eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
427 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️دشمن شناسی از دیدگاه امام علی (ع) - (بخش اول) 🔹از مباحث مهم در (ع)، رفتار حضرت با است. این بحث، هم از جهت و هم شیوه درست برخورد با دشمن را می آموزاند. امام علی (ع) با دشمنانی مواجه بود که پیامبر (ص)با این نوع دشمن مواجه نبود. پیامبر با کسانی مقابله کرد که با گفتار و رفتار خود زنده باد بت!! می گفتند، اما امام علی (ع) با کسانی رو به رو بود که سابقه درخشانی در خدمت به اسلام داشتند! اهل عبادت و قرآن و شب زنده داری بودند؛ با این همه از روح مکتب بی خبر بوده و همین امور، زمینه ساز مقابله آنان با حکومت عدالت گستر مولا علی (ع) شد. امام علی (ع) در حقیقت با مواجه بود، و پُرواضح است که برخورد با این دشمن به مراتب سخت تر از برخورد با کفر آشکار است. بر این اساس است که امام علی (ع) برخورد با دشمنانی این چنین را از مفاخر خود برمی شمرد: «ایها الناس فانی فقات عین الفتنه و لم یکن لیجتری ء علیها احد غیری بعد ان ماج غیهبها واشتد کلبها؛ مردم! این من بودم که چشم را درآوردم و کسی جز من جرات بر آن نداشت، بعد از آن که امواج فتنه همه جا گسترده بود و هاری آن فزونی یافته بود». 🔹حکومت حدودا پنج ساله امیرالمؤمنین امام علی (ع) با سه جریان مخالف مواجه بود: ۱) جاه طلبان و مقام پرستان که در خط مقدم بیعت کنندگان با حضرت بودند و امید آن داشتند که از این راه بتوانند به دنیایی آباد و مقام و ریاستی که در پی آن بودند برسند، اما پس از آن که امام علی (ع) به حکومت رسید و ارزش های الهی را به جای ارزش های پوسیده جاهلی نهاد، از حکومت حضرتش مایوس شده و شروع به مخالفت با آن نموده و علیه حکومت اسلامی امیرالمؤمنین (ع) شورش کردند. نام این گروه در تاریخ اسلام «ناکثین» (پیمان شکنان) می باشد. ۲) ظالمانی که از حکومت پیشین بهره ها می بردند، دزدی ها و غارتگری ها می نمودند و از این راه، اموال فراوانی به هم زده بودند و با سر کار آمدن حکومت عدل، از این غارتگری ها ممنوع گشته و به شدت با ستم آنان مبارزه شد. نام این گروه در تاریخ اسلام «قاسطین» است. «قسط» هم به معنای عدالت و هم به معنای ظلم و عدول از حق آمده است. راغب در مفردات می گوید: «قسط به معنی سهم و نصیب است و هرگاه سهم و نصیب دیگری گرفته شود، قسط به آن گفته می شود و این مصداق ظلم است». 🔹 ۳) کوته فکران و متحجرانی که فقط ظاهری از دین را دیده بودند و حقیقت آن را نفهمیده بودند و به شدت بر عقیده باطل خود استوار بودند. اینان نیز سر شورش بر حکومت امام علی (ع) برآوردند. نام این گروه «مارقین» است، و نام دیگرشان خوارج که بعد از داستان حکمین، در صفین بر ضد امام برخاستند و پرچم مخالفت را برافراشتند. این واژه، از ماده «مروق‌» به معنای پرش تیر از کمان است؛ گویی آنها قبلا در دایره حق بودند ولی به خاطر تحجر و نادانی و خودخواهی از مفاهیم اسلامی و تعلیمات آن به دور افتادند. این سه جریان مخالف را پیامبر گرامی اسلام (ص) در سخنان خود به صراحت پیش بینی فرموده بود: ابو ایوب انصاری گوید: «امر رسول الله (ص) علی بن ابی طالب (ع) بقتال الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پیامبر اکرم (ص) به علی (ع) دستور داد که با سه گروه ناکثین و قاسطین و مارقین پیکار کند». 🔹خود حضرت نیز در خطبه شقشقیه با همین نام مخالفین خود را نام برده است: «فلما نهضت بالامر نکثت طائفه و مرقت اخری و قسط آخرون... ؛ هنگامی که قیام به امر خلافت کردم، جمعی پیمان خود را شکستند و گروهی به بهانه ای واهی سر از اطاعتم پیچیدند و از دین خدا بیرون پریدند، و دسته دیگری راه ظلم و طغیان را پیش گرفتند». تحلیل و بررسی عملکرد این سه جریان مخالف و موضع امیرالمؤمنین (ع) در برابر آنها نقش ارزنده ای در آگاهی امت اسلامی ما از جریان های مخالف نظام و نیز الهام بخش نحوه برخورد با آنان خواهد بود. به یاری خداوند، بر آنیم که به تحلیل این سه جریان مخالف از دیدگاه امام علی (ع) بپردازیم. در بخش‌های بعدی این مقاله به عنوان مدخل، بحثی پیرامون دشمن شناسی از دیدگاه امیرالمؤمنین (ع) تقدیم می داریم. ... نویسنده: حجة الاسلام و المسلمین سید احمد خاتمی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله پاسدار اسلام، ش ۲۰۹ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آغاز امامت حضرت ولیعصر (عج) - (بخش ششم) 🔸اندیشه پیروزی حق بر باطل که برگرفته از متن قرآن کریم است، بارقه ای از نور امید در دل ها تابانده است و همگان منتظر کسی هستند که منادی حق و سفیر نور و کشتی بان هدایت است. قافله سالار رهایی، این شخصیت بزرگ را در روایات اسلامی (عج) می نامد. چنین انتظاری، افضل عبادات شمرده شده است. منتظران واقعی، در حال مهیای جامعه مطلوب هستند. از این رو، برای حضور حضرت شرایطی لازم است که زمینه ساز قدومش باشد و پذیرای حکومت عدل او. در ادامه این مقاله، به سیره حکومتی آن حضرت به صورت کوتاه اشاره می‌شود. 4⃣عدالت فرهنگی 🔹در نظام حکومتی (عج)، به طور کلی نادانی، بی سوادی و کم خردی، ریشه کن می شود و همه انسان ها براساس توانایی خود، از بالاترین حد دانش و معرفت برخوردار میشوند. در روایتی که از امام باقر (ع) نقل شده، در زمینه رشد و توسعه خردورزی در زمان (عج) آمده است: «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللهُ یدَهُ عَلی رُؤُسِ الْعِبادِ فَجُمِعَ بها عُقُولُهُمْ وَ کمُلَتْ بِهِ أَخْلَاقُهُمْ؛ هنگامی که ما به پا خیزد، خداوند دستش را بر سر بندگان میگذارد و بدین وسیله عقول آنها افزایش می یابد و خردهای آنها به کمال میرسد». [بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶] در روایت دیگری از آن حضرت نقل شده است: «وَ تُؤتُونَ الْحِکمَةَ فِی زَمٰانِهِ حَتَّی أَنَّ الْمَرْأَةَ لَتَقْضِی فِی بَیتِهٰا بِکتٰابِ اللهِ تَعٰالٰی وَ سُنَّةَ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله؛ در زمان [حکومت] او به همه مردم حکمت داده می‌شود، تا آنجا که زن در خانه خویش، براساس کتاب خدا و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله رفتار میکند». [نعمانی، ص ۲۳۹] به عدالت اقتصادی یا عدالت قضایی محدود نمیشود و شامل حوزه های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و حقوقی نیز میشود. 5⃣قضاوت مهدوی 🔹در زمان حکومت (عج)، در مناسبات حقوقی و قضایی حاکم میشود و داوری و قضاوت میان مردم از هرگونه اشتباه، بی عدالتی و جانبداری پیراسته میشود، که این امر در عادلانه شدن همه روابط اجتماعی و جلوگیری از ستم و تجاوز به حقوق دیگران تأثیر مهمی خواهد داشت. امام صادق (ع)، شیوه قضاوت (عج) را به شیوه پیامبرانی چون حضرت داوود (ع) ـ که قضاوت عادلانه و بدون اشتباه آنها در تاریخ مشهور است ـ تشبیه میکند و میفرماید: «إِذٰا قٰامَ قٰائِم آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام حُکمَ بَینَ النّٰاسِ بِحُکمِ دٰاوُد لٰایحْتٰاجُ إِلٰی بَینَةٍ یلْهِمُهُ اللهُ تَعٰالٰی فَیحْکمُ بِعِلْمِهِ وَ یخْبَرُ کلُّ قَوْمٍ بِمٰا اسْتَبْطَنوه؛ زمانی که ـ که بر آنها درود باد ـ به پاخیزد، در میان مردم به حکم داوود (ع) قضاوت خواهد کرد. او به بینه (شاهد) نیازی نخواهد داشت؛ زیرا خدای تعالی امور را به وی، الهام و او بر پایه دانش خود داوری میکند و هر قومی را به آنچه پنهان کرده اند، آگاه میسازد». [بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹] 🔹امام یارانی را که در بالاترین مراتب پرهیزکاری قرار دارند و در ارتباطی مستقیم، حکم قضایایی را که در آنها دچار تردید شده اند، دریافت می کنند. در این باره امام صادق (ع) میفرماید: «إِذٰا قٰامَ الْقٰائِمْ بَعَثَ فِی أَقٰالِیمِ الْاَرْضِ، فِی کلِّ إِقْلِیمٍ رَجُلاًً، یقُولُ: عَهْدُک فِی کفِّک، فَإِذٰا وَرَدَ عَلَیک أَمْرٌ لٰا تَفْهَمُهُ؛ هنگامی که قیام کند در کشورهای روی زمین کسانی را برمی انگیزد، در هر سرزمین یک نفر را، و به او می گوید: فرمان تو در کف دست توست. هرگاه کاری برای تو پیش آمد که آن را نفهمیدی و ندانستی، چگونه در آن حکم کنی، به کف دست خود بنگر و به آنچه در آن (مکتوب) است، عمل کن». [معجم احادیث الامام المهدی علیه السلام، ج ۵، ح ۱۴۵۳] ... نویسنده: سید علی محمدی متکازینی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله  اشارات ایام (اشارات) شماره۱۴۹ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بصیرت؛ چیستی و چگونگی (بخش سوم) 💠ویژگی های افراد بابصیرت 1⃣ژرف اندیشی 🔹یکی از مهم ترین ویژگیهای ، آنان است و در مقابل، از اوصاف ، و سطحی نگری آنان. ژرف اندیشان، در فتنه های تاریک راه را گم نکرده، می توانند با چراغ هدایت خود را به سر منزل مقصود برسانند؛ ولی ساده لوحان ظاهربین در اینگونه موارد، به راحتی فریب