اهل ِتقوا در خوشرویی
با دیگران دوم ندارند . .
باید آنقدر خوشرو و
خوش برخورد بود که
بشود اولا ًکسب ِرضایت
الله را پیشه کرد، ثانیا ً
بر مردم الگویی هرچند ریز،
باشد، ثالثا ًاگر قصد تقوا
کرده است لزوم ِتقوا خوش
اخلاقی است .
زندگی محتاج ِعشق است ؛
عشق ِحق، سوق ِزندگی را به
سمت ِفوق ِعرض خواهد کشاند ..
مهم آن است که کی از این
معبر با قواعد ِملزم عبور کند .
اگر برتری ِسجود را
قبل از اهمیت ِوجود،
حس کردیم آنگاه
به ارج ِسجود خواهیم رسید .
و در این زمانه،
چه کسی است که
نگران ِزیبایی ِسیرت و
توشهی آخرت ِخود باشد ؟
هرچیزی که شما را
نزدیک ِخدا و امامتان
کند را عادت ِخود کنید ؛
این عادت ها است که
شما را رشد میدهند یا
از پله های کمال دور میکنند .
مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن
که در شریعت ِما غیر از این گناهی نیست .
- برادرحافظ .