🎙استاد پناهیان 🎙استاد شجاعی 🔸غافلگیری مومنین!!! ⁉️ مقدمات ظهور

کارهای خوب بی موقعه

🔸قسمت اول 🔸 روزی حضرت رسول(ص) شیطان لعنت الله را دیدند و فرمودند: 🔸 شیطان! رفقای تو در این دنیا چه کسانی هستند؟ شیطان گفت: کسانی که پشت سر مردم غیبت می کنند و پایبند به نماز نیستند. 🔸 حضرت رسول(ص)فرمودند: همنشینان تو چه کسانی هستند؟ شیطان گفت: شرابخواران و همچنین تمام زنا کاران در آغوش من هستند. 🔸پیامبر(ص) پرسیدند: وکیلان تو چه کسانی هستند؟ شیطان گفت: وکیلان من کم فروشان، و خزانه داران من کسانی هستند که خمس و زکات خود را پرداخت نمی کنند 🔸پیامبر اکرم (ص) در ادامه پرسیدند: شیطان! سرور و شادی تو در چیست؟ شیطان پاسخ داد در این است که مردم قسم دروغ می خورند. حضرت فرمود چشم تو را چه چیزی کور می کند؟ شیطان گفت کمکی که به مستمند در تنهایی می شود. پیامبر فرمود گوش تو را چه چیزی کر می کند؟ شیطان گفت وقتی امت تو دستانشان را به سوی پروردگار بلند کرده و یا الله و یا رب می گویند 📚سراج القلوب

🍃 تلاوتهای زیبای استاد عبدالباسط 🍃تلاوت شماره ۵۱ 🍃شاهکار دیدنی آیه ۳۵ سوره احزاب 🌸 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند : رجب، ماه بزرگى است. حسنات ، در آن [ ، به گونه اى ]افزوده مى شوند كه در غير آن، چنان افزوده نمى شوند. 🌸ماه رجب ، بسيار طلب آمرزش كنيد؛ زيرا در هر ساعتى از اين ماه ، خداوند ، عده اى را از آتش مى رهانَد .در بهشت براى خدا شهرهايى است كه تنها كسانى وارد آنها مى شوند كه [ماه] رجب را روزه بگيرند.