می خورند. وقتی امام علی (ع) مجبور شد در برابر مسلمان نماها شمشیر بکشد و با آنان بجنگد، بر این نکته تاکید کرد که پرچمدار این مصاف، تنها می توانند باشند: «وَ قَدْ فُتِحَ بابُ الْحرْبِ بَینَکمْ وَ بَینَ اَهْلِ الْقِبْلَه وَ لَا یحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ اِلَّا اَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ فَامْضُوا لِمَا تُوْمَرُونَ بِهِ وَ قِفُوا عِنْدَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ وَ لَا تَعْجَلُوا فِی اَمْرٍ حَتَّی تَتَبَینُوا فَاِنَّ لَنَا معَ کلِّ اَمرٍ تُنْکرُونَهُ غیراً؛ [۱] بین شما و اهل قبله باب جنگ گشوده شده و این پرچم را به دوش نمی کشد، مگر انکه و استقامت و دانای به موارد حق باشد. پس آنچه را به آن مامور می شوید، انجام دهید و از آنچه نهی می گردید، باز ایستید و در کاری تا دقیقاً بررسی نکردید، شتاب نورزید؛ زیرا آنچه را شما (از روی جهل) منکر آن هستید، ما را قدرت تغییر آن هست». 🔹نمونه دیگر افراد بی بصیرت و ساده لوح، بودند که امام خمینی (ره) می فرمایند: «با حربه قرآن، معاویه، امیرالمومنین (ع) را شکست داد؛ با حربه قرآن؛ و الا چند دقیقه دیگر، چند ساعت دیگر اگر مانده بود، آثاری از بنی امیه نمی ماند؛ لکن حیله کردند، قرآن آوردند [که] ما مُسْلم، شما هم مُسلم؛ اَشهَدُ اَن لَا الٰه اِلَّا الله؛ این قرآن. این خوارج بدبخت احمق، مقدس احمق که امام را نشناخته بود[ند]، هرچه حضرت امیر (ع) گفت: آقا صبر کنید! [گفتند]: خیر، نمی شود، قرآن [است]، اَلحُکمُ لله، نمی شود، نمی شود، نمی شود. می خواستند بکشند حضرت امیر (ع) را همین اصحاب، این خوارجْ، اصحاب حضرت بودند، انصار حضرت بودند. آنها حیله کردند؛ قرآن را بالای نیزه ها کردند که «الْحَکمُ بَیننا وَ بَینکمْ کتابُ الله؛ الْحَکمُ کتابُ الله»؛ حضرت [پیغام] فرستاد به اصحابش که جنگ می کردند که: آقا برگردید! گفت: آقا مهلت بدهید، یک ساعت دیگر مانده! حضرت فرمود: می کشند اینها مرا؛ ریخته اند دورم؛ شمشیرها کشیده اند؛ اگر نیایید، می کشند. با قرآن، اسلام را شکست دادند». [۲] مقام معظم رهبری نیز بارها بر تاکید و آن را از ضروریات معرفی می فرمایند. [۳] بی تردید، بدون داشتن ذهنیتی شفاف از مسایل منطقه و جهان پیرامون، نمی توان در مسایل سیاسی کشور و منطقه بینشی صحیح پیدا کرد. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] نهج البلاغه، خطبه ۱۷۳ [۲] صحیفه امام، ج ۱، ص ۳۰۳ [۳] پیام رهبر انقلاب به نشست اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا ۹۳/۰۳/۱۱ منبع: حوزه نت، به نقل از مبلغان، شماره ۲۲۲، محمد علی محمدی @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️حیا در فرهنگ دینی (بخش سوم) 🔸 منشأ هر چیزی است و به فرموده امام صادق (ع): «اگر حیا نباشد، هیچ مهمانی احترام نمیشود و به هیچ وعده ای وفا نمی شود و هیچ حاجتی برآورده نمی شود»؛ پس باید در نهادینه شدن این عنصر و حالت درونی کوشید و سعی کرد را به سوی فضای عاری از زشتیها هدایت کرد. 💠حیا و عفت ورزی 🔹واژه و در بسیاری از متون کنار هم آمده اند و دلیلش آن است که استمرار حیا، آدمی را به عفت و سوق داده و در نهایت، انسان را از ارتکاب گناهانی چون: خوردن مال حرام (عفت شکم)، فحشا (عفت جنسی) و دشنام (عفت زبان) باز می دارد. البته باید اذعان کرد که قلمرو حیا، فراگیر و مربوط به موضوع خاص و محدودی نمی باشد. همواره با حیا و عفت قرین بوده و برای مشتاقان کمال جو و طالبان سعادت است. جلوه ای از حیا در عفت ورزی حضرت یوسف (ع) مشاهده می شود، آنگاه که همسر عزیز مصر درباره اش می گوید: «من از او تقاضای مراوده کردم و او ورزید». آری شرم و حیای یوسف نبی (ع) او را از تن دادن و تسلیم شدن در برابر درخواست شیطانی همسر عزیز مصر (‌زلیخا) مصون داشت و به زیور پاکدامنی آراست. 🔹در زندگی حضرت موسی (ع) نیز آمده است که وقتی حضرت شعیب (ع) از آن حضرت به پاس خدمت به دخترانش قدردانی نمود، دخترش گفت: او را استخدام کن که بهترین فرد، قوی و امین است. حضرت شعیب (ع) در جواب اظهار داشت: قوی بودن او را در موقع آب کشیدن از چاه دیدی، ولی امین بودنش را از کجا فهمیدی؟ دختر گفت: وقتی از وی خواستیم به حضور شما بیاید، من برای نشان دادن راه خانه از جلو حرکت می کردم و موسی (ع) از پشت سر می آمد، هنوز مسافتی راه نیامده بودیم، که او خواست جلو برود و من از پشت سرش حرکت کنم، و دلیل تقاضایش این بود که چون باد، بر لباس من می‌وزید و ممکن بود باد، لباسم را از اندامم کنار زند، و عفت موسی (ع) اجازه نمی‌داد چنین شود، لذا به من گفت: من از جلو می‌روم، بر سر دو راهیها و چند راهیها مرا راهنمایی کن. [۱] 🔹 (س) که مصداق واقعی حیا، عفت و است، هنگامی که در بستر بیماری قرار گرفت،‌ از «اسما» خواست برایش تابوتی تهیه کند که در موقع حمل، بدنش پیدا نشود. اسما پیشنهاد ساخت تابوتی را داد که مردم حبشه برای حمل جنازه از آن استفاده می کردند و به خاطر دیواره بلندش، جسم میت پنهان می ماند. حضرت فاطمه (س) از این نظر بسیار خوشحال شد و دستور داد برایش تدارک ببینند. در این ماجرا، و عفت ورزی حضرت حتی پس از رحلتش قابل توجه است. قلمرو حیا بسی گسترده است و اولیای الهی بهترین نمونه رعایت حیا، عفت و تقوا هستند. حضرت ابوطالب (ع) در وصف حالات مأخوذ به حیای پیامبر (ص) می فرماید: هیچگاه پیامبر را برهنه ندیدم، و هیچکس نیز او را در حال قضای حاجت ندید. ... پی نوشت: [۱] تفسیر نمونه، ج ۱۶، ص ۶۴ نویسنده: زهرا نساجی زواره، نشریه فرهنگ کوثر، شماره ۸۵ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
⭕️عزت مؤمن 🔹شخصی آمد خدمت  (ع) و شروع کرد از تنگدستی خودش گفتن که خیلی فقیر شده‌ام، خیلی ناچارم و درآمدم کفاف خرجم را نمی‌دهد، چنین می‌کنم و چنان. حضرت به یکی از کسانشان فرمود: برو فلان مقدار دینار تهیه کن و به او بده. تا رفت بیاورد، آن شخص گفت: آقا! من والله مقصودم این نبود که از شما چیزی بخواهم. فرمود: من هم نگفتم که مقصود تو از این حرفها این بود که از من چیزی می‌خواهی ولی من یک نصیحت به تو می‌کنم؛ این نصیحت از من به تو باشد که هر بیچارگی و سختی و گرفتاری که داری برای مردم نقل نکن، زیرا کوچک می‌شوی. 🔹 دوست ندارد مؤمن در نظر دیگران کوچک باشد؛ یعنی صورت خودت را با سیلی هم که شده سرخ نگه‏دار، عزّت خودت را حفظ کن. امام علی (ع) هم‏ می‌گوید: وَ رَضِی بِالذُّلِّ مَنْ کشَفَ ضُرَّهُ‏ آن کسی که درد خودش را، بیچارگی خودش را برای دیگران می‌گوید آبرو و عزّت خود را از بین می‌برد. همه جا می‌گوید: آقا! ما خیلی بیچاره هستیم، اوضاع ما خیلی بد است، اوضاعمان به قول امروزیها خیلی درام است، چنین و چنان. اینها را نگو، آبرو از هر چیزی عزیزتر است، عزت مؤمن از هر چیز دیگری گرامی‏‌تر است. 📕آزادی معنوی، مرتضی مطهری، ص ۲۰۵ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آغاز امامت حضرت ولیعصر (عج) - (بخش هفتم) 🔸اندیشه پیروزی حق بر باطل که برگرفته از متن قرآن کریم است، بارقه ای از نور امید در دل ها تابانده است و همگان منتظر کسی هستند که منادی حق و سفیر نور و کشتی بان هدایت است. قافله سالار رهایی، این شخصیت بزرگ را در روایات اسلامی (عج) می نامد. چنین انتظاری، افضل عبادات شمرده شده است. منتظران واقعی، در حال مهیای جامعه مطلوب هستند. از این رو، برای حضور حضرت شرایطی لازم است که زمینه ساز قدومش باشد و پذیرای حکومت عدل او. در ادامه این مقاله، به سیره حکومتی آن حضرت به صورت کوتاه اشاره می‌شود. 6⃣اقتصاد مهدوی 🔹 (عج) آخرین حاکمی است که بر کره خاکی حکومت خواهد کرد. ، نقش و جایگاه برجسته ای دارد و در روایت های اسلامی نیز بر این جنبه از عدالت موعود، بسیار تأکید شده است. با استقرار حکومت مهدوی، همراه با قسط و بر سراسر جهان حاکم می شود و بشر به آرزوی دیرین خود دست می یابد. امام محمد باقر (ع) نیز عدالت اقتصادی دوران ظهور را چنین توصیف می کنند: «فَإِنَّهُ یقْسِمُ بِالسَّوِّیه وَ یعْدِلُ فِی خَلْقِ الرَّحْمنِ، الْبِرّ مِنْهُمْ وَالْفَاجِرِ؛ او مال و ثروت را به مساوات [بین مردم ] تقسیم و در میان آفریدگان [خدای ] رحمان، اعم از نیکان و بدان آنها، عدالت برقرار می کند». [بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲۹] 🔹در روایتی دیگر حضرت می فرماید: او بخشش هایش را دو بار در سال بر مردم ارزانی می دارد و در هر ماه دو بار به آنها روزی می دهد. او میان مردم چنان برابری ایجاد می کند که هیچ نیازمند زکاتی یافت نمی شود. صاحبان زکات با زکات های خود به سوی مستمندان از شیعیان او روی می آورند، اما آنها از پذیرش زکات خودداری می کنند. پس صاحبان زکات، زکاتشان را در همیان می گذارند و در خانه های مستمندان می گردانند و به آنها عرضه می کنند، اما آنها می گویند: ما را نیازی به دراهم شما