از عبارات نورانی #صحیفه_سجادیه
🔹 اللَّهُمَّ
1️⃣ أنْتَ عُدَّتِى إِنْ حَزِنْتُ،
وَ أَنْتَ مُنْتَجَعِى إِنْ حُرِمْتُ،
و بِكَ اسْتِغَاثَتِى إِنْ كَرِثْتُ،
2️⃣ و عِنْدَكَ مِمَّا فَاتَ خَلَفٌ،
وَ لِمَا فَسَدَ صَلاحٌ،
👈وَ فِيمَا أَنْكَرْتَ تَغْيِيرٌ،
3️⃣ فامْنُنْ عَلَيَّ :
قَبْلَ الْبَلاءِ بِالْعَافِيَةِ،
وَ قَبْلَ الْطَّلَبِ بِالْجِدَةِ،
وَ قَبْلَ الضَّلالِ بِالرَّشَادِ،
4️⃣ و اكْفِنِى مَئُونَةَ مَعَرَّةِ الْعِبَادِ،
5️⃣ و هَبْ لِى أَمْنَ يَوْمِ الْمَعَادِ،
6️⃣ و امْنِحْنِى حُسْنَ الْإِرْشَادِ🔹
دعای #بیستم #مکارم_اخلاق
#دعا_بیستم_20
حضرت زين العابدين (ع) در جمله ى سوم دعا عرض مىكند:
و عِنْدَكَ ... و فيما انكرت تغيير.
بار الها! چيزى كه نزد تو مطرود است و از آن ناراضى هستى،
مىتوانى تغييرش دهى، آن را بردارى و به جايش مرضى خود را قرار دهى.
*ان تكفروا فان الله غنى عنكم و لا يرضى لعباده الكفر.
اگر كافر شويد، خداوند از شما بى نياز است و به ايمانتان احتياج ندارد، اما به كفرتان راضى نيست و نمىخواهد از سعادت و رستگارى محروم بمانيد.
چيزهايى كه برخلاف حق و عدل و منافى با كمال انسانى و فضايل اخلاقى است و بشر را به پستى و انحطاط سوق مىدهد، مرضى خداوند نيست
*يحلفون لكم لترضوا عنهم فان ترضوا عنهم فان الله لا يرضى عن القوم الفاسقين.
اين افراد آلوده و گناهكار قسم ياد مىكنند براى اينكه شما از آنان راضى شويد. اگر شما راضى شديد، خداوند از فاسقين و اهل عصيان راضى نمىشود.
شرك و كفر، سيئات اخلاقى، و گناهان به هر صورت كه باشد، مطرود درگاه بارى تعالى است و خداوند به هيچ يك از آنها راضى نيست. اگر اراده فرمايد مىتواند قلوب مردم را منقلب نمايد و بدون اينكه خودشان بخواهند، كارى كند كه همه موحد و يكتاپرست گردند و در اخلاق و اعمال به صراط مستقيم گرايش يابند.
و لو شاء ربك لامن من فى الارض كلهم جميعا.
اگر پروردگارت بخواهد، تمام مردم روى زمين ايمان مىآورند و همه مسير حق و عدل را مىپيمايند.
ولى خداوند هرگز چنين ارادهاى را نمىفرمايد، زيرا اين اراده منافى با ارادهى بارى تعالى در آزادى بشر است. خداوند به مشيت حكيمانه ى خود، انسان را مختار آفريده، اوست كه بايد درباره ى خود تصميم بگيرد، يا به اختيار و ارادهى خود ايمان را پذيرا شود و مستحق پاداش دنيوى و اخروى گردد يا با اراده و اختيار خود كفر را پذيرا شود و به كيفر دنيوى و اخروى برسد.
و قل الحق من ربكم فمن شاء فليومن و من شاء فليكفر.
پيمبر گرامى! بگو حق از جانب خداوند ارائه مىشود، هر كس ميل دارد ايمان بياورد و هر كه مىخواهد كفر را قبول نمايد.
مومنين واقعى و كسانى كه با اراده و اختيار دين حق را پذيرفته و به شرف اسلام مشرف شدهاند، براى اينكه عمرشان بخوبى پايان يابد و با حسن عاقبت، دنيا را ترك گويند و روز قيامت در صف رستگاران محشور شوند، بايد همواره مراقب اعمال و اخلاق خود باشند و در مسير صحيح قدم بردارند و آگاهانه يا ناآگاه مرتكب عملى نشوند كه رضاى الهى در آن نباشد. براى نيل به اين هدف مقدس، بايد خويشتن را به خوبى و شايستگى بسازند، كمبودهاى خود را جبران نمايند، نقائصى را كه در عقايد و اخلاق و اعمال دارند و مرضى خداوند نيست برطرف سازند. اگر اين گروه باايمان به اختيار و ارادهى خود با استفاده و استمداد از توفيق الهى چنين كردند و در خود تغييرات لازم را به وجود آوردند، مىتوان گفت مصداق جمله ى سوم دعاى امام سجاد (ع) شدهاند:
و فيما انكرت تغيير.
بار الها! چيزى را كه از آن رضايت ندارى مىتوانى تغيير دهى و مرضى خود را جايگزينش نمايى.
خود ساختن و تغييرات لازم را در خويش به وجود آوردن، نياز به مربى و معلم آگاه دارد.
علاقه مندان به #اصلاح_نفس بايد از پى راهنمايان الهى و #استاد ان خدایی بروند و سخنانشان را با دقت بشنوند و فراگيرند و در مقام عمل به كار بندند تا بتوانند از ثمرات و نتايج سعادتبخش آنها مستفيض شوند.
كسانى كه در تفقه دين و شناخت تعاليم الهى سعى كافى معمول مىدارند و به دقايق آيين الهى واقف مىشوند، مصداق كلام امام سجاد (ع) مى گردند:
و قبل الضلال بالرشاد.
پيش از آنكه قدمى در بى راهه بگذارند، از هدايت الهى برخوردار مىشوند و راه صحيح را مىپيمايند.
بعضى از اصحاب ائمه ى معصومين عليهم السلام با اينكه مردان باايمان و شريفى بودند، ولى بر اثر عدم توجه به پارهاى از دقايق و نكات دينى، گاه مرتكب خطا شده و قدمى ناروا برداشته اند و پس از آنكه امام معصوم (ع) خطاى آنان را تذكر داده، سخت آزرده خاطر و متاثر گرديده و از پيشگاه الهى طلب بخشش نمودهاند
حسين بن ابىالعلاء مىگويد: بيست و چند نفر مرد بوديم كه به عزم مكه حركت نموديم، من در هر منزل براى غذاى جمعيتمان گوسفندى ذبح مىنمودم. روزى به قصد زيارت امام صادق عليهالسلام رفتم،
تا مرا ديد با تاثر فرمود: اى حسين آيا مسلمانان را ذليل مىكنى.
گفتم: پناه مىبرم به خداوند از اين امر.
امام فرمود: به من خبر رسيده كه تو در هر منزل براى همسفرها گوسفندى ذبح مىكنى.
عرض كردم: مولاى من، قسم به خدا من از اين كار جز رضاى الهى قصدى ندارم.
امام فرمود: آيا نمىبينى در كاروان كسانى هستند كه مىخواهند همانند تو عمل كنند، اما تمكن مالى ندارند و دچار حقارت روحى مىشوند.
عرض كردم: يابن رسولالله، بر اساس راهنمايى شما از خداوند آمرزش مىخواهم و از اين پس چنين عملى را تكرار نخواهم نمود.