مرد جان ندارد. ضربه‌اش کاری نیست بر پهپاد، اما تاریخ را می‌شکافد. معنا می‌سازد. جاودانه می‌شود. مرد در آن لحظات آخر به چه فکر می‌کرده است؟ شاید داستان زندگی‌اش. می‌گویند در لحظات احتضار، تمام زندگی آدم می‌آید جلوی چشمش. یحیی هم لابد در آن لحظات داشته این شصت و چند سال را مرور می‌کرده. از ۱۹۶۲. ۱۴ سال پس از روز نکبت و تأسیس رژیم غاصب در ۱۹۴۸ به‌دنیا آمد. او متولد اردوگاه پناهندگان بود، در میان مردمی متولد شد که دشمن همه‌چیزشان را اشغال کرده بود، خانه و سرزمین و حتی امیدشان را. کودکی یحیی درست وسط اخبار ناامیدکننده جنگ شش‌روزه و جنگ «یوم کیپور» گذشت. وسط پیش‌روی‌های مداوم رژیم اشغالگر. او اما در میان اردوگاه، به فردایی فکر می‌کرد که طلوع انقلاب اسلامی ایران، نویدش را می‌داد. یحیی هم‌سن‌وسال همان سربازان در گهواره رهبر انقلاب بود؛ همان سربازانی که خمینی در اوج سختی، نوید آمدن‌شان را می‌داد. تازه از مرزهای نوجوانی عبور کرده بود که فهمید برای او و تمام اهالی غزه، راهی جز «مقاومت» وجود ندارد. برای همین پیوست به «حماس» و همراه شد با شیخ احمد یاسین. زندگی برای ساکنان آن باریکه چیزی جز دویدن و رفتن پیوسته بود. دویدن به سمت زندگی و رفتن به‌سوی شهادت تا جایی که پیروزی رخ نشان دهد. جوانی یحیی در حبس گذشت. از ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۱ تمام آنچه در چشمان او قاب گرفته شد، دیوار بود و زندان. آن سال‌ها را چگونه تاب آورد؟ نمی‌دانیم؛ اما از آن روزهای یحیی یک کتاب در اختیار ماست؛ یک رمان. او «خار و میخک» را در دوره زندان نوشت. رمانی دوجلدی که احوالات مردم غزه را به زبان داستان روایت می‌کند. یحیی اندیشه‌هایش را کلمه کرد، کلمه‌هایش را سلاح و از ۲۰۱۱ که در جریان تبادل اسرا از زندان آزاد شد، روز و شبش را گذاشت برای مبارزه. هیچ‌وقت از غزه بیرون نیامد. زندگی‌اش را وقف مظلوم‌ترین جغرافیای جهان کرد. رفت و آمد و ساخت و شناخت و رسید به آن روز که نامش را سنجاق کرد به تاریخ.🇵🇸 @sokhanane_nab7

دوباره امید مردم فلسطین را نشانه رفته بودند. اسمش «توافق ابراهیم» بود؛ اما رسمش عهد ابلیس. افتاده بودند به «عادی‌سازی» تا جهان اسلام به شرّ مطلق اسرائیل عادت کند. این پروژه اگر به ثمر می‌رسید، چیزی از رؤیای فلسطین باقی نمی‌ماند. فلسطینی‌ها دست بالا می‌شدند اقلیّتی بی‌اراده در دل سرزمین صهیونیسم. یحیی و دوستانش که روزهای تلخ بدون مقاومت را دیده بودند، نمی‌خواستند جهان به شرّ عادت کند و غزه در محاصره اشرار باقی بماند. طرحشان طوفان شد در تاریخ. ۷ اکتبر را جاودانه کردند در تقویم‌های جهان.  زدند به خط و حیثیت اسرائیل را کشتند. از همان روزهای اول، یک نام در تمام اخبار مربوط به «طوفان‌الاقصی» پرطنین بود: یحیی سنوار. تمام زندگی‌اش دراماتیک بود. از تولد در اردوگاه پناهندگان تا زندان ۲۳ساله و نوشتن رمان. اما این سال آخر را خدا جور ویژه‌ای برایش تقدیر کرده بود. فکرش را بکن؛ یک‌سال تمام در یک باریکه تحت محاصره باشی و دشمن تمام همتش را بگذارد برای زدنت و نتواند. داستان یحیی این‌طور بود. اول گفتند زیر زمین است. بعد گفتند اسرای صهیونیست را سپر انسانی خودش کرده. بعد گفتند اصلاً از غزه خارج شده و رفته قطر. دست آخر هم انگ جاسوسی چسباندند به پیشانی‌اش و گفتند عامل دشمن است! هم در میدان نبرد و هم در میدان رسانه به سمتش گلوله پرتاب کردند اما نمی‌توانستند پیدایش کنند تا یک‌سال و ۱۰ روز بعد از آن حماسه، وقتی داشت لابه‌لای آوارها کنار هم‌رزمانش با نظامیان صهیونیست می‌جنگید. با صورتی پوشیده. با اسلحه‌ای وصله‌پینه شده. با کتاب مناجاتی در دست. در آن لحظات آنچه برایش باقی‌مانده عصایی بود که آن را هم پرتاب کرد به سمت دشمن. عصایش تاریخ را می‌شکافد. معنا می‌سازد. جاودانه می‌شود. زندگی یحیی سنوار هیچ پیرایه و اضافه‌ای نمی‌خواهد. خودِ خودِ اسطوره است. زندگی‌نامه‌اش بدون نیاز به بازنویسی بهترین فیلمنامه است و قصه زندگی‌اش بدون ویرایش، بهترین رمان. ما در روز ۲۶ مهر ۱۴۰۳ صحنه‌ای را دیدیم که هیچ کارگردانی نمی‌توانست آن را به این خوبی میزانسن دهد، قابی را تماشا کردیم که بهترین قاب آخر برای داستان زندگی یک قهرمان است. این بار حقیقت از خیال جلو افتاد. «مردی چنین میانه میدان» حالا برای ما قصه‌ای ساخته که می‌توانیم تا سال‌های سال تعریفش کنیم. ما مردی را دیدیم که آرمانش آزادی بود و زندگی و برای آرمانش برخاست، طرح نوشت، نقشه کشید، به دل دشمن زد، عملیات کرد و تاآخرین‌نفس جنگید. ما مردی را دیدیم که قصه‌اش رفت وسط لالایی مادرها و حکایت پدرها. از حالا دشمن باید بیشتر بترسد، چون نام تمام فرزندان جغرافیای بدون مرز مقاومت، یحیی‌است. 🇵🇸🇵🇸🇵🇸🇵🇸🙏🥹 @sokhanane_nab7

💥دعای دفع شرّ دشمن ! برای نابودی صهیونیست سگ هار منطقه و امریکای جنایتکار با توجه هر روز بعد از نماز بخوانید. حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ اللهم انی ادرا بک فی نحورهم، و اعوذ بک من شرورهم @sokhanane_nab7

😊 @sokhanane_nab7

ببینید رهبری چطور مو به مو حرف های ظریف رو تحلیل کردند واقعا بینظره 👌👌 این بحث علمی است @sokhanane_nab7

✍️پله پله به پیشرفت پله پله به تباهی هیچ کس یکدفعه دانشمند نمی شود هیچ کس یکدفعه به جنایتکار تبدیل نمی شود دانشجو با لحظه لحظه درس خواندن به استاد و دانشجو تبدیل می شود و... مراقب خود باشیم پس هیچ گناهی را دست کم نگیریم 🙏 #کلیپ #درس_یکبار_تمرین_هزار_بار @sokhanane_nab7

سلام و صبح بخیر 🪻 هممون یه ضعف اخلاقی داریم که ازش خسته‌ایم و یا نگرانیم جایی زمین‌مون بزنه. دعای ۲۶ امان‌خواهی از خداست ، از شرّ ضعف‌های خودمون.... خیلی خوبه حتماً زیر چتر این امان، خودمون رو جا بدیم 🤍.👇 دسترسی به متن و صوت این دعا (در وبسایت منتظر): blog.montazer.ir/?p=1984 @sokhanane_nab7

