#حدیث_روز 🔻امام صادق(عليه‌السلام): كَم مِن طالِبٍ لِلدُّنيا لَم يُدرِكها، ومُدرِكٍ لَها قَد فارَقَها ، فَلا يَشغَلَنَّكَ طَلَبُها عَن عَمَلِكَ ، وَالتَمِسها مِن مُعطيها ومالِكِها، فَكَم مِن حَريصٍ عَلَى الدُّنيا قَد صَرَعَتهُ، وَاشتَغَلَ بما أدرَكَ مِنها عَن طَلَبِ آخِرَتِهِ ، حَتّى فَنِيَ عُمُرُهُ وأدرَكَهُ أجَلُهُ. 🔻چه بسيار دنياطلبانى كه به آن نرسيدند و چه بسيار كسانى كه به دنيا رسيدند و از آن جدا شدند (و رفتند)! پس مبادا كه طلب دنيا، تو را از عمل كردن (براى آخرت) باز بدارد. و دنيا را از دهنده آن و مالكش (خداوند) بخواه. اى بسا آزمندِ به دنيا كه دنيا او را به خاك افكند و به جهت آنچه از دنيا به دست آورد، از طلب آخرتش بازماند، تا آن كه عمرش سپرى شد و مرگش فرا رسيد! 📚 الكافی، ج۲، ص۴۵۵

#حدیث_روز 🔻امام علی(عليه‌السلام): لم تَخْلُ مِن لُطفِهِ مَطْرِفَ عَينٍ، فی نِعمَةٍ يُحدِثُها لَكَ، أو سَيِّئةٍ يَستُرُها علَيكَ، أو بَلِيَّةٍ يَصرِفُها عنكَ. 🔻در نعمتى كه براى تو پديد آورده، يا گناهى كه از تو فرو پوشانده، يا بلايى كه از تو دور ساخته، چشم بر هم زدنى از لطف او بى‌بهره نبوده‌اى. 📚 نهج البلاغه، از خطبه ۲۲۳

#حدیث_روز 🔻پیامبر خدا(صلى‌الله‌عليه‌وآله): كُلُوا التُّفّاحَ عَلَى الرِّيقِ؛ فَإِنَّهُ نَضوحُ المَعِدَةِ 🔻سيب را ناشتا بخوريد؛ چرا كه تميزكننده معده است. 📚 مكارم الأخلاق، ج۱، ص۳۷۵

#حدیث_روز 🔻پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله): ادِّبوا اَولادَكُمْ عَلى ثَلاثِ خِصالٍ: حُبِّ نَبيِّكُمْ و حُبِّ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ عَلى قِراءَةِ الْقُرآنِ 🔻فرزندان خود را با سه خصلت تربيت كنيد: دوست داشتن پيامبرتان، دوست داشتن اهل‌بيت او و خواندن قرآن. 📚 كنز العمّال، ح ۴۵۵۰۹

#حدیث_روز 🔻پيامبر اکرم(صلى‌الله‌عليه‌و‌آله): إنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيَّ كُلَّ يَوْمٍ فَمَا كَانَ مِنْ حَسَنٍ اِسْتَزَدْتُ اَللَّهَ لَكُمْ وَ مَا كَانَ مِنْ قَبِيحٍ اِسْتَغْفَرْتُ اَللَّهَ لَكُمْ 🔻كارهاى شما هر روز به من نشان داده مى‌شود. اگر خوب باشد، از خدا مى‌خواهم بر كارهاى شما بيفزايد و اگر زشت باشد، برايتان از خدا آمرزش مى‌طلبم. 📚وسائل الشیعة، ج ۱۶، ص ۱۰۹

