🔺 🔻 🟢 آیات دیگری که بیان می‎دارد شفاعت با اذن، صحیح و نافع است: ⚪️ در سوره سبأ آیه۲۳ می‎فرماید: «وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ...» 🔹طبق این آيه شریفه «شفاعت» زمانی که با اذن باشد، نافع است و زمانی که بدون اذن خدای متعال باشد، نافع نیست. ⚪️ همچنین در سوره بقره آیه ۲۵۵ می‎فرماید: «مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ...» 🔹این آیه شریفه هم تصریح دارد که شفاعت با اذن الهی داریم. ⚪️ در سوره طه آیه ۱۰۹ نیز می‎فرماید: «يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا» 🔹این آیه شریفه نیز بیان می‌دارد روز قیامت «شفاعت» به شرط اذن خدای رحمان «نافع» است. ⚪️ در سوره نجم آیه ۲۶ هم می‎فرماید: «وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَرْضَىٰ» 🔹طبق این آیه شریفه نیز «شفاعت» بعد از اذن خدای متعال نسبت به کسانی که مشیّت و خواست الهی تعلق گرفته باشد و از آن‎ها راضی باشد «نافع» خواهد بود. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟤 اما شفاعتی که نافع نیست: 🟠 در سوره بقره آیه ۱۲۳ چنین می‎خوانیم: «وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ» 🔸در این آیه شریفه می‎فرماید: از روزى پروا كنيد كه نه كسى از كسى عذابى را دفع مى‏كند، و نه از كسى (در برابر گناهانش‏) فديه و عوضى مى‏گيرند، و نه كسى را شفاعتى سود دهد، و نه (براى رهايى از آتش دوزخ‏) يارى مى‏شوند. 🔘 با توجه به آیات پیشین که گذشت، دانستیم شفاعتی که با اذن خدای متعال باشد «نافع» است؛ پس وقتی در این آیه فرموده «شفاعت» کسی را سود نمی‎رساند، می‎فهمیم منظور کسی است که خدای متعال نسبت به شفاعت او اذن صادر نمی‎فرماید. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟣 اکنون ببینیم طبق آیات قرآن، چه کسانی هستند که خدای متعال برای آن‎ها اذن شفاعت صادر نمی‎کند؟ ⚪️ در سوره مدثر در آیات ۳۸ تا ۴۸ می‎فرماید: «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ * إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ* في جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِينَ* مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ* قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ* وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ* وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ* وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ* حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ* فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ» 🔸طبق این آیات شریفه، در قیامت شفاعت‎کنندگانی هستند که هم شفاعت می‎کنند و هم شفاعتشان نافع است؛ ولی در مورد «مجرمین» شفاعتشان نافع نیست. ⚪️ همچنین در سوره بقره آیه ۲۵۴می‎فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ». 🔺اگر کسی به ظاهر این آیه شریفه -بدون در نظر گرفتن آیات ديگر- استناد کند، باید بگوید در قیامت شفاعتی در کار نخواهد بود. * نکته‌ای که در این آیه شریفه باید بِدان توجه کرد، آخر آیه است که می‎فرماید: «وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ» 🔺حال به سراغ آیه ۱۸ سوره غافر می‎رويم که می‎فرماید: «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ». 🔺این آیه شریفه با صراحت بیان فرموده که «ظالمین» در قیامت هیچ دوست و شفیعی ندارند. 🔺🔺 از کنار هم قرار دادن دو آیه اخیر معلوم می‎شود در قیامت شفیع و شفاعت وجود دارد، ولی برای «ظالمان» است که شفیعی وجود ندارد؛ چون شُفعائی که در دنیا انتخاب کردند «بإذن الله» نبوده، بلکه «مِن دون الله» بوده است؛ لذا در قیامت بهره‎ای از شفاعت نخواهند داشت. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🔆 وجود ناصران در قیامت 🔰 در برخی آیات، وجود ناصرانی در روز قیامت مطرح شده که یک مصداق آن، وجود شفیعان است. از این‎رو در ذیل بحث شفاعت، به این آیات هم اشاره‎ای می‎کنیم: 💠 در آیات ۸۶ تا ۹۱ سوره آل‎عمران چنین می‌خوانیم: «كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ* خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ* إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ* إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ* إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ». ⬆️ مراد از کافران در این آیات شریفه، کافرانی نیستند که از اساس، نبوت پیامبر و قرآن را قبول ندارند؛ بلکه مراد کافرانی هستند که شهادت به حقانیت پیامبر داده‎اند، ولی بعداً کافر شده‎اند. خدای متعال می‎فرماید: اگر این کافران در حال کفر بمیرند، حتی اگر کل زمین را هم طلا بدهند این کار نمی‎تواند از عذاب نجاتشان بدهد؛ چرا که ناصر و یاوری ندارند. پس آنچه که در قیامت باعث نجات می‎شود داشتن «ناصر» است. 🔄 برای فهم بهتر این مطلب باید بدانیم که: 🔘 «نصرت» در قرآن از شئون «ولیّ» به حساب می‎آید؛ یعنی انسان باید در دنیا به ولیّ‎خدا ایمان آورده باشد تا در آخرت برای نجات خود از نصرت ولیّ‎خدا بهره‎مند شود. اما در صورتی که در دنیا به «ولیّ» کافر شود در قیامت هم بی ولیّ خواهد بود و به دنبالش از یاری ولیّ نیز بهره‎ای نخواهد داشت. ⚪️ حال با توجه به محتوای آیات که گفتیم مربوط به کافرانی است که بعد از پیامبر(ص) کافر شدند و در آخر آیه هم بيان فرموده که این کافران هیچ یاوری نخواهند داشت، در می‎يابيم این گروه به ولایت پیامبر اکرم و ولایت جانشین ایشان کافر شده‎اند؛ لذا یاوری نخواهند داشت؛ چرا که شرط نصرت درآخرت «ایمان به ولیّ‎خدا» می‎باشد. 🔹برای درک بهتر این مطلب به سراغ آیات... ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟢 برای درک بهتر و اطمینان بیشتر به مطلب مذکور، به سراغ آیات مشابه یعنی آیات ۱ تا ۳ سوره‌ منافقون می‎رويم که می‎فرماید: «إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ* اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ» ➖در این آیات بیان می‎دارد منافقان به دروغ، شهادت به رسالت پیامبراکرم(ص) می‎دادند؛ و با قسم دروغی که می‎خوردند به دنبال ایجاد انحراف در «سبیل الله» بودند. ➖و در آیه سوم بیان می‌دارد اینکه آنان دست به چنین انحرافی زدند بخاطر کفرشان بعد از ایمان [ظاهری] به پیامبر(ص) بود. ♦️ نکته اول: در روایتی می‎فرماید: ↩️ این گروه به رسالت پیامبر ایمان آوردند اما به ولایت وصیّ ایشان کافر شدند؛ بر اساس این روایت، مراد از انحراف در سبیل‎الله روشن می‎شود. 📚 (ر.ک: البرهان في تفسير القرآن، ج‏۵، ص۳۸۴) ♦️♦️نکته قابل تأمل دوم: در آیات مذکور خداوند متعال از این کفرِ بعد از ایمان، تعبیر به «صدّ عن سبیل الله» فرموده؛ یعنی این کار یک مسئله شخصی و فردی نیست بلکه این کفر، باعث انحراف مردم از «سبیل الله» است. ☑️ ادامه دارد 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran