eitaa logo
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه
4.2هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
434 ویدیو
54 فایل
سایت مرکز: https://www.pasokh.org سامانه پاسخ: https://www.spasokh.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
📝شبهه 81 خمس در شریعت اسلامی تنها به غنائم جنگی تعلق می‌گیرد و سرایت حکم آن به دیگر موضوعات نادرست است. فقیهان شیعی با توسعه‌ی موضوع خمس آن را به موارد دیگری هم مربوط کردند که ریشه‌ای در شریعت ندارد. روایاتی که در بحث خمس به آن استناد می‌کنند، نوعا جعلی و نامعتبر است. پاسخ 1⃣ غنیمت در لغت به مطلق فایده گفته می‌شود که بدون زحمت بدست آید. پس اگر قرار است معنای این لغت را در آیه، منحصر در غنائم جنگی بدانیم، نیاز به قرائن اضافی داریم حال آنکه چنین قرینه‌ای در آیه وجود ندارد. 2⃣ حتی مفسران اهل تسنن نیز به معنای لغوی عام غنیمت در آیه مذکور معترفند و علت انحصار معنای آن را قرائن شرعی خارج از آیه می‌دانند. در حالی که در آیه دیگر قرآن نیز غنیمت به معنای عام آن استعمال شده است. (1) 3⃣وجود روایات جعلی امری قطعی است، اما شیعه با هدایت ائمه (علیهم‌السلام) از ابتدا نظامی دقیق، منسجم و سختگیرانه را برای پالایش و تصفیه روایات طراحی و اجرا کرد. پس از رحلت پیامبر زمانی که نقل روایت حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) ممنوع شد، شیعیان به جمع‌آوری و دسته‌بندی روایات روی آوردند. پس از آن نیز با اشاره اهل‌بیت (علیهم‌السلام) همواره عده‌ای از شیعیان مسئول جمع‌آوری، نقل و کتابت روایات بودند. ائمه (علیهم‌السلام) نیز بارها اسامی افراد معتمد و افراد کذاب در این باره را به دیگران اعلام کردند تا بدین وسیله از نقل و اشاعه روایات جعلی پیش‌گیری کرده باشند؛ بنابر این ادعای اینکه اغلب روایات شیعه در یک باب خاص مثل خمس، یا دیگر ابواب فقهی، جعلی یا ضعیف است، ادعایی بسیار غلط و واهی است. پی نوشت: 1. نساء: 94 ، «فَعِنْدَ اللهِ مَغانِمُ كَثِيرَة» 👈پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951725/ 🆔@spasokh
📝شبهه 82 شیعیان معتقدند که بر اساس روایات شیعه و سنی در آیه 7 سوره رعد (انما انت منذر ولکل قوم هاد)، مقام انذار مخصوص پیامبر و مقام هدایت‌گری مخصوص علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السلام) است. این روایات در کتاب‌های اهل‌سنت توسط ابونعیم صاحب کتاب الفردوس نقل شده است. ادعای شیعیان با سه اشکال سندی و چهار اشکال محتوایی روبه‌رو است: اشکالات سندی عبارت است از: 1. همه مطالب کتاب الفردوس، صحیح نیست؛ 2. اینکه فقط ابونعیم ناقل روایت است، سبب سستی اعتبار آن می‌شود. 3. به اتفاق اهل علم، از اهل‌سنت، حدیث انذار جعلی است. اشکالات محتوایی عبارتست از: 1. معنای سخن شیعه این است که هدایت مسلمانان به دست علی صورت می‌گیرد نه به وسیله‌ پیامبر! 2. مطابق آیه باید هدایت‌گران متعدد باشند نه یک فرد؛ زیرا در آیه آمده است "و لکل قوم هاد". پس علی نمی‌تواند تنها مصداق هادی در این آیه باشد.3. لازمه سخن شیعه تقسیم شغل میان پیامبر و علی است؛ یعنی پیامبر شغل انذار و علی شغل هدایت‌گری را به عهده دارد. این ادعا با آیه 52 سوره شوری که پیامبر را هدایت‌گر به سوی راه راست معرفی می‌کند، (شوری /آیه آخر) ناسازگار است. 4. این ادعای شیعه که آیه مربوط به علی است، عین ادعای بهائیت است که گفته‌اند این آیه مربوط به بهاء الله است! پاسخ 1⃣ حدیث انذار نه تنها در منابع حدیثی شیعه همچون کتاب سلیم بن قیس هلالی، الاحتجاج طبرسی، الاصول السته عشر، تفسیر فرات الکوفی، تفسیر العیاشی، اصول کافی، امالی شیخ صدوق، بحارالانوار