یک نکته‌ی دیپلماتیک - معاملاتی - تطبیقی
🔴 یکی از اهداف غربی‌ها از طولانی نمودن یا به عبارتی کِش دادن مذاکرات منتهی به برجام (از ابتدا تا حصول برجام) و کارشکنی‌های مکرر در روند کار، عبارت بود از «فرسایشی کردن» مذاکرات برای کلافه نمودن طرف مقابل (ایران) جهت به‌دست آوردن امتیازات بیشتر و دادن امتیازات کمتر از/به ایران از طریق کوتاه آمدن از مواضع و خطوط قرمز به‌حق خود. این یکی از اصلی‌ترین دلایلِ به‌درازا انجامیدن و ملال‌آور شدن مذاکرات هسته‌ای منتهی به برجام بود (۲۳ ماه).
در حال حاضر و شرایط فعلی که آمریکا به‌طور رسمی و اروپایی‌ها به‌طور غیررسمی از برجام خارج شدهاند، کار صحیح آن است که تعهدات خود را فعلا و موقتا تعلیق کنیم (با استناد به بند ۳۶ برجام) تا "فشار زمانی" که بر شانه‌های ما سنگینی می‌کند برداشته شده و به طرف مقابل وارد شود.
به همین علت بود که آمریکا ابتدا در توافق ژنو (آذر ۹۲) امتیازاتِ اصلیِ هسته‌ای را یعنی همان‌ها که غرب را بسیار نگران می‌کرد و ابزارهای بسیار پرارزشی برای گرفتن امتیاز از طرف مقابل (غربی ها) محسوب می‌شدند (مانند تولید سوخت با غنای ۲۰ درصد) از ما ستاند و در ازای آن امتیازات دندان‌گیر و مفیدی نیز به ما اعطا نفرمود! و با این وجود، مذاکرات را به‌واسطه‌ی استفاده از بازی "پلیس خوب (آمریکا) و پلیس بد (فرانسه)" تا حد امکان کِش داد تا مؤلفه‌ی مهم و تعیین‌کننده‌ی «زمان» را به اهرمی برای کوتاه آمدن ایران از مواضعش مبدل کند و به تعبیر روشن‌تر، گذشت زمان به زیان ایران تمام شود.
🌹 درس بگیریم.
#ابرشاگرد
