از نقطه‌ی‌جوش روحانی تا نقطه‌ی‌جوش پزشکیان چند دقیقه تا ساعت قطع‌شدن برق مانده و داریم تدبیر می‌کنیم؛ مقداری آب برداشتیم، گوشی‌ها را به شارژ زدیم، چند دقیقه‌ی بعد بروم دم در که بچه‌ها از مدرسه بر می‌گردند، پشت‌در نمانند و... سال‌ها بود که خاطرات دهه‌ی شصت این‌گونه برایم زنده نشده بود! خدا کند این دوره هم با همین خاطره‌بازی‌های تلخ و شیرین تمام شود و جنایتی که نیما زم در دولت آقای روحانی دنبال می‌کرد، اتفاق نیافتد! او قبل از اینکه دستگیر شود، در یکی از برنامه‌هایش گفت: «ما از روحانی حمایت کردیم چون کشور باید به نقطه‌ی جوش می‌رسید!» من کار ندارم که دلیل این قطعی‌های برق، تعطیلی صنعت هسته‌ای در دوره‌ی برجام و به دنبالش عدم تولید برق هسته‌ای است یا علت، نساختن نیروگاه در همان دوران کذایی است یا بگوییم مقصر آقای پزشکیان است که تدبیر سوخت نیروگاه‌ها را در تابستان نکرده یا چون می‌خواهد معاهده‌ی پاریس را اجرا کند، نیروگاه‌های ایران باید خاموش شوند؛ اما این را خوب می‌دانم که باز، خواسته یا ناخواسته دارد با روح و روان مردم بازی می‌شود؛ آن هم با چیزی به نام برق که وقتی نیست، آب هم نیست، گرمایش هم نیست! نتیجه‌ای هم که از این تدبیر برای مردم حاصل می‌شود، چیزی جز رسیدن به همان «نقطه‌ی جوش» نخواهد بود. حال بدون اینکه بخواهم دچار «توهم توطئه» بشوم، حتی با نگاهی سطحی هم می‌توان دید که اگر جامعه به واسطه‌ی عوارض زیان‌بار این قطعی‌برق، به نقطه‌ی جوش برسد، زمامداری سخت خواهد شد؛ خصوصاً اگر کبریتی چون «گرانی بنزین» دانسته یا ندانسته بر این انبار باروت بخورد! راستی دولت واردات بنزین سوپر به قیمت جهانی را هم آزاد کرد! یعنی لیتری حدود ۸۰ هزار تومان طبق اعلام خبرگزاری‌ها! شاید به زودی خاطرات آزادسازی قیمت آرد و نان هم برای‌مان زنده شود وقتی چند ماه دیگر پمپ‌بنزین‌ها فقط بنزین آزاد داشته باشند! خوش‌به‌حال دولت‌های غرب‌گرا که با انبوه لشکریان رسانه‌ای خود، این اقدامات تلخ را همچون عسل شیرین به خورد ملت می‌دهند! ✍عباس بابائی ۲۲ آبان ۱۴۰۳ 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

ماه آن شب خموش و سرگردان روی صحرا و دشت می تابید رنگ غم رنگ حزن پرور ماه همه جا را نموده بود سپید دانه دانه ستاره بر رخ چرخ همچون اشک یتیم می لرزید خواب گسترده بود خاموشی برجهان پرده فراموشی مرغ شب آرمیده بود آرام چشم ایام رفته بود به خواب سایه نخل ها به چهره نور از سیاهی کشیده بود حجاب باد در جست و جوی گمشده ای چرخ می زد چو عاشقی بی تاب غرق شهر مدینه سرتاسر در سکوتی عمیق و رعب آور می کشید انتظار خاک آن شب مقدم تازه مهمانی را می ربود از کف گران مردی آسمان همسر جوانی را آتش مرگ مادری می سوخت دل اطفال خسته جانی را مردم آرام لیک آهسته نوحه گر چهار طفل دل خسته بر سر دوش جسم بی جانی حمل می شد به نقطه ای مرموز همه خواهان به دل درازی شب گرچه شب بود تلخ و طاقت سوز تا مگر راز شب نگردد فاش نبرد پی به راز شب دل روز راز شب بود پیکر زهرا که شب آغوش خاک گشتش جا راز شب بود بانویی معصوم که چه او مردی از زمانه نزاد هیجده ساله بانویی پر شور که سیاه کرد چهره بیداد بانویی، که از سخن به محضرعام ریخت آتش به جان استبداد بانویی شیردل، دلیر و شجاع که نمود از حقوق خویش دفاع گرچه زن بود لیک مردانه از قیام آتشی عظیم افروخت شعله ای برکشید از ته دل که سیاه خرمن ستم را سوخت درس احقاق حق و دفع ستم به جهان و جهانیان آموخت مردم خفته را زخواب انگیخت آبروی ستمگران را ریخت