نجوایِیکطلبه؛
؛
امیرالمؤمنين 'ع' در وصیت هنگام شهادت، حضرت حسن 'ع' را مخاطب قرار می دهد که حسنم! «وَ ابک عَلی خَطیئَتِک»؛ برگناهانت گریه کن! آن حضرت 'ع' وقتی قضیه ی ملک الموت را عنوان میکند، می فرماید : «فَكُن مِنهُ عَلَى حَذَر»؛ همیشه از او بر حذر باش! خدا شاهد است، هر وقت من اینجا را می خوانم، اصلا نمی توانم گریهی خودم را نگه دارم، ایـن «ابْک عَلی خطیئَتِک» را وقتی به امام مجتبی 'ع' می فرماید، از باب «به در می گویم، دیوار! تو گوش کن» است؛ یعنی شما مردم باید مجهز باشید.
| #مواعظ ' آیت الله حق شناس
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى
الْإِمَامِ التَّقِيِّ النَّقِيِ وَ حُجَّتِكَ عَلَى
مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى
الصِّدِّيقِ الشَّهِيدِصَلاَةً كَثِيرَةً تَامَّةً زَاكِيَةً
مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً
كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ.
در حدیث شریفی از حضرت ابی جعفر امام باقر 'ع' آمده که فرمود: عملتان مصنوعی و انتحالی نباشد. انتحال به معنی ادعا کردن است؛ یعنی بگویی من این طورم من آن طورم؛ در صورتی که فعل شما قولتان را تصدیق نمی کند.
امام صادق 'ع' فرمودند: مؤمن کسی است که فرمایش اهل بیت 'ع' را در عملش ببینم. پس معلوم می شود دین انتحالی و محبت مصنوعی و ادعایی فایده ندارد. امام 'ع' بی خـود قسم نمی خورد و مبالغه گویـی هـم نمی کند؛
« فَوَ اللهِ ما شِيعَتنُا الّا مَن اتَّقى اللهَ واطاعَه»؛ اگر اطاعـت خـدا کـرد، تقوی داشت، محبتش درست است.
تقـوی درجاتی دارد. آخر انسان نباید خام طمع باشـد. حضرت 'ع' فرمود: اگر کسی مرحلهی اول را که همان ترک محرمات و فعـل واجبات باشـد نپیمود، چگونه به مرحلهی دوم می رود؟
او را از آن بالا پایین می اندازند! لذا باید اول محرمات، ممنوعات و محظورات را جلوگیری و ترک کرد.
| #مواعظ
نجوایِیکطلبه؛
؛
خدا آقا شیخ محمد حسین را رحمت کند! می فرمود: از آن ها نباشید که از قلم افتاده اند. بعضی ها از قلم افتاده اند.
اصلا قلبی در کار نیست اما آنکه قلب دارد، اگر چنانچه به غیر از پروردگار توجه کند، قلبش گرفتار حجاب می شود. تا آن تشخّص، انانیت، خودیت، نفسیت، از بین برود حق معلوم نمی شود! به سقراط گفتند:
چه زمانی حکمت و دانش و علوم حقیقیه در قلب شما مستقر شد؟ گفت: « مُذ حَقَّرتُ نَفسی »؛ وقتی که من خودم را هیچ دانستم.
| #مواعظ