، دنيا «دار الغرور» است؛ اما اگر نگاه به آن #عميق و #حكيمانه باشد، دنيا دار عبرت و بيدارى است. ادامه اين سخن حكيمانه نيز گواه بر آن است كه گفته‌ايم. ✅ شرح و تفسير دنيا تجارتخانه اولياى خداست امام عليه‌السلام در ادامه گفتار حكيمانه‌اى كه در مورد دنيا در بخش پيشين داشت، در اين بخش جنبه هاى مثبت دنيا را در هشت جمله برمى‌شمرد 🔺در چهار جمله نخست مى‌فرمايد: «دنيا سراى #صدق و #راستى است براى آن كس كه به راستى با آن رفتار كند و جايگاه #عافيت است براى كسى كه از آن چيزى بفهمد و سراى #بى‌نيازى است براى آن كس كه از آن توشه برگيرد و محلّ #موعظه و #اندرز است براى آن كس كه از آن اندرز گيرد» ✨ به اين ترتيب، دنيا گرچه در نظر اول «دار الغرور» و «دار لهو و لعب» است ولى با دقت مى تواند به سراى عافيت و موعظه و برگرفتن زاد و توشه تبديل شود و نردبان ترقى انسان براى قرب الى‌الله باشد و معراج مؤمن و مزرعه آخرت گردد.✨ همان‌گونه كه در آيات و روايات به آن اشاره شده است و امام عليه‌السلام در خطبه 28 دنيا را به ميدان تمرين و آمادگى براى مسابقه در ميدان جهان ديگر تشبيه فرمود و در خطبه 203 دستور مى‌دهد از اين محل عبور براى قرارگاه اصلى خود توشه برگيريد. ❇️ درست است كه دنيا در نظر ابتدايى دروغ گوست؛ ولى اگر كمى در حوادث آن دقت شود مى‌بينيم كه راست‌گوست و واقعيت‌ها را برملا مى‌سازد و بانگ رحيل سر مى‌دهد. صحيح است كه دنيا سراى بيماردلان است؛ اما براى آنها كه اهل فهم و درک‌اند سراى تندرستى است. ❇️ درست است كه دنيا در نظر ابتدايى دار فقر است و تمام سرمايه‌هاى وجود انسان را مى‌گيرد و تهیدست به زير خاک مى‌فرستد؛ ولى براى آنان كه آماده برگرفتن زاد و توشه اند دار غناست. ❇️ صحيح است كه دنيا غافل‌كننده است; اما براى آنها كه اهل پند و نصيحت‌اند، دار موعظه است. 🔺 سپس امام عليه‌السلام به چهار وصف ديگر پرداخته مى‌فرمايد: «دنيا مسجد دوستان خدا و نمازگاه فرشتگان پروردگار و محل نزول وحى الهى و تجارت‌خانه اولياى الهى است» 🔹 امام عليه‌السلام در واقع در اين عبارت كوتاه چهار نام بر دنيا نهاده كه هر يك پيامى دارد. 👆🏻 نام «مسجد»، «مصلى»، «مهبط وحى» و «تجارت‌خانه اولياى حق» ⁉️ آيا ممكن است مسجد جايگاه بدى باشد و يا نمازخانه فرشتگان سزاوار نكوهش گردد؟ ⁉️ و آيا جايگاهى كه وحى الهى بر آن نازل شده و تجارت‌خانه دوستان حق است جاى بدى است؟ ✨ تعبير به تجارت‌خانه در واقع بر گرفته از آيه شريفه (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَة تُنجِيكُمْ مِّنْ عَذَاب أَلِيم) مى‌باشد. بعضى از شارحان نهج‌البلاغه «مُصَلَّى مَلاَئِكَةِ اللَّهِ» را اشاره به سجده كردن فرشتگان براى آدم دانسته اند در حالى كه دليلى بر اين تخصيص نيست؛ پيوسته جمعى از فرشتگان در حال سجود و جمعى در حال ركوع و مشغول نمازند و منحصر به زمان خاصى نيست و فرشتگان در همه جا هستند؛ در آسمان و در زمين و مخصوصاً در اماكن مقدسى همچون مكه و مدينه و بقاع معصومان(عليهم السلام) 👆🏻از مجموع اين تعبيرات استفاده مى‌شود كه دنيا موقعيت بسيار مهمى دارد براى آنان كه از آن #بهره گيرند؛ هم منزلگاهى است براى تهيه زاد و توشه، هم دانشگاهى است براى دروس اخلاقى و موعظه، هم محلى براى عبادت پروردگار و هم تجارت‌خانه‌اى است كه انسان با سرمايه عمر وارد آن مى‌شود و در برابر اين سرمايه مى تواند بهترين متاع ها را كه همان #قرب_پروردگار و #رضاى_او و #سعادت_جاويدان است فراهم سازد. 🔺از اين رو امام در ادامه اين سخن مى‌فرمايد: «آنها در دنيا رحمت خدا را به دست آورده و بهشت را از آن سود بردند» سپس امام عليه‌السلام براى يك نتيجه‌گيرى به آغاز سخن باز مى‌گردد و مى‌فرمايد: «با اين حال (كه براى تو شرح دادم) چه كسى دنيا را نكوهش مى.كند در حالى كه جدايى خود را اعلام داشته و فراق خود را با صداى بلند خبر داده و خبر از مرگ خود و اهلش داده است». امام عليه‌السلام بعد از اين سه جمله كه در پاسخ مذمت‌گويان فرموده با دو جمله ديگر آن را تكميل مى‌كند و مى‌فرمايد: «دنيا با نمونه‌اى از بلاهايش بلاهاى آخرت را به آنها نشان داده و با صحنه‌هايى از سرور و خوشحالى‌اش به سرور آخرت متوجه ساخته است (در حالى كه مى‌دانند نه بلاى آخرت قابل مقايسه با بلاى دنيا و نه سرور آخرت شايسته مقايسه با سرور دنياست) و گاه مى‌بينند هنگام عصر در عافيت‌اند و صبح گاهان در مصيبت (و به اين ترتيب) گاه تشويق مى‌كند و گاه مى‌ترساند و انسان را به خوف مى.افكند و برحذر مى‌دارد»؛ آرى، دنيا با زبان حال به روشنى ماهيت خود را كه همان ناپايدارى و بی‌وفايى و بى‌اعتبارى است آشكار ساخته، حوادث زودگذر، ازدست‌رفتن عزيزان، بيمارى‌هاى ناگهانى و بلاهاى زمينى و آسمانى همه اينها پيام‌هاى روشنى است كه دنيا براى معرفى خود به اهلش مى‌فرستد. ⁉️با اين حال چگونه مى‌توان گفت دنيا فريبنده و غافل كننده اس

✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۸۸ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨ هرگز به مخالفت و مقابله با #حق برنخیزید، زیرا حق قدرتى دارد که انسان را بر زمین مى‌کوبد؛ اگر در کوتاه مدت انجام نشود در دراز مدت انجام خواهد شد و تاریخ، به ویژه تاریخ اسلام، نشان مى‌دهد آنها که به مقابله با حق برخاستند چگونه طومار زندگانى‌شان در هم پیچیده شد. 🔸 نیز با توجّه به این که حق به معناى واقعیت‌هاى ثابت است و واقعیت‌ها آثارى دارد و هر چه با آثارش به مخالفت برخیزند از میان نمى‌رود، از این رو سرانجام بر انسان غلبه مى‌کند و او را در هم مى‌شکند. 🔺 درست مانند این که انسان بداند فلان راه، مستقیم و راه دیگر بیراهه است، اگر به مخالفت با راه مستقیم برخیزد و به بیراهه رود هرقدر تلاش و کوشش کند به مقصد نمى‌رسد و سرانجامش #هلاکت است. 💠 بعضى از شارحان نهج‌البلاغه تفسیر دیگرى براى این جمله برگزیده‌اند و آن این که هرگاه کسى در میان مردم نادان به دفاع از حق برخیزد جان خود را به خطر انداخته چرا که افراد جاهل و متعصب و لجوج با این گونه افراد مخالفند و مفهوم آن این مى‌شود که هر کس دفاع از حق کند باید هزینه‌هاى این دفاع را در برابر مردم نادان بپردازد. ❇️ ولى این تفسیر به هیچ وجه مناسب چنین گفتار حکیمانه‌اى نیست، 1⃣ زیرا اولاً در بعضى از متون لغت صریحا آمده است که جمله «أبْدى صَفْحَتَهُ لَهُ» به معناى "به مخالفت برخاستن" است و مرحوم علامه شوشترى موارد فراوانى از کلمات عرب نقل کرده که جمله «مَنْ أبْدى صَفْحَتَهُ لَهُ» به معناى به مخالفت برخاستن است. 2⃣ ثانیاً در خطبه شانزدهم، پیش و پس از آن جمله هایى آمده است که به خوبى نشان مى‌دهد امام (علیه السلام) در این جمله از #بدکاران سخن مى‌گوید که به مخالفت با حق برمى‌خیزند. 🔹 در شرح نهج‌البلاغه محمد عبده احتمال دیگرى نیز در تفسیر این جمله ذکر شده و آن این که منظور از «أبْدى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ» به معناى "روى گردانیدن از حق" است که آن هم سبب هلاکت انسان مى‌شود;؛ ولى با توجه به این که کلمه «أبْدى» به معناى "آشکار کردن" است این تفسیر نیز بعید به نظر مى‌رسد. ✅ به هر حال مفهوم این جمله این است که امام (علیه السلام) به همه کسانى که به مخالفت با حق برمى‌خیزند هشدار مى‌دهد که به عاقبت سوء کار خود بیندیشند و از این راه باز گردند. 🔸 همان‌گونه که پیش از این اشاره شد این جمله در کتاب شریف کافى نیز به عنوان بخشى از یک روایت آمده و مرحوم ملا صالح مازندرانى در شرح آن مى‌گوید: "مفهوم جمله این است کسى که آشکارا در برابر حق به خصومت برخیزد هلاک خواهد شد." ✨ مشابه همین معنا در گفتار حکیمانه ۴۰۸ نیز آمده است آنجا که مى‌فرماید: «آن کس که با حق بجنگد حق او را بر زمین خواهد کوبید». 🔹 قرآن مجید نیز درباره حق و باطل چنین مى‌گوید: «(بلکه ما حق را بر باطل مى‌کوبیم و آن را هلاک مى‌سازد و این گونه باطل محو و نابود مى‌شود». 🔺 منظور از «حق» در کلام نورانى بالا اصل #خداشناسى و آیین #اسلام و #فروع_دین و #حقوق_الله و #حقوق_الناس به طور عام است، زیرا حق در اصل به معناى مطابقت و هماهنگى با واقع و نقطه مقابل آن «باطل» است. به همین دلیل به ذات پاک خداوند، به طور مطلق «حق» اطلاق مى‌شود چون واقعیتى است انکارناپذیر. 🔸 در کتاب «وجوه القرآن» براى کلمه حق موارد استعمال دوازده‌گانه‌اى در قرآن مجید ذکر شده است: حق به معناى #ذات_پاک_خداوند و به معناى #قرآن، #اسلام، #توحید، #عدل، #صدق، #طرز_صحیح، #علانیه، #شایستگى، #واجب شدن، #وام و #بهره و براى هر کدام از اینها آیه اى از آیات قرآن مجید را شاهد آورده است. @syed213