#همنشین_خدا جلسه 19 بسم الله الرحمن الرحیم از خدا می خواهم بهترین پاداش ها را برای زحمتی که برای تعلیم تربیت دانش آموزان می کشید به شما عطا کند. می خواهم برای بهتر فهمیدن یک حدیث از پیامبر صلی الله علیه و آله یک مثال بزنم : احمد و محمد هر دو معلم هستند یک درس را در یک زنگ تدریس می‌کنند. آموزش و پرورش به احمد در مقابل تدریسش یک کیلو طلا می‌دهد، او خیلی خوشحال می‌شود. وقتی می‌بیند آموزش و پرورش به محمد به اندازه کوه دماوند طلا داده است ، بهت زده نگاه می‌کند ! این همه تفاوت پاداش برای یک کارِ مساوی؟ ! ! پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : دو نفر از امت من نماز می‌خوانند و رکوع و سجده آنها مثل هم هست یعنی ظاهر نمازشان مثل هم است ، تفاوت پاداش این‌ها مانند تفاوتِ زمین با آسمان می‌ماند ! چه چیزی باعث می‌شود این قدر تفاوتِ در پاداشِ عملی که به ظاهر مثل هم است صورت بگیرد؟ دو علتش را بیان می کنم : ۱ - احمد نماز فرادا می‌خواند ، محمد در نماز جماعتی شرکت می‌کند که تعداد نفراتش بیشتر از ده نفرند. جبرئیل به پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله عرض کردند : «چنین نماز جماعتی آن قدر ثواب دارد که اگر تمام دریاها را مرکب کنند تمام درخت‌ها را قلم ، جن و انس و فرشتگان هم نویسنده بشوند ؛ پاداشِ یک رکعتش را هم نمی‌توانند بنویسند ! » از امام صادق علیه السلام پرسیدند : مسجدِ محل ما نماز جماعتش مختصر است ـ مثلاً فقط واجبات را می‌خوانند ـ ولی من توی خانه که نماز می‌خوانم نماز مفصل است مثلاً بعد از حمد یک سوره بلند می‌خوانم ، قنوتم بسیار طولانی است ، ـ مثلاً دعای کمیل را در قنوتم می‌خوانم ! ـ ذکر رکوع و سجده را هفت بار می گویم. حالا به نظر شما کدام نماز را انتخاب کنم بهتر است؟ حضرت فرمودند : در نماز جماعت مسجدتان شرکت کنید. این مختصری است که از مفصّلِ تو پاداشش بیشتر است. ۲ - احمد در صفِ دوم نماز جماعت می‌ایستد و محمد در صف اول. پیامبر عزیزمان فرمودند : فضیلت صف اول بر صف دوم نماز جماعت مانند برتریِ من است بر امتم. خُب مشخص است که پیامبر عزیزمان مثل کوه دماوند است که پر از طلا باشد ، همه امّت با همدیگر به اندازه یک کیلو طلا نمی‌شویم ! حضرت فرمودند : اگر مردم پاداشِ صفِ اول نماز جماعت را می‌دانستند همه هجوم می‌آوردند ؛ چون مؤمنین با هم دعوا نمی‌کنند و حاضر هم نبودند از این پاداش بگذرند کار را به قرعه کشی واگذار می‌کردند. پیشنهاد می‌کنم روایات نماز را مطالعه کنیم و آن کارهایی که پاداش نماز را بالاتر می‌برد یاد بگیریم و انجام دهیم.

#همنشین_خدا جلسه 20 بسم الله الرحمن الرحیم می‌خواهیم یک مثال فرضی با هم بزنیم تا یک بیان نورانی از پیامبرعزیزمان را بهتر بفهمیم : رضا و مرتضی هر دو در خطِ حمله یک تیم نود دقیقه تلاش می‌کنند ، نود دقیقه می‌دوند. بعد از مسابقه مربی به رضا هزار کیلو مس می‌دهد خیلی خوشحال می‌شود ! خیلی ارزشمند است. وقتی می‌بیند به مرتضی هزار کیلو طلا داده است ، بهت زده نگاه می‌کند و می‌گوید : ما کارمان مساوی بوده چرا پاداش مان متفاوت است؟ پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : دو نفر در امت من نماز می‌خوانند و رکوع و سجده آنها مثل هم هست یعنی ظاهر نمازشان مثل هم است اما تفاوت پاداشی که این‌ها دریافت می‌کنند مثل تفاوت زمین با آسمان‌ها می‌ماند ، آن قدر پاداش شان متفاوت است. سه چیز که باعث می‌شود پاداش نماز تفاوت پیدا کند را با هم مرور می کنیم : ۱ - رضا نماز می‌خواند ، آخر وقت ! مرتضی نماز می‌خواند دقیقاً مثل نمازِ رضا ، ولی اوّل وقت ! امام صادق علیه السلام فرمودند : فضیلت نماز اول وقت بر آخر وقت ، مانند برتری آخرتِ نامحدود است بر دنیای محدود و زودگذر. اگر انگیزه ی من و شما نسبت به نمازِ اوّل وقت کم است در اینترنت جستجو کنیم «روایات نماز اول وقت ! » مطالعه ی این روایات می‌تواند انگیزه ما را بالا ببرد. ۲ - رضا نماز می‌خواند در غیرِ ماه رمضان و مرتضی نماز می‌خواند در ماهِ رمضان. در ماه رمضان هر یک آیه از حمد و سوره اش را خدا برایش یک ختم قرآن حساب می‌کند. در شب قدر اگر کسی مثلاً از سر شب تا صبح نماز بخواند برتر است از سی هزار شبانه روز که نماز بخواند و در این سی هزار شبانه روز ، شب قدری وجود نداشته باشد. پس زمان‌ها می‌توانند ارزشِ یک کار را بالا یا پایین بیاورند. ۳ - رضا در نمازش یادِ خدا نیست اما نماز مرتضی سرشار از حضور قلب است ، سرشار از یاد خداست. حضور قلب یک اکسیر است که به هزار کیلو مس بزنی هزار کیلو طلا به تو می‌دهد. امام صادق علیه السلام فرمودند : خداوند به کسی که در نماز دلش غافل از یاد او باشد ، چیزی عطا نمی‌کند. با توجه به روایاتِ دیگری که می‌فرمایند : عبادت هیچ گاه بدون پاداش نخواهد شد منظور روایتِ امام صادق علیه السلام این است که پاداشِ چندانی گیر او نمی‌آید. پس باید سعی کنیم عیار حضور قلبمان را در نماز بالا ببریم تا به آن پاداش بسیار بسیار زیادش برسیم. نمازهایتان سرشار از یاد خدا.

