11.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
وظیفه همه ی ماست که این کلیپ را منتشر کنیم .
اگر یک عمل صالح در طول عمرمان بتوانیم انجام بدیم و قدمی برای ظهور برداریم و مورد قبول خداوند قرار بگیره، شاید انتشار همین کلیپ چند دقیقه ای باشه....
خواهشا تمام دوستان مذهبی و انقلابی این چند دقیقه را با دقت ببینند و نشر دهند
وظیفه خودمون را در قبال ظهور بدانیم
#روشنای_امید
#ایران_قوی
#دشمن_شناسی
⭕️آقایان فرهنگی و انتظامی و قضایی ومجلسی اوضاع خیلی خیطه خیلی!
🔰قابل توجه مسئولان و خانوادههایی که کیلومتر ها از هجمه فرهنگی عقب تر هستند.
این نوجوانان حدودا 15 ساله درگیر موضوعاتی هستند که شاید حتی شمای خانواده یا مسئول محترم نشنیده باشید،چه برسد به اینکه درک کنید!
نوجوانان شما در اتاق خواب مشغول دیدن کارتون یا همان انیمیشن است،
شما هم به خیال اینکه خب دیدن کارتون چه اشکالی دارد!ایشان را رها کرده اید، و اما اصل ماجرا:
هزاران ساعت انیمه ژاپنی جذاب با داستانهای پیچیده با محتوای فانتزی تیره، خشونت، عشقهای عجیب و غریب، مسائل مکشوف و پنهان جنسی و دیگر چیزهایی که به مخیله شما هم نمیآید در اختیار نوجوانهای ماست،
گروه های موسیقی همجنس باز کرهای با طرفداران سه آتیشه در دنیا و من جمله ایران، آموزشگاه های زبان کرهای که از قضا چند پرونده امنیتی مفتوح در زمینه اغتشاشات اخیر نیز دارند...
بله آقای مسئول صدا و سیما،سریالهای ارزان کرهای مثل جومونگ و یانگوم و ... پدر و مادرهای ما را مجذوب فرهنگ قدیمی کره کرد (که به صورت اغراق آمیز در این سریالها نمایش داده میشد)،غافل از اینکه هیچ ارزانی بیدلیل نیست!
امروز فرزندان همان خانوادهها در پارتی ها و مهمانیهای مختلفی در زمینه کاسپلی با آرایشات و پوشش شخصیت انیمههای ژاپنی شرکت میکنند.
تهاجم فرهنگی غرب کم بود، امروز فرزندان شما رسماً مورد تجاوز فرهنگی عمله های شرقی غرب نیز قرار دارند، اتفاقا با رنگ و لعابی جذاب تر و با مفاهیمی خطرناکتر.
🔰پینوشت: کاسپلی به پوشش و آرایش شبیه به کاراکترهای انیمیشن گفته میشود ...
ایت:
تقدیم به مو سپیدان و مو جو گندمیان گرامی
لازم هست گاهی اوقات یادآوری کنیم به:
قهرمانان بی مدال
ما قهرمانان بی مدالی بودیم که هرگز مارا بالای سکویی نبردند و مدال افتخاری بر گردنمان نیاویختند.
کسی ما را تافته جدا بافته تربیت نکرد و تا مدرسه بدرقه نشدیم و پشت در مدرسه با ماشین به استقبالمان نیامدند.
خودمان تنها به مدرسه رفتیم و ثبت نام کردیم و آخر سال هم کارنامه گرفتیم .
در هیچ کلاس فوق برنامه ای ثبت نام نشدیم.
به کلاس موسیقی و استخرو زبان و کامپیوترو...نرفتیم.
بازیهای ما و خوشگذرانی های ما در کوچه برگزار شد.
ماهنوز با هم بازیهایمان رفیق شفیق مانده ایم.
در خانه کسی در جستجوی معدل و نمرات ما نبود و حتی بعضی از والدین نمی دانستند فرزندشان در چه پایه ای تحصیل می کند؟
هرگز از ما برای کاری نظر سنجی نشد .
ما نسلی بی توقع و پر بازده بودیم و هیچگاه بارمان را بردوش کسی تحمیل نکردیم.
کمتر خواسته ای بود که به آن برسیم و آرزوهای ما لابه لای روزهای شلوغ زندگی گم شد.
ما نسلی بودیم که بی سر و صدا و بی توقع و کم هزینه بزرگ شدیم و همیشه کمک حال خانواده بودیم .
زنده بودیم و گذران زندگی بودیم و ازدواج کردیم.
نسلی شدیم که فرزندانمان را حمایت کردیم.
کوله پشتی هایشان را بردوش گرفتیم و بدرقه شان کردیم و به استقبالشان تا مدرسه رفتیم.
فرزندانمان را غرق در مهر و مهر ورزی کردیم.
چندین مهارت به آنها آموختیم و در کلاسهای متعدد ثبت نامشان کردیم.
ما فرزندانمان را نابغه تربیت کردیم و باز هم برای خودمان کاری نکردیم.
ما نسلی بودیم مهربان و مسئول و مهرورزی را تمام کردیم و مادران و پدرانمان را به خانه سالمندان نسپردیم و علاوه بر بار زندگی خودمان ، آنها را نیز تا آخرین لحظه درحد توانمان حمایت کردیم.
راستی ما چگونه اینچنین مسئولیت پذیر شدیم؟
اینهمه مهر و مهربانی را از کجا آموختیم؟
ما نسلی بودیم که هیچکس ما را نشناخت و فرصت خاصی برای رشد ما فراهم نشد.
چنین نسلی هرگز نخواهد آمد.!
هیچکس ما را نابغه تربیت نکرد اما نابغه شدیم!
نابغه هستیم و مسئولیت پذیر و هنوز هم در میانسالی با شور و شوق و پر تلاش زندگی می کنیم و دنیا زیر پاهای ما می چرخد.
دلتنگ می شویم، خسته می شویم، اما نامهربان نمی شویم و مسئولیتهایمان را ترک نمی کنیم.