نیست. همه اموال اهل دنیا، چه آنها که [از دل زمین ] به دست می آید [و] چه آنها که [از روی زمین ] حاصل می شود [نزد او جمع می شود. پس او به مردم می گوید: بیایید به سوی آنچه در راه] به دست آوردن آن پیوندهای خویشی را گسستید؛ خون به ناحق ریختید و به محارم دست یازیدید. پس او آنچنان بخششی به مردم ارزانی می کند که پیش از آن هیچ کس ارزانی نداشته است. [بحارالانوار، ج ۱، ص ۳۹۰] 🔹از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: «هنگامی که ظهور کند، خداوند تعالی بی نیازی را در دل های بندگان جایگزین می سازد، تا آنجا که وقتی مهدی می گوید: چه کسی مال و دارایی می خواهد؟ جز یک نفر هیچ کس به سوی او نمی آید. پس او می گوید: [هر چه خواهی ] برگیر. آن مرد هم مقداری مال برگرفته و می رود، تا آنجا که به دورترین مردم می رسد. در این وقت می گوید: آیا من از این مردم هم بدترم. پس باز می گردد و آن مال را به مهدی برمی گرداند و می گوید: مالت را بگیر نیازی به آن ندارم». [معجم الاحادیث مهدی، ج ۱، ص ۲۴] ... نویسنده: سید علی محمدی متکازینی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله  اشارات ایام (اشارات) شماره۱۴۹ @tabyinchannel
⭕️ عليه السلام: 🔸قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ: ... يا بُنَيَّ، إن عَدِمَكَ ما تَصِلُ بِهِ قَرابَتَكَ، و تَتَفَضَّلُ بِهِ عَلى إخوَتِكَ فَلا يَعدَمَنَّكَ حُسنُ الخُلُقِ و بَسطُ البِشرِ؛ فَإِنَّهُ مَن أحسَنَ خُلُقَهُ أحَبَّهُ الأَخيارُ و جانَبَهُ الفُجّارُ. 🔹لقمان (ع) به پسرش گفت: ... پسرم! اگر چيزى ندارى كه بدان صله رحم كنى و به برادران [دينىِ] خود بخشش نمايى، نيك خويى و گشاده رويى را از دست نده؛ زيرا هر كس اخلاقش را نيكو گردانَد، نيكوكاران او را دوست مى دارند و بدكاران از او كناره مى گيرند. 📕بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۴۲۰ ح ۱۴ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️علماء و بزرگان اهل سنت درباره شخصیت امام صادق (ع) چه سخنانى دارند؟ (بخش اول)   💠با مراجعه به کلمات علماى اهل سنت پى مى بریم که (ع) از موقعیّت و نزد آنان برخوردار بوده است. در اینجا به کلمات برخى از آنان راجع به آن حضرت اشاره مى کنیم: 🔹ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ: «... و ؛ کسى که علم و فقه اش دنیا را فرا گرفته است و گفته مى شود که ابوحنیفه و سفیان ثورى از شاگردان او بوده اند... ». [رسائل جاحظ، ص ۱۰۶] محمّد بن ادریس، ابوحاتم رازى: او درباره امام صادق (ع) مى گوید: « ثقه (مورد وثوق) و او بى نیاز از تحقیق است». [الجرح و التعدیل، ج ۲، ص ۴۸۷؛ به نقل از او، تذکرة الحفاظ، ج ۱، ص ۱۶۶] محمّد بن حبّان بن احمد، ابوحاتم تمیمى بستى: او مى گوید: « بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب ـ رضوان الله علیهم ـ کنیه او ابوعبدالله است. از پدرش روایت نقل مى کند. او از سادات اهل بیت در فقه و علم و فضل است. ثورى و مالک و شعبه و سایر مردم از او روایت نقل کرده اند... ». [الثقات، ج ۶، ص ۱۳۱] 🔹عبدالله بن عدى جرجانى: «و ـ (ع) ـ از ثقات مردم بود، همان گونه که یحیى بن معین گفته است». [الکامل فی الضعفاء، ج ۲، ص ۱۳۴] ابوعبدالرحمن سلمى: او در کتاب «طبقات مشایخ الصوفیة» مى گوید: « (ع) سرآمد تمام هم ردیفان خود از اهل بیت بود. او داراى علم بسیار در دین، و زهد فراوان در دنیا، و ورع تام از شهوات و ادب کامل در حکمت بود». [ینابیع الموده، قندوزی حنفی، ج ۲، ص ۴۵۷، به نقل از او] ابوالفتح محمّد بن عبدالکریم شهرستانى: «، داراى علم بسیار و ادب کامل در حکمت و زهد در دنیا و ورع تام از شهوات بود. او مدتى در مدینه اقامت کرد و به شیعیان منسوب به خود افاده رسانده و بر موالیان خود اسرار علوم را افاضه نمود... ». [الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۶۶] 🔹جمال الدین ابوالفرج ابن جوزى: بن على بن الحسین بن على ابن ابى طالب، ابوعبدالله، جعفر صادق... مردى عالم، زاهد و عابد و... بود». [المنتظم، ج ۸، ص ۱۱۰ و ۱۱۱] ابوسعد عبدالکریم سمعانى: « ... او را به جهت صدق در گفتار، نامیدند». [الانساب، ج ۳، ص ۵۰۷] عزّالدین ابن اثیر جزرى: « ... او را به جهت صدق در گفتار و کردار، نامیدند... و مناقب او مشهور است». [اللباب فی تهذیب الانساب، ج ۲، ص ۳] محمد بن طلحه شافعى: «او ـ جعفر بن محمّد (ع) ـ از بزرگان اهل بیت و سادات آنان (علیهم السلام) است. داراى علوم فراوان و عبادت وافر و وردهاى پیاپى، و زهد روشن، و تلاوت بسیار بود. او معانى قرآن را دنبال کرده و از دریاى جواهراتش استخراج نموده و عجائبش را استنتاج مى نمود...». [مطالب السوول، ج ۲، ص ۱۱۱] ... 