♻الگوریتم فرایند استنباط #الگوریتم_اجتهاد #روش_شناسی_اجتهاد •┈••✾••┈•

نقشه ای که #داعش سال 2014 برای برنامه پنج ساله اش منتشر کرده بود. این نقشه داعش و نقشه نیل تا فرات اسرائیل رو مردانی از ایران زمین به گورستان تاریخ فرستادن و به زودی خود اسرائیل رو از روی کره خاکی محو میکنند.

⚠️آبدیت #نرم_افزار_سخنران ویژه محرم⚠️ #کاملا_رایگان 🔸توضیحات غیر مهم🔸 1. برای تولید این نرم افزار بیش از 1500 ساعت زمان گذاشتیم. ولی به امید اینکه شریک مراسم اهلبیتیِ شما باشیم، داریم رایگان عرضه میکنیم. 2. اگه ممکنه رسانه باشید و برای دوستانتون ارسالش کنید 3. اگه خوشتون اومد و براتون مقدور بود حمایتمون کنید. 4. ایده ها و انتقاداتتون رو ازمون دریغ نکنید. 5. از همه دوستان التماس دعا. مخصوصا موقع روضه خوانی‌هاتون. شدیداً محتاج دعاییم. کانال طنز منبر http://eitaa.com/joinchat/2345402380C6c90931f0f

🏴 #محرّم_الحرام 🏴 💠 #نرم_افزار 💠 #روضه #شعر 📚 اشعار ناب محرم 💠 شب اول تا دهم محرم و بازگشت اسرا به مدینه ✍ کاری از باران سافت کد ۱۲۳۴ 🙌 #کانال_کفایة_المبلّغین 🌸 #کتابخانه_دیجیتال_طلاب 🌸 ✅ @tabliq_alemaneh 👈💝 #یازهرا 🌾

🌼 #صوت 🌼 💠 تجربه تبلیغی 👌 یه راه ساده برای ماندگار کردن فیش های تبلیغی 💠 دوستان اگه خواستید صوت رو فوروارد کنید پاورپوینتش رو هم بفرستید 🌹👇 🎤 حجت الاسلام نوید نظری 🙌 #کانال_کفایة_المبلّغین 🌸 #کتابخانه_دیجیتال_طلاب 🌸 ✅ @tabliq_alemaneh 👈💝 #یازهرا 🌾

🌼 #پاورپوینت 🌼 💠 تجربه تبلیغی 👌 یه راه ساده برای ماندگار کردن فیش های تبلیغی 💠 حجت الاسلام نوید نظری کد ۰۱۳ 🙌 #کانال_کفایة_المبلّغین 🌸 #کتابخانه_دیجیتال_طلاب 🌸 ✅ @tabliq_alemaneh 👈💝 #یازهرا 🌾

✨﷽✨ ✍استاد فاطمی نیا: عده‌اي ميگويند علت اينكه ديگر اولياء و بزرگاني همچون آيت الله قاضي و بهجت نداريم ، اين است كه لقمه ها خراب و حرام شده است! اينها هميشه همه ي گناهان را به عهده ي لقمه حرام مي گذارند! بله اين حرف درست است ؛امادرصورتي غذا اثرظلماني دارد كه علم داشته باشی حرام است! مساله ي مهم اين است كه هرگناهي اثرظلماني دارد؛ بعضي ها كه ازلقمه‌ي حرام مي نالند، گناهاني ميكنندكه پدرلقمه‌ی حرام است! مثلا ميبيني نماز ميخواند ، روزه ميگيرد ، اما به راحتي آبروي افراد را ميبرد! به راحتي غيبت ميكند! تهمت ميزند! دروغ ميگويد! اگر كسي جلوي چشمشان به بدبختي بيفتد، چون بخيل هستند، هيچ كمكی نميكنند! با وجود اين گناهان رايج ،طبيعي است كه ديگر آن اولياء در بين ما نيستند! آنها اهل محاسبه ومراقبه ي اعمالشان بودند!. ‌‌

💥 این فرصت را در شب با فضیلت جمعه از دست ندهید ♥️ امام صادق(ع)فرمودند: 🍃 هنگامی که #شب_جمعه فرا رسد ملائکه ای به تعداد مورچگان[حاکی از کثرت آنهاست] از آسمان فرود می آیند و در دستانشان قلم هایی از طلا و کاغذهایی از نقره است و تا شب شنبه چیزی نمی نویسند جز صلوات بر محمد و آل محمد. پس زیاد #صلوات بفرست. 📚الکافی، ج3، ص 416.

#نماز_روی_پل_لندن 💎امام حسن عليه السلام: هركه خدا را بشناسد، او را دوست خواهد داشت مَن عَرَفَ اللّهَ أحَبَّهُ 📚تنبيه الخواطر جلد1 صفحه52 ✅ پیام سرپرست وزارت آموزش و پرورش به برنده نقره المپیاد ریاضی: تربیت تمام ‌ساحتی شما موجب مباهات است

✅ ارزش #آبرو 🌹حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام مقدار "پنج بار شتر" خرما براى شخصى #آبرومند که از كسى تقاضاى كمك نمى كرد فرستادند. یک نفر که در آن جا حضور داشت به امیرالمؤمنین گفت : "آن مرد كه تقاضاى كمك نكرد ، چرا براى او خرما فرستادید ؟ يك بار شتر هم براى او كافى بود!" امام علی (ع) به او فرمودند: "خداوند امثال تو را در جامعه ما زياد نكند ! من می بخشم و تو #بخل مى ورزى!؟ اگر من آن چه را كه مورد حاجت او است ، پس از درخواست کردن بدهم ، چيزى به او نداده ام ؛ بلكه قيمت آبرویش را به او داده ام ؛ زيرا اگر #صبر كنم تا از من درخواست كند، در حقيقت او را وادار كرده ام كه آبرويش را به من بدهد." 📗 وسائل الشيعة ، ج۲ ، ص۱۱۸

حقیقت ۲ مسلمونا تروریستن!

زبانحال حضرت مسلم بن عقیل (علیه السّلام) سبک : شبانگاهان حسین جانم ای شه مدنی، یوردی کوفه منی ، قالمیشام تنها توکور دشمن مسلمین قانینی، تک گوروب جانینی ، سیدی مولا بو شهره گلمه صفا یوخدی منافقلرده وفا یوخدی ای گل زهرا او امت که نامه یازدی سنه، دشمن اولدی منه، قلبه اود سالدی قان ایچسمده دادمارام سولارین، فتنه سی بولارین، صبریمی آلدی فراقونده ای ولی جلیل، مسلم بن عقیل، بی کمک قالدی بو شهره گلمه صفا یوخدی منافقلرده وفا یوخدی ای گل زهرا آخور راه معرفتده قانیم، باشیوه دولانیم، مونسیم غمدی سفیرون گور باغلانوبدی الی، دشمنان علی، شاد و خرّمدی غریب من ای حبیب خدا، عالم غربا، آیری عالمدی بو شهره گلمه صفا یوخدی منافقلرده وفا یوخدی ای گل زهرا اگر گلسن مقدمون ئوپرم، قاتله دییرم، باشیمی تئز کس حضورونده خوشدی قانیم آخا، دوروبرده باخا، فرقه‌ی ناکس امامیم جان اوسته دادیمه چات، عارفِ عرفات، هاردا قالدون بس بو شهره گلمه صفا یوخدی منافقلرده وفا یوخدی ای گل زهرا