✨﴾﷽﴿✨ 🔹ترجمه و شرح خطبه(۶۵)بخش اول🔹 ✅مدح و تمجيد پروردگار: در بحث صفات خدا توجّه به اين نکته بسيار لازم است و غفلت از آن مايه گمراهى است که صفات جمال و جلال او، هيچ شباهتى به صفات مخلوقات ندارد، او علم و قدرت دارد ولى نه همچون علم و قدرت ما. او بينا و شنواست ولى نه همچون بينايى و شنوايى ما، چرا که او ذاتى است بى پايان از هر نظر، و برتر از جسم و عوارض جسمانى; به همين دليل هنگامى که وارد بحث صفات خدا مى شويم با شگفتى هايى روبرو مى گرديم که در هيچ جاى ديگر نديده ايم. از جمله اين که صفاتى که در عالم مخلوقات باهم متضادند در آنجا در کنار يکديگر قرار دارند; مثلا در جهان مخلوقات چيزى که اوّل است آخر نيست و چيزى که آخر است اوّل نيست، و چيزى که ظاهر است باطن نيست و چيزى که باطن است ظاهر نيست. ولى در ذات پاک خداوند، اوّل و آخر و ظاهر و باطن جمع است. گذشته از اين، در جهان مخلوقات، صفات به تدريج يکى پس از ديگرى ظاهر مى شود و تکامل مى يابد و شکل مى گيرد ولى در صفات خداوند، نه سير تدريجى ديده مى شود و نه مقدّم و مؤخّر بودن! در نخستين جمله هاى اين خطبه، به همين حقيقت اشاره شده است. مى فرمايد: «ستايش مخصوص خداوندى است که هيچ وصفى از او، بر وصف ديگرش پيشى نگرفته است (تا بتوان گفت:) پيش از آنکه آخر باشد اوّل بوده است و قبل از آنکه باطن باشد ظاهر بوده است» (الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِي لَمْ تَسْبِقْ لَهُ حَالٌ حَالا، فَيَکُونَ أَوَّلا قَبْلَ أَنْ يَکُونَ آخِراً، وَ يَکُونَ ظَاهِراً قَبْلَ أَنْ يَکُونَ بَاطِناً). دليل اين مطلب که مربوط به صفات پروردگار است، مانند بسيارى از صفات ديگرش در اين نکته نهفته است که او وجودى است ازلى و ابدى و بى پايان از تمام جهات; به همين دليل، هم آغاز است و هم انجام، هيچ وجودى قبل از او نبوده و هيچ چيزى بعد از او نخواهد بود; همانگونه که در قرآن مجيد آمده است: «هُوَ الاَْوَّلُ وَ الاْخِرُ و الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ; اوّل و آخر و پيدا و پنهان اوست» و نيز مى فرمايد: «لاَ إِلهَ إِلاّ هُوَ کُلُّ شَىْء هَالِکٌ إِلاَّ وَجْهَهُ; هيچ معبودى جز او نيست همه چيز جز ذات او فانى مى شود». اساساً وجودى که ازلى و ابدى است در واقع آغاز و پايان ندارد و تعبير به اوّل و آخر درباره او به اين معنا است که همه مخلوقات وابسته به وجود او هستند، هم در آغاز پيدايش و هم در ادامه حياتشان. امّا ظاهر و باطن بودن او، به اين معنا است که اصل وجود و صفاتش از همه چيز آشکارتر است، چرا که به تعداد تمام ستارگان و موجودات زنده و برگ هاى درختان و ريگ هاى بيابان بلکه به تعداد اَتُم هاى جهان - که تعدادش را هيچ کس جز او نمى داند و نمى تواند تصوّر کند - دليل بر اثبات وجود و صفات اوست; ولى از آنجا که کنه ذاتش بى نهايت است و هيچ انسانى نمى تواند بى نهايت را آنچنان که هست تصور کند (چون نامحدود در محدود نمى گنجد) کنه ذات او بر همه کس، حتّى انبيا و اوليا پنهان است و از آنجا که انسانها نخست به آثار او در پهنه جهان هستى آشنا مى شوند و سپس متوجّه ذاتِ پاکِ او مى گردند، مى توان گفت: او پيش از آن که پنهان باشد، آشکار است و به تعبير بعضى از فلاسفه اسلامى «خفاى او به خاطر شدّت ظهور اوست». آيا آفتاب که يکى از مخلوقات اوست غالباً از شدّت ظهورش پنهان نيست؟ آيا نگاه کردن به قرص خورشيد براى انسانها آسان است؟ سپس امام(عليه السلام) در يک مقايسه، ده صفت از اوصاف کمال و جمال او را با صفات مشابه در مخلوقات مقايسه کرده و بيگانگى صفات او را از صفات مخلوقات روشن مى سازد و نشان مى دهد که حقيقت کمال، تنها در ذات پاک اوست و در غير او - همه چيز - در حال نقصان است! نخست مى فرمايد: «هر چه جز او به يگانگى و وحدت توصيف شود، کم ارزش است» (کُلُّ مُسَمًّى بِالْوَحْدَةِ غَيْرَهُ قَلِيلٌ). اين سخن اشاره به نکته بسيار لطيفى در باب توحيد صفات و ذات خداست; زيرا وحدت درباره او حکايت از بى انتها بودن ذات و صفاتش مى کند; وحدت در آنجا به معناى بى نظير بودن و نامحدود بودن است در حالى که وحدت، در مورد مخلوقات، وحدت عددى است و در جايى گفته مى شود که در برابر آن کثرتى باشد و طبعاً چنين وحدتى حکايت از قِلّت مى کند، در حالى که وحدت در ذات پاک او، حاکى از وسعتِ بى مانندِ وجود اوست، که همه جا و در هر زمان بوده و هست و در عين حال زمان و مکانى ندارد. اين همان است که در بالا به آن اشاره شد که اوصاف، هنگامى که به ذات خدا مى رسد، رنگ ديگرى مى گيرد; وحدتى که همه جا نشانه کمبود است در آنجا به معناى وسعتِ بى نظير است. در «توحيد صدوق» آمده است که: «مرد عربى روز جنگ جمل برخاست و عرض کرد: اى اميرمؤمنان! آيا تو مى گويى خداوند واحد است؟ مردم از هر سو به او حمله کردند و به او گفتند اى مرد عرب! اينجا جاى اين سؤالات است؟ (هر سخن جايى و هر نکته مقامى دارد)⬇️

↩️اميرمؤمنان(عليه السلام) فرمود: او را رها کنيد! مطلبى را که اين مرد عرب مى خواهد همان چيزى است که ما از دشمنان در اين ميدان مى خواهيم (اشاره به اينکه ما در طريق همين معارف پيکار مى کنيم)». سپس فرمود: «يَا أَعْرَابِىُّ إِنَّ الْقَوْلَ فِي أَنَّ اللّهَ وَاحِدٌ عَلَى أَرْبَعَةِ أَقْسَام: فَوَجْهَانِ مِنْهَا لاَ يَجُوزُ عَلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ وَجْهَانِ يَثْبُتَانِ فِيهِ; اى اعرابى! اينکه گفته مى شود خداوند يگانه است چهار معنا دارد: دو معناى آن درباره خداوند متعال جايز نيست و دو معناى آن درباره او ثابت است» سپس در شرح آن فرمودند: «آن دو معنا که بر خدا جايز نيست، يکى واحد عددى است زيرا چيزى که دومى ندارد (و بى مثل و مانند است) در باب اعداد داخل نمى شود... و ديگر واحدِ نوعى در جنس خود است (به اين گونه که بگوييم نوع خداوند در جنسش يکتاست) اين نيز درباره ذات پاکِ او صحيح نيست، چون در آن نوعى تشبيه است; در حالى که خداوند از هر گونه شبيه مبرّا است و امّا آن دو معنا که درباره خداوند، صادق است يکى اين است که گفته شود: او يگانه است و هيچ گونه شبيه و مانندى ندارد. آرى خدا اين چنين است. يا اينکه گفته شود: خداوند «احدىّ المعنى» است يعنى نه اجزاى خارجى دارد و نه اجزاى عقلى، و نه اجزاى ذهنى; آرى خداوند متعال چنين است!». در دومين قسمت از اين توصيف ها مى فرمايد: «هر عزيزى غير او ذليل است.» (وَ کُلُّ عَزِيز غَيْرَهُ ذَلِيلٌ). «عزّت» خواه به معناى «قدرتِ شکست ناپذير» باشد و خواه به معناى «احترام و عظمت» تنها شايسته ذات خدا است; زيرا ما سواى خدا از يک سو: اسير چنگال قوانين عالم آفرينشند و محکوم به قضا و قدر مى باشند و از سوى ديگر: همگى نيازمند به ذات پاک پروردگارند و از سوى سوم: عزّت او ذاتى است و اگر غير او عزيز باشد به سبب وابستگى به ذات پاک او است; بنابراين هيچ موجودى توانايى عرض اندام در برابر عزّت او را ندارد و هر موجودى هر اندازه به او نزديک باشد به همان اندازه شعاعى از عزّتش بر او مى تابد. قرآن مجيد مى گويد: «أَيَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً; آيا اين منافقانى که کافران را اولياى خود برگزيده اند عزّت و آبرو نزد آنان مى جويند؟ با اينکه همه عزّتها از آنِ خدا است.» و در آيه دَه سوره «فاطر» مى خوانيم: «مَنْ کَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً; کسى که خواهان عزّت است (بايد از خدا بخواهد) چرا که تمام عزّت براى خدا است». در سومين توصيف مى فرمايد: «هر قوىّ اى غير او ضعيف است» (وَ کُلُّ قَوِىٍّ غَيْرَهُ ضَعِيفٌ). چرا که قوّت و قدرت در جهانِ مخلوقات، يک امر نسبى است; هر موجودى در مقايسه با موجودات پايين تر، قوىّ و در برابر موجودات برتر، ضعيف است و اين سلسله ادامه مى يابد تا به ذات پاک خدا برسد; در آنجا قوّت و قدرت لا يتناهى است و قدرتى بالاتر از او تصوّر نمى شود که با آن مقايسه شود. به همين دليل قوى ترين انسانها ممکن است در مقابل يک موجود ناچيز، مانند يک مگس يا پشه و يا حتّى يک ميکروب که با چشم ديده نمى شود شکست بخورند و چنان بيمارى بر آنان مسلّط شود که تمام پزشکان جهان از درمان آن عاجز بمانند! بنابراين، توصيف غير خدا به قدرت، در حقيقت يک توصيف مجازى است و «قوىّ» به معناى حقيقى، ذات پاک اوست. در ذيل آيه 165 سوره بقره مى خوانيم: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً; (مشرکان در قيامت خواهند دانست) که تمام قوّت از آن خداست (و معبودهاى خيالى آنها هيچ قدرتى ندارد).» در چهارمين توصيف مى فرمايد: «هر مالکى غير او مملوک است!» (وَ کُلُّ مَالِک غَيْرَهُ مَمْلُوکٌ). زيرا مالکيّت حقيقى از خلقت و آفرينش سرچشمه مى گيرد; کسى که همه موجودات را آفريده و نه تنها در آغاز وجود به او نيازمند بوده اند که در بقا و ادامه وجودشان نيز به او وابسته و نيازمندند، مالک حقيقى است. به همين دليل مالکيّت درباره غير خدا، نوعى اعتبار و مجاز است و به تعبيرى ديگر: اگر مالک چيزى شويم به سبب تمليک پروردگار مى باشد وگرنه هيچ موجودى از خود چيزى ندارد حتّى پيامبر بزرگِ خدا، مأمور است بگويد: «لاَ أمْلِکُ لِنَفْسِي نَفْعاً و لاَضَرًّا إلاَّ مَا شَاءَ اللّهُ; من مالک هيچ سود و زيانى براى خويش نيستم مگر آنچه را خدا بخواهد». و در آيه 26 سوره آل عمران مى خوانيم: «قُلِ اللّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ، تُؤْتِي الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءٌ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِکَ الْخَيْرُ إنَّکَ عَلى کُلِّ شَيْء قَدِيرٌ⬇️

