سرزنش نکن! آیا حتی یک نفر پیدا می‌شود که از سرزنش خوشش بیاید؟ بعید است... اما به شدت اخلاق سرزنش کردن بین برخی انسان‌ها رایج است. عجیب نیست؟ یعنی هیچکس از سرزنش شدن خوشش نمی‌آید و حتی می‌داند چه دردی دارد اما دقیقا رفتاری که دوست ندارد را به راحتی برای دیگران مورد استفاده قرار می‌دهد. یعنی نمی توانی یک لحظه تأمل کنی، و فکر کنی؟ چرا سرزنش می کنی؟ نمی توانی با زبان مشفقانه، توصیه کنی؟ راهکار نشان دهی؟ راه حل جلوی پای فرد بگذاری یا صرفا نظرت را بیان کنی؟ از مسائل فردی و خانوادگی که عبور کنیم، در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، مدام یک عده هستند که آماده‌اند... که یک نفر یک اقدامی کند و آن‌ها دست به قلم شوند و تضعیف و تحقیر و سرزنش... بارها در همین شبکه‌های مجازی شاهد بوده‌ام که افراد جرأت نمی‌کنند دست به کاری بزنند، یا حرف درستی را بیان کنند. چرا؟ از ترس سرزنش! افرادی هم که شجاعت به خرج می‌دهند و حرف درستی را مطرح می‌کنند یا کار مهمی را انجام می‌دهند، خودشان را باید آماده کنند. برای؟ سرزنش! چه فسادی ایجاد کرده این توئیتر. چه برملایی شده وضعیت اخلاقی برخی... کسانی که روحیه سرزنش دارند شاید زیاد سرزنش شده‌اند، شاید هم به وقت تربیت اخلاقی نشده‌اند. از طرفی، اخلاق بد سرزنش کردن، می‌تواند به یک بیماری تبدیل شود. یعنی قلب و عقل آن فرد بیمار شود. دیگر ناخواسته در هر حرکت و اقدام و حرفی بگردد نکته‌ای منفی پیدا کند تا زبان به سرکوفت و سرزنش باز کند. چقدر این دست آدم‌ها دوست نداشتنی هستند. چقدر این شخصیت‌ها غیر قابل تحمل هستند. چه ظلمی می‌کنند به روان خود، خانواده خود، سرزمین خود، جهان خود... چقدر باعث کدورت قلب‌ها می‌شوند، چقدر باعث بغض آدم‌ها شده‌اند. چقدر دل شکسته‌اند... چقدر مانع پرورش امید و اعتماد به نفس و تلاش دیگران شده‌اند... خیلی مراقب باشیم. و مراقبت کنیم از نفسمان، هر شب گفتار و رفتارمان را محاسبه کنیم. عذاب دادن بندگان و مخلوقات خدا، جز مجازات الهی انکارنشدنی، اثر وضعی ناراحت کننده‌ای خواهد داشت، هم در زندگی این دنیای ما، هم زندگی ابدی ما. @ninfrance

امام صادق عليه السلام: أروَحُ الرَّوحِ اليَأسُ مِن النّاسِ آسايش بخش ترين آسايش، امید نداشتن به مردم است مشكاة الأنوار بعضی از مردم اصرار دارند که خود را به دیگران بشناسانند. ثروت خود را به رخ آنها بکشند. اما این نوع آدمها در درون خود زجر می کشند؛ زیرا شادی آنها وابسته به تفکر دیگران است! " مهم بودن " را فراموش کنید تا آرامش نصیب تان شود؛ هرچه کمتر نیازمند تحسین دیگران باشید؛ بیشتر تحسین می شوید..!!!