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام) در ورود به کربلا کــربلا دور وعــده گاه حضرت سبحان باجی بورداانصاریم اولاردینه سوسوز قربان باجی بو دیـــارین واردی غوغــــاسی بنــات حیدره اود ویـــرالار کــــوفیـــان بـــوردا دل پبغمبره گـــردش دنیا ویرر فــرصت بوچولده کافره قــاره پوش ایلـر سنی اشرار بی ایمان باجی عهــــد و پیمـــــان ایتمیــشم روز ازل دلداریله ترک جان و سر ایدم جــاندان گیچــن انصاریله شیـــرخـواره نوجــــوان یاکه قـــوجا سرداریله قـویمیام یتسون پیمبر دینینه نقصان باجی بوبیـــاباندا قـالار لب تشنه قارداشون وحید باوفـــا انصاریمی ایلــــرعدو بیـر بیـر شهید قول قولاباغلار گل اوزلی قیزلاری قوم عنید شـــدت آلامیـــدن افغــان ایدر طفـلان باجی اوج ایــدرمعنـــاده عرشه بوردان آهیله نوا دوغـــرانار بو یــرده شبه ختم مرســل زینبا سینم اوسته اوخــلانارشش ماه اصغر برملا دولــدورار دشت بلانـی ظلم الیــله قان باجی کـــوفیـــان بــوردا سالار بیحد بـلایه باشیمی دونــدرلــــر قــانــه محنـــتدن آخــان گوزیاشیمی الــدورللـــر سوکنـــارینـــده سـوسـوز قارداشیمی ناامیــد ایلــر امیـدندن اونی عـــدوان باجی قطعه قطعه دوغراناجسمیم بوچولده یوخ سوزوم غـرق اولا قــانه سراسر یار و انصاریم اوزوم دینه خاطرهـــر بلا گلـــسه گرک زینب دوزوم حفظ اولا بلکه جهـاندا دینــیله قــرآن باجی کینه سین ایلـــر علن بوچـولده قوم بد سیــَـر ظلــــم الیلـــه اهـــل بیتیم جامه ماتم کیئیر آغلیوب اصغر آناسی اوغــلونا لایـلای دیــــَــر اوچ پــــرقلب ربـابی ایلیر شـان شـان باجی باشه وئرم عهدیمی بوچولده یوخدور مسئله یارلــــی جسمیله زین اوسـتن یخـلام مقتله وارگمانیـــم دیدیمه قدی کمان زهــرا گله باش آچاجیسمیم کنارینده ایده افغان باجی واردی دیلــده بیــرسوزوم ای نــائب خیرالنسا مرکب اوستن تپراقا یخسا منی قوم دغا خنجرالده باشیم اوسته گلسه شمربی حیا ممکن اولسا گلمه گـوداله طرف نالان  باجی آگهــم بوسرزمیـــــنون غصه لــــــی سوداسینه چوخ مصیبت یوز ویــرر محنتلـــی آل یاسینه جـــانیمی ویـــرم باجی کــرب و بلا ابقاسینه قویمارپاینده اولسون ظلمیله دونان باجی باشلانــوب ایـام ماتم عــالم اولـــدی غمسرا ایلیـــوب عاشقلــریم هریـرده اعـلان عزا باغلـیاربــاشه(جوانـــــی)بومصیبتده قرا یالوارورقبرون گوره ایله ئوزون احسان باجی شاعر : کربلایی موسی جوانی تبریزی منبع : کانال اشعار موسی جوانی تبریزی (ترنم عاشورا

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام) در ورود به کربلا کــربلا دور وعــده گاه حضرت سبحان باجی بورداانصاریم اولاردینه سوسوز قربان باجی بو دیـــارین واردی غوغــــاسی بنــات حیدره اود ویـــرالار کــــوفیـــان بـــوردا دل پبغمبره گـــردش دنیا ویرر فــرصت بوچولده کافره قــاره پوش ایلـر سنی اشرار بی ایمان باجی عهــــد و پیمـــــان ایتمیــشم روز ازل دلداریله ترک جان و سر ایدم جــاندان گیچــن انصاریله شیـــرخـواره نوجــــوان یاکه قـــوجا سرداریله قـویمیام یتسون پیمبر دینینه نقصان باجی بوبیـــاباندا قـالار لب تشنه قارداشون وحید باوفـــا انصاریمی ایلــــرعدو بیـر بیـر شهید قول قولاباغلار گل اوزلی قیزلاری قوم عنید شـــدت آلامیـــدن افغــان ایدر طفـلان باجی اوج ایــدرمعنـــاده عرشه بوردان آهیله نوا دوغـــرانار بو یــرده شبه ختم مرســل زینبا سینم اوسته اوخــلانارشش ماه اصغر برملا دولــدورار دشت بلانـی ظلم الیــله قان باجی کـــوفیـــان بــوردا سالار بیحد بـلایه باشیمی دونــدرلــــر قــانــه محنـــتدن آخــان گوزیاشیمی الــدورللـــر سوکنـــارینـــده سـوسـوز قارداشیمی ناامیــد ایلــر امیـدندن اونی عـــدوان باجی قطعه قطعه دوغراناجسمیم بوچولده یوخ سوزوم غـرق اولا قــانه سراسر یار و انصاریم اوزوم دینه خاطرهـــر بلا گلـــسه گرک زینب دوزوم حفظ اولا بلکه جهـاندا دینــیله قــرآن باجی کینه سین ایلـــر علن بوچـولده قوم بد سیــَـر ظلــــم الیلـــه اهـــل بیتیم جامه ماتم کیئیر آغلیوب اصغر آناسی اوغــلونا لایـلای دیــــَــر اوچ پــــرقلب ربـابی ایلیر شـان شـان باجی باشه وئرم عهدیمی بوچولده یوخدور مسئله یارلــــی جسمیله زین اوسـتن یخـلام مقتله وارگمانیـــم دیدیمه قدی کمان زهــرا گله باش آچاجیسمیم کنارینده ایده افغان باجی واردی دیلــده بیــرسوزوم ای نــائب خیرالنسا مرکب اوستن تپراقا یخسا منی قوم دغا خنجرالده باشیم اوسته گلسه شمربی حیا ممکن اولسا گلمه گـوداله طرف نالان  باجی آگهــم بوسرزمیـــــنون غصه لــــــی سوداسینه چوخ مصیبت یوز ویــرر محنتلـــی آل یاسینه جـــانیمی ویـــرم باجی کــرب و بلا ابقاسینه قویمارپاینده اولسون ظلمیله دونان باجی باشلانــوب ایـام ماتم عــالم اولـــدی غمسرا ایلیـــوب عاشقلــریم هریـرده اعـلان عزا باغلـیاربــاشه(جوانـــــی)بومصیبتده قرا یالوارورقبرون گوره ایله ئوزون احسان باجی شاعر : کربلایی موسی جوانی تبریزی منبع : کانال اشعار موسی جوانی تبریزی (ترنم عاشورا

اريخ: ۱۳۹۷/۱۰/۰۳ احوالات طفلان حضرت زینب (سلام الله) باجوندان گل قبول ایله ایکی قربانلارین قارداش کرم قیل زینبه ایتسون فدا اوغلانلارین قارداش روابولمــه اورک جــامی غم وآلامیله دولسون ستملــه بوبیـــابانـدا نهـــال جعفــری  سولسون اجــازه وئر قبـــاقوندا ایکی اوغـلوم شهید اولسون رضاائتسونله بوچولده حق رحمانلارین قارداش اولاندا روزمحشرقویمازینب شرمسار اولسون حضــورحضرت خیـــرالنساده اشگبار اولسون مرخص قیـل باجون اوغلانلاری قوی کامکاراولسون آنام زهرایه خاطرصادرائت فرمانلارین قارداش سوجامی الده عطشان قیزلارون آغلور یانایانه شـرار آهیلـــــه آتش سالـــوبلار عــرش رحمانه بومحنتده گلـــوب اوغــلانلاریم فـریاد و افغانه محبتله ئوزون سیل دیده گــریانلارین قارداش اولوبدور قطعه قطعه شاهزاده اکبرین جیسمی داغیلدی پیکـــری اشرارالینده قاسمین جیسمی قـــالوب تپــــراقــــلار اوسته سربه سر انصاروین جیسمی ئولـــوب ظلمــیله بوچـــــولده سوسوز اصلانلارون قارداش دکول نسوانه جائز دینــیده عزم جهـاد ائتسون ولیکن واجـــبات شرعیـدور مَرده گرک گتسون مقدس بیرمرام اوسته مُراده حشریده یتسون اونوتما زینبـون بوبــاردن طفــلانلارین قارداش بووسعتده بیـابان گوزلریمده تنگ دور ایمدی شـریک نهضتم ســاکت اوتـورسام ننک دور ایمدی وئر اذن اوغـــلانـلاریم گئتسون زمــان جنگ دورایمدی فدای مقدمون ائتسون متاع جانلارین قارداش ئوزوم ئورگتمیشم رسم وفــانی کــوی عشقونده فــنون جنگـــی تعلیــم ائتمیشم اردوی عشقونده شهــادت جامه سین گیدیرمشم تاسوی عشقونده بلادشتینده ائتسونلرسبیل ئوزقانلارین قارداش عدو قان ایلــدی گــوزیاشیمی ای مهر عالمتاب فـــراتین یولارین سدایلــیوب مخیمده یوخدورآب سوسوزلــوقـدان اولوبـدورشیرخــواره اصغریم بیتاب اولیدیم گورمییدیم اشقیاعصیانلارین قارداش بوصحرایه گئدور هرکیم خیامه ایلمور رجعت یـانور قلبیم وجــودیمده ملالیم ایلیور شدت بوامــره واقفــــم ای مظهـــره ایثـــارو حریت گورمز بیرده زینب غنچه ی خندانلارین قارداش دانیشدیــر رافتیـله گلشنیــمده گلــلری بیرآن بلادشتینده اولدی ظلمیله گوزیاشلاری القان جفـــای اشقیـــادن اولدولاراخیــامیده نالان خموش ایله شرار سینه ی سوزانلارین قارداش (جوانــی)چوخ تلاش ائتدی اولاسوزلر پسندیده قصورین دوت بیزه خاطرئوزون لطفیله نادیده دوزوب انـــدوه وآلامه حیـــاتینــــده او غمدیده ویربدورقلبینه بیرعـــ٘ده لر پیـــکانلارین قارداش شاعر : کربلایی موسی جوانی تبریزی منبع : کانال اشعار موسی جوانی تبریزی 