#همنشین_خدا جلسه 21 بسم الله الرحمن الرحیم دعا می کنم همیشه تو کلاس بندگی شاگرد اول باشیم. دیدید وقتی سربازها رژه می‌روند یا می‌ایستند برای سان دیدن ، حرکت سر ، دست و پاهایشان همه مثل هم است در برابر فرماندهشان. من وقتی وارد یک مسجدی شدم دیدم که مثلاً صد نفر حاضرِ در مسجد هر کس به شیوه‌ مختلف « تَکبیرةُ الإحرام » می‌گوید ، ناراحت شدم ! گفتم : شاید من مبلغِ خوب آدابِ نماز را توضیح نداده‌ام. رعایت آداب نماز ، یعنی رعایت ادب در مقابل پروردگار. حالا می خواهم آداب تَکبیرةُ الإحرام را با همدیگر دوره کنیم با یادآوری دو نکته. اول : این آداب مستحب است واجب نیست. دوم : اینکه تفاوتی بین زن و مرد در رعایت ادب تَکبیرةُ الإحرام نیست هر دو مثل هم است. دستانمان را کنارِ ران قرار نمی‌دهیم ، رها هم نمی‌کنیم و روی رانمان می‌گذاریم. وقتی دست‌ها را می‌خواستیم بالا بیاوریم کفِ دستانمان را مچاله نمی‌کنیم ، صاف باشد. کفِ دستمان رو به قبله باشد ، رو به صورتمان نباشد.. انگشتانِ دستمان همه به هم چسبیده باشد. فقط دو جایِ نماز انگشتان جدا می‌شود ، در قنوت که انگشت شصت جدا می‌شود و در رکوع که همه انگشت‌ها از هم جدا می‌شود ، روی زانوها قرار می‌گیرد. ولی در جاهای دیگر نماز مستحب است همه انگشتان چسبیده باشد. هنگام گفتن تَکبیرةُ الإحرام به محلِ سجده‌مان نگاه کنیم. پیامبر عزیزمان وقتی « اللَّهُ‏ أَكْبَر » می‌گفتند ، در روایات آمده است که دستشان را تا نرمه گوششان بالا می‌آوردند. پس مستحب است تا نزدیک گوش ـ برابر گوش ـ دستمان را بالا بیاوریم. حرفِ الف « اللَّهُ‏ أَكْبَر » را موقعی می‌گوییم که دستان روی ران است و حرف راء « اللَّهُ‏ أَكْبَر » را موقعی می‌گوییم که دستان به کنار گوش رسیده باشد. در مسیر برگشت دست ها به سوی پایین چیزی نمی‌گوییم. برخی از افراد می گویند : ما شنیدیم موقعی که در نماز هستیم ذکرها را نباید در حال حرکت بگوییم ! این حرف درست است ولی دو استثنا دارد : ۱ - ذکر « تَکبیرةُ الإحرام » ۲ - ذکر «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ أَقُومُ وَ أَقْعُد ». ان شاءالله آداب نماز را خوب یاد بگیریم و به دانش آموزان مان هم ادب در مقابل پروردگار را یاد بدهیم.