مجلسی و غیره آمده است، در کتاب‌های علمای مشهور اهل‌تسنن مانند حاكم در كتاب «المستدرك»، حموينى في «فرائد السمطين»، ذهبي در میزان الاعتدال، الحسكاني في «شواهد التنزيل»، بيهقي شافعي در کتاب تفسیرش «التهذيب» ، ميبدى يزدي در کتاب «شرح ديوان أميرالمؤمنين»، و غیره نقل شده است. بنابراین اشکالات سندی حدیث مذکور، برطرف می‌شود. از این رو با توجه به وجود ناقلان مختلف و کثرت نقل حدیث انذار در کتاب‌های روایی اهل سنت جای هیچگونه شبهه‌ای در صدور حدیث انذار درباره فضلیت امام علی (علیه‌السلام) وجود ندارد. ادعای جعلی و کذب‌بودن حدیث یا اینکه تنها ناقل حدیث ابونعیم است، سخنی از روی تعصب است. همچنین روشن است که صحت یا عدم‌صحت برخی از مطالب کتاب الفردوس دیلمی خدشه‌ای به صحت صدور این حدیث وارد نمی‌کند. 2⃣ سیاق آیه نشان می‌دهد که «انما انت منذر» در ارتباط با انکار رسالت پیامبر توسط کافران و درخواست‌های مکرر برای ارائه معجزات مادی است. مراد این قطعه از آیه که ای پیامبر! تو تنها بیم‌دهنده‌ای! این است که پیامبر اسلام وظیفه‌اش انذار مردم از پیامدهای نافرمانی از دستورات الهی است نه آوردن انواع معجزات و انجام کارهای خارق العاده‌ای که مشرکان از پیامبر درخواست داشتند. پس منظور آیه، هدایتگر نبودن پیامبراسلام نیست، چنانکه مراد از هادی در آیه فقط امام علی (علیه‌السلام) نیست، بلکه شامل پیامبر و یازده امام معصوم دیگر شیعه هم می‌شود. زیرا کلمه هادی به صورت نکره آمده و این بدین معنا است که برای هر قوم و ملتی، هادی‌ای وجود دارد. نام‌بردن از امام از باب انحصار نیست، بلکه از باب تطبیق مفهوم هادی بر مهم‌ترین مصداق آن پس از پیامبر است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951726/ 🆔@spasokh
🔸عنوان: استعمال عام واژه حرم 📝شبهه شماره 83 واژه حرم، تنها برای مسجد الحرام و برخی از اماکن دینی دیگر مثل مشعر الحرام جایز است و به کار بردن این واژه، برای مدفن پیامبر و دیگر شخصیت‌های مذهبی از جمله امامان شیعه، حرام و مشرکانه است. حتی حرم ساختن و بنای بر قبور امامان شیعی نیز عملی مشرکانه است. پاسخ 1⃣ مسلمانان در طول تاریخ از صدر اسلام تاکنون برخی از مقابر را حرم خوانده‌اند. صحابه و تابعان نیز بنای بر قبور و حرم ساختن را مشروع می‌دانستند. گزارشات فراوانی در کتب اهل سنت وجود دارد که صحابه و تابعان بر ساختن بنا بر قبور اهتمام ویژه‌ای داشته‌اند مخصوصاً قبر پیامبر و بسیاری از صحابه آن حضرت مورد تکریم مسلمانان از صدر اسلام تاکنون بوده است. 2⃣ دو آیه در قرآن وجود دارد که عالمان اهل سنت در کتاب های تفسیریشان تصریح می کنند كه اين دو آيه، دليل بر جواز مشروعيت جواز بنای بر روي قبور بزرگان و اولياء و ساخت حرم برای آنان است. الف) آيه 21 سوره كهف (1) طبری در کتاب تفسیرش ذیل این آیه چنین می‌گوید: «مشركين گفتند: ما بر روي قبر آنان ساختمان يادبودي بناء مي كنيم، چون آنان فرزندان اجداد ما هستند. مسلمانان گفتند: ما سزاوارتريم، چون آنان مؤمن و موحد بودند و بر روي قبر آنها مسجد بناء مي كنيم و در اين مسجد عبادت مي كنيم».(2) ب)آيه 36 سوره نور(3) زمخشري در تفسير آيه مي‌گويد: «رفع بيوت، يا به معناي بناي بيوت است و يا به معناي تعظيم بيوت و بالا بردن قدر و منزلت بيوت است.».