#علامه_طباطبائی و شعر #ایرج_میرزا در رسای #شهدای_دشت_کربلا 🔸من به مرحوم علامه طباطبایی اشکال کردم که آیا ایرج میرزا را می‌شناسید؟ 🔹 او هجو سرا است. 🔸علامه می‌فرماید بله می‌شناسم و کتاب شعر او را هم دارم. 🔸سپس علامه می‌فرماید مع ذلک، ای کاش ایرج میرزا این بیت شعرش را به من می‌داد و من #المیزان را به او  می‌دادم و ادامه می‌دهد: من گمان ندارم کسی که چنین بیتی را راجع به حضرت علی اکبر امام حسین (ع) سروده است، در روز قیامت حضرت سید الشهدا (ع) نسبت به این فرد بی تفاوت باشد. 🔸یکی از شعرای مشهور عصر مشروطه، ایرج میرزا است. 🔹 وی در نقد روابط اجتماعی و اوضاع سیاسی زمانه، اشعاری محکم و فاخر دارد اما بیشتر به عنوان یک شاعر هزل‌سرا شناخته می‌شود. 🔸با این همه، به خاطر سروده‌هایی چند در ذکر مناقب و مراثی اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام)، نام وی در دیوان شعرای آئینی نیز به چشم می‌خورد. 🔹درباره یکی از سروده‌های عاشورایی ایرج میرزا، در پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت آیت الله علوی بروجردی، نقل قولی عجیب از مرحوم علامه طباطبایی (ره)، نویسنده تفسیر فخیم «المیزان» بازگو شده است 🔸که ایشان آرزو کرده‌اند، ای کاش ایرج میرزا ثواب یک بیت از آن شعر را با ثواب تفسیر المیزان معاوضه می‌کرد! چنانکه می‌گوید:  🔸«من خدمت علامه طباطبایی رضوان الله علیه صاحب المیزان رسیده بودم صحبت ایرج میرزا بود. ایشان مطلبی در باره ایشان فرمودند هنوز هم هضمش برایم سخت است. هر چند ایشان شاعر هزل‌گویی بود ولی شعری راجع به حضرت علی اکبر دارد که با این مطلع شروع می‌شود: 🔸رسم است هر که داغ جوان دیده 🔸دوستان رأفت برند حالت آن داغ دیده را 🔹یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا 🔹وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را 🔸 آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند 🔸تا تقویت شود دل محنت کشیده را 🔹مرحوم علامه آقای طباطبایی فرمودند: 🔸 من حاضر بودم تمام کتاب المیزانم را بدهم به ایرج میرزا و این بیت شعرش را بگیرم: 🔸بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد  🔸آتش زدند لانه مرغ پریده را ✅مهرتابان ✅کانال ناگفته های علامه طباطبایی ره

⭕️ بعد از واقعه عاشورا حدودا 3 مرتبه 3 گروه به ندای هل من ناصر امام حسین علیه السلام(بخوان اَيْنَ عمار) لبیک گفتند : 🔺- گروه اول توابین بودند همانهایی که روز عاشورا و قبل از آن سکوت کردند همگی قیام کردند تقریبا همه کشته شدند 5000 نفر «ولی دیر شده بود» 🔺 - گروه دوم مردم مدینه بودند بعد از عاشورا قیام کردند همگی کشته شدند حدود 10000 نفر. یزید گفت لشکری که به مدینه حمله کند 3 روز جان و مال و ناموس مردم مدینه برایش حلال است. آورده اند اهل بیت امام سجاد(ع) را در این زمان از مدینه خارج کردند،در یک صحرا، تا در مدینه شاهدجنگ نباشند. ولشکریان جنایتکار یزید از هیچ جنایت وخیانتی کوتاهی نکردند و 10000 نفرهم شهید شدند. «اما دیر شده بود» 🔺- گروه سوم مختار بود که بعد از جنگهای فراوان و کشته شدن حدود 15000 نفر شکست خورد و حدود 7000 نفر هم از اسرا گردن زده شدند . مجموعا حدود 20000 نفر کشته شد «اما دیر شده بود» 🔺مردمی که در مدینه هنگام خروج امام حسین علیه السلام همراهیش نکردند و مردمی که هنگام ورود امام حسین علیه السلام به کوفه کمکش نکردند ، همه بعد ها به کمک امام رفتند «ولی دیر شده بود» 🔺امام سجاد هم استقبال خاصی از این حرکتها نمی کردند «چون دیر شده بود» 🔺حدود 35000 نفر کشته شدند «اما دیر شده بود» . 🔺خیلی فرق هست بین آن 72 نفری که به موقع به یاری امامشان رفتند با این 35000 نفری که بعد از شهیدشدن امام حسین(ع)قیام کردند . 🔺ما باید مراقب باشیم از امام خودمان عقب نیفتیم . 🔺الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ، وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللّازِمُ لَهُمْ لاحِقٌ، هر که بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته و کسى که از ایشان عقب ماند به نابودى گراید.

