌شود و از پس آن خاک، شمایل یک انسان پیداست. مردی چهره پوشیده که تیر نگاهش، دوربین دشمن را زخم می‌زند. نشسته روی مبلی که انگار از آخرین بقایای زندگی در این گوشه دنیاست. نوع نشستنش شباهتی به آدم‌های محاصره‌شده ندارد. دست مجروحش را روی دسته مبل خاکی گذاشته و سرش را جوری زاویه داده که انگار می‌خواهد دوربین روی پهپاد را تحقیر کند. مرد مثل یک رئیس وسط قاب میدان‌داری می‌کند. مدتی خیره می‌ماند. دوربین هم انگار ترسیده. چند ثانیه بعد، دست سالم مرد بالا می‌رود و چیزی شبیه چوب، عصا یا اسلحه را پرتاب می‌کند سمت سلاح دشمن. مرد جان ندارد. ضربه‌اش کاری نیست بر پهپاد، اما تاریخ را می‌شکافد. معنا می‌سازد. جاودانه می‌شود. مرد در آن لحظات آخر به چه فکر می‌کرده است؟ شاید داستان زندگی‌اش. می‌گویند در لحظات احتضار، تمام زندگی آدم می‌آید جلوی چشمش. یحیی هم لابد در آن لحظات داشته این شصت و چند سال را مرور می‌کرده. از ۱۹۶۲. ۱۴ سال پس از روز نکبت و تأسیس رژیم غاصب در ۱۹۴۸ به‌دنیا آمد. او متولد اردوگاه پناهندگان بود، در میان مردمی متولد شد که دشمن همه‌چیزشان را اشغال کرده بود، خانه و سرزمین و حتی امیدشان را. کودکی یحیی درست وسط اخبار ناامیدکننده جنگ شش‌روزه و جنگ «یوم کیپور» گذشت. وسط پیش‌روی‌های مداوم رژیم اشغالگر. او اما در میان اردوگاه، به فردایی فکر می‌کرد که طلوع انقلاب اسلامی ایران، نویدش را می‌داد. یحیی هم‌سن‌وسال همان سربازان در گهواره رهبر انقلاب بود؛ همان سربازانی که خمینی در اوج سختی، نوید آمدن‌شان را می‌داد. تازه از مرزهای نوجوانی عبور کرده بود که فهمید برای او و تمام اهالی غزه، راهی جز «مقاومت» وجود ندارد. برای همین پیوست به «حماس» و همراه شد با شیخ احمد یاسین. زندگی برای ساکنان آن باریکه چیزی جز دویدن و رفتن پیوسته بود. دویدن به سمت زندگی و رفتن به‌سوی شهادت تا جایی که پیروزی رخ نشان دهد. جوانی یحیی در حبس گذشت. از ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۱ تمام آنچه در چشمان او قاب گرفته شد، دیوار بود و زندان. آن سال‌ها را چگونه تاب آورد؟ نمی‌دانیم؛ اما از آن روزهای یحیی یک کتاب در اختیار ماست؛ یک رمان. او «خار و میخک» را در دوره زندان نوشت. رمانی دوجلدی که احوالات مردم غزه را به زبان داستان روایت می‌کند. یحیی اندیشه‌هایش را کلمه کرد، کلمه‌هایش را سلاح و از ۲۰۱۱ که در جریان تبادل اسرا از زندان آزاد شد، روز و شبش را گذاشت برای مبارزه. هیچ‌وقت از غزه بیرون نیامد. زندگی‌اش را وقف مظلوم‌ترین جغرافیای جهان کرد. رفت و آمد و ساخت و شناخت و رسید به آن روز که نامش را سنجاق کرد به تاریخ. دوباره امید مردم فلسطین را نشانه رفته بودند. اسمش «توافق ابراهیم» بود؛ اما رسمش عهد ابلیس. افتاده بودند به «عادی‌سازی» تا جهان اسلام به شرّ مطلق اسرائیل عادت کند. این پروژه اگر به ثمر می‌رسید، چیزی از رؤیای فلسطین باقی نمی‌ماند. فلسطینی‌ها دست بالا می‌شدند اقلیّتی بی‌اراده در دل سرزمین صهیونیسم. یحیی و دوستانش که روزهای تلخ بدون مقاومت را دیده بودند، نمی‌خواستند جهان به شرّ عادت کند و غزه در محاصره اشرار باقی بماند. طرحشان طوفان شد در تاریخ. ۷ اکتبر را جاودانه کردند در تقویم‌های جهان. زدند به خط و حیثیت اسرائیل را کشتند. از همان روزهای اول، یک نام در تمام اخبار مربوط به «طوفان‌الاقصی» پرطنین بود: یحیی سنوار. تمام زندگی‌اش دراماتیک بود. از تولد در اردوگاه پناهندگان تا زندان ۲۳ساله و نوشتن رمان. اما این سال آخر را خدا جور ویژه‌ای برایش تقدیر کرده بود. فکرش را بکن؛ یک‌سال تمام در یک باریکه تحت محاصره باشی و دشمن تمام همتش را بگذارد برای زدنت و نتواند. داستان یحیی این‌طور بود. اول گفتند زیر زمین است. بعد گفتند اسرای صهیونیست را سپر انسانی خودش کرده. بعد گفتند اصلاً از غزه خارج شده و رفته قطر. ادامه👇👇 @snjramsar