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، ص ۱۰۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️دشمن شناسی از دیدگاه امام علی (ع) - (بخش دوم) 🔸از مباحث مهم در (ع)، رفتار حضرت با است. این بحث، هم از جهت و هم شیوه درست برخورد با دشمن را می آموزاند. امام علی (ع) با کسانی مواجه بود که سابقه درخشانی در خدمت به اسلام داشتند! اهل عبادت و قرآن و شب زنده داری بودند؛ با این همه از روح مکتب بی خبر بوده و همین امور، زمینه ساز مقابله آنان با حکومت عدالت گستر مولا علی (ع) شد. امام علی (ع) در حقیقت با مواجه بود، و پُرواضح است که برخورد با این دشمن به مراتب سخت تر از برخورد با کفر آشکار است. 💠دشمن شناسی 🔹از اساسی ترین شرایط موفقیت در تمامی عرصه ها، است. در عرصه طبیعی، آدمی تا آنجا که دشمن را شناخته در دفع آن کوشیده و به موفقیت دست یافته است، ولی همین انسان ضربه های فراوانی از خود خورده است. به عنوان نمونه انسان از زمانی که دشمنی به نام میکروب را شناخت به آسانی توانست در پی دفع آن برآید، اما چون نتوانسته است عوامل سرطان را دقیقا شناسایی کند، هر روز قربانی های فراوانی در این عرصه می دهد. در عرصه مسائل سیاسی و اجتماعی نیز شناخت دشمن نقش مهم و کلیدی دارد. بر این اساس است که بخش عظیمی از آیات قرآن مربوط به معرفی دشمن است؛ معرفی شیطان، دشمنان انبیاء، کفار، مشرکان و منافقان و... در روایتی از پیامبر گرامی اسلام (ص) می خوانیم: «الا و ان اعقل الناس عبد عرف ربه فاطاعه و عرف عدوه فعصاه؛ آگاه باشید عاقل‌ترین مردم کسی است که خدایش را بشناسد و از او پیروی کند و را نیز بشناسد و آنگاه نافرمانیش کند». 🔹و در حدیثی دیگر از پیامبر اکرم (ص) آمده است: مردم اگر ده چیز را می شناختند سعادت دنیا و آخرتشان تامین می شد؛ یکی از آنها شناخت ابلیس (دشمن) و یارانش می باشد. امام علی (ع) در نهج البلاغه شناخت دشمن را رمز بینش می داند: «و اعلموا انکم لن تعرفوا الرشد حتی تعرفوا الذی ترکه و لن تاخذوا بمیثاق الکتاب حتی تعرفوا الذی نقضه و لن تمسکوا به حتی تعرفوا الذی نبذه... ؛ بدانيد، كه شما رستگارى را نخواهيد شناخت، مگر آنگاه كه بدانيد آنان كه طالب رستگارى نيستند، چه كسانند و هرگز به پيمان قرآن وفا نمى كنيد، مگر آنگاه كه بدانيد چه كسانى پيمان قرآن را مى شكنند. و به قرآن تمسك نخواهيد جست تا آنگاه كه واگذارندگان قرآن را بشناسيد». و خود بخش عظیمی از تلاش خویش را در دوره حکومت به افشاگری چهره دشمنان خود پرداخت. ... نویسنده: حجة الاسلام و المسلمین سید احمد خاتمی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله پاسدار اسلام، ش ۲۰۹ @tabyinchannel
⭕️آمریکا با ایران قوی مخالف است 🔹 با مخالف است، با ایران مستقل مخالف است. همه‌ی بحث آنها، همه‌ی دعوای آنها سر جمهوری اسلامی نیست؛ البتّه با جمهوری اسلامی بشدّت و عمیقاً دشمنند، در این شکّی نیست، امّا بدون جمهوری اسلامی هم با ایرانی که قوی باشد مخالفند، با ایرانی که مستقل باشد مخالفند. آنها ایران دوران پهلوی را دوست دارند: گاو شیرده و مطیع اوامر آنها که شاه مملکت برای یک تصمیم، ناچار بشود سفیر انگلیس یا سفیر آمریکا را بخواهد و از او کسب تکلیف بکند! این ننگ را ملّت ایران چگونه میتواند تحمّل بکند؟ آنها این را میخواهند؛ با ایران مخالفند. بیانات مقام معظم رهبری در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ منبع: وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بصیرت؛ چیستی و چگونگی (بخش چهارم) 💠ویژگی های افراد بابصیرت 2⃣تفکر و عبرت آموزی (۱) 🔹از نگاه ، یکی از ویژگی های ، تفکر و عبرت آموزی است. قرآن، صاحبان بصیرت را به تفکر و عبرت فرا می خواند. موضوع تفکر و عبرت اموزی می تواند یکی از موارد زیر باشد: الف) خودشناسی، سِیر اَنفسی و دقت در وجود خود؛ چنانکه می فرماید: «وَ فِی أَنْفُسِكُمْ أَ فَلَا تُبْصِرُونَ». [ذاریات، ۲۱] ب) سیر آفاقی و دقت در پدیده های محیط اطراف؛ چنانکه می فرماید: «أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا ... أَفَلَا يُبْصِرُونَ». [سجده، ۲۷] روشن است، کسی که