شيعه انقلابي/ شب دهم باسمه تعالي (موضوع: صبر و بصيرت) انگيزه سازي ربيع بن خُثَيم، همين خواجه ربيع معروف، يكي از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام و قبري منسوب به او در مشهد است. او را يكي از زهّاد ثمانيه يعني يكي از هشت زاهد معروف دنياي اسلام مي شمارند. ربيع بن خثيم آنقدر در زهد و عبادت پيش رفته بود كه در آخر عمرش[١] قبري براي خود كنده بود و گاهي در آن مي خوابيد و خود را نصيحت و موعظه مي كرد، مي گفت: يادت نرود عاقبت بايد اينجا ساكن شوي. دائم مشغول ذكر بود و از هر كلامي غير از ذكر و دعا پرهيز مي كرد. در تاريخ گفته اند: بعد از شهادت امير المومنين عليه السلام كسي كلامي غير از ذكر از او نشنيده بود، تنها كلام غير از ذكر كه از او شنيدند، مربوط به وقتي بود كه اطلاع پيدا كرد مردم حسين بن علي عليه السلام فرزند عزيز پيغمبر را شهيد كرده اند؛ چند كلمه در اظهار تأثر و تأسف از چنين حادثه اي گفت: واي بر اين امّت كه فرزند پيغمبرشان را شهيد كردند! مي گويند بعدها استغفار مي كرد كه چرا من اين چند كلمه را كه غير ذكر بود به زبان آوردم. همين آدم در دوران اميرالمؤمنين علي عليه السلام جزء سپاهيان ايشان بوده است. يك روز آمد خدمت اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد: «يا اميرَالْمُؤْمِنينَ! انّا شَكَكْنا في هذَا الْقِتالِ». «انّا» كه مي گويد معلوم مي شود كه او نماينده عده اي بوده است. يا اميرالمؤمنين! ما درباره اين جنگ شك و ترديد داريم، مي ترسيم اين جنگ، جنگ شرعي نباشد. چرا؟ چون ما داريم با اهل قبله مي جنگيم، ما داريم با مردمي مي جنگيم كه آن ها مثل ما شهادتين مي گويند، مثل ما نماز مي خوانند، مثل ما رو به قبله مي ايستند. و از طرفي شيعه اميرالمؤمنين بود، نمي خواست كناره گيري كند. گفت: يا اميرالمؤمنين! خواهش مي كنم كاري را به من واگذار كنيد كه در آن شك وجود نداشته باشد، من را به جايي و دنبال مأموريتي بفرست كه در آن شك نباشد. اميرالمؤمنين عليه السلام هم فرمود: بسيار خوب، اگر تو شك مي كني پس من تو را به جاي ديگري مي فرستم. نمي دانم خودش تقاضا كرد يا ابتدائاً حضرت او را به يكي از سرحدات فرستادند كه در آنجا هم باز سرباز بود. كار سربازي مي خواست انجام بدهد اما در سرحد كشور اسلامي كه اگر احياناً پاي جنگ و خونريزي به ميان آمد، طرفش كفار يا بت پرستان يعني غيرمسلمان ها باشند.[٢] اقناع انديشه(با روش تعامل مصنوعي) شايد براي برخي اين سؤال پيش بيايد كه چرا شخصي مثل خواجه ربيع كه در عبادت سرآمد است و جزو زهاد ثمانيه است، وقتي در ميدان جنگ قرار مي گيرد، با اين كه در كنار اميرالمؤمنين عليه السلام قرار دارد، دست و پايش مي لرزد و نمي تواند با جبهه مقابل بجنگد؟ در دين ما توجه به خدا و رعايت تقوا خيلي سفارش شده است، اما اينكه ملاك تشخيص حقانيت يك فرد يا گروه، فقط عبادت و بندگي باشد؛ اينطور نيست. اگر اينطور بود كه خوارج در عبادت سرآمد بودند. امام رضا عليه السلام مي فرمايند: «لَيْسَتِ الْعِبَادَةُ كَثْرَةُ الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ الْعِبَادَةُ التَّفَكُّرُ فِي أَمْرِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَلَا.» عبادت، بسياري روزه و نماز نيست؛ بلكه بسيار انديشه نمودن در امر خداست. عبادت اگر با بصيرت و قدرت تشخيص حق از باطل همراه نباشد نه تنها فايده ندارد، مضر هم هست. طلحه بن زيد مي گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: «الْعَامِلُ عَلَي غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَي غَيْرِ طَرِيقٍ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً.»[٣] كسي كه عملش بر مبناي بصيرت و همراه بصيرت نباشد، مانند مسافري است كه در مسيري غير از مسير منتهي به هدفش قرار گرفته است. مثلا مي خواسته از تهران برود مشهد ولي اشتباهي در مسير اصفهان قرار گرفته است. هر چه سرعت خود را زياد كند، سرعت دور شدنش از هدف و مقصد بيشتر مي شود. بندگي و عمل بدون بصيرت هم همين است. انسان وقتي عمل بسيار انجام داد، ولي قدرت تشخيص نداشت، عمل زياد او را مغرور مي كند و در هنگامه تشخيص، فقط رأي خود را تبعيت مي كند و لذا از هدف دور مي شود و چنين افرادي وقتي به خود مي آيند كه كار از كار گذشته. اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ.[٤] هر كس در وقت نياز امام و رهبرش خواب باشد و او را ياري نكند با لگد دشمن از خواب بيدار مي شود. چنين هم شد. چند سالي نگذشت كه خبر كربلا به ايشان رسيد. البته آنجا هم شمشير انتقام و خونخواهي نكشيد و فقط به گفتن يك جمله اكتفا كرد كه: «واي بر اين امّت كه فرزند پيغمبرشان را شهيد كردند!». پرورش احساس يكي از اصحاب امام حسين عليه السلام ضحاك بن عبدالله مشرقي است. داستان او شنيدني است: وقتي به همراه مالك بن نضر ارحبي در مسير كربلا به امام حسين عليه السلام رسيدند، امام فرمودند: براي چه كاري به اينجا آمديد؟ ض

حاك مي گويد: «عرض كرديم: آمديم احوالتان را جويا شويم و اخبار كوفه را به شما برسانيم و بگوييم كه كوفيان در مقاتله با شما اتفاق نظر دارند؛ در تصميم خود تجديد نظر كنيد.» امام عليه السلام فرمود: «حسبي الله و نعم الوكيل: خدا مرا كفايت مي كند و چه نيكو وكيلي است.» ضحاك مي گويد: «وقتي امام اين جمله را فرمودند، ما حيا كرديم بيش از اين بر حرف خود اصرار كنيم و حرفي بزنيم، دعا كرديم و خواستيم برويم.» امام فرمودند: «فما يمنعكما من نصرتي؟» چرا مرا ياري نمي كنيد؟چه چيزي مانع شده تا من را ياري كنيد؟ ببينيد دوستان! الآن در كلاس عاشورا و كربلا جلسه امتحان ضحاك و مالك شروع شده و بايد امتحان پس بدهند. فكر نكنيد اين امتحان سراغ ما نخواهد آمد. هر كسي كه سر كلاس درس بنشيند، حتما از او امتحان خواهند گرفت؛ مگر اينكه از كلاس و مكتب دين خارج بشود. از جواني كه ترك تحصيل كرده امتحان نمي گيرند، ولي از كسي كه در كلاس درس نشسته امتحان گرفته مي شود. بايد خودمان را براي اين امتحان آماده كنيم. خواهم گفت كه كه در اين امتحاناتي كه گريزي از آن ها نيست چگونه عمل كنيم. اگر خوب ظاهر بشويم مايه رشد و تقرب ما خواهد شد. شرطش اينست كه خوب به كلامم توجه كنيد. خوب، برگرديم به جريان ضحاك؛ امام وقتي از آن ها امتحان گرفت مالك بن نضر گفت: «قرض دارم و نانخور دارم. بايد بروم به آن ها برسم.» ضحاك هم گفت: « قرض دارم و نانخور دارم اما اگر اجازه دهيد تا وقتي كه يار و ياوري داشته باشيد بجنگم و در ركاب شما شمشير بزنم، اما وقتي ديدم جنگاوري نمانده بروم. تا جايي كه حضور من براي تو سودمند باشد و موجب دفاع از تو شود ميجنگم.» امام فرمودند: «فأنت في حل.»شما اجازه داري. ضحاك مي گويد: همراه امام بودم. حتي جريان شب عاشورا را خود ضحاك نقل مي كند: امام همه را جمع كرد و بيعت را برداشت. ضحاك شب عاشورا ديد اصحاب چطور ابراز وفاداري كردند و ماندند؛ حتي نيمه شب عاشورا هم اضطراب حضرت زينب عليها السلام را ديد و بعد از ظهر عاشورا در حالي كه اضطرار و تنهايي امام و خيام را مي ديد، ميدان را ترك كرد و رفت. رفتار سازي اگر مي خواهيم ان شاءالله از افرادي باشيم كه در تشخيص حق دچار اشتباه نشويم و در امتحاني كه به سراغمان مي آيد سربلند باشيم و مثل ضحاك ها نشويم و به هنگام ياري خواستن امام، صحنه را خالي نكنيم، بايد به اين چند راهكاري كه عرض مي كنم توجه كنيم. ١. يكي از راهكارهاي كسب بصيرت، تفكر در تاريخ و سرنوشت افرادي است كه در بزنگاه هاي حساس تاريخ نقش ايفا كردند؛ چه نقش مثبت و چه نقش منفي. چون تاريخ مدام در حال تكرار است؛ فقط نام افراد و زمان عوض مي شود. به همين دليل اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايند: «مَنْ طَالَتْ فِكْرَتُهُ حَسُنَتْ بَصِيرَتُه.»[٥] هركه تفكرش طولاني شود و اهل تفكر باشد، بصيرت خوبي پيدا مي كند. اميرالمؤمنين عليه السلام ضمانت كرده كه اگر كسي در تاريخ تدبر و تفكر كند، بصيرت پيدا مي كند. همين امشب كه رفتيد منزل، مقداري در مورد زندگي و عاقبت خواجه ربيع و ضحاك و مالك بن نضر تفكر كنيد كه اينها مخالف و دشمن اهلبيت عليهم السلام نبودند؛ بلكه شيعه بودند، ولي شيعه انقلابي نبودند. دومين راه تقويت بصيرت و تشخيص حق از باطل مراجعه به اهل خبره است. بارزترين خبره و كارشناسي كه هم قابل اعتماد است هم در دسترس و هم به همه امور روز دنياي اسلام آگاه است، رهبر جامعه است. امام المتقين عليه السلام مي فرمايند: «إِنَّ الْمُبْتَدَعَاتِ الْمُشَبَّهَاتِ هُنَّ الْمُهْلِكَاتُ إِلَّا مَا حَفِظَ اللَّهُ مِنْهَا وَ إِنَّ فِي سُلْطَانِ اللَّهِ عِصْمَةً لِأَمْرِكُمْ فَأَعْطُوهُ طَاعَتَكُمْ غَيْرَ مُلَوَّمَةٍ وَ لَا مُسْتَكْرَهٍ بِهَا.»[٦] بدانيد كه بدعتها به رنگ حق در آمده و هلاك كنندهاند، مگر خداوند ما را از آن ها حفظ فرمايد، و همانا حكومت الهي حافظ امور شماست، بنابراين زمام امور خود را بي آن كه نفاق ورزيد يا كراهتي داشته باشيد به دست امام خود بسپاريد. حضرت در ادامه نسبت به اينكه از امام فاصله بگيريم و تابع فرامينش نباشيم هشدار مي دهد و مي فرمايد: «وَ اللَّهِ لَتَفْعَلُنَّ أَوْ لَيَنْقُلَنَّ اللَّهُ عَنْكُمْ سُلْطَانَ الْإِسْلَامِ ثُمَّ لَا يَنْقُلُهُ إِلَيْكُمْ أَبَداً حَتَّي يَأْرِزَ الْأَمْرُ إِلَي غَيْرِكُم.»[٧] به خدا سوگند اگر در پيروي از حكومت و امام، اخلاص نداشته باشيد، خدا دولت اسلام را از شما خواهد گرفت كه هرگز به شما باز نخواهد گردانيد و در دست ديگران قرار خواهد داد. ذكر مصيبت اگر در زمان امام حسين عليه السلام مردم بصيرت داشتند، از شناخت امام مفترضه الطاعه غافل نمي شدند، شايد يكي از عواملي كه باعث شد مردم آن زمان در مقابل امام زمان خويش بايستند، نداشتن اين مقوله بود. البته افراد كمي بودند كه بصيرتي نافذ داشتند و دور شمع امام زمان خويش جمع شدند

