اصل آزادی و استقلال در تربیت فرزندان، همواره مورد تأکید امام عزیز بوده است و فرزندان ایشان در محیطی آزاد و با تربیتی آزادمنشانه، به گونه ای مستقل و متکی به خود بار می آمدند. شاید یکی از نمودهای این مسئله، آزادی عمل دختران در انتخاب همسر باشد. در این گونه موارد، امام رحمه الله در عین اینکه نقش نظارتی و هدایتی خود را به خوبی ایفا می کرد، ولی در نهایت، این دختر بود که آزادانه جواب مثبت و یا منفی می داد و به هیچ وجه تحمیلی در کار نبوده است. یکی از دختران حضرت امام در این باره می گوید: «... در مورد دخترها، هر خواستگاری که می آمد، نظر دختر شرط بود. به عنوان مثال می گفتند: این شخص فرد خوبی است و به صلاح شماست. دختر هم قبول می کرد، ولی اگر در بعضی موارد دختر می گفت نه، امام رد می کردند. در مواردی که خودشان نمی پسندیدند، اصلاً به دخترشان نمی گفتند». خانم فاطمه طباطبایی، عروس امام نیز این مسئله را به گونه ای دیگر بیان می دارد: «در انتخاب همسر، موضوع را با دختران خود در میان می گذاشتند. البته درست است که در محیط های بسته و کوچک، دختر و پسر یکدیگر را نمی شناسند، اما خانواده ها نسبت به هم شناخت دارند. مثلاً دختر امام خانواده داماد را کاملاً می شناخت. امام هم نظرشان را با دخترشان در میان می گذاشتند و مثلاً می گفتند که برداشت من از این پسر این است. این امتیازات و این نقاط ضعف را دارد، اما در نهایت، تصمیم گیری را به او واگذار می کردند؛ چون اساسا اگر غیر از این باشد، عقد شرعا صحیح نیست» (پا به پای آفتاب، ج 1، ص 168) #امام_خمینی_و_خانواده #مشاوره‌و‌راهنمایی #تهذیب‌وتربیت‌حقانی