اهل بصیرت باشد، تنها به دیدن پدیده ها اکتفا نمی کند؛ بلکه سعی می کند ریشه ها و فلسفه پدیده ها را نیز کشف کند. ج) تفکر در تاریخ؛ خداوند انسانها را به از سرنوشت گذشتگان فرا می خواند و می فرماید: «وَاللهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ». [آل عمران، ۱۳] 🔹به این ویژگی در روایات نیز اشاره شده است. از جمله امام علی (ع) می فرمایند: «فاِنَّمَا الْبَصِیرُ مَنْ سَمِعَ فَتَفَکرَ وَ نَظَرَ فَاَبْصَرَ وَ انْتَفَعَ بِالْعِبَرِ؛ [۱]  کسی است که شنید و اندیشه کرد، و نظر کرد و بصیر شد، و از پند گرفت». مقام معظم رهبری نیز همواره بر تاکید کرده، آن را یکی از ویژگیهای مهم اهل بصیرت معرفی می فرمایند و عدم تفکر و عبرت نگرفتن را از نشانه های عدم بصیرت می دانند. به عنوان نمونه، پس از یادآوری حدیث فوق، می فرمایند: «نظر؛ یعنی نگاه کند، چشم خود را نبندد. ایراد کار بسیاری از کسانی که در لغزشگاه های بی بصیرتی لغزیدند و سرنگون شدند، این است که نگاه نکردند و چشم خودشان را بر یک سری حقایق واضح بستند. انسان باید نگاه کند؛ وقتی که نگاه کرد، آنگاه خواهد دید... ما اگر بخواهیم پیدا کنیم، باید چشم را باز کنیم؛ باید ببینیم. یک چیزهایی هست که قابل دیدن است. اگر ما از آنها سطحی عبور کنیم، آنها را نبینیم، طبعاً اشتباه می کنیم». [۲] ... پی نوشت‌ها؛ [۱] نهج البلاغه، خطبه ۱۵۳ [۲] بیانات مقام معظم رهبری ۸۹/۰۸/۰۴ منبع: حوزه نت، به نقل از مبلغان، شماره ۲۲۲، محمد علی محمدی @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️علماء و بزرگان اهل سنت درباره شخصیت امام صادق (ع) چه سخنانى دارند؟ (بخش دوم و پایانی)   💠با مراجعه به کلمات علماى اهل سنت پى مى بریم که (ع) از موقعیّت و نزد آنان برخوردار بوده است. در اینجا به کلمات برخى از آنان راجع به آن حضرت اشاره مى کنیم: 🔹ابن ابى الحدید معتزلى:  او درباره امام باقر (ع) مى گوید: «او سید فقهاى حجاز بود. و مردم، فقه را از او و فرزندش فرا گرفتند». [شرح ابن ابی الحدید، ج ۱۵، ص ۲۷۴] ابوالعباس احمد بن محمّد بن ابراهیم بن ابوبکر بن خلکان:  «او از سادات اهل بیت بود. و به جهت صدق در گفتارش، او را نامیدند. و فضلش مشهورتر از آن است که ذکر شود... ». [وفیات الاعیان، ج ۱، ص ۳۰۷] ابن صبّاغ مالکى:  « از بین برادرانش، جانشین پدر و وصىّ او و قائم مقام او بود... ابوجعفر - امام باقر (ع) آشکارا در مورد امامت و امور دیگر به او وصیت نمود و بر او نصّ جلى کرد... و اما مناقب او از شمارش شمارشگران بیرون است...». [الفصول المهمه، ص ۲۱۱] 🔹عبدالرحمن بن محمّد حنفى بسطامى: « کسى بود که علما بر درب خانه اش ازدحام مى کردند، و از چراغ انوارش منتخبان امت بهره مى بردند. او در حالى که هفت ساله بود سخن از اسرار پوشیده و علوم حقیقى مى گفت». [مناهج التوسل، ص ۱۰۶] احمد بن عبدالله خزرجى: « بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب هاشمى، ابوعبدالله، یکى از بزرگان امت است... از او افراد بسیارى که قابل شماره نیستند حدیث نقل کرده اند... ». [خلاصه تهذیب الکمال، ص ۶۳] شمس الدین محمد بن طولون: «او از سادات اهل بیت است. او را به جهت صدق در گفتارش، ملقّب ساختند. و فضلش مشهورتر از آن است که ذکر شود». [الأئمة الاثنا عشر، ص ۸۵] 🔹احمد بن حجر هیتمى: «از او به حدّى علم نقل کرده اند که قافله ها براى آن به حرکت درآمده و موقعیّت او همه کشورها را فرا گرفته است». [صواعق المحرقه، ص ۳۰۵] شیخ مؤمن بن حسن شبلنجى: « ... مناقب او به حدّى زیاد است که از شمارش شمارشگران بیرون است... جماعتى از اعیان ائمه و بزرگان آنان، امثال یحیى بن سعید، مالک بن انس، ثورى، ابن عیینه، ابوحنیفه، ایوب سختیانى و دیگران از او روایت نقل کرده اند...». [نورالابصار، ص ۱۶۰ و ۱۶۱] شیخ عبدالله بن محمّد بن عامر شبراوى شافعى: «ششمین از امامان، جعفر صادق، صاحب مناقب بسیار و فضایل مشهور است. امامان بسیارى از قبیل: مالک بن انس، ابى حنیفه، یحیى بن سعید، ابن جریج، ثورى، ابن عیینه، شعبه و دیگران از او روایت نقل کرده اند...». [الاتحاف بحب الاشراف، ص ۱۴۶] 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، ص ۱۰۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️ صلی الله عليه و آله:  🔸لا تَعمَل شَيئا مِنَ الخَيرِ رِياءً و لا تَدَعْهُ حَياءً؛  🔹هيچ كار خيرى را رياكارانه انجام نده و آن را از روى حيا ترك مكن. 