و از امام تنها و غريب خود جانانه دفاع كردند. تك تك اصحاب سيدالشهدا عليه السلام معرفتشان آنقدر بالا بود كه منتظر شهادت بودند. شبي مثل امشب ابي عبد الله عليه السلام در خيمه تنها نشسته بود، و شمشيرش را اصلاح مي نمود و بر خود مرثيه مي كرد، و به زمانه خطاب مي نمود: يا دَهْرُ أُفٍّ لَكَ مِنْ خَليلٍ كَمْ لَكَ بِالْإِشْراقِ وَ الْأَصيلِ[٨] «اي زمانه! اف بر تو باد! چه قدر مردمان صالح متقي و دوستان باوفا را به كشتن دادي! امام سجاد عليه السلام مي فرمايد: اين اشعار را چند مرتبه تكرار كرد، پس مقصودش دانستم و گريه گلويم را گرفت، ولي خود را نگاه داشتم، فهميدم بلا نازل خواهد شد، اما عمه ام زينب عليها السلام، تا اين ابيات را شنيد، سراسيمه نزد ابي عبد الله عليه السلام آمد: اي واي، كاش مرده بودم برادر! اي جانشين گذشتگان و پناه بازماندگان! پس بر صورت خود زد و گريبان چاك كرد و بي هوش افتاد. امام حسين عليه السلام برخاست و خواهر را به هوش آورد و فرمود: «خواهرجان! بدان كه همه زمينيان ميميرند، پدرم اميرمؤمنان عليه السلام از من بهتر بود، مادرم- فاطمه عليهاالسلام- از من بهتر بود. برادرم امام مجتبي عليه السلام از من بهتر بود. [و با اين وصف همه رخ در نقاب خاك كشيدند و به سراي باقي شتافتند و ما نيز بايد برويم]. امام عليه السلام، خواهر را تسلّي داد و به او فرمود: «اي خواهرم! تو را به خدا سوگند ميدهم و بر آن تأكيد ميكنم كه در مصيبت من گريبان خود را چاك مزن، و صورت خود را مخراش و پس از شهادتم فرياد و شيون و زاري بلند مكن.» علي بن الحسين عليه السلام ميگويد: پس از اين كه عمّهام آرام گرفت، پدرم او را در كنار من نشانيد.[٩] اينجا زينب عليهاالسلام فقط خبر شهادت برادر را شنيد؛ نتوانست طاقت بيارود. اما خدا، چه صبري به عليهاالسلام داد آن وقتي كه هركس ضربه اي مي زد... از هر طرف به حسين حمله كردند.[١٠] زرعه بن شريك ضربتي بر دست چپ آقا زد. دستان مبارك آقا را قطع كرد؛[١١] ضعف بر تمام بدن ابي عبدالله مستولي شده بود «فَوَقَفَ يَسْتَرِيحُ سَاعَةً وَ قَدْ ضَعُفَ عَنِ الْقِتَالِ فَبَيْنَا هُوَ وَاقِفٌ إِذْ أَتَاهُ حَجَرٌ فَوَقَعَ عَلَي جَبْهَتِهِ فَأَخَذَ الثَّوْبَ لِيَمْسَحَ الدَّمَ عَنْ جَبْهَتِهِ فَأَتَاهُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَي قَلْبِه.»[١٢] يا رب دل ما ز عشق مهجور مكن چشمان مرا تهي تو از نور مكن تا عمر براي ما رقم خواهي زد ما را ز مجالس حسين عليه السلام دور مكن [١]. اين مرد بعد از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام تا دوران شهادت اباعبداللَّه كه بيست سال فاصله شد، زنده بود و خبر شهادت امام حسين عليه السلام را شنيد. نوشته اند بيست سال تمام اين مرد كارش عبادت بود و به اصطلاح يك كلمه حرف دنيا نزد. [٢]. مجموعه آثار استاد شهيد مطهري، ج۲۳، ص۵۰٠. [٣]. المحاسن، ج١، ص١٩٨. [٤]. غرر الحكم و درر الكلم، ص٦٣٠. [٥]. تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص٥٧. [٦]. نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص٢٤٤. [٧]. همان. [٨]. لهوف، ص٨٦. [٩]. خصائص الحسينيه عليه السلام، ص١٥٧. [١٠]. نفس المهموم شيخ عباس قمي، ص٤٤٢ و تاريخ طبري، ٧/٣٦٥. [١١]. همان و ارشاد ٢٢٦. [١٢]. اللهوف علي قتلي الطفوف، النص، ص١٢٠.