(4) معنای بیوت در این آیه را چه بناء و چه برافراشته شدن و چه گرامي داشتن بگیریم، بناء بر قبور انبياء و اولياء و حرم سازي و گنبد سازي، يكي از مصاديق بارز گرامي داشتن بيوت أنبيا و أئمه (عليهم السلام) است. 3⃣روایات فراوانی در کتب اهل سنت وجود دارد که صحابه پیامبر و بسیاری از مسلمانان به قبر پیامبر اسلام و بزرگان دین تبرک جسته‌اند؛ مانند: ابن منكدر، عبداللّه بن عمر، بلال حبشي ، عبداللّه، فرزند احمد بن حنبل و... . همچنین صحابه بارها به هنگام گرفتاري به قبر پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) متوسّل مي‌شدند. پی نوشت: 1. «إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيَانًا رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَي أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا». 2. جامع البيان في تأويل القرآن، أبو جعفر الطبري، المحقق: أحمد محمد شاكر، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1420 هـ - 2000 م، ج17، ص635. 3. «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْآَصَالِ». 4. الكشاف عن حقائق التنزيل وعيون الأقاويل في وجوه التأويل، زمخشری، دار النشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت، تحقيق: عبد الرزاق المهدي، ج3، ص247. 👈پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951727/ 🆔@spasokh
عنوان: مصحف امام علی(علیه‌السلام) و عدم تحریف قرآن 📝شبهه شماره 84 شيعه ادعا مي كند كه بعد از رحلت پيامبر، حضرت علي (علیه‌السلام) قرآني را با ويژگي خاص تدوين كرد، اما آن را از همه، حتي از شيعيان پنهان نمود. شيعيان و علماي آنها هرچند در زبان قائلند كه قرآن كنوني را قبول دارند اما باور قلبي آنها اين است كه قرآن واقعي همان است كه حضرت علي (علیه‌السلام) نوشته است و الان در دست امام زمان(علیه‌السلام) است و قرآن كنوني تحريف شده است و رواياتي نيز در اصول كافي وارد شده مبني بر اينكه قرآن اصلي همان است كه در دست ائمه است. آنها در ظاهر اين روايات را رد مي كنند اما هيچ گاه در كتب خود تصريح به ضعف شان نمي كنند. پاسخ 1⃣ مصحف حضرت علي (علیه‌السلام) كتابي است مشتمل بر آيات و سوره هاي قرآن مطابق با ترتيب نزول و نيز مشتمل است بر بيان تفاسير آيات و شأن نزول ها و ... و لذا با قرآن فعلي تفاوتي ندارد مگر در ترتيب نزول، و هيچ روايتي با چشم پوشي از سند آن چنين دلالتي ندارد كه وجود مصحف علی، دال بر تحريف قرآني است كه نزد مردم است. بلکه منظور روايات همان تدوين قرآن توسط اميرالمؤمنين به ترتيب نزول و مباحث تفسيري موجود در آن است نه اينكه آياتي در آن باشد كه در قرآن فعلي نيست. 2⃣ علت مخفي بودن مصحف عبارت است از اينكه چون با سياست هاي سردمداران آن زمان مطابقت نداشت لذا آن را نپذيرفتند و در دوران خلافت خود حضرت هم به خاطر حفظ وحدت جامعه از ارائۀ آن خودداري نمودند و در اعصار بعدي هم وضع به گونه اي بود كه به دنبال از بين بردن يا تحريف آثار شيعيان بودند. 3⃣وقتی در دسترس قرار دادن مصحف در زمان امام علی (علیه‌السلام) و ائمه به مطالبه عمومی تبدیل نشده است ارائه آن به جامعه نه تنها مفید نیست بلکه منشا درگیری های فراوان خواهد شد. ازاین رو اختلاف مصاحف در زمان عثمان موجب تفرقه هایی در میان مسلمانان شد و عثمان با راهنمایی حذیفه بن یمان به توحید مصاحف اقدام کرد. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951728/ 🆔@spasokh
عنوان: حرمت موسیقی 📝شبهه شماره 85 فتوا به حرمت موسیقی ناشی از سنّت گرایی فقیهان و نفهمیدن آیات و روایات موسیقی است و روش فقهاء در طول تاریخ در فهم روایات موسیقی از جمله مراجعه به لغت نامه‌های عامیانه اشتباه بوده است و همین مسئله سبب شده که موسیقی در عرصه زندگی دینمداران به کناری نهاده شود. فقهاء معمولا جرأت مخالفت با فتوای معروف را نداشتند و آن را به عنوان یک اصل مسلّم می¬پذیرفتند و نتیجه این جوّ، عدم پیشرفت فکری در حوزه های دینی شیعه بوده است. پاسخ 1⃣ فتاوای فقهاء در باب موسیقی ناشی از روایاتی است که در این باب وارد شده است. فقهای