"انواع مردم نسبت به خوبی و بدی" 📚مجادله كردن، دوستى ديرين رااز بين مى برد و پيوند استوار را از هم مى گسلد و كمترين چيزى كه در مجادله هست، چيره جويى است و چيره جويى، خود عامل اصلى قطع رابطه مى باشد. 🔻امام على علیه‌السلام: ❇️ عذر برادرت را بپذير و اگر عذرى ندارد، برايش عذر بتراش. اِقبَل عُذرَ أخيكَ، فَإِن لَم يَكُن لَهُ عُذرٌ فَالتَمِس لَهُ عُذرا 📚 تحف العقول: ص 112 ‌ ‌ •┈┈••✾••┈┈ #صفات_اخلاقی #استاد_رفیعی

خودکشی افسردگی مهربانی

🖼 هرمزگان زیستگاه گونه‌های بسیار زیبایی از انواع کمیاب پرندگان است عکس‌: محسن رحماندوست

✅ سالن اصلی کاخ چهلستون ، اصفهان #ایران_زیبا #گردشگری_مجازی

✅ مزرعه نیشکر، ارتفاعات مازندران، مرداد ۹۹ #ایران_زیبا #گردشگری_مجازی

✅ آفتاب زمستانی در ییلاق اسبوونی تالش ، گیلان #ایران_زیبا #گردشگری_مجازی

✅خزان رودبار، گیلان.‌ #ایران_زیبا #گردشگری_مجازی

🔵 صلة رحم و نیکی به والدین ✍ یکی دیگر از اموری که رعایت آن باعث آسانی سکرات موت می‌شود، صلة رحم است. به خویشاوندان و نزدیکان رحم می‌گویند؛ چون جلوه ای از رحمت خداوند در آن‌ها ظهور کرده است. خداوند است که این محبت‌ها را در بین جمعی از انسان‌ها به نام ارحام انداخته است. در روایتی آمده است که یک جزء از صد جزء رحمت خدا در دنیا جلوه کرده که محصول آن یک جزء همة این محبت‌ها و عاطفه‌های بین پدر و مادر و فرزندان و خواهر و برادر و فامیل و خویش را رقم زده است، بقیه آن در آخرت ظهور می‌کند. کسی که قطع رحم می‌کند، در واقع رحمت خدا را از خود قطع می‌کند. بر این اساس، این همه به آن توصیه شده است. امام صادق علیه السلام فرمودند: مَنْ أحَبَّ أنْ یُخَفِّفَ اللهُ عَنْهُ سَکرَاتِ الْمَوْتِ فَلْیَکنْ بِقَرَابَتِهِ وَصُولًا وَ بِوَالِدَیهِ بَارّاً فَإِذَا کانَ کذَلِک هَوَّنَ اللهُ عَلَیهِ سَکرَاتِ الْمَوْت؛ هر که دوست دارد خداوند سکرات مرگ را بر او آسان نماید، نسبت به خویشان پیوند و نسبت به پدر و مادر احسان و نیکی داشته باشد که در این صورت خدا سکرات را بر او آسان می‌نماید. 📚 کتاب از احتضار تا عالم قبر

🔴 ارواح با هم انس می‌گیرند! ✍ اصبغ بن نباته گفت: مولایم امیرالمؤمنین (ع) را در دروازه کوفه دیدم که مقابل صحرا ایستاده، مثل اینکه با کسی مکالمه و صحبت می‌فرماید، لکن کسی را نمی دیدم. و من هم ایستادم، مدتی گذشت، خسته شدم و نشستم تا رفع خستگی شد. دوباره ایستادم و باز خسته شده، نشستم و برخاستم، ولی هنوز امیرالمؤمنین (ع) ایستاده بود و صحبت می‌فرمود. عرض کردم: یا امیر المومنین، با که سخن می‌فرمائید؟ فرمود: صحبت من با مومنین است. عرض کردم: مؤمنین؟ فرمود: بلی، آنها که از دنیا رفته اند، اینجا هستند. عرض کردم: روح‌اند یا جسد؟ فرمود: روح‌اند، اگر آنها را می‌دیدی که چطور دور هم جمع شده و با هم انس گرفته و حدیث می‌گویند و نعمت‌های خدا را یاد می کنند، آرزو می‌کردی که ای‌کاش تو هم مرده بودی و به جمع آنها در می آمدی! 📚 داستان های شهید دستغیب