لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ(نجم۵۷)
كسی جز خدا برطرف كننده سختی‌ها و هول و هراسش نیست.
خدایا تو را شکر میکنم به‌خاطر اینکه آن بالا نشسته‌ای و میان این‌همه، حواست به من هم هست، که مرا فراموش نمیکنی و یادت نمیرود که در این مختصات عجیب، که در این کنج دور و غریب، زیر این سقف کوچک ناپیدا هم بنده‌ای به لطف و مهربانیِ تو چشم دوخته، چشم‌هایش را بسته و خالصانه صدات میکند.
تو را شکر میکنم که میشنوی، که میبینی، که به ناامید شدن‌هایم میخندی، دست‌هابت را باز میکنی و برایم امید میفرستی.
قوی باش خوبِ من!
از این دوره‌ی کلافگی و بحران هم به سلامت عبور خواهیم کرد ، روح خسته‌ات را بعد از این فشارهای پیاپی در آغوش بگیر و آرامَش کن .
بگو چیز مهمی نیست ، تو سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی ، محکم بمان روح بلندپرواز من ! قرار نیست همیشه میزبان درد باشی ، روزها و اتفاقات خوب هم می‌رسند.
این طاعون را هم پشت سر خواهیم گذاشت ، تاریکی‌ها کنار خواهند رفت ، خورشید خواهد تابید و "باسیلِ" این تباهی و درد، در آغوش آفتاب داغِ امید، خواهد سوخت.
مراقبِ روحت باش و قوی بمان،
"امید" تنها روزنه‌ی گریز از این تاریکی‌ست ...
قوی بمان ...✨