شیعه در فتوا دادن همیشه مراقب بودند تا مبادا حرامی را حلال و یا حلالی را حرام کنند. اگر فتوایی ناشی از رأی و دیدگاه شخصی باشد، اعتباری نخواهد داشت. این قانونی است که هر متدینی به آن ملتزم است و اصل کلام یک مؤمن این است که پیرو فرامین الهی است و تابع آراء بشری نیست. 2⃣ روایات مرتبط با موسیقی شامل احادیث صحیح، موثّق و غیر آن است. و از مجموع آنها استفاده می شود که شارع مقدّس نه تنها رأی مثبتی نسبت به استفاده از ابزار آلات موسیقی ندارد، بلکه نهی هم فرموده است. در برخی روایات بطور صریح فرموده اند: که من شما را از رقص و مزمار و ... نهی می کنم و یا برای نگهداری و نواختن ابزارآلات موسیقی عواقب شومی ذکر شده است. 3⃣اهل بیت (علیه‌السلام) وقتی با مردم زمان خود سخن می گفتند، با زبانی با آنان صحبت می کردند که متداول بین مردم بود و مردم آن را می فهمیدند، پس اگر بخواهیم معنای یک لغت را در زبان ائمه: بفهمیم باید معنای آن کلمه را در زبان مردم آن زمان بدست آوریم و این همان کاری است که فقیه با مراجعه به لغتنامه های تخصصی که درصدد بیان معنای حقیقی کلمات است، انجام می دهد. پس این ادّعاء که فقهاء برای بدست آوردن معانی کلمات موجود در روایات به لغتنامه های عامیانه مراجعه می کنند، ادّعایی بدون دلیل است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951730/ 🆔@spasokh
عنوان: عدم جواز ازدواج موقت با زن شوهردار 📝شبهه شماره 86 در کتاب اصول کافی، که از معتبرترین کتاب‌های شیعیان است، ازدواج موقت با زنان شوهردار مجاز شمرده شده است. در روایتی آمده است که یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) به امام گفت: زنی را به ازدواج موقت درآوردم و در اثناء معاشقه فهمیدم که شوهر دارد؛ امام به او گفت: چرا در این باره تحقیق کردی؟! یعنی مهم نبود که او شوهردار است و نباید با پرس و جو عیشت را مکدر می‌کردی! این روایت به خوبی نشان می‌دهد که در اسلام مسیر شهوت¬رانی مرد و خفت زن به عنوان ابزار هوسبازی او به خوبی تسهیل شده است؛ تا جایی که رابطه جنسی با زن شوهردار هم مجاز شده است. پاسخ 1⃣ ازدواج با زن شوهردار در مذهب شيعه حرام است، چه آن ازدواج دائم باشد يا موقت و روايتي كه به آن استدلال شده دقيقاً خلاف فهم اشكال كننده را مي¬رساند. هيچ¬كدام از فقهاي شيعه در طول تاريخ، فتوا به جواز ازدواج موقت با زن شوهردار نداده¬اند و هيچ روايتي مبني بر جواز اين مسئله وجود ندارد. 2⃣ ازدواج با زن شوهردار در صورت علم، علاوه برحرمت، كيفر نيز دارد. اگر كسي عمداً با زن شوهردار ازدواج كرده و با او نزديكي كند، در حقيقت مرتكب عمل زنا شده و احكام زنا بر او جاري مي‌شود. 3⃣جايگاه والاي زن در مكتب شيعه امري آشكار است كه در موارد متعدد از مصادر تشريع استفاده مي-شود. اينگونه روايات نیز بيانگر جايگاه والاي زن در جامعه است چرا كه به كلام زن اعتبار مي‌بخشد كه اگر بگويد: من متأهّل نيستم، به همين مقدار اكتفا شده و گفتار او پذيرفته مي‌شود و نيازي به تحقيق بيشتر نيست و نپذيرفتن كلام او به معني پذيرفتن او در جايگاه اتّهام است. پس اين نه تنها نشان خفّت زن نيست كه نشان عزّت و احترام اوست. 4⃣اگر مكلّفين در همه موارد خود را ملزم به احتياط و تحقيق بدانند، به حرج و سختي افتاده و نظم زندگي آنان مختلّ مي شود؛ در حالي كه دين اسلام دين سختي نيست بلكه دين آساني و وسعت است. يكي از مواردي كه اسلام احتياط را لازم ندانسته، بحث تحقيق كردن مرد در مورد مجرّد بودن زني است كه قصد ازدواج موقّت با او را دارد. در اين مورد هم مانند بسياري موارد ديگر، اسلام مسير ازدواج موقّت را دشوار نكرده است و به كلام خودِ زن در اين مسئله، اعتبار بخشيده است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951733/ 🆔@spasokh
