فلش_کارت_کل_دروس_زبان_انگلیسی_نهم_quiz.pdf
8.36M
💐فلش کارت های کل دروس ##زبان
💠پایه نهم
اضافه تشبیهی:
بیشترین کاربرد در کتب درسی دارد.
به آن تشبیه بلیغ اضافی هم می گویند.
#روش شناسایی 👇
۱.تشبیه با دو رکن مشبه و مشبه به باشد.
یعنی طرفین تشبیه.
۲.تشبیهی که مشبه و مشبه به، به هم اضافه شده باشند:
الف: مشبه+ -ِ +مشبه به
مثال: لب لعل
لب مانند لعل قرمز است.
نمونه: رخِ ماه، قدِ سرو
ب: مشبه به+ -ِ + مشبه
مثال: چراغِ دانش
دانش مانند چراغ روشنی بخش است.
نمونه: صبح امید،درخت دوستی،کیمیایِ عشق و....
۲. به بیانی دیگر
مضاف + - ِ + مضاف الیه
وقتی که رابطه ی هم مانندی و تشبیه بین شان باشد.یعنی بتوان آن را به چهار رکن(مشبه ادات مشبه به، وجه شبه)تبدیل کرد.
مثال های بالا همه مضاف و مضاف الیه هستند.(ترکیب اضافی)
*******
توضیحات تکمیلی👇
نکته: اضافه ی تشبیهی از غیر تشبیهی را باید با توجه به جمله شناسایی کرد.
مثال:
۱.رخِ ماه مادرم را بوسیدم.
رخ مادرم مانند ماه نورانی است.
۱. رخ ماه را بوسیدم.
ماه مانند انسان رخ دارد.
اضافه ی استعاری( هرگاه ویژگی مشبهٌ به ، به مشبه اضافه شود اضافه ی استعاری خلق می شود. )
البته اضافه ی اقترانی هم داریم. شبیه اضافه ی استعاری است با این تفاوت که بین مضاف و مضاف الیه رابطه ی همراهی یا مقارنه وجود دارد و بر خلاف استعاری در واقعیت وجود دارد.
مثل :
با چشم ادب به پدر نگاه کن؛
(یعنی با چشم همراه با ادب به پدر نگاه کن، پس چشم در این جمله، واقعا وجود دارد؛ و وسیله ی نگاه کردن است.)
بنابراین «چشم ادب» اضافه ی استعاری نیست بلکه اضافه ی اقترانی نام دارد..
مثال های دیگر
پایِ ارادت، سرِ تسلیم، زانوی تَعبّد، پایِ بُطلان، گردنِ استکبار، دستِ دوستی، دستِ اتّحاد
✅ روش تشخیص استعاره:
با توجّه به آن‌چه در بحث تشبیه و استعاره خوانده‌اید، استعاره بر اساس این که مشبّه در آن به کار رفته باشد، یا مشبّهٌ‌به؛ بر دو نوع است:
۱- استعاره‌ی مصرحه (آشکار):
آن است که مشبّهٌ‌به، در آن آشکار و در جمله وجود داشته باشد، اما مشبّه نباشد؛ در بیت زیر شاعر به جای این که بگوید:
هزاران «ستاره» چون نرگس، از چرخ جهانگرد (آسمان) غروب کرد تا یک «خورشید» چون گل زرد، طلوع کرد، می‌گوید:
هزاران «نرگس» از چرخ جهانگرد
فروشد تا برآمد یک «گل زرد«
یعنی، ستاره و خورشید را که مشبّه هستند، به کار نمی‌برد امّا «نرگس» و «گل زرد» را که مشبّهٌ‌به هستند، به جای آن‌ها به کار می‌برد و به ترتیب منظورش ستاره و خورشید است.
❎ امّا، پرسشی که پیش می‌آید، این است که وقتی بیتی را برای نخستین بار می‌خوانیم، چگونه تشخیص دهیم که در آن، استعاره وجود دارد؟
✅ پاسخ این است که برای تشخیص استعاره‌ی مصرّحه یا آشکار که در آن، مشبّهٌ‌به به کار رفته است، باید:
۱- بیت را خوب بخوانیم.
۲- اسم‌هایی که در بیت به کار رفته است، بررسی کنیم ببینیم آیا در معنی حقیقی و رایج خود به کار رفته‌اند یا خیر؛ مثلاً:
گفتا که مرو به غربت و می‌بارید
از نرگس تر، به لاله بر مروارید
۱- بیت را می‌خوانیم.
۲- اسم‌ها را در بیت مشخص می‌کنیم:
غربت، نرگس، لاله، مروارید
۳- با توجّه به مصراع اوّل، درمی‌یابیم که «غربت» در معنای حقیقی به کار رفته‌است.
امّا واژه‌های «نرگس» ، «لاله» و «مروارید» در معنی حقیقی به کار نرفته‌اند؛ زیرا، این جمله‌ای بی‌مفهوم است که بگوییم:
از نرگس بر روی لاله، مروارید می‌ریخت!
مگر این که منظور شاعر از هریک از واژه‌های «نرگس»، «لاله» و «مروارید»، چیز دیگری باشد، که با توجّه به مصراع اوّل متوجه می‌شویم، که معشوق به عاشق می‌گوید:
به غربت مرو و مرا تنها نگذار و همزمان از چشم (نرگس تر) بر گونه‌های خود (لاله)، مروارید (اشک) می‌بارید!