#همنشین_خدا جلسه 22 بسم الله الرحمن الرحیم امیدوارم پایین هر دعاتون امضای خدا باشد. همان طور که می‌دانید ما بعد از رکوع هر نماز می‌ایستیم و می‌گوییم : « سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَه‏» آیا دوست دارید درباره این ذکر اطلاعاتِ تان را افزایش دهید؟ دو نکته خدمت تان بیان می‌کنم : ۱ - وقتی پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله به سفر معراج رفتند آنجا کنار عرش الهی وضو گرفتند ، و خدا آخرین وِرژن نماز را رونمایی کرد. به حضرت فرمود : بایست ؛ « اللَّهُ‏ أَكْبَر » بگو ، حمد و سوره را بخوان ، بعد فرمودند : رکوع برو و بگو : « سُبحانَ رَبّيَ العَظيمِ و بِحَمدِه‏ » ، وقتی حضرت داخل رکوع بودند و ذکر می‌گفتند ؛ صدای ذکر فرشتگان را هم می‌شنیدند که آنها می‌گفتند : «سُبحانَ الله ، الحَمدُ لِلّه ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه‏ » وقتی از رکوع بلند شدند فرمودند : « سَمِعَ‏ اللَّهُ‏ لِمَن‏ حَمِدَهُ » خدا می‌شنود هر کسی حمد او را به جا بیاورد. شاید حضرت می‌خواستند به فرشتگان یادآوری کنند که صدای شما را خدا می‌شنود. من و شما وقتی نماز می‌خوانیم به خودمان یادآوری کنیم و تلقین کنیم که الان در محضرِ خدا ایستاده‌ایم و خدا صدای ما را می‌شنود این در حضور قلب ما در نماز موثر است. ۲ - شخصی به امام صادق علیه السلام عرضه داشت : دعایی به من بیاموز که اجابتش قطعی قطعی باشد. ! حضرت فرمودند : «اَلحَمدُلله» بگو و هر حاجتی خواستید از خدا بخواه که اجابتش قطعی است با تعجب پرسید : «چه ربطی بین ذکر «اَلحَمدُلله» و اجابت دعا هست؟ » حضرت فرمودند : وقتی تمام مسلمان‌ها در شبانه روز چندین بار به خدا عرضه می‌دارند که خدایا دعای حمد کنندگان را بپذیر ! یعنی ، شفیع شما می‌شوند در نزد خدا برای اجابت دعاهایتان ؛ آیا خدا قبول نمی‌کند؟ ! آیا خدا دعای شما را مستجاب نمی‌کند؟ ! پرسید : کجا مسلمان‌ها چنین درخواستی را از خدا دارند؟ حضرت فرمودند : در نمازهایشان می‌گویند : « سَمِعَ‏ اللَّهُ‏ لِمَن‏ حَمِدَهُ» «سَمِعَ» فعل ماضی است. همان طور که می‌دانید گاهی اوقات فعلِ ماضی به معنای امر به کار می‌رود. یعنی خدایا بشنو دعای کسی که حمد تو را به جا می‌آورد. «بشنو» یعنی بپذیر ، یعنی قبول کن ، یعنی اجابت کن ! چرا به ما سفارش شده است بعد از هر نمازی حتماً دعا کنیم؟ چون داخل نماز ما مدام ذکر «اَلحَمدُلله» گفتیم و این مقدمه ی اجابت دعاست ، پس از این فرصت خوب نباید بگذریم. البته یادمان باشد اگر امضای خدا زیر دعای ما آمد اجابت خدا به معنای یکی از این چهار چیز است : ۱ - یا همان خواسته ی ما را می‌دهد. ۲ - یا آن خواسته به نفع ما نیست بهترش را می‌دهد ۳ - یا آن خواسته به نفع ما نیست در عوض بلایی را در دنیا از ما دور می‌کند. ۴ - یا آن حاجت به نفع ما نیست ، ولی در عوض آن را ذخیره ی قیامت مان می‌کند و در روز قیامت آن قدر به ما می‌بخشد که روایت داریم ، انسان‌ها آرزو می‌کنند ای کاش هیچ یک از دعاهایشان در دنیا مستجاب نشده بود. یادمان باشد «دعایِ حامدین» در درگاه خدا گم نمی‌شود زیاد «اَلحَمدُلله» بگوییم و بعدش دعا کنیم. دعاهایتان مستجاب.

#همنشین_خدا جلسه 23 به نام آنکه نام دلربایش * بود درمان درد بندگانش به لب ذکر شفا بخش تو دارم * خدایا هر چه دارم از تو دارم یکی از سؤالاتی که پرسیده می‌شود این است که ازدواج کرده‌ام ولی فرزنددار نمی‌شوم ! آیا اسلام راهکاری برای بچه‌دار شدن دارد؟ قبل از پاسخ به این سؤال عرض می کنم که بعضی از آدم‌ها سطح فهمِ شان پایین است. فقط علت‌های مادی را قبول دارند ! مثلاً می‌گویند : انرژی درون زمین جمع می‌شود ، متراکم می‌شود ، وقتی آزاد شود ، زلزله اتفاق می افتد ! بعضی‌ها در کنار عللِ مادی ، علل معنوی را که خدا و اهل بیت گفته‌اند را قبول دارند مثلاً روایت داریم که وقتی زنا زیاد شود زلزله زیاد می‌شود. این مقدمه را به این دلیل بیان کردم که ما می‌گوییم ؛ در کنار مراجعه به پزشک و سیر درمان پزشکی ، که یک عامل مادی است ، علل معنوی را هم مدنظر قرار بدهیم و هر دو عامل مادی و معنوی را انجام دهیم. سه عامل فرزنددار شدن که در روایت آمده را با هم مرور می‌کنیم : ۱ - شخصی به نام هشام بن ابراهیم محضر امام رضا علیه السلام آمد و گفت : ناراحتم از اینکه فرزندی ندارم ! حضرت به او فرمود : داخل خانه با صدایِ بلند اذان بگو ! ایشان می‌گوید : من موقعِ نماز که می‌شد مدتی توصیه امام رضا علیه السلام را انجام دادم خداوند فرزند به من داد آن هم چندین فرزند خدا به من داد ! بنده شخصی را می‌شناسم که هشت یا نُه سال فرزند دار نمی‌شد. ولی در کمالِ نا امیدی ، خداوند فرزند اول به او داد و تا پنج فرزند به او داد. ایشان مؤذن یک مسجد بود ! سعی کنیم اذان گفتن با صدای بلند را داشته باشیم. ۲ - شخصی به نام حارث ، سنش بالا رفته بود. محضر امام صادق علیه السلام آمد و گفت : از اینکه فرزند ندارم و نسلم منقطع می‌شود ناراحتم ! دوست دارم نسلم ادامه پیدا کند ! حضرت فرمودند : به سجده برو و در حال سجده این سه تا دعایی که حضرت زکریا داشتند تو هم این دعا را بخوان : «رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا يَرِثُنِي» «رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ» «رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِين‏» این سه تا دعا در آیات قرآن موجود است. ایشان می‌گوید : مدتی به این توصیه امام صادق علیه السلام عمل کردم و خداوند دو فرزند به من داد. شخص دیگری محضر امام صادق علیه السلام آمد و گفت : من فرزند دار نمی‌شوم. حضرت فرمودند : سحرها ، قبل از اذانِ صبح صد بار استغفار کن. اگر خواب ماندی یا فراموش کردی هر موقع یادت آمد قضای این صد بار استغفار را به جا بیاور. امام باقر علیه السلام فرمودند طبق آیه ده تا دوازده سوره مبارکه نوح استغفار چهار فایده دارد : بخشش گناهان ، ریزش باران ، زیاد شدن اموال و زیاد شدن فرزند پس استغفار ، فرزندان و نسل را زیاد می‌کند. آیت الله نصرالله شاه آبادی فرمودند : بنده بیش از هفتاد تا زن و شوهر را می‌شناسم که فرزنددار نمی‌شدند با مداومت بر نمازِ استغفار ، خدا به آنها فرزند داد ؛ و بنده در گوش نوزادشان اذان و اقامه گفتم. در آخر به خدا بگوییم خدایا ما می‌دانیم تو خیر ما را بهتر از خود ما می‌خواهی ، اگر داشتن فرزند برای آخرت ما مضر است ، ما راضی هستیم به رضای تو ، و مطمئنی هستیم خدایا تو بهتر از این حاجت ما به ما عطا می‌کنی !

#همنشین_خدا جلسه 24 بسم الله الرحمن الرحیم در این جلسه می خواهم درباره عبادت خانم‌ها دو تا نکته را با هم گفتگو کنیم : ۱ ـ بعضی از خانم‌ها فکر می‌کنند در ایّام عذر شرعی خدا کلاً عبادت را از آنها برداشته است ! در حالی که خدا نماز را برداشته است و نخواسته که ارتباط قطع شود و حتی تشویق به عبادت هم کرده است. مثلاً امام باقر علیه السلام فرمودند : ما اهل بیت به همسران مان می‌گوییم در این ایام خودشان را تمیز کنند ، وضو بگیرند ، و رو به قبله بنشینند و ذکر سُبحانَ الله ، اللَّهُ أَكْبَر ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه‏ و... بگویند مستحب هست ذکر خدا بگویند. خانم‌ها روی سجاده‌شان رو به قبله بنشینند سی و سه مرتبه تسبیحاتِ اربعه رو بگویند ، یا یک دورِ تسبیح صلوات بفرستند یا تسبیحاتِ حضرت زهراء سلام الله علیها را بگویند. خواندن سوره « قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد » و « آیت الکرسی » بعد از هر نمازی مستحب است ، این ها را به جا بیاورند. برخی از افراد میگویند : « ما شنیده ایم خواندن قرآن در این ایام اشکال دارد ! » جواب : غیر از چهار تا سوره فصلت ، نجم ، سجده و عَلق که سجده واجب دارند ، بقیه سوره‌ها را می توان خواند. در رساله نوشته شده خواندن قرآن در این ایام کراهت دارد که منظور از « کراهت در عبادت » به معنای ثوابِ کمتر است. یعنی در این ایام ، ثوابش کمتر است از ایام پاکی است نه اینکه نخوانید. ۲ ـ بعضی از خانم‌ها که به اداره می روند ، می گویند : ما هیچ گاه نماز جماعت اداره شرکت نمی‌کنیم ، چون اگر بخواهیم شرکت کنیم بعضی از روزها که عُذر شرعی داریم ممکن است همکارِ ما بفهمد ما چه روزی نماز جماعت رفتیم و چه روزی نرفتیم ؛ و ما دوست نداریم این اتّفاق بیفتد ! جواب : از لحاظِ قانونی شما بیست دقیقه برای عبادت در اداره وقت دارید. به همین خاطر پیشنهادِ ما این است که هر روز به نمازخانه بروید ، روزهایی که عُذر شرعی دارید ، توصیه ی امام باقر علیه السلام را انجام بدهید. بنشینید و ذکر خدا بگیرید. این طوری سه تا فایده به دست می آورید : ۱ ـ از فواید عبادت بهره‌مند می‌شوید. ۲ ـ وضو نور است ، با گرفتنِ وضو نورانی می‌شوید. ذکر خدا آرامش می آورد و سبب ریزشِ گناهان می‌شود. ذکر خدا می‌گویید ، آرام می‌شوید و گناهِ تان ریخته می شود. ۳ ـ عبادت در این ایام تعطیل نمی‌شود. بعضی‌ها که چند روز عبادت انجام نمی‌دهند ، بعد از عادتِ ماهیانه خواندن نماز برایشان سخت و سنگین می شود. توصیه امامان علیهم السلام به بانوان این است که : «در این ایام ، ذکر و دعا و قرآن را ترک نکنید» .