شيعه انقلابي/ شب نهم باسمه تعالي (موضوع: ولايت مداري) انگيزه سازي وقتي عثمان كشته شد و مردم با امير مؤمنان علي عليه السلام بيعت كردند، مردي به نام «حبيب بن منتجب» از طرف عثمان والي يكي از شهرهاي اطراف يمن بود. حضرت علي عليه السلام او را ابقا كرد و نامه اي براي او نوشت: شما را بر كساني كه قبلاً والي بودي، ابقا كردم. به كار خويش ادامه بده، ده نفر از ميان مردم شهر برايم بفرست كه از عقلا و فصحاي آن ها و مورد اطمينان مردم باشند، از بين كساني كه در ياري رساندن محكم اند؛ از اهل فهم و شجاعت اند، آگاه به خداوند، داناي به دينشان و آگاه به حقوق و وظايف خويش و داراي رأي نيكو هستند. والي يمن صد نفر انتخاب نمود، آنگاه از صد نفر هفتاد نفر را انتخاب كرد، آنگاه از بين هفتاد، ده نفر را انتخاب كرد. پس از انتخاب ده نفر، به سرعت آن ها را براي اعلام وفاداري و ياري علي عليه السلام راهي كوفه كرد. وقتي اين ده نفر به محضر اميرالمؤمنين عليه السلام آمدند، يك نفر را به عنوان نماينده جلو فرستادند. آن شخص جلو رفت و در پيشگاه علي عليه السلام ايستاد و گفت: «سلام بر تو اي پيشواي عادل! و ماه شب چهارده و شيرژيان و قهرمان دلاور و تك سوار بزرگ (ميدان نبرد) و كسي كه خدا او را بر تمام مردم (جز نبي) برتري داد! درود بر شما و آل بزرگوارت باد. شهادت مي دهم كه به راستي و به حق و حقيقت تو امير تمام مؤمنان هستي. به راستي تو وصي رسول خدا، و خليفه بعد از او هستي و وارث علم او مي باشي. از رحمت خداوند دور است كسي كه حق تو و مقام و منزلت تو را انكار كند. صبح كردي در حالي كه امير خلافت و ستون (نگهدارنده آن) هستي. به راستي عدالت تو بين مردم شهرت دارد، و باران با فشار و پي در پي فضلت و ابرهاي لطف و مهرباني ات مرتب بر مردم فرود مي آيد. امير (يمن) ما را نزد تو فرستاده و ما از آمدن به نزد شما سخت خوشحال و مسروريم، پس مبارك (و با بركت) باد اين طلعت (زيبايي) پسنديده، و تهنيّت و گوارايت باد خلافت بر رعيّت!» اميرالمؤمنين عليه السلام از او پرسيد: «اسم تو چيست؟» او گفت: «من ابن ملجم مرادي هستم!»[١] اقناع انديشه اميرالمؤمنين عليه السلام به حدّي به ابن ملجم محبت مي كرد كه وقتي ابن ملجم بيمار شده بود، اميرالمؤمنين عليه السلام در خانه خودش از او نگهداري و او را تيمار مي كرد.[٢] وقتي ابن ملجم به فرق مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام شمشير زد و او را دستگير كردند، حضرت به او فرمود: «آيا من بيش از همۀ دوستانم به تو محبت نكردم؟ به حدّي كه دوستان من اعتراض مي كردند و مي گفتند: يا علي! چرا اين قدر به ابن ملجم، محبت مي كني؟» و ابن ملجم سخن ايشان را تأييد كرد.[٣] ابن ملجم، يك آدم عوام نبود. او قاري و معلم قرآن بود. او يك فقيه بود كه در مدينه به او خانۀ بزرگي داده بودند تا آن قدر جا داشته باشد كه مردم براي ياد گرفتن قرآن، در خانۀ او جمع شوند. داستان ابن ملجم واقعاً عبرت آموز است. اما چرا ابن ملجم به چنين عاقبتي دچار شد؟ چرا ابن ملجمي كه شيعه اميرالمومنين بود، منتخب شيعيان يك شهر بود، عاقبتش اينگونه مي شود؟ انحراف ابن ملجم به خاطر انحراف از ولايت بود، كسي كه رأي خودش را بر نظر ولايت ترجيح مي دهد و اطاعت محض از ولايت ندارد، عاقبت كارش اينگونه خواهد بود. ابن ملجم از جمله كساني بود كه «حكميت» را بر ولايت تحميل كردند و عاقبت جزء سپاه خوارج شد كه اميرالمؤمنين عليه السلام را، حجت خدا را، واجب القتل مي دانستند. ولايت مداري، اطاعت بي چون و چرا از وليّ خداست. اطاعتي مخلصانه و از روي آگاهي و بر اساس حب به ولايت؛ همان-گونه كه خداوند در مورد افرادي كه ولايت رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله را مي پذيرند، چنين مي فرمايد: «فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّي يُحَكِّمُوكَ فيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا في أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْليماً.»[٤] به پروردگارت سوگند! كه ايمان نمي آورد مگر آنكه تو را درباره آنچه ميانشان مايه اختلاف است، داور قرار دهد، سپس در دل هايشان از حكمي كه كرده اي ( اندكي) احساس ناراحتي نكند و كاملاً سر تسليم فرود آورد. علامه طباطبايي در تفسير اين آيه مي فرمايد: ايمان عبارت است از اين كه انسان به طور تام و كامل و به باطن و ظاهر تسليم امر خدا و رسولش باشد، و چگونه ممكن است كسي مؤمن حقيقي باشد، و در عين حال در برابر حكمي از احكام او تسليم نشود، يا اگر به ظاهر اظهار تسليم ميكند، در باطن جانش تسليم نباشد و به ظاهر از ترس رسوايي اظهار تسليم كند، ولي در باطن دلش به خاطر اين كه حكم نامبرده، با حال و هواي او سازگار نيست، منزجر باشد.[٥] حضرت علي عليه السلام افراد ولايت مدار را اين گونه نصيحت مي كند: «به اهل بيت پيامبرتان نگاه كنيد و به آن سو كه مي روند، پي آن ها را بگيريد... اگر ايستادند، بايستيد و اگر برخ

