کجاست مادرم ؟ وقتی زمانه سخت میگیرد وقتی که قلبم از بی انصافیِ آدم ها ترک بر می دارد بغض که میکنم صدای جانم گفتن هایش توی گوشم می پیچد ،برمیگردم و نیست ،اشک میریزم و نیست، درد میکشم و نیست ! و چقدر جای او خالیست ... بدونِ مادر ، همه هم که باشند، انگار که هیچکس نیست ! همه هم که تو را بخواهند،انگار که هیچکس تو را نمیخواهد همه هم که نوازشت کنند، انگار که هیچکس ... مادر "همه" است ،همه ی آدم ،همه ی دنیای آدم ! من هم روزی داشتمش ، من هم در آغوشِ مادرانه ای بزرگ شده ام ، من هم پا به پایِ مادری تمامِ کوچه هایِ کودکی ام را دویده ام ، بغض که میکردم دستانِ مادرانه ای برایِ اشک هایم آستین میشد ، من هم روزی مادری داشته ام ،کسی که شیطنت های کودکانه ام را به جانِ شیرینش می خرید و من مشتاقانه تماشایش کرده ام وقتی با عشقِ خالصانه اش برایم خوش طعم ترین غذاهایِ دنیا را می پخت ،وقتی پارگیِ پیراهنم را می دوخت ،وقتی همپایِ کودکی ام می نشست و همبازی ام میشد . و حالا نیست ! به یادِ چهره ی مهربانش می افتم و بغض می کنم، به جای خالی اش کنارِ بیقراری ام خیره میشوم و از درون هزاران بار میشکنم . چقدر در میانِ جمع، تنها و غریبم بدونِ او چقدر بی کسم ، و چقدرغمگین و بی پناه ... منی که دیگر کسی را ندارم برایم دعا کند ، منی که حواسم نبود و فرشته ام را به دورترین آسمانِ خدا فرستادند ، می خواهمش و نیست ، می جویمش و نیست ، می گریمش و نیست ... آی دنیا ! هرچه میخواهی به من سخت بگیر ، من مادری ندارم که آهِ مادرانه اش زمین گیرت کند ... ولی وای به حالت ، وای به حالت اگر مادرم بفهمد ! #نرگس_صرافیان_طوفان‌ تقدیم به آنانی که مادرانشان زمینی نیست ! اما هوایشان را دارد حتی از دورترین آسمانِ خدا ... ─┅─═इई ❄️☃❄️ईइ═─┅─