#همنشین_خدا جلسه 25 بسم الله الرحمن الرحیم سلام به شما که تلاش می کنید همیشه وظیفه تون رو به بهترین صورت انجام دهید. همان طور که می‌دانید صحیح خوانی نماز ، وظیفه ی واجبِ ماست و زیباخوانی نماز ، وظیفه ی مستحبِ ماست. می خواهم یک مسئله را که در رساله ی همه ی مراجع آمده است را خدمتِ تان عرض کنم : «انسان باید نماز را یاد بگیرد که غلط نخواند و کسی که به هیچ قسم نمی‌تواند صحیح آن را یاد بگیرد، باید هر طور که می‌تواند بخواند» . دو تا از اشتباهاتِ رایج در قرائت نماز را با هم دوره می‌کنیم : ۱ ـ اینکه یکی از حروف الفبا رو نگوییم ! مثلاً در زبان فارسی ( هـ ِ دو چشم ) را گاهی اوقات حذف می‌کنیم. به جای مشهد می گوییم : مشد ! به جای چهارشنبه می گوییم : چارشنبه ! باید دقّت کنیم در نمازمان این « هـِ دو چشم » حذف نشود وگرنه نمازمان باطل است. مثلاً بعضی‌ها می گویند : « قُلُ وَالله » ، درستش این است « قُلْ هُوَ اللَّهُ » در آخر نماز ، « وَ رَحمةُ اللهِ وَ بَرکاتُ » این اشتباه است ، « وَ بَرکاتُه » درست است. در کلمه « اَلحَمدُلله » هـِ دو چشم باید شنیده شود. یا در جمله « أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه‏ » ، «اَشَدُ» درست نیست ! یا در رکوع نمازمان می گوییم : « سُبْحانَ رَبِّی العَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ » ؛ هـِ دو چشم را دقّت کنید گفته شود. ۲ - گاهی اوقات بعضی از حروف را به حروف دیگری تبدیل می‌کنیم و این سبب باطل شدن نماز می‌شود. مثلاً میم ساکن ، اگه به واو برسد ، باید « اَشدِّ اظهار » صورت بگیرد ، یعنی دقّت کنیم حتماً میمِ ساکن گفته شود ، وگرنه « میم » حذف می شود و به جای میم ، دو تا واو گفتیم و این اشتباه است. در سوره حمد ، بعضی‌ها می گویند « عَلیهِ وَّ لَا الضّالّین » نه ! درستش این است « عَلَیهِمْ وَ لا الضَّالِّینَ » یا در سلام نماز می گویند ، « عَلیکُ وَّ رَحمَةُ الله » ! میم ، را نمی گویند و به جای آن دو تا « واو » می گویند. در حالی که باید بگوییم : « عَلیکُمْ وَ رَحمَةُ الله » بنده در جمعی بودم ، بیش از پنجاه نفر آنجا بودند که همه تحصیلات دانشگاهی داشتند و حدود پنجاه درصدشون « عَلَیهِمْ وَ لا الضَّالِّینَ » را اشتباه می‌گفتند ؛ خیلی ناراحت شدم کسی شانزده سال درس بخواند هر سالی هم اگر هزار ساعت فقط برای تحصیلاتش گذاشته باشد شانزده هزار ساعت وقت گذاشته است ! ولی نوزده تا جمله واجب را دقّت نکرده درست بگوید؟ ! این زشت نیست در درگاه خدا ؟ دو تا پیشنهاد برای شما دارم : ۱ ـ در اینترنت بنویسید قرائتِ نماز استاد عباس سلیمی یا استاد طباطبایی یا استاد موسوی بلده ، این ها را دانلود کنید و بارها و بارها گوش کنید تا صحیح خوانی و زیباخوانی نمازتان درست شود. ۲ ـ به یک قاری محترم یا امام جماعتِ محل مراجعه کنید و از صحیح بودن قرائت نمازتان مطمئن باشید. بندگان خوبی برای خدا باشید.