دنیا دنیا دنیا برای کیه آیا؟ #کلیپ #باـماـباشید @sokhanane_nab7

قسمتی از بیانات رهبری ،در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان 1403/08/12 جلسه‌ی جوانان به طور طبیعی جلسه‌ی نورانی‌ای است. دلهای جوان آلودگی‌های کمتری دارند، نورانیّت بیشتری دارند. دریغ است که در این جمع انبوه شما جوانان عزیز، من یک نصیحت معنوی به شما عرض نکنم. توصیه‌ی من توصیه‌ی به «ذکر» و «شکر» است. راهی که ما میرویم راه کوتاهی نیست، راه آسانی هم نیست؛ راهی است که عمده‌ی مسئولیّت پیمایش این راه هم به عهده‌ی شما جوانها است. دنیای فردا مال شما است، کشورِ فردا مال شما است، نظمِ جهانی فردا به دست شما است؛ کارتان سنگین است. در این راه، همّت لازم است، معرفت لازم است، تلاش لازم است امّا بیش از همه، پشتوانه‌ی معنوی لازم است؛ آن پشتوانه‌ی معنوی را من امروز خلاصه میکنم در این دو جمله: «ذکر» و «شکر». ذکر یعنی یاد خدا؛ از یاد خدا غافل نشوید. با مناجات و دعا و تلاوت قرآن فاصله پیدا نکنید. توصیه‌ی همیشگی من این است که با قرآن مأنوس بشوید، معرفت قرآنی را فرابگیرید؛ این به شما کمک میکند در این راه بزرگ. شکر یعنی نعمت خدا را بشناسید و آن را فراموش نکنید. امروز شما نعمتهای بزرگی را از خدا دریافت کرده‌اید؛ نعمت وجود یک نظام و تشکیلاتی که همّتش مبارزه‌ی با ظلم، با استکبار، با زورگویی و با جنایت باندهای بین‌المللی است؛ این بزرگ‌ترین نعمت است، و نعمتهای زیاد دیگری هم هست. در دعاهای متعدّدی این جمله هست که «لا تَجعَلنی‌ نَاسیاً لِذِکرِکَ فیما اَولَیتَنی وَ لا غَافِلاً لِاِحسانِکَ فیما اَعطَیتَنی»؛(۲) از احسان الهی غفلت نکنیم؛ از نعمت الهی و تفضّلات الهی غفلت نکنیم. . @sokhanane_nab7

همین بیداری شما، همین آمادگی شما، همین روحیه‌ی شما، همین احساس توانایی‌ای که در شما وجود دارد که احساس میکنید میتوانید حرکت کنید، میتوانید پیش بروید، میتوانید با قدرتهای مادّی پوشالی دنیا پنجه بیفکنید، این نعمت بزرگ خدا است؛ این نعمت را از دست ندهید. نعمت را بشناسید و نعمت را در جای خودش بکار ببرید؛ این میشود شکر. یادتان باشد به کمک خدای متعال، با همراهی خدای متعال، با هدایت خدای متعال و بندگان خالص و صالح پروردگار میتوانیم این راه را طی کنیم. پیامبر اکرم، اهل‌بیت مکرّمش، شهدای این راه، شهیدانی که در مقابل چشم ما به شهادت رسیدند، [مانند] شهید نصرالله، شهید هنیّه، شهید سلیمانی، شهید سِنوار و از این قبیل شهدای عزیزمان، از روح اینها کمک بخواهیم، استمداد کنیم، راه را پیش برویم. @sokhanane_nab7

✅ مولانا میگه: حجاج بنگ کشیده بود سرشو تکیه داده بود به در اتاق فکر می کرد که... #کلیپ #الهی_قمشه‌ای @sokhanane_nab7

🎥میزبانی از شیخ حسین انصاریان با مشروب اعلا و تریاک خالص! سخن عالی @sokhanane_nab7