استند، شما نيز برخيزيد. بر آنان پيشي نگيريد كه گمراه مي شويد و از آنان بازپس نمانيد كه هلاك مي شويد.»[٦] عبادت بدون ولايت پذيري عبادت شيطانيست، عبادت بر اساس هواي نفس است، وقتي خداوند متعال حضرت آدم عليه السلام را خلق كرد و به فرشتگان امر فرمود تا براي او سجده كنند، شيطان امتناع كرد و گفت: «اي پروردگار! مرا از سجده بر آدم معاف بدار! به جاي آن آنچنان عبادتي براي تو انجام خواهم داد كه هيچ فرشته مقرب و پيامبر مرسلي انجام نداده باشد.» خداوند فرمود: «من نيازي به عبادت تو ندارم، من مي خواهم آنگونه كه من مي خواهم مرا عبادت كني نه آنگونه كه خودت مي خواهي!»[٧] يكي از خصوصيات شيعه انقلابي، ولايت مداري و اطاعت محض و تسليم امر ولايت بودن است. اعمال، رفتار، عبادات، زندگي يك شيعه بايد بر مدار ولايت باشد، نه سليقه شخصي و هواي نفس. پرورش احساس قطره درياست اگر با درياست ورنه او قطره و دريا، درياست مصداق و الگوي بارز اين ويژگي آن آقايي است كه شب نهم محرم به ياد او مجلس گرفته ايم، امام صادق عليه السلام در زيارت نامه حضرت اباالفضل عليه السلام مي فرمايد: «أَشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِيمِ وَ التَّصْدِيقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَل.»[٨] شهادت ميدهم كه تو تسليم فرزند نبي مرسل و سبط برگزيده پيامبر و راهنما و عالم و جانشين مبلّغ و مظلوم ستم ديده بوده اي. امام معصوم مي فرمايد: عباس جان، تو تسليم محض امام زمانت بودي. يكي از زمان هايي كه تاريخ شهادت بر ولايت مدار محض بودن حضرت عباس عليه السلام داده، هنگاميست كه عباس عليه السلام تنهائي حضرت ابي عبد اللَّه الحسين را ديد. به حضور آن حضرت آمد و عرض كرد: «يا أخي هل من رخصة؟» برادرم آيا رخصت جهاد به من ميدهي؟ امام حسين عليه السلام بعد از اينكه گريه شديدي كرد، فرمود: «يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي.» يعني اي برادر! تو پرچمدار من هستي، هنگامي كه شهيد شوي لشكر من متفرق خواهند شد. فَقَالَ الْعَبَّاسُ قَدْ ضَاقَ صَدْرِي گفت: سينهام تنگ شده وَ سَئِمْتُ مِنَ الْحَيَاةِ و از زندگي خسته شدهام. وَ أُرِيدُ أَنْ أَطْلُبَ ثَأْرِي مِنْ هَؤُلَاءِ الْمُنَافِقِين مي خواهم از اين گروه ستم كيش خونخواهي كنم. امام حسين عليه السلام فرمودند: «فَاطْلُبْ لِهَؤُلَاءِ الْأَطْفَالِ قَلِيلًا مِنَ الْمَاءِ.» مقداري آب براي اين كودكان طلب كن. فذهب العباس. ابا الفضل رفت.[٩] حضرت عباس عليه السلام امتحان ولايت مداري را با موفقيت سپري كرد، تنهايي و غربت و مظلوميت ابي عبدالله را ديد، گويا صبرش لبريز شده، اذن جنگ خواست، اما وقتي امام امر به آوردن آب كردند، سمعا و طاعتا پذيرفت. مرحوم آيت الله آقا نجفي قوچاني در كتاب سياحت شرق جريان زيبايي نقل مي كند: من يكبار پياده به سمت كربلا حركت كردم، در راه آب تمام كردم و سراغ هر جايي كه رفتم يا آب نداشتند يا اگر داشتند به اندازه اي بود كه به بنده نمي دادند. هر چه به كربلا نزديك تر مي شدم، بيشتر تشنه مي شدم تا اينكه دو سه فرسخي كربلا، حالت عطش بر من غلبه كرد؛ حالتي كه ضعف بر آدم چيره مي شود و چشمان انسان سياهي مي رود. در آن حالت به ياد تشنگي بچه هاي ابي عبدالله افتادم، با خودم گفتم من كه آدم بزرگي هستم و در اين حالت امنيت مبتلا به تشنگي شدم، طاقتم طاق شده، بميرم براي بچه هايي كه با لبان تشنه و گرسنه هر لحظه از ترس حمله دشمنان مي لرزيدند و و سر به بيابان مي گذاشتند. حالت حزني به من دست داد كه ديگر تشنگي خودم را فراموش كردم و شروع كردم بر مظلوميت يتيمان امام حسين عليه السلام گريه كردن. يكباره پرده ها از جلوي چشمم كنار رفت و يك بيابان ديدم پر از دود و آتش. گويا در آن حالت گوشه اي از صحنه عصر عاشورا را به من نشان دادند، داشتم ديوانه مي شدم. شروع كردم به سر و صورت خود زدن و گريه كردن. ديگر طاقت نداشتم. بلند بلند هم گريه مي كردم و مي خواستم كسي متوجه نشود. كم كم وارد كربلا شديم و دوباره به حال عادي برگشتم. بعد از زيارت ابوالفضل العباس عليه السلام به حرم امام حسين عليه السلام وارد شدم. در صحن حرم ساعت شروع به زنگ زدن كرد. دوباره به حال قبلي برگشتم. ساعت ده شب بود و ساعت ده بار زنگ زد. هر بار ساعت زنگ مي زد به جاي صداي زنگ ساعت اين صدا بلند مي شد: هل من ناصر ينصرني.... با خودم گفتم: «كيست الآن جواب حسين را بدهد؟» يك دفعه ديدم صداي زنگ حرم ابوالفضل العباس بلند شد و ده بار زنگ زد و هر بار ندا آمد: لبيك ... لبيك... در عصر ما هم كساني بودند كه به حضرت عباس عليه السلام اقتدا كردند. جوانان ولايت مداري مثل شهيد بهشتي كه بعد از پايان يافتن شوراي انقلاب آرزوي ديرينه اش اين بود كه به كار مطالعات و تدريس خود بازگردد، چرا كه انقلاب را از اين ناحيه سخت دچار خلاء مي ديد، ولي بعد از بازگشت ايشا

ن از بيمارستان قلب كه امام در آن در آن بستري بودند، گفت: «وقتي به امام عرض كردم تا مرا معاف بدارد تا به مطالعه و تدريس خصوصا در ميان جوانان بپردازم، امام دست مرا گرفته و با نگاه عميقي كه به چهره من كردند، گفتند: اگر شما بخواهيد نباشيد من چه كنم؟!» و در برابر اين سوال جز سكوت چه مي توان گفت؟ شهيد بهشتي مي گفت: بيشتر اين فحش هايي كه به من داده مي شود به خاطر حمايت من از امام است. وظيفه خودم مي دانم جلوي امام بايستم تا هر چه تير هست به سوي من بيايد تا مبادا يكي از آن ها به امام اصابت كند.[١٠] رفتار سازي براي ولايت مدار شدن بايد تمرين كرد. عصر غيبت كبري فرصتي است براي تمرين ولايتمداري. مهمترين تمرين ولايت مداري اطاعت از ولي فقيه و نائب امام زمان است. شهدا اين موضوع را خوب فهميدند. شهيد احمد رضا احدي رتبه اول كنكور پزشكي در سال ٦٤ در وصيتنامه اش مي نويسد: «فقط نگذاريد حرف امام روي زمين بماند.»[١١] شهيد يوسف كلاهدوز رفته بود توي گارد جاويدان شاه. از بس زيرك و باهوش بود، توانسته بود در كنار شاه باشد؛ آن هم با اسلحه پر! يكي از بچه ها به او گفت: «حالا كه اينقدر به اين سر كرده فساد نزديك شدي چرا كار را تمام نمي كني تا خيال همه راحت شود؟» يوسف مي گويد: «من بنا به تكليف، خودم را به اينجا رساندم. هنوز تكليف نشده كه اين كار را انجام بدهم. من از آقا دستور مي گيرم. تا دستور آقا نباشد كاري نمي كنم.» شهدا دينشان را به ولايت ادا كردند. ما امروز چه كنيم تا به سرنوشت ابن ملجم ها و ابن عباس ها و زبيرهاي تاريخ دچار نشويم؟ يكي از مصاديق ولايت مداري تلاش براي اجراي دغدغه هاي ولي فقيه است. مقام معظم رهبري حفظه الله در اول سال ٩١ يكي از دغدغه هاي بسيار مهم و حياتي را گوشزد نمودند و شعار سال را «توليد ملي، حمايت از كار و سرمايه ي ايراني» نام نهادند. و از همه مردم خواستندكه: «ما بايد عادت كنيم، براي خودمان فرهنگ كنيم، براي خودمان يك فريضه بدانيم كه هر كالايي كه مشابه داخلي آن وجود دارد و توليد داخلي متوجه به آن است، آن كالا را از توليد داخلي مصرف كنيم و از مصرف توليدات خارجي به جد پرهيز كنيم؛ در همه ي زمينه ها؛ زمينه هاي مصارف روزمرّه و زمينه هاي عمده تر و مهمتر. بنابراين ما اميدوار هستيم كه با اين گرايش، با اين جهت گيري و رويكرد، ملت ايران در سال ۹۱ هم بتواند بر توطئه ي دشمنان، بر كيد و مكر بدخواهان در زمينه ي اقتصادي فائق بيايد.»[١٢] چقدر به امر ولي فقيه و نائب خاص امام زمان لبيك گفتيم؟ چند نفر از ما به هنگام خريد مثلا گوشي موبايل، خريد جهيزيه براي دخترمان، حتي لباس فرزندانمان، حاضريم جنس ايراني را براي حمايت از توليدات داخلي ترجيح بدهيم؟ ممكن است كسي بگويد كيفيت گوشي خارجي بهتر است. اينجا عرض مي كنيم: اگر ما گوشي ايراني را كه بالاترين كيفيت را دارد خريداري كنيم كه ديگر مصداق اطاعت از ولي نيست، بلكه اگر به خاطر حمايت از توليدكنندگان كشورمان حاضر شديم از بعضي از خواسته هايمان بگذريم، ولايت پذير بوده ايم. خانمي كه خود را ولايت مدار ميداند چگونه در هنگام خريد جهيزيه به دنبال كالاي خارجيست؟! متأسفانه امروز مي بينيم در اثر بي توجهي و كوتاهي ما، امام خامنه اي دام ظله بايد يك حرف را بارها تكرار كنند، ولي هيچ اثري از كلام آقا در رفتار ما مشاهده نمي شود. "شهيد حاج جعفر خواستان" بيان زيبايي دارد: «ما خيلي بي انصافيم كه مي گذاريم امام يك دستور را دو مرتبه تكرار كنند. يك بار اشاره امام كافيست كه ما تكليف خودمان را بدانيم. حتما قصوري از ما سر زده كه امام دستورشان را دوباره تكرار كردند.»[١٣] ذكر مصيبت ولايت پذيري فرد زماني مشخص مي شود كه مولايش چيزي از او بخواهد كه باب ميلش نباشد. در كربلا هم آقا قمر بني هاشم صبر كردند، زيرا ابي عبدالله اجازه ميدان رفتن به حضرت ابالفضل عليه السلام نداده بود. براي يك مرد شجاع و اهل نبرد و جنگ سخت است، اما حضرت ابالفضلعليه السلام آمد خدمت برادر و عرض كرد: «يا اخي هل من رخصه؟» آيا به من اجازه مي دهي؟ ديدند ابي عبدالله شروع كردند به گريه. عباس عليه السلام را دوست داشت، فرمود: «يا اخي كنت العلامه من عسكري و مجمع عددنا.» برادر! شما علمدار لشكر مني. اينجا جمله اي فرمود كه خيلي دل را مي سوزاند: «عمارتنا تنبعث الي الخراب.» برادر! تو بروي خانه هاي ما خراب مي شود. حضرت عباس عليه السلام در جواب فرمودند: «قد ضاق صدري من حياه الدنيا.»[١٤] كار به جايي رسيد كه عباس عليه السلام از اسب به زمين افتاد. امام حسينعليه السلام سراسيمه بالاي سر عباس آمدند، فرمودند: «الان انكسر ظهري و انقطع رجايي و قلت حيلتي.» برادر پشتم شكست و بي چاره شدم.[١٥] جمع كردم از زمين اصل تورا هم علم هم مشك هم دست تورا كاش مي بردم تنت را تاحرم جاي دست گل براي دخترم برادر جان بچه ها منتظر آب هستند. بلند شو برادر...ب