#همنشین_خدا جلسه 26 بسم الله الرحمن الرحیم دعا می کند من و شما جزء یاران خاص امام زمان عجّل الله فرجه الشریف باشیم. آیا می‌دانید یاران خاص امام زمان چه نشانه‌ای دارند؟ امام سجاد علیه السلام فرمودند : « الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ » یعنی درست است که حضرت را با چشمِ سر نمی‌بینند اما با چشمِ دل ، حضرت را حاضر و ناظرِ اعمال خودشان می‌بینند. چهار جایی که یاران خاص حضرت ، آقا را حاضر می‌دانند با هم دوره می‌کنیم : ۱ - هنگام معصیت : در مقامی که کنی قصدِ گناه * گر کُند کودکی از دور نگاه شرم داری ز گُنه درگذری * پرده ی عِصمت خود را نَدَری آدم‌ها این طورند که اگر یک کودکی هم حاضر باشد ، بی‌خیال گناه می‌شوند. اما یارانِ خاص حضرت ، هرگاه بخواهند حرفی بزنند ، یا صدایی را گوش کنند ، مثلاً موسیقی را گوش کنند ، صحنه‌ای را ببینند مثلاً با موبایلِ شان یک فیلم را ببینند ، حتی اگر در خلوت هم باشند و هیچ کسی نباشد امام زمان را حاضر می‌دانند و از خودشان می‌پرسند : امام زمان از این کار من خوشحال می‌شود یا ناراحت؟ ۲ - در هنگامِ خدمت : چه بی‌مِهری و تندی به آنها شود ، چه نشود ، چه از زحماتشان قدردانی بشود ، چه نشود ؛ برایشان هیچ فرقی ندارد. چون انگیزه کارشان رضایتِ امام زمان است. اصلاً کار برای امام زمان عجّل الله فرجه الشریف ـ که حضرت را حاضر بدانیم ـ نه خستگی دارد نه پشیمانی. حتی اگر ساعتِ کاری هم برایشان نزنند ، همان طور تلاش می‌کنند که ساعت کاری برایشان زده می‌شود. ۳ - هنگام تجارت : وقتی به بازار می‌روند و می‌خواهند چیزی را بخرند یا بفروشند ، چون حضرت را حاضر می‌بینند ، کم فروشی و گران فروشی ندارند ؛ فریب و تقلّب در کارشان نیست. ۴ - هنگام عبادت : برخی از علمای ما فرمودند : قبل از اینکه « اللَّهُ أَكْبَرِ » نماز را بگویید ؛ خوب است به امام زمان سلام بدهیم و بگوییم : « اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ » ، یعنی امام زمان عجّل الله فرجه الشریف را حاضر کنار خودتان فرض کنید. حالا کسی که امام زمان را کنار نماز خودش می‌بیند آیا نمازش را آخرِ وقت می‌خواند یا اول وقت؟ ! با تأنّی و فرصت می‌خواند یا نوک کلاغی؟ ! رکوعش را می‌گوید ، « سُبْ ، سُبْ ، سُبْ » یا می‌گوید : « سُبحانَ الله ، سُبحانَ الله ، سُبْحانَ اللَّه ». بعد از نمازش تعقیبات می‌خواند یا مثلِ فنر فرار می‌کند؟ ! ما اگر امام زمان را حاضر بدانیم رفتارمان تغییر خواهد کرد ، عباداتِ ما بهتر خواهد شد.

#همنشین_خدا جلسه 27 بسم الله الرحمن الرحیم دعا می کنم لحظه لحظه زندگی ما با یاد خدا شیرین باشه. همه ما شیرینی عسل را چشیده‌ایم شیرینیِ نماز را چطور؟ لذّت عروسی و عشق را درک کرده‌ایم ! لذّت نماز را درک کرده‌ایم؟ آیت الله بهجت رضوان الله علیه اعتقاد داشتند : بالاترین لذتی که یک انسان می‌تواند طول زندگی‌اش ببرد ، لذتِ گفتگو با خداست. می‌فرمودند : اگر سلاطین عالم که همه جور لذتی برایشان فراهم است ، لذت نماز را بچشند ، لذت‌های مادی را طلاق می‌دهند و به دنبال آن لذت‌ها نمی‌روند. خود ایشان این لذت‌ها را چشیده بود. نشانه‌اش این بود که تا سن نود و چهار سالگی ، یک ساعت و نیم قبل از اذان صبح بلند می‌شد برای نماز شب ، دعا ، استغفار. از اذانِ صبح تا طلوع ِآفتاب مشغول نماز قرآن و دعا بود. چهار راهکاری که باعث می‌شود ما هم لذّت عبادت را بچشیم با هم دوره می‌کنیم : ۱ - توجه به کسی که داریم با او صحبت می‌کنیم. یعنی خداشناسی مان را بالا ببریم. توجه کنیم به نعمت‌هایی که خدا به ما داده است. این توجه سبب می‌شود که ما محبّتِ خدا در دلمان بیاید و انسان از گفتگو با کسی که به او محبّت دارد لذّت می‌برد. ۲ - از خود خدا بخواهیم تا لذت عبادت را به ما بدهد ؛ اون خدایی که اگر بنده چیزی از او بخواهد و