عنوان: احکام فقهی امضائی اسلام 📝شبهه شماره 87 اکثر احکام فقهی اسلام امضائی است؛ یعنی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) همان قواعد و اصولی که مردم زمانش در معاملات و تنظیم امور اجتماعی خود پذیرفته و بر طبق آن عمل می‌کردند، را پذیرفته و تأیید کرد. اداره جوامع پیشرفته امروزی با همان قوانين جامعه بسته‌ی حجاز، کاری اشتباه است. از این رو باید قوانین فقهی به یک سو نهاده شود و قوانین متناسب با شرایط کنونی جامعه طراحی گردد! پاسخ 1⃣ اسلام با احکام عرفی رایج در میان مردم عصر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سه گونه برخورد کرد: برخی را مطلقاً مردود شمرد، برخی را اصلاح کرد و برخی را به همان وضع که بود پذیرفت. اینطور نبوده که هرچه در عرف حجاز مورد پذیرش مردم بوده است، از سوی اسلام تأیید شود. نکته مهم دیگر آن است که بسیاری از آداب و رسوم مردم عصر جاهلیت که اسلام بر آن مهر تأیید زد، ریشه در ادیان گذشته داشته و از حضرت ابراهیم (علیه السلام) منشأ گرفته است. (1) بنابر این امضائیات اسلام نیز ریشه تأسیسی و الهی دارد. 2⃣ اگر معیار، وحی بوده است پس تأیید یا ردّ قوانین آن روز حجاز به سبب مطابقت آن با اراده‌ی تشریعی خداوند و فطرت انسانی بوده است. اگر این مبنا را بپذیریم آنگاه از آنجا که فطرت انسانی همواره ثابت و یکسان جریان دارد و اراده‌ی تشریعی خداوند هم نقض نشده است، همان قوانین مورد تأیید اسلام امروز هم مشروعیت خود را حفظ کرده و منطبق بر نیازهای ماست. 3⃣هرگز اینگونه نبود که اسلام هرچه از احکام و قوانین که میان مردم حجاز جریان داشت، تأیید کند. مبنای اسلام در وضع احکام و رد یا تأیید عرف، فطرت بشریست؛ فطرت یا همان نحوه‌ی خلقت انسان، امری ثابت، همگانی و فراتاریخی است .فطری بودن احکام و آموزه‌ها، علت ثبوت و کارایی احکام اسلامی در تمام جوامع و اعصار است. 4⃣علاوه بر این باید بپذیریم که همه‌ی احکام و قوانین موجود در حجاز صدر اسلام، عاری از حکمت و عقلانیت نبوده است. اسلام با پذیرش آنچه عقلانی و درست بود و وانهادن آنچه غیرعقلانی و نادرست بود، نظام پویا و تازه‌ای از احکام اجتماعی بنا نهاد که برای همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها مناسب و سودمند است. از این گذشته نهاد احکام حکومتی، احکام ثانویه و اجتهاد مداوم مجتهدان از بروز مشکلاتی در امر قانون‌گذاری پیش‌گیری می‌کند! پی نوشت: 1. شهرستانی، محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل،چاپ محمدبن فتح‌الله بدران، قاهره (افست قم ۱۳۶۷ش) ج2، ص594- 601، « أول من طلق ثلاثا على التفرقة إسماعيل بن إبراهيم عليهما السلام، و كان العرب يفعلون ذلك، فتطلقها واحدة و هو أحق الناس بها، حتى إذا استوفى الثلاث انقطع السبيل عنها، و منه قول الأعشى» 👈پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951734/ 🆔@spasokh
عنوان: مجازات در ملأ عام 📝شبهه شماره 88 مجازات درملأعام یک مجازات ناعادلانه و غیراخلاقی و پذیرفته‌نشده در جرم‌شناسی است، چون علاوه بر اینکه از نظر اخلاقی تحقیر عمومی انسان هر چند مجرم باشد، عملی اخلاقی نیست، ازنظر حقوقی نیز این نوع مجازات نافی کرامت انسانی که یکی از حقوق بنیادین بشر است، در تضاد با جنبه‌ی اصلاحی مجرم و همچنین تحمیل مجازاتی مضاعف بر مجرم است. مضافاً به اینکه برخلاف تصور رایج، مجازات درملأعام موردنظر شارع مقدس اسلام نبوده است. پاسخ 1⃣ مجازات در ملأعام و مجازات علنی با یکدیگر تفاوت دارند و اسلام موافق مجازات علنی برخی از مجازات هاست نه همه مجازات‌ها و نه مجازات در ملأ عام. ضمن اینکه اساساً هرنوع مجازاتی در ذات خود اهانت و مخدوش کردن احترام مجرم را دارد؛ حتی مجازات زندان که به پندار مستشکل، مجازاتی غیرخشن و مطابق با تفکر مدرن است. اصلا مجازات یعنی تنبیه و تأدیب کسی که برخلاف هنجارهای مقبول جامعه عمل کرده است. 2⃣ مجازات مجرمانی که حیثیت عمومی و حقوق عموم جامعه را از بین برده اند مشمول مجازات علنی می شود. مثل اختلاس های کلان، ایجاد ناامنی، یا تلاش برای از بین بردن عفت عمومی. 