eitaa logo
𖣘 ܢܚــــܦ̇ܝ‌ܘ‌ܭܝ‌ࡅ࡙ـܩߊ‌ࡅ߭ـܘ
387 دنبال‌کننده
17هزار عکس
5.6هزار ویدیو
161 فایل
باسلام این گروه جهت اجرای برنامه های فرهنگی وقرآنی درماه مبارک رمضان ایجادشده است دعای فرج،ذکر و دعای روز،سخنرانی کوتاه سبک زندگی،آشپزی،متفرقه،تقویم و مسائل روزو مسابقات در مناسبت ها. سلام امام رضا ع، یادشهدا، نیایش و سلام امام حسین ع و تلنگر اوقات شرعی
مشاهده در ایتا
دانلود
💠
   غفلت مُهلِک
🔸 پیروی از هوا انسان را از راه خدا باز می ‌دارد. چطور می ‌شود كه انسان پیرو هوا می ‌شود؟ تحلیلی كه قرآن ارائه می ‌كند این است كه اگر كسی صحنه محاكمه را منكر باشد یا صحنه محاكمه معاد را منكر نباشد ولی از یاد ببرد، چنین آدمی رهاست. 🔸 اگر كسی نداند كه مسئول است، اگر نداند كه این و این عمل دامن گیر او می‌ شود و او را به هر سَمتی كه بخواهد می ‌برد، اگر به این معتقد نیست یا از یادش رفته است، خود را رها می ‌پندارد. 🔸 فرمود: ﴿إِنَّ الَّذینَ یضِلُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ﴾، چرا؟ ﴿بِما نَسُوا یوْمَ الْحِسابِ﴾؛ آنكه جلوی آدم را می‌ گیرد مسئله معاد است، آن چیزی که جلوی هوا را می ‌گیرد اعتقاد به محكمه است. انسان اگر بداند که آبرویش فوراً می ‌رود، آن كار را انجام نمی دهد؛ اگر كسی بداند عمل زنده است و آبروبَر است دست به خلاف نمی ‌زند. 🔸 فرمود: ﴿إِنَّ الَّذینَ یضِلُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ﴾، چرا؟ برای اینكه محكمه را فراموش كردند. كسی كه ـ معاذ الله ـ معتقد به نیست یا معتقد است ولی معاد را فراموش كرده، گرفتار پیروی هوا می‌ شود. درست است كه معاد همان رجوع به مبدأ است؛ اما اثر تربیتی مربوط به اعتقاد به معاد است; یعنی اگر كسی بداند كه ، مواظب كار خودش است. 📚 سوره مبارکه ص تاریخ: 1393/02/20 🇮🇷 شبکه استانی اساتید جلسات تفسیر و تدبر در قرآن مازندران 🆔 https://eitaa.com/joinchat/1599209722Cabef93584c
💠
شمیم عفاف
🔸 خیلی از اوصاف است كه بین ما و فرشته‌ ها مشترك است. ما بدنی داریم كه مشتركات فراوانی با دام دارد و جانی داریم كه فراوانی با فرشته ‌ها دارد. این را كه خدای سبحان در قرآن برای فرشته‌ ها قائل است: ﴿بِأَیدِی سَفَرَةٍ ٭ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾، برای انسان هم قائل شد فرمود: ﴿لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ﴾؛ آن را كه خدای سبحان برای فرشته قائل است، برای انسان هم قائل است؛ آن قُربی که برای فرشته‌ ها قائل است، برای انسان هم قائل است؛ آن خاصی كه برای فرشته‌ها قائل است، برای انسان هم قائل است. برای اینكه انسان را فرشته كند، فرمود اهل باشید. آن آخرها سخن از بگیر و ببند است! 🔸 شما در سوره مباركه «احزاب» می‌بینید به همسران وجود مبارك رسول می‌ فرماید: ﴿فَلاَ تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاَ مَعْرُوفاً﴾؛ اگر خواستند با مرد حرف بزنند، مردانه حرف بزنند نه زنانه، آهنگین سخن نگویند. اگر اینها زنانه حرف زدند، آن مردی كه قلب او مریض است، طمع می ‌كند! معلوم می ‌شود طمعِ در نامحرم، است: ﴿فَیطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً﴾. فرشته این مرض را ندارد. تلاش دین این است كه انسان، باشد، مریض نباشد؛ این اگر درمان نشود، خانمان ‌برانداز است! 📚 درس اخلاق تاریخ: 1395/04/24 ✅ با ما همراه شوید... 🔴 ایتا | کانال رسمی https://eitaa.com/darolqour
💠
   تکاثر
🔸 حضرت فرمود اگر كسی افتخار كند كه بند كفش من از بند كفش دیگری بهتر است این مشكل دارد، این علوّ فی الأرض است! خب این یك نحو تفسیر است؛ یك تفسیر ساده هم هست كه بگوییم , علوّ فرعون است و , فساد قارون! 🔸 بالأخره آدم سعی می ‌كند لباس خوب بپوشد لباس بادوام بپوشد، این چیز خوبی است؛ اما با تفاخر و فخرفروشی لباس بپوشد كه بند كفش من بهتر از اوست این مشكل دارد. چنین کسی، ﴿تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ﴾ نصیب او نیست، برای اینكه این «یرید علوّاً فی الأرض». 🔸 خب بالأخره انسان می‌ خواهد به بهشت برسد، به ﴿تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ﴾ برسد؛ ﴿تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ﴾ را ذات اقدس الهی به انبیا و اولیا و ائمه (علیهم السلام) داده است و شاگردان آنها هم سهمی می ‌برند؛ اما در آن دعای نورانی ما چه می ‌خوانیم؟ می‌ گوییم: «بعد أن شَرطْتَ علیهم الزّهد فی درجات هذه الدنیا الدنیة»؛ این اصل است نه اینكه اگر كسی علوّ فرعون را نداشت فساد قارون را نداشت، ﴿تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ﴾ برای اوست! ممكن است او را نسوزانند، اما اگر به ﴿تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ﴾ ببرند است. 📚 سوره مبارکه قصص جلسه 31 به کانال ما در ایتابپیوندید 👇👇 @sofrehkareimaneh
💠
   طلب غفران
🔸 این دعای نورانی ماه شعبان را ملاحظه می ‌کنید: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْه‏»؛ خدایا اگر تا به حال ما را نیامرزیدی بعد بیامرز! این یعنی چه؟ این دعای است و برای آخرهای ماه شعبان این دستور را دادند، برای اینکه آخر سال است و انسان وارد سال جدید می شود. راحتِ راحت هم است، سخت نیست، کمی می ‌خواهد! آن وقت از حرف زدن زائد، از حرف بی‌ خود، از اعتراض به این و آن پرهیز می کند. خب نصحیت می‌ کند اما معنای «نصیحت»، نیش زدن نیست. 🔸 یعنی انسان، جامه آبرومندی بدوزد و بر پیکر جامعه بیندازد و اینها را از برهنه بودن در بیاورد. این چیز بسیار خوبی است، اینکه آبرو بردن نیست! بر همه ما هم لازم است نصیحت بکنیم. گفتن لازم است، امر به معروف لازم است، نهی از منکر لازم است؛ اینها همه جامه است، است، اینها چیز خوبی است! 🔸 اصرار اینکه در آخرهای ماه شعبان آدم مرتّب این دعا را بخواند که «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْه‏»، برای اینکه آخر سال است. ؛ اگر ما باور کردیم، جامعه هم ـ إن‌ شاء الله ـ باور می ‌کند! به کانال ما در ایتابپیوندید 👇👇 @sofrehkareimaneh