آلاءِ:
نعمتها،
مفرد آن، الي (بر وزن حبر و فرس و عنب) است (اقرب الموارد)
[[ فَاذْكُرُوا آلٰاءَ اللّٰهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ]] اعراف: 69
اين كلمه بصورت جمع 34 بار در قرآن مجيد آمده است.
آتی: بخشید، عطا کرد.
[[وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ]] (بقره[2]/177)
و مال را با وجود علاقه ای که به آن داشت عطا کرد.
آتٍ:
آمدنی است. در اصل آتیٌّ بوده و چون بر باء ثقیل بوده ی حذف شده است.
[[ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ]] (عنکبوت[29]/5)
همانا اجل الهی (مرگ) آمدنی است.
آذَنَّ:
اعلام کرد.
[[قَالُوا آذَنَّاک]] (فصلت[41]/47)
گفتند: ما به تو اعلام کردیم.
(از اِذْن گرفته شده) به معنای اعلام.
آثم:
گنهکار
[[ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِینَ ]] (مائده[5]/106)
در اینصورت من از گنهکاران خواهم بود.
آزفه:
نزدیک شده (از اسامی روز قیامت است)
[[ وَأَنذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَهِ ]] (غافر[40]/18)
از روز قیامت آنها را بترسان.
(از اَزِفَ گرفته شده)