📕بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۱۶۳ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️حیا در فرهنگ دینی (بخش چهارم) 🔸 منشأ هر چیزی است و به فرموده امام صادق (ع): «اگر نباشد، هیچ مهمانی احترام نمیشود و به هیچ وعده ای وفا نمی شود و هیچ حاجتی برآورده نمی شود»؛ پس باید در نهادینه شدن این عنصر و حالت درونی کوشید و سعی کرد را به سوی فضای عاری از زشتیها هدایت کرد؛ 💠حیا و پوشش 🔹هرگاه صحبت از پوشش می شود، ساده ترین چیزی که به ذهن می رسد، لباس است. کارکردهای لباس گسترده اند، اما وظایف اصلی آن، محافظت بدن از سرما و گرما و آراستگی و زیبایی ای است که به تن می دهد. پوشیدگی، عامل زیبایی است و در مقابل، برهنگی با عرضه زیبایی در تعارض و تقابل می باشد. همانگونه که پوشش، نقش مهم در زیباسازی دارد، هم خلعت و است و هدفش حفظ قامت رعنای بشر از است. امام علی (ع) فرمود: «، لباسی بلند و حجابی منع کننده و پوششی نگهدارنده از بدی هاست». [۱] آن حضرت را میداند که به زیبایی، آراستگی و جذبه دین کمک می کند. همان گونه که از حیا به عنوان ارزش یاد میشود و پوشیدگی، نشان وقار و حیاست، ، و شخصیت است؛ نیز انسان بی حیا، دریده و عریان معرفی گردیده است. از رابطه تنگاتنگ مفهوم و در می یابیم که حیا، با سِتر، قرین است و بی حیایی، با برهنگی. 🔹در صدر اسلام نزول آیه حجاب باعث شد پوشش زنان مسلمانان تغییر نماید، و زنانی که تا آن هنگام فقط سر خود را می پوشاندند و گوشواره، بناگوش و گردن و سینه شان باز می ماند، ملزم به رعایت حجاب شوند و با دستور قرآن که: «روسری های خود را بر سینه افکنید»، چارچوب حیا و پوشش در آنان محکم‌تر و کامل‌تر شد، تا از تیررس نگاه مردم بیگانه دور مانند و از خودنمایی و جلوه گری نیز بپرهیزند. بنابراین هرچه و رعایت گردد و مصداق های پوشش در نوع دوخت و جنس لباس از حیث تنگی و چسبندگی و نازکی اصلاح گردد، به سوی امنیت، آرامش و سعادتمندی می رود. امام علی (ع) بر تن کنندگان لباس نازک را دیندار نمی داند و می فرماید: «بر شما باد پوشیدن لباس های ضخیم (غیرنازک)، چرا که هرکس لباسش نازک باشد، دینش ضعیف است». [۲] پوشش های ناقص، چسبان و نازک - که جامعه اسلامی به آن مبتلا گردیده - ناشی از رقت حیا می باشد که می تواند فرد و را به سوی و گمراهی بکشاند؛ زیرا رسول خدا (ص) فرمود: «هلاکت زنان امت من، در دو چیز نهفته است: طلا و لباس نازک». [۳] ... پی نوشت‌ها: [۱] شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲۰،‌ ص ۲۷۲ [۲] تحف العقول، ص ۱۱۳ [۳] پژوهشی در فرهنگ حیا، عباس پسندیده، به نقل از تنبیه الخواص، ج ۱، ص ۳ نویسنده: زهرا نساجی زواره، نشریه فرهنگ کوثر، شماره ۸۵ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
⭕️اجری که خدا می دهد، آن ارزش دارد 🔹ما هم از خدا هستیم؛ إنَّاللهِ، و به سوی او هم میرویم؛ دیر و زود خواهیم رفت؛ و چه بهتر که در این راهی که داریم قهراً به آن طرف میرویم با یک توشه باشد. و آن توشه توشه توحید است؛ توشه خدمت به اسلام است. من نمی‌توانم برای - خدمتگزاری - جوانی که برای خدمتگزاری به اسلام شب تا صبح، شب زنده داری میکند، در حال خطر واقع میشود، مجاهده میکند، ارزش برای این ما نمیتوانیم حساب بکنیم که ارزش این چقدر است، اجرت این چقدر است؛ 🔹مگر غیر از خدا میتواند کسی به این اعمال پاداش بدهد؟ مگر طبیعت و زینتهای طبیعت، پاداش یک موجودی است که برای خدا قیام کرده است و برای خدا خودش را به خطر انداخته است؟! آن چیزی که دل ما را خوش میکند این است که برای شما پیش خدای تبارک و تعالی یک حسابی باز است و الّا ما نمیتوانیم از شماها تشکر کنیم یا خدای نخواسته به شما اجر بدهیم. ما همچو قدرتی نداریم، آنچه هست این است که شما از خدا هستید، برای خدا هم کار کردید و خدا هم اجر شما را میدهد. 🔹اجری که خدا میدهد، آن ارزش دارد، ارزش عمل شما آن است که خدا به شما میدهد، «إنَّ اللهَ اشْتَرَی‌ مِنَ الْمُؤمِنِینَ‌ أَنْفُسَهُم وَ أَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ» جنّت، آن جنتی که لقای خداست، جنتی که لقای دوستان خداست؛ آن برای شما کافی است. و از آن که گذشت، دیگر در عالَم طبیعت نمیشود برای اعمالی که برای خداست یک چیزی قرار داد. هرچه مربوط به عالَم طبیعت است، مادون آن چیزی است که برای خداست. 📕صحیفه امام،ج۱۰،ص۹ منبع: وبسایت روح الله(ره) @tabyinchannel