سعادت را میخواهید ؟ خوش اخلاق باشید .. مسلمان ِبی‌اخلاق به کار ِ حضرت مهدی عج نمی‌آید ؛ لذا پرورش دهید اخلاق ِاسلامی‌تان را ؛ همه جا خوش اخلاق باشید و رنگ بدهید .

این شبها به نیت دل آقامون صدقه بدید ؛ ما روضه رو میشنویم ایشون روضه رو با چشمای مبارکشون میبینن و خون گریه میکنن ..

بسم‌الله .

وقتی چیزی درحال تمام شدن باشد ، عزیز می‌شود ! یک لحظه آفتاب در هوای سرد ، غنیمت میشود .. خدا در مواقع سختی ها ‌، تنها پناه می‌شود .. یک قطره نور در دریای تاریکی ، همه‌ی دنیا می‌شود .. یک عزیز وقتی از دست رفت ، همه کس میشود .. زمستان وقتی تمام شد ، به نظر قشنگ و قشنگتر میشود .. و ما همیشه دیر متوجه می‌شویم ! [ قدر داشته هایمان را بدانیم ] چرا که خیلی زود دیر میشود .

-

؛ نوشته بود ؛ هزار و چهارصد و اندی سال پیش ، مادرِ ما حضرت زهرا سلام الله علیها شاید ساعتی مثل همین ساعت‌ها پای سجاده با خدا مناجات می‌کرده و میگفته "اللهم استعملنی لما خلقتنی له". حالا بعد از این همه سال ، بیشتر از هر زمانی محتاجِ دعای مادرانه‌ی حضرت زهراییم . کاش با همان دستی که حیدر را به آغوش کشیده ، با همان دستی که اشك از گونه‌ی حسین‌ع پاك کرده ، با همان لبی که کف قتلگاه بوسه بر حنجر بریده‌ی جگرگوشه‌اش گذاشته و با همان دستی که موی زینب سلام الله علیها را بافته ، برای همه‌ی ما دست بر دعا بردارد و از خدا بخواهد ، که ما در دنیا همان جایی به کار گرفته شویم که همان روز ازل خدا گلمان را سرشت و یک قطره از دریای جانش را در جانمان ریخت و تعیین کرد این انسان باشد ، تهِ داستان زندگی‌ما و لحظه‌ی لحظه‌ی زندگیِ ما در مسیر همان لما خلقتنی له باشد . کاش دست به دعا بردارد تا روزی ما هم شهید شویم ؛ مادرها پیش خدا آبرو دارند ، مخصوصا اگر آن مادر ، فاطمه سلام الله علیها باشد .

کدام انتظار ؟ انتظاری‌ که از‌ آن‌ سخن‌ گفته‌اند ،‌ فقط‌ نشستن و اشک ریختن‌ نیست‌ ! ما‌ باید‌ خود‌ را‌ برای سربازیِ امام‌ زمان (عج) آماده‌ کنیم . - رهبر معظم انقلاب .

بسم‌الله .

ای کاش بار دیگر در تاریخ ننویسند که دختر علی‌بن ابی طالب ، بار ِدیگر به اسارت رفت ..

؛ از برایِ حَرَمت این دل من آشوب است ، نکند سنگ به پیشانیِ گنبد بزنند 💔 ..

؛ من سوریه نبوده‌ام ؛ هیچ کاسه‌ی آبی پشت سرم ریخته نشده، هیچکس مرا به حضرت زینب نسپرده ، هیچ پلاک دوقسمتیِ کُدداری از گردنم آویزان نیست . هیچوقت پایم به سرزمین شام نرسیده است ، سوار هواپیمای نظامی نشده‌ام و هیچ فرودگاهی را به مقصد دمشق پرواز نکرده‌ام . کوچه‌های باریک منتهی به حرم را با قدم‌های سنگین طی نکرده‌ام ، من دستم به آن ضریحی که ستون‌ها احاطه‌اش کرده‌اند نرسیده است و پای ضریح عمه جانمان خون گریه نکرده ام . پوتین هایم ریف جنوبی حلب را قدم رو نرفته . فِرنچِ نظامی نپوشیده‌ام ، کلاش دو خشابه دستم نگرفته‌ام و پشت هیچ بیسیمی نام ابو نرجس را فریاد نزده‌ام . موج هیچ کورنِتی مرا نگرفته است ، و پایم از هیچ ترکشی لنگ نمیزند . با اسم رمز "یازهرا" به دل تکفیری‌ها نزده‌ام ، من روی تپه‌های خانطومان نبوده‌ام ، آن تویوتای سفید پر از جنازه و مجروح را ندیده ام . قطع شدن دست و سر بچه‌هایمان را ندیده‌ام . با اولین پرواز ، کنار تابوت رفیق‌هایمان برنگشته‌ام . بقیه الله بستری نشده‌ام و هیچ دکتری بالای سرم گریه نکرده است . من سوریه نبوده‌ام ، وصیتنامه‌ای میان قرآن نگذاشته‌ام ، با هیچ وداعی دلم نلرزید . در هیچ قرارگاهی قرنطینه نشده ام ، اسمم در هیچ لیست اعزامی نبوده است ، پشت هیچ تیرباری احساس غرور نکرده ام و با صدای صوت خمپاره ای دلهره نگرفته‌ام . من شهادت را به چشم ندیده‌ام ، هرچه بود و ماند برایم ، حسرت بود و داغی که مرهمی جز خون ندارد . تنها برایِ من ، هیچ ماند و هیچ و هیچ ..

‌ حیف که گوش شنوایی نیست !