امام باقر (ع) فرمود: حسین بن علی از کربلا به محمدبن حنفیه چنین نوشت:
«بسم الله الرحمن الرحیم. مِن الحسین بن علی إلی محمد بن علی و مَن قِبَله مِن بنیهاشم: امّا بعدُ فکأنَّ الدنیا لم تکنْ و کأنَّ الآخرةَ لم تزلْ، والسلام».
بهنام خداوند مهرگستر مِهروَرز. از حسين بن علی به محمد بن علی [حنفیه] و ديگرِ بنیهاشم در نزد وی: اما بعد، گویا که دنيا هرگز تحقق نیافته و آخرت هميشگی بوده است، بدرود.
(كامل الزيارات، ص۷۵)
@sooyesama
ماه در کسوت سقا بهمیان آمده است
رود برخواست که موسی بهمیان آمده است
رود از بسکه شعف داشت تلاطم میکرد
رود با خاک کف پاش تیمم میکرد
#حمیدرضا_برقعهای
@sooyesama
ما سینه زدیم، بیصدا باریدند
از هرچه که دم زدیم، آنها دیدند
ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس، شهدا را چیدند
@sooyesama
از امام جعفر صادق (ع) مروی است: در هر کربی (گرفتاری) توسل به صاحب لوای سیدالشهدا (ع) (حضرت عباس) به عدد شریف آن جناب (۱۳۳):
یا کاشفَ الکربِ عَن وَجهِ الحسینِ إکشف کَربی بحقِّ اخیکَ الحسینِ
#علامه_حسنزاده_آملی
(هزار و یک کلمه، کلمه ۸۷۳)
@sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
شب عاشورا، برخی افراد به جهت ترس و تردید، حسین (ع) را تنها گذاشتند. اما برخی که شیدای این حقیقت زیبا بودند، ایستادگی کردند. پس زهیر گفت: اگر هزار بار در راه تو کشته شویم باز هم فدایی تو خواهیم بود.
آنگاه امام حسین (ع)، به یاران صدیق خود فرمود:
«فان کنتم قد وطنتم انفسکم علي ما وطنت نفسي عليه، فاعلموا أن الله انما يهب المنازل الشريفة لعباده لصبرهم باحتمال المکاره... و اعلموا ان الدنيا حلوها و مرها حلم، و الانتباه في الاخرة...»
«اگر جانهای خود را در جایگاهی که من در آن وطن گزیدهام، متوطن کردهاید پس بدانید که خداوند منازل شریف را بواسطه تحمل سختیها به بندگانش میدهد... و بدانید که تلخ و شیرین دنیا، خوابی است، که بیداری از آن در جهان دیگر روی میدهد...»
(بحارالانوار، ج۱۱، ص۱۴۹)
@sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
امام صادق (ع):
مَنْ قَرَأَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ أَلْفَ مَرَّةٍ سُورَةَ الْإِخْلَاصِ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ وَ مَنْ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ لَمْ يُعَذِّبْهُ أَبَدا
هرکس در روز عاشورا هزار بار سوره اخلاص (توحید) را بخواند خداوند با مهر گستردهاش او را مینگرد. و هرکس مهر الهی او را نگریست هرگز بهرنجَش نیفکند.
(سیدبنطاوس، إقبال الاعمال، ج۲، ص۵۷۷)
#توحید
#روز_عاشورا
@sooyesama
برشی از زیارت وارث، از اعمال پایانی روز عاشورا:
يَا مَوْلاَيَ يَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ أَنَا ضَيْفُ اللَّهِ وَ ضَيْفُكَ وَ جَارُ اللَّهِ وَ جَارُكَ وَ لِكُلِّ ضَيْفٍ وَ جَارٍ قِرًي وَ قِرَايَ فِي هَذَا الْوَقْتِ أَنْ تَسْأَلَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي أَنْ يَرْزُقَنِي فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ
ای آقای من ای اباعبدالله؛ من مهمان خدا و مهمان توام، و پناهنده به خدا و به توام. برای هر مهمان و پناهندهای پذيرايی هست
و پذيرايی من در اين هنگام آن است، كه از خداي منزّه برتر بخواهی، كه آزادی از آتش را روزیم گرداند.
(مفاتیح الجنان، زیارت وارث)
@sooyesama