3⃣ از طرفی اجرای علنی مجازات دارای آثار و فواید اجتماعی است، مانند افزایش سطح امنیت اجتماعی و روانی در جامعه، عبرت‌پذیری دارندگان زمینه‌های ارتکاب جرم، مرهم نهادن بر قلوب جریحه‌دار شده مردم، پیشگیری از تبانی احتمالی بین مجریان و مجرمان. 4⃣ اجرای علنی مجازات، نشان‌دهنده‌ی حتمیت در اجرای مجازات از طرف دستگاه‌های ذی‌ربط است که این حتمیت در اجرا، علاوه بر تأثیری که به خاطر نوع مجازات از جهت شدید یا خفیف بودن دارد؛ خود دارای بازدارندگی از ارتکاب جرم است. 5⃣ در دنیای کنونی که رسانه های گوناگون و قدرتمند وجود دارد و تحقیر مجرم به شخص او منحصر نمی‌ماند و خانواده و فامیل او را هم دچار مشکلات و تحقیرهایی زیادی می‌کند، قطعا مجازات علنی (به خصوص در ملاعام) باید اولا به برخی از جرم های خاص و بسیار عمومی منحصر شود و ثانیا تا حد ممکن هویت مجرم از مردم مخفی بماند تا خانواده او آسیب نبینند. 6⃣ از دو جهت مجازات مجرم، با حق کرامت انسانی منافات ندارد: اول: خداوند نسبت به بندگانش محبت و رأفت دارد، خداوندی‌ که‌ به‌ آفرید‌گان خود عشق‌ می‌ورزد و مخلوقات‌ را تحت‌ تکفل‌ خویش‌ تلقی‌ می‌کند، چگونه ممکن است، مجازات خشن و مخالف کرامت آن‌ها تشریع کند؟ پس با توجه به نگاه جامع مجازات اسلامی به مصالح و مفاسد واقعی و تزاحمات نظام احسن، این تنافی برطرف می‌شود. دوم: انسان مجرم، خود، کرامت‌ خود‌ را حفظ‌ نکرده و با جرمی که مرتکب شده است، درواقع حیثیتش را پایمال کرده و کرامت خویش را از بین برده است و این‌ مجازات‌ نیز نتیجه‌ عملش است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951737/ 🆔@spasokh
عنوان: کمال وجودی خداوند 📝شبهه شماره 89 هرچیز کاملی از تعدادی جزء تشکیل شده است. برای این که این اجزاء کنار هم قرار بگیرند، احتیاج به چیز کامل‌تری است تا اجزا را به هم متصل کند؛ پس تصور اينکه چيزي کامل باشد و کامل‌تر از او وجود نداشته باشد، کاملا غيرمنطقي است. بنابراین اگر گفته می¬شود که الله کامل است، پس تصورش بدون اجزا ممکن نیست. بر این اساس الله می بایست اولاً، اجزا داشته باشد، ثانیاً، چیز کاملتری از او وجود داشته باشد که اجزایش را به هم متصل کند. پس اعتقاد به الله کامل، نفی کننده وجود اللهی است که به چیزی نیاز ندارد! پاسخ 1⃣ ریشه اصلی شبهه، پندار اشتباهی است که شبهه بر آن بنا شده است. مبنای نادرست این است که هرچیز کاملی از تعدادی جزء تشکیل شده است. این مبنا هرچند در عالم موجودات مادی صحیح است (که آن هم به اثبات نیاز دارد)، نفس انسان که موجود مجردی است و دارای اجزا نیست، موجود کاملی است؛ در مقابل بدن، که دارای اجزا فراوانی است. بنابراین بین جزء‌داشتن و کامل‌بودن هیچ‌گونه تلازمی وجود ندارد. 2⃣ بنابر تحقیقات فلسفی به اثبات رسیده که خداوند بسیط است و اجزاء ندارد و در عین حال کامل‌ترین موجود نیز هست؛ خداوند اجزاء ندارد، پس احتیاج به ترکیب کننده (موجود برتری که اجزا را با هم ترکیب کند) نیز نخواهد داشت! سخن حکیمان در قالب قاعده بسیط الحقیقه صورت‌بندی شده است(1). پی نوشت: 1. صدر المتألهين، الحكمة المتعالية فى الاسفار العقلية الاربعة، ج 6، ص 110. 👈پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951738/ 🆔@spasokh