به خیرش باشد به او عطا می‌کند. « يَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاه‏ » ما در قنوتِ نمازمان و در سجده این دو تا دعای امام زین العابدین علیه السلام را یاد بگیریم و از خدا بخواهیم « اللَّهُمَّ مَتِّعْنَا بِلَذِيذِ مُنَاجَاتِك‏ » خدایا لذت مناجات خودت را به من بچشان « اِلهی اَذِقْنِي حَلَاوَةَ ذِكْرِكَ » خدایا شیرینی یادِ خودت را به من بچشان. و می‌دانیم بالاترین یادِ خداوند ، نماز است. ۳ - گناه را ترک کنیم. امیرالمؤمنین علیه السلام با تعجب پرسیدند : « مگر می‌شود کسی لذت عبادت را ببرد بدون ترک گناه؟ ! » یعنی لذت گناه با لذتِ عبادت با هم جمع نمی‌شود. جوانی به حضرت موسی علیه السلام گفت : برو به خدایت بگو ؛ نافرمانیت را کردم ، گناه کردم اما من را عذاب نکردی ! سلامتی من و ثروت و قدرت من سر جایش است ! خدا به حضرت موسی علیه السلام گفت ؛ برو به او بگو ، بدترین عذاب را برایت فرستادم ! از گفتگوی با من لذت نمی‌بری ! دو دقیقه می‌خواهد مناجات کند انگار زهرِ هلاهِل داخل گلویش ریخته‌اند ؛ این قدر برایش تلخ است ! یکی از آن گناهانی که گفته‌اند اگر ترک شود ، خداوند لذت عبادت را به ما می‌چشاند ، ترک نگاهِ حرام است. یک موقع من نگاهِ حرام نمی‌کنم چون می‌ترسم آبرویم برود اما پیامبر عزیزمان فرمودند هر کسی نگاه به نامحرم را ترک کند برای رضای خدا ، خداوند مزه ی عبادت را به گونه‌ای به او می‌چشاند که خوشنود شود. ۴ - شیخ رجبعلی خیاط یکی از عُرفا است. فرمودند : خداوند لذت در عبادت را به کسی می‌دهد که بیشتر به بندگان او خدمت و احسان کرده باشد. خدا وقتی می‌بیند کسی به بندگانش « نَفع » می‌رساند ، در نماز ، بیشتر تحویلش می‌گیرد. شیرینی عبادت را بیشتر به او می‌چشاند.

#همنشین_خدا جلسه 28 بسم الله الرحمن الرحیم یکی از سؤالتی که زیاد پرسیده میشه این است که نماز اول وقت مختصر بهتر است یا نمازی که با تأخیر باشد ولی مفصل؟ مثلاً من اول وقت ، سرم شلوغ است اگر نماز بخوانم فقط می‌توانم واجبات را به جا بیاورم ، اما اگر یکی دو ساعت بگذرد ، سر فرصت ، مستحبات را هم به جا می‌آورم ؛ اذانی ، اقامه‌ای می گویم و ذکر رکوع و سجده بیشتری می گویم ، و تعقیبات نماز را مفصّل می‌خوانم. حالا شما فکر می‌کنید کدام بهتر است؟ پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : « إِنَ‏ اللَّهَ‏ يُحِبُ‏ مِنَ‏ الْخَيْرِ مَا يُعَجَّلُ » خداوند دوست دارد در کارِ خیر عجله شود. این ضرب المثل که می‌گویند : « عجله کار شیطان است » ضرب المثل دقیقی نیست ! در بدی‌ها عجله کار شیطان است ؛ اما « در خوبی‌ها عجله کار خدایی است » ، خدا دوست دارد ! و پیامبر عزیزمان فرمودند : نماز کلید همه خوبی‌هاست. پس خوب است وقتی وارد وقت نماز شدیم ، در شروع کردن به نماز عجله کنیم. ۲ - امام رضا علیه السلام فرمودند : به محضِ اینکه وارد وقت نماز شدی ، نمازت را بخوان. تو نمی‌دانی در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد به قولِ معروف انسان از یک دقیقه بعدش خبر ندارد. و فرمودند : حادثه خبر نمی‌کند پس خوب است که اول وقت باشد. و امامان علیهم السلام فرمودند : اگر نماز اول وقتت را بدون دلیل عقلی و شرعی عقب انداختی و مثلاً در آن دقایق و ساعات از دنیا رفتی ، به خاطر نخواندن آن نمازت در نزد خدا خطاکاری ! پس نمازِ اول وقت مختصر بهتر است به سه دلیل : ۱ - نماز کار خیر است و در کار خیر بهتر است عجله شود. ۲ - انسان از یک دقیقه بعدی خودش خبر ندارد. ۳ - اگر نماز نخواندی و مرگت فرا رسید به خاطر نخواندن آن نماز خطاکاری. با این فرمول مشخص می‌شود. پس نماز اول وقتی که شکسته باشد و ما در مسافرت بخوانیم بهتر است از نمازی که یکی دو ساعت بگذرد و ما به وطن برسیم و نماز را کامل بخوانیم. سعی کنیم در خواندن نماز اول وقت عجله کنیم.