#حدیث_روز 🔻پیامبر اکرم(صلّى‌الله‌علیه‌و‌آله): لوْ تَعْلَمُونَ مَا أعْلَمُ لَبَكَيْتُمْ كَثِيْرَاً وَلَضَحِكْتُمْ قَلِيْلاً. يَظْهَرُ النِّفَاقُ وَتُرْتَفَعُ الأمَانَةُ وَتُقْبَضُ الرَّحْمَةُ وَيُتَهَّمُ الأمِيْنُ وَيُؤْتَمَنُ غَيْرُ الأمِيْنِ. يُحيطُ بِكُمْ الفِتَنُ كَأَمْثَالِ اللَّيْلِ المُظْلِمِ 🔻اگر آنچه را من مى‌دانم شما مى‌دانستيد، هر آينه بسيار مى‌گريسـتيد و كمتر مى‌خنديديد. نفاق و دورویی آشكار شود و امانت از بین رود و رحمت برگرفته شود امين را(به خیانت) متهم كنند و خيانتگر را امين شمارند و فتنه‌‌ها چون شب تاريك وظلمانی شما را فرا گيرد. 📗 نهج‌الفصاحه، ح ۲۳۲۳

#حدیث_روز 🔻پيامبر خدا(صلى‌الله‌عليه‌وآله): تَصَدَّقُوا مِن غَيرِ مَخِيلَةٍ؛ فإنَّ المَخِيلَةَ تُبطِلُ الأجرَ 🔻بى‌چشمداشت، صدقه بدهيد؛ زيرا چشمداشت، اجر را از بين مى‌برد. 📚 تنبيه الخواطر، ج۲، ص۱۲۰

#حدیث_روز 🔻امام علی علیه‌السلام؛ مَنْ اِطَّرَحَ اَلْحِقْدَ اِسْتَرَاحَ قَلْبُهُ وَ لُبُّهُ 🔻آن كه كينه را كنار بگذارد، قلب و عقلش آرامش مى‌يابد. 📚 غررالحكم،‌حدیث ۸۵۸۴

#حدیث_روز 🔻امام صادق علیه‌السلام: إذَا قَامَ اَلْقَائِمُ لاَ تَبْقَى أَرْضٌ إِلاَّ نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ 🔻زمانی که حضرت قیام می‌کند سرزمینی باقی نمی‌ماند مگر اینکه ندای شهادتین «لا اله الاالله محمد رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله)» از آن برخواهد خواست. 📚 بحارالأنوار، ج ۶۵، ص۲۳۱

#حدیث_روز 🔻امام صادق(علیه‌السلام): ثَلاَثٌ لاَ يَضُرُّ مَعَهُنَّ شَيْءٌ: الدُّعَاءُ عِنْدَ الْكَرْبِ، وَ الاِسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ، وَ الشُّكْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ. 🔻سه چیز است که با وجود آن‌ها هیچ چیز زیان نمی‌زند: دعاکردن در هنگام گرفتاری، آمرزش‌خواهی در هنگام گناه و سپاس‌گزاری در هنگام نعمت. 📚 الکافی، ج۲، ص۹۵، ح۷

#حدیث_روز 🔻امام على(عليه‌السلام): إظهارُ الغِنى مِن الشُّكرِ، إظهارُ التَّباؤسِ يَجلِبُ الفَقرَ 🔻اظهار توانگرى گونه‌اى شكر است. فقير نشان دادن، فقر مى‌آورد. 📚 غررالحكم، ح۱۱۴۰ و ۱۱۴۱

#حدیث_روز 🔻امام حسن عسکری(علیه‌السلام): وَ اَللَّهِ لَیَغِیبَنَّ غَیْبَةً لاَ یَنْجُو فِیهَا مِنَ اَلْهَلَکَةِ إِلاَّ مَنْ ثَبَّتَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ 🔻به‌ خدا سوگند او (امام زمان (عج)) آنچنان غیبتى خواهد داشت که در آن هیچکس از هلاکت رهایى نمى‌یابد، مگر کسانی که خداوند آن‌ها را بر اعتقاد به امامت وی ثابت قدم نگه دارد و به دعا برای تعجیل فرج توفیقشان دهد. 📚 کمال الدین، ج۲، ص۳۸۴