🔰
کابینه پزشکیان را چگونه نقد کنیم؟
🔹اعلام اسامی کابینه، هرچند پایانی بر چشم انتظاری ها بود اما همزمان، آغازی هم بود بر شگفت زدگی ها و حیرت های فعالان سیاسی جناح های مختلف. برخی از تحلیل گران، پزشکیان را به خاطر ترکیب نامتجانس اعضای کابینه سرزنش می کنند؛ و بخشی دیگر اتفاقا این فهرست را مصداق بارز "فراگیر بودن کابینه" و وفاق گرا بودنش می دانند و بر هوشمندی پزشکیان درود می فرستند.
🔹انتخاب اعضای کابینه از پیچیده ترین و پرمخاطره ترین کارهای رئیس جمهور در تمام ادوار بوده است. رئیس جمهور در این فرایند پیچیده، هم باید پاسخگوی طرفداران و سازمان رأی خود باشد؛ و هم به اقتضای رعایت حقوق اقلیت، نباید به جناح مغلوب و طرفدارانش بی اعتنایی کند. هم باید به برش های قومی و مذهبی و جنسی و سنّی توجه ویژه داشته باشد؛ و هم به شیوه ای رفتار نکند که شکاف های اجتماعی را تحریک یا تعمیق نماید.
🔹هیچ کابینه ای در ایران، خالی از حضور عناصر غافلگیر کننده نبوده است. در دولت سید محمد خاتمی نیز وزرایی وجود داشتند که فاقد زبان و آرمان مشترک با کلیت کابینه بودند. در دولت های روحانی و شهید رئیسی نیز نمونه هایی از انتخاب های غافلگیر کننده حضور داشتند. آیا همان طور که حضور چنان عناصری در دولت های وقت، قابل تحمل بود می تواند در کابینه پزشکیان هم قابل تحمل باشد؟
🔹منتقدان ترکیب کابینه پزشکیان، دلسوزان مردم مداری اند که مهم ترین دغدغه شان، جلوگیری از دلسردی دوباره مردم از صندوق رأی است. به گمان ایشان، رأی دهندگان با حضور خود، پیام تغییر را به نامزد پیروز انتخابات مخابره کردند؛ اما اکنون با انتشار اسامی اعضای دولت، تغییر را ناممکن یا بسیار ناچیز ارزیابی می کنند.
🔹این تصور، نیازمند روشنگری و پاسخگویی صادقانه است. چه بسا مناسب ترین واکنش پزشکیان به انتقادها این باشد که رأسا و مستقیما یا از طریق معتمدان و نزدیکان خود، به سئوالات و ابهامات منتقدان پاسخ دهد. اگر رئیس جمهور با تشکیل شورای راهبری، گام اول در شفاف کردن روند انتخاب کابینه را برداشت، شایسته است اکنون با پاسخ گویی صریح و شفاف، باب گفت و گوی ملی را بگشاید و سنت پسندیده ی حرف زدن با مردم را آغاز کند.
🔹باید به دولت وقت داد تا در فضایی منطقی و غیر رادیکال، به پرسش های مطرح شده پاسخ دهد. به مجرد رونمایی از لیست کابینه، حجم بالایی از نقدهای رادیکال و تندروانه به سمت پزشکیان جریان پیدا کرده که با منطق مدارا، همراهی مشفقانه وهمکاری دلسوزانه در تضاد است. رادیکال شدن فضای سیاسی، در روزهای مخاطره آمیزی که بحران های منطقه بر ایران تحمیل کرده است، کمکی به تأمین منافع ملی نمی کند./نورنیوز
🆔
eitaa.com/sobheomid_khj