#همنشین_خدا جلسه 29 بسم الله الرحمن الرحیم دعا می کنم همیشه بدنتون صحیح و سالم باشه. آیا اسلام به فکر ِسلامتی بدن انسان‌ها بوده است؟ بله ، یک مورد کوچک آن را بیان می‌کنم : اسلام می‌گوید ؛ قبل از هر نمازی وضو بگیر و قبل از وضو ، « اِستِنشاق » کن یعنی سه بار آب را داخل بینی قرار بده که تمام مجاریِ بینی تا گلو شسته شود. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله این کار را عبادت معرفی کردند. و فرمودند : این کار را خوب انجام دهید سبب ریزش گناهانتان می‌شود و شیطان از شما فراری می‌شود دور می‌شود. اینقدر به این کار سفارش شده بود که بعضی از مسلمان‌ها فکر می‌کردند این جزء واجباتِ وضو است ، امام صادق علیه السلام فرمودند : نه ! این مستحب قبل از وضو است. بعضی‌ها فکر می‌کردند اگر این کار را انجام ندهند ، نمازشان باطل است و باید دوباره بخوانند. حضرت فرمودند : نه ! این کار سنّت پیامبر است و اگر انجام ندادید ، لازم نیست نمازتان را دوباره بخوانید. همان طور که فیلتر هوایِ ماشین جلوی گرد و غبار و ذرات ناخالص را می‌گیرد که به ماشین نرسند ، بینی ما با مخاط مرطوبی که دارد ، با موها و پیچ و خم‌هایی که دارد ، جلوی گرد و غبار و میکروب‌های خطرناک را می‌گیرد که به ریه ما نرسند. ما فیلتر هوا را زود به زود عوض می‌کنیم. به ما فرمودند : زود به زود مجاری بینی‌تان را شست و شو بدهید تا از میکروب‌ها و گرد و غبار تخلیه شوند و راحت‌تر بتواند وظیفه‌اش را انجام دهد. مقالات پزشکی زیادی در سطح دنیا نوشته شده بر فواید استنشاق ! می‌گویند اگر این کار زود به زود و کامل انجام شود جلوی بیماری‌های ریه مثل سِل ، آسم و تنگی نفس گرفته می‌شود. سردردهای شدید نمی‌گیرید. حتی گفته شده اگر میگرن دارید یا لوزه ی شما التهاب و درد و ورم دارد ، یکی از درمان‌هایش همین استنشاق است ! اسلام هزار و چهار صد سال قبل ، از مسلمان‌ها می‌خواهد ، روزانه چندین و چند بار قبل از گفتگوی با خدا به فکر سلامتی بدنشان باشند و میکروب‌ها را از خودشان دور کنند.

#همنشین_خدا جلسه 30 « يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ » ؛ ای خدای کریمی که پاداش بسیار زیادی می دهی در برابر عمل کم و اندک. برای درک بهتر کریم بودن خدا یک مثال را با هم دوره می‌کنیم : وارد فروشگاهِ لوازم خانگی می‌شویم به ما می‌گویند چه می‌خواهید بخرید؟ می‌گوییم این یخچال ، کولر گازی و این تلویزیون شیک چشمِ مان را گرفته است ، دلمان می‌خواهد ، ولی موجودی کافی نیست ! حتی یک هلِ پوک کفِ دستمان نمی‌اندازند ما را به بیرون از مغازه هدایت می‌کنند و می‌گویند : توقف بیجا مانع کسب است ! این یک فروشگاه خلق است. در فروشگاه خالق با یک نیّت ساده با یک دلم می‌خواهد ، می‌توانیم بهترین و بیشترین خرید را داشته باشیم ! سه مثال از آقا امام صادق علیه السلام می‌زنیم : ۱ - شخصی نیّت می‌کند امشب من بلند شوم یک نماز شب طولانی مفصل و با حال بخوانم. اما خوابش می‌برد ! خداوند در اعمالش یک نماز شب مفصّلِ باحال می‌نویسد به همین راحتی ! ۲ - یک مؤمنی اهل نماز جماعت است ، اما مریض شده و دیگر نمی‌تواند به مسجد برود خدا به فرشتگان ثبت اعمال می‌گوید : همان عباداتی که در ایام سلامتی انجام می‌داد ، همان‌ها را برایش بنویسید. چون ایشان نیّت داشت که این کار را انجام دهد ، اما بیماری مانع شد. ۳ - یک مؤمن فقیری دعا می‌کند : « يَا رَبِّ ارْزُقْنِي حَتَّى أَفْعَلَ كَذَا وَ كَذَا » خدایا به من ثروت بده ، مال بده تا مثلاً یک مسجد بزرگ با تمام امکانات بسازم. خدا به قلبش نگاه می‌کند می‌بیند نیتش صادقانه است. به همین خاطر در اعمالش می‌نویسد : ساخت یک مسجدِ بزرگ با تمام امکانات ! وقتی به نماز می‌ایستیم توجه داشته باشیم که در مقابل چنین کریمی ایستاده‌ایم به همین خاطر در قنوت نمازمان ، در تعقیبات نمازمان ، دعا کردن را دستِ کم نگیریم و از خدا خیلی بخواهیم. اگر آن چیزی که می‌خواهیم خیر و صلاح ما نباشد ، پاداش آن کار خیر را در نامه اعمال ما ثبت کند. ارتباط و گداییِ مان درِ این خانه کم نشود.