↩️بگو:بارالها! مالک حکومتها تويى، به هر کس بخواهى حکومت مى بخشى و از هر کس بخواهى حکومت را مى گيرى، هر کس را بخواهى عزّت مى دهى و هر که را بخواهى خوار مى کنى، تمام خوبى ها به دست تو است، تو بر هر چيزى قادرى!» در پنجمين توصيف، از علم (بى پايانِ) خداوند سخن مى گويد و مى فرمايد: «هر عالمى جز او دانش آموز است» (وَ کُلُّ عَالِم غَيْرَهُ مُتَعَلِّمٌ). چرا که علم خدا ذاتى است و چيزى جزحضور ذات او در همه جا، و در هر زمان، و در هر شرايط نمى باشد. بنابراين نه سابقه جهل و سپس آموختن درباره او تصوّر مى شود و نه هيچ گونه محدوديتى; بلکه علم او همچون ذات او نامتناهى است، در حالى که هر کس غير او علمى دارد مسبوق به جهل است و مولود تعلّم و فراگيرى. آن روز که انسان وجود نداشت، علمى هم نداشت و آنگاه که موجود شد خداوند پاره اى از علوم را به طور فطرى در نهادِ او قرار داد; پاره اى از علوم نيز از طريق تجربه براى او حاصل مى شود و بخشى نيز از طريق آموختن از ديگران; که در واقع هر سه بخش، نوعى آموزش است. بنابراين تمام عالمان - جز خداوند - دانش آموزند از طرق مختلف. تنها ذات پاک او است که منبع لا يزال هر علم و دانش است! @Nahjolbalaghe2

🔸️ امام هادی علیه‌السلام: مسخره کردن و بذله گویی دیگران، تفریح سفیهان و کار جاهلان است. ▪️سالروز شهادت حضرت امام هادی علیه السلام تسلیت باد ... #فیلم #مناسبت #قالب_دوم ☑ @samtekhoda3

السلام علیک یا ابا الحسن یا علی ابن محمد ایها الهادی یا ابن رسول الله یا حجةالله علی خلقه یا سیدنا و مولانا اما توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا یا وجیهه عندا الله اشفع لنا عندالله