عنوان: دین حامی و مؤید اخلاق نه معارض 📝شبهه شماره 90 فروید می‌گوید: بر پا نمودن اصول و مسائل اخلاقی بر اساس آموزه های دینی سبب می‌شود که اخلاق همیشه پایه‌های لرزانی داشته باشد؛ زیرا اولا: دین امر خیالی است و هر امری که چنین باشد، هرلحظه ممکن است با بروز شبهات و روشن‌شدن حقیقت فروریزد. ثانیا : مذهب همیشه با اصول اخلاقی مانند تفکر عقلانی، آزادی انسان و کاهش آلام و رنج‌ها و غیره در تعارض است. بنابر این چگونه می‌توان اخلاق را بر پایه‌ای متزلزل یا امری ضد اصول اخلاقی بشریت، پایه‌گذاری کرد! پاسخ 1⃣ شبهه فروید بر فرضی محال و غیر واقعی بنا شده است. زیرا مذهب ریشه در اعماق وجودی انسان و فطرت دارد و هرگز قابل فروپاشی و ویرانی نیست. 2⃣ بر خلاف ادعای فروید نه تنها هیچ تعارضی بین دین و اصول اخلاقی بشر وجود ندارد، بلکه با مطالعه آیات و روایات دینی به دست می‌آید که دین در مورد فضائل اخلاقی چند نقش برجسته دارد: الف)پرورش فضائل انسانی؛ ب) تعدیل غرایز سرکش، ج) بزرگ‌ترین ضامن اجرای ارزش‌های اخلاقی؛ د) عامل پیدایش محتوای اخلاقی و منبع کشف برخی از ارزش‌ها به حساب می‌آید. 3⃣ مضاف بر این در قرآن و روایات و سیرۀ رفتاری ائمه ع همواره بر تفکر عقلانی، پاسداشت آزادی تعالی بخش انسانی و رفع و کاهش آلام بشری تأکید و تصریح شده است. امروزه در کشورهای گوناگون بسیاری از امور خیر با انگیزه های دینی انجام می شود و دین عامل مهمی در عرصه امور عام المنفعه به شمار می رود. توصیفی که فروید از دین ارائه کرده ناشی از تجربه او از دو دین یهود و مسیحیت است و به دین اسلام به عنوان کامل ترین دینی که همچنان بر اصالت نخستین خود باقی است، قابل تسری نیست. 4⃣البته این درست است که دین پشتوانه اخلاق است و تضادی با آن ندارد اما چون وجدان اخلاقی و درک زیبایی‌ها و نازیبایی‌های اخلاقی امری فطری و عقلانی است و پیش از درک مفاهیم دینی و آموختن مسائل مذهبی در شخصیت انسان ها وجود دارد، ابتنای کامل اخلاق بر دین، در امر تربیت اخلاقی، صحیح نیست. زیرا اولا همه دین‌ها صحیح و معتبر نیستند. ثانیا دین با وجود اینکه ریشه‌های فطری دارد، ممکن است به علل گوناگون در شخصیت فرد، تضعیف شود. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951739/ 🆔@spasokh
عنوان: آموزش دینی و ترویج خشونت 📝شبهه شماره 91 آموزش تعالیم دینی برگرفته شده از آیات قرآن در مدارس و منازل مسلمانان، باعث ترویج و تقدیس تعصب و خشونت در جوامع اسلامی و به ویژه میان دانش آموزان می شود. پاسخ 1⃣ در هر جامعه ای به طور طبیعی پیروان ادیان، فرزندان خود را با تعالیم مکتبی که پذیرفته اند آشنا می کنند. در اسلام هم آموزه هایی برای تربیت کودکان و کنترل آنها از افتادن در انحراف پیش بینی شده است، آموزش عقاید در کودکی نیز به این جهت است که ذهن مستعد کودک با معارف دینی آشنا شده و در بزرگسالی بهتر بتواند به پرورش و تکمیل تحقیقات دینی بپردازد. 2⃣ اسلام یک دین حقیقت گراست که لجاجت، تعصب، تقلید کورکورانه، خودخواهی و ... در آن محکوم بوده و حتی پذیرش حقیقت صرفا باید مبتنی بر واقع گرایی باشد و نه تقلید و یا وراثت. لذا هر مسلمانی پس از رسیدن به بلوغ، لازم است نسبت به اصول دین خود تحقیق نموده و با یقین آنها را بپذیرد به ویژه اینکه قرآن کریم در آیات متعددی تقلید کورکورانه را ممنوع کرده(بقره/170) و بر تعقل و تفکر تاکید بسزایی دارد(بقره/164). 3⃣ آموزش کودکان زمانی مذموم است که به جای معارف دینی، تعالیم خشونت آمیز و نامعقول به آنها آموزش داده شود که اسلام واقعی مبرا از این تعالیم است، چه اینکه اولا محتوای اسلام خشونت آمیز نیست و ثانیا طبق تعالیم قرآن، ابزار دعوت اسلام، حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن می باشد.