تنبل منبل.mp3
10.48M
قصه ای با عنوان:
آقای تَنبَل مَنبَل
📚قصه ای با موضوع تنبلی و شلختگی
👤قصه گو: طه رئیسیان
کانال:
@taharaesian
ارتباط با ادمین:
@Yarinokids
13.73M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
این هم جشن ذرت ها،
یک دورهمی خانوادگی، که قرار است، ماهی یکبار برگزار شود.
بخش پانزدهم
یکی از ریشه های دین گریزی نبود موقعیت برای گفتگو است.
نتایج یک پیمایش ملی که معاونت زنان ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۹ انجام داده است، نشان می‌دهد گفت و گوی میان اعضای خانواده، از ۲ ساعت در شبانه روز در ۲۰ سال قبل، به ۲۰ دقیقه در سال مورد مطالعه کاهش یافته است.
این نتایج نشان می دهد که رابطه بین نسلی در خانواده ایرانی دچار اختلال است.
از نظر بوبر که پژوهشگر حوزه روابط انسانی است، دیالوگ، راهی است برای کشف دیگری نه تحلیل و تغییر دیگری.
ما به گفت و گو همواره به عنوان یک مناظره نگاه می کنیم. در مناظره دنبال این هستیم که همواره طرف مقابل شکست بخورد.
گفت و گو ابزاری است برای کشف دیگری و نه تغییر دیگری.
ما در گفت و گوهایمان تلاش می کنیم همدیگر را به شکل خودمان در بیاوریم.
پیش شرط گفت و گو پذیرش دیگری است با تمام تفاوت ها و تمایزاتش. گفت و گو به معنای به رسمیت شناختن طرف مقابل است بدون آن که جنسیت، طبقه، و هرچیزی که به آن تعلق دارد، در نظر گرفته شود.
یکی از چالش های بنیادین جامعه ما نیز همین است که می خواهیم همه را تغییر بدهیم. و فرزندان همان راهی را بروند که ما می رویم.
@taharaesian
🌱🥳🌱🥳🌱🥳
مژده به بچه های دوست داشتنی که کلی پیام دادن، برای قصه جدید...
قصه، بونی کانگورو، پنجشنبه ساعت ۸ از همین کانال تقدیم تون میشه...
بونی کانگورو.mp3
14.18M
💠تلاش برای قهرمان شدن
قصه ای با عنوان:
بونی کانگورو
📚داستانی درباره تلاش برای قهرمان شدن و تذکر درباره مشورت و کارتیمی
👤قصه گو: طه رئیسیان
@taharaesian
به دعوت دوستان و اساتید ارجمند در کانون پرورش فکری خراسان رضوی
با موضوع «انتخاب قصه»
سه شنبه به صورت آنلاین برگزار خواهد شد.
اگر علاقمندید، برای حضور در جشنواره قصه گویی آماده شوید، یا اغلب اوقات برای انتخاب قصه با مشکل مواجه هستید، میتواند سرنخ های خوبی به شمت بدهد.
لینک اتصال:
http://Skyroom.online/ch/khrazavi/farhangi
@taharaesian
طبق روایت مرکز آمار ایران ۲ میلیون و ۸۲۳ هزار نفر هستند؛ کسانی که نه درس می‌خوانند و نه کار می‌کنند؛ جمعیتی با هدف نامعلوم که ۲۵.۶ درصد بازه سنی ۱۵تا ۲۴ سالگی را تشکیل می‌دهند.
اسمشان هم «نیت» است؛ دار‌و‌دسته‌ای که مشابه جهانی هم دارند و پدیده نوظهور قرن بیست‌و‌یکم بین نوجوانان و جوانان هستند.
این متن در پست بعدی ادامه دارد.
@taharaesian
ادامه پست قبلی...
بعضی قرار‌گرفتن جوان‌ها در این دسته را حاصل فضای کار جدید آنها و علاقه به کارهای غیررسمی می‌دانند و برخی هم آنها را دست‌پرورده حمایت‌های افراطی والدین معرفی می‌کنند. چرایی گسترش این جمعیت در جامعه ایرانی یک معمای حل نشده است و به‌راحتی نمی‌توان یک نقطه را برای دلیل انتخاب این جمعیت نشانه‌گذاری کرد تا شاید از این طریق راه‌حلی پیش روی این جمعیت اثر‌گذار در آینده کشور گذاشت.
این جمعیت فقط محدود به ایران نیست؛ تا جایی که نامگذاری آنها هم براساس یک اصطلاح انگلیسی به نام «نیت» است. طبق تعریف جهانی، نیت (Neet) را باید به جوانان و نوجوانانی منگنه کرد که مشغول به کار، تحصیل یا آموزش مهارت نیستند. آمار و ارقام رو به رشد نیت‌ها در جهان، این جمعیت را به یک بمب ساعتی در کشورهای مختلف تبدیل کرده و هر کشوری تلاش می‌کند با سیاست‌های آموزشی، اجتماعی، اقتصادی و… مسیر را برای خروج جوانان و نوجوان‌ها از این تعریف مهیا کنند.
طبق گزارش داده‌های مرکز آمار ایران، نزدیک به ۲۶ درصد از جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله کشور، نه مشغول تحصیل هستند، نه دنبال مهارت‌آموزی و نه دنبال شغل. همچنین از جمعیت ۲میلیون و ۸۲۳ هزار نفری نیت‌ها، حدود ۹۲۸ هزار نفر از آنان را مردان تشکیل داده و یک‌م یلیون و ۸۹۵ هزار نفر دیگرشان زن هستند.
جمعیت نیت‌ها در دنیا رو به افزایش است و هر کشوری با توجه به مختصات اقتصادی و اجتماعی ریشه این موضوع را موشکافی می‌کند؛ ایران هم از این موضوع مستثنا نیست و تحلیل‌های مختلفی در مورد این دسته از جوانان و نوجوان‌ها وجود دارد:
در سال‌های اخیر شغل‌های مختلفی در بستر فضای مجازی و اینترنت شکل گرفته که چندان در تعریف آمارهای رسمی اشتغال جایی ندارند؛ به همین دلیل افراد فعال در این حوزه‌ها که اغلب نوجوان‌ها هستند به‌عنوان نیت شناخته می‌شوند. فعالیت‌هایی مانند تجارت رمزارز، تولید محتوا در یوتیوب، بلاگری و… را می‌توان به‌عنوان برخی از فضاهای کاری نسل جدید یاد کرد.
در کنار تمام تحلیل‌ها، حسین راغفر به‌عنوان یک چهره اقتصادی دست به واکاوی این جمعیت زده است. از نظر او این گروه را باید به ۲دسته تقسیم کرد؛ اول افرادی که فرصت تحصیل از آنان سلب شده و نه‌تنها فرصتی برای یادگیری مهارت نداشته‌اند، بلکه نتوانسته‌اند وارد حوزه آموزش تکمیلی و عالی شوند که در نتیجه فاقد شغل هستند و دوم آنهایی که در نقطه مقابل دسته اول قرار دارند و به‌دلیل زندگی در رفاه کامل، حاضر به تحصیل و اشتغال نیستند؛ موضوعی که راغفر آن را اینگونه تشریح می‌کند: «عده‌ای هم هستند که در رفاه کامل قرار دارند و به‌دلیل رفاه بیش از حد، نیازی به درس خواندن یا آموختن مهارت و شغل احساس نمی‌کنند. این افراد، فرصت زندگی پر از رفاه را در اختیار دارند.»
@taharaesian