هدایت شده از شیخ السکوت ؛
بدان امید کز این کوچه بگذرد سحری ،
چه آبها که نپاشیده ام به خاک درش .
صبح یک روز من از پیش خودم خواهم رفت ،
بی خبر با دل درویش خودم خواهم رفت ،
میروم تا در میخانه کمی مست کنم ،
جرعه بالا بزنم آنچه نبایست کنم ،
بی خیال همه کس باشم و دریا باشم ،
دائم الخمر ترین آدم دنیا باشم ،
آنقدر مست که اندوه جهانم برود ،
استکان روی لبم باشد و جانم برود ،
ساقیا در بدنم نیست توان ، جام بده ؛
گور بابای غم هر دو جهان ، جام بده ..
پرسیدند یاعلی :
قوی ترین آفریدهی پروردگار چیست ؟
فرمود : کوه !
اما آهن بر آن غالب است ،
آهن هم مغلوب آتش ،
آتش نیز مغلوب آب ،
خود ِ آب هم مغلوب باد است ،
انسان هم بر باد غلبه میکند ، و آن را
رام میسازد !
بنابراین از باد قوی تر است !
اما ؛
انسان خودش مغلوب ِ [ غم ] است .
پس ، غم و غصه ، قوی ترین آفریدهی
خداوند است !
[ الغارات ، ج۱ ، ص۱۸۲ ] .