رادر.... بي تو ساقي حرم من چه كنم پيش زينب كمر خم چه كنم مشك خالي رو به دست كي بدم جواب سكينه رو من چي بدم حاجتمندان صدا بزنند يا اباالفضل... [١] . بحارالانوار، ج۴۲، ص۲۶۱. [٢]. فَلَمَّا عَزَمُوا عَلَي الْخُرُوجِ مَرِضَ ابْنُ مُلْجَمٍ مَرَضاً شَدِيداً فَذَهَبُوا وَ تَرَكُوهُ فَلَمَّا بَرَأَ أَتَي أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ كَانَ لَا يُفَارِقُهُ لَيْلًا وَ لَا نَهَاراً وَ يُسَارِعُ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ وَ كَانَ ع يُكْرِمُهُ وَ يَدْعُوهُ إِلَي مَنْزِلِهِ وَ يُقَرِّبُهُ؛ بحارالانوار، ج٤٢، ص٢٦٢. [٣] . أَ بِئْسَ الْإِمَامُ كُنْتُ لَكَ حَتَّي جَازَيْتَنِي بِهَذَا الْجَزَاءِ أَ لَمْ أَكُنْ شَفِيقاً عَلَيْكَ وَ آثَرْتُكَ عَلَي غَيْرِكَ وَ أَحْسَنْتُ إِلَيْكَ وَ زِدْتُ فِي إِعْطَائِكَ أَ لَمْ يَكُنْ يُقَالُ لِي فِيكَ كَذَا وَ كَذَا فَخَلَّيْتُ لَكَ السَّبِيلَ وَ مَنَحْتُكَ عَطَائِي؛ بحارالانوارج٤٢ص٢٨٧ [٤] . نساء/٦٥. [٥] . ترجمه الميزان، ج٤، ص٦٤٧. [٦] . منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئي)، ج٧، ص١٣٤. [٧] . بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج٦٠، ص٢٧٥. [٨]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات - نجف اشرف، چاپ: اول، ١٣٥٦ش. ص٢٥٧. [٩]. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج٤٥، ص٤١. [١٠]. حبيب و محبوب، ص٤١٥. [١١]. شميم جماران، مطالعات راهبردي سيره شهدا، ص١٠. [١٢]. سخنان رهبري در تاريخ ١/١/۱۳۹۱. [١٣]. شميم جماران، خاطرات عشق شهدا به امام خميني(رحمه الله عليه)،كاجي حسين، معاونت پژوهش. مطالعات راهبردي مؤسسه سيره شهدا، قم، دارالهدي، چاپ اول، ص٢٦. [١٤]. امواج الحسين فاضل بسطامي و بكا الحسين، مجتبي خورشيدي، ص٢٢٧و٢٢٨. [١٥]. بحارالانوار، ٤٥/٤١ و مخزن البكا، ص٢١٣.

🔻شمر کیست؟ مردی که شانزده بار پای پیاده به حج رفت، اما حسین(ع) را کشت! 🔹یکی از افراد مقابل امام حسین، شمر بن ذی الجوشن است. از فرماندهان سپاه امام علی در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین! کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت.این چنین کسی حالا در کربلا شمر می‌شود. 🔹شمر آدم کوچکی نبود، اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما بگویند که این ها مال شمر است شما با آن ها گریه می کردید. 🔹فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند، عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند! بسیاری از آن ها اهل تهجد بودند. 🔹در کربلا هر روز بيست هزار نفر در فرات غسل می کردند. غسل قربة الی الله که حسین را بکشند و می گفتند: غسل می کنیم تا ثوابش بیشتر باشد! 🔹در ظهر عاشورا وقتی ابا عبدالله برای نماز خواندن، اذان می گفتند؛ فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی‌خواند. آن ها هم نماز می خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله علیه السلام می گویند که نماز شما قبول نیست! و حبیب به آن ها می گوید: «نماز شما قبول است؟!» درگیری می شود. حبیب به شهادت می رسد. حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند. 🔹ما در کربلا به کلاس شمر شناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر! شمری که شانزده بار به مکه رفته، جانباز امیر المومنین بود، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که فرمانده جنگ حضرت علی علیه السلام به این جا رسید؟ 🔻این هشدار و اندرزی است برای امروز و فردای ما برای عاقبت به خیری و همچنین فریب نخوردن به وسیله شیطان و نفس اماره در مورد مال و مقام دنیایی👌 اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا

🔷عزیزان من! #درس را خوب و #عمیق بخوانید؛ این را من به جوانها عرض میکنم. همه‌ی آنچه برای یک روحانی از شؤون مختلف لازم است، #متوقف است بر این #مایه‌ی_علمی. در دوران مبارزات در مشهد بنده درس میگفتم - سطوح درس میدادم؛ مکاسب و کفایه میگفتم - در کارهای مبارزه هم بودم. طلبه‌هایی که با بنده معاشر بودند، خیلی از آنها داخل مسائل مبارزه بودند. حضور در میدانهای سیاسی و اجتماعی، بعضی از آنها را دچار تردید کرده بود که خواندن این درسها و #دقت_در_متون درسی چه #فایده‌یی دارد؛ برویم مشغول کار سیاسی شویم. آنها در همان میدان سیاسی هم با بنده مرتبط بودند و از بنده چیزهایی می آموختند. وقتی متوجه این تردید شدم، به آنها گفتم هر کاری بخواهید بکنید، بیمایه فطیر است؛ باید مایه داشته باشید تا بتوانید #منشأ_اثر باشید. و به شما عرض میکنم: برادران عزیز! مایه‌ی علمی را مستحکم کنید. مقام معظم رهبری حفظه الله ۱۳۸۳/۴/۱۵