(نحل/125و زمر/18)، در این میان تعالیم وهابیت که کودکان خود را با برداشت های غلط از دین، تعصبات کورکورانه و خشونت بر علیه غیر خود آشنا می سازند ربطی به اسلام ندارد. 4⃣ تعصب به معنای عدم پذیرش حق با وجود دلایل آشکار بر آن می باشد، صفتی مذموم از نظر اسلام است که برخی تلاش دارند مذهبی ها را به آن متهم کنند در حالی که خود به همین دلیل، از پذیرش حق سرباز می زنند. اما تعصب یا غیرت به معنای روحیه ای که انگیزه دفاع در برابر تهاجم به معتقدات معقول و منطقی و یا نوامیس جامعه همچون خانواده و وطن را ایجاد می کند پسندیده است و با تعصب افراطی که در انسان حس جانبدارى بىمنطق و كور ايجاد مىكند تفاوت دارد. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951740/ 🆔@spasokh
عنوان: سفرِ ايرانيان به حج خيانت به "ايران" 📝شبهه شماره 92 بسیاری از مردم ما در وضعیت سخت معیشتی قرار گرفته و مشکلات مالی آزاردهنده ای دارند در حالی که هزینه سفر حج از طرف دولت عربستان صرف جنایات جنگی و کشتار مسلمانان و ناامن کردن کشور ما می شود آیا رواست که به بهانه سفرحج پول کشور ما در جیب آل سعود ریخته شود؟! آیا این خیانت به منافع ملی نیست؟! پاسخ 1⃣ بر اساس آموزه‌هاي اسلامي و ديني وظيفه داريم هر كار و تكليفي را در جاي خود و به فراخور خودش انجام دهيم و انجام دادن حج واجب نيز نبايد ما را از انجام ديگر تكاليف و امور خيريه باز داشته و يا غافل نمايد. 2⃣ اگر واقعاً انسان‌هایي وجود داشته باشد كه زندگي‌شان با سختي زياد مي‌گذرد و يا اصولاً جان كسي در معرض خطر قرار دارد و شخص يا نهاد ديگري هم متصدي نيست، طبيعي است كه انفاق به آنها از حج مستحبي، افضل است. همچنین اگر حج در شرف تعطيل شدن باشد و اين نشانه بزرگ هدايت به سوي خدا در معرض فراموش شدن قرار گيرد، با هر قيمتي بايد انسان به حج برود و مانع خاموشي اين چراغ هدايت گردد. 3⃣ انجام برخی از واجبات مانند پرداخت خمس و زکات نیز می‌تواند باعث ریشه کن شدن فقر شود که متاسفانه از سوی برخی از مردم انجام نمی‌شود. 4⃣لزوم شرکت در مراسم حج ممکن است به تشخیص حاکم اسلامی در جایی که بر خلاف مصالح و منافع ملی باشد، متوقف شود اما به چه دلیل می توان اثبات کرد که در حال حاضر شرکت در این مراسم بر خلاف منافع ملّی است. اساسا عربستان به دلارهای ایرانی نیاز چندانی ندارد و اتفاقا عدم حضور ایرانیان در این مراسم فضای مناسبتری را برای تبلیغات منفی علیه ایران و دامن زدن به شیعه هراسی برای آنها فراهم می کند و می‌توانند با ایجاد و تقویت ذهنیت‌های منفی در میان سنیان نسبت به ایرانی و شیعیان، امنیت ما را در داخل و خارج به خطر اندازند، از این رو حضور ما در آن مقطع در کشور عربستان و دیدار با مسلمانان سراسر دنیا زمینه شیعه هراسی و تبلیغات مسموم و خطرناک آنان را از میان می‌برد. 5⃣عملکرد غلط برخی از مسلمانان به ظاهر مسلمان باعث ترک انجام واجبات الهی نمی‌شود. اینکه برخی از مسلمانان امروزه دست به کشتار برخی دیگر می‌زنند، ریشه در انحراف آنها از آموزه های اسلامی دارد نه اینکه این آموزه‌ها علت اعمال آنها است. 6⃣ اگر به جای انجام حج کمک به نیازمندان شایسته باشد، کارهای دیگری وجود دارد که در عین غیر ضروری بودن هزینه‌های هنگفتی در بر دارد و آنها برای این امر اولویت دارند؛ مانند سینما رفتن یا بسیاری از ورزش‌ها و مسابقات یا مسافرت‌های سیاحتی به برخی از کشورها مانند ترکیه، مالزی، تایلند و امارات که میلیاردها تومان هزینه در بردارد. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/951741/ 🆔@spasokh