#شجریان_از_۵۸ با #صدا_سیمای_ج.ا.ا. #قهر کرد. جناب آقای شجریان در نامه رسمی خود اعلان می دارد: من از سال ۱۳۵۸ از صدا و سیما قهر کردم و به عنوان اعتراض هیچگاه در آن حاضر نشدم و نمی شوم. #اولین_نامه_وسند موجود قهر کردن ایشان در شبکه های اینترنتی جهانی، مربوط به زمان ریاست آقای لاریجانی در سال ۱۳۷۴ است که البته نه تنها تاریخ دقیق ارسال نامه در شبکه های خبری و متن این خبرها موجود نیست بلکه در یک وبسایت شخصی خبر آمده و متن این نامه را در ۲۰۱۰ میلادی منتشر کرد که مصادف با ایام فتنه ۸۸ می باشد. اگرچه در نامه به ضرغامی اشاره به زمان ارسال این نامه به لاریجانی دارد. #دومین نامه مربوط به ایام ریاست آقای ضرغامی است که در سایت خبری عصر ایران۲۷خرداد ۱۳۸۸ به نقل از اعتماد ایران منتشر شد. محور اعتراضات علنی این ترانه سرا و استاد موسیقی و پیام آن، که بعدها تبدیل به شکایت قضائی هم شد را، می شود در چند دسته زیر دانست: ۱= اینکه به موسیقی اصیل ایرانی( از نظر فنی) اهانت می شود حتی در سرود رسمی جمهوری اسلامی ایران. ۲=چرا با وجود مخالفت من، سروده ها و موسیقی مرا پخش میکنید. ۳=وقتی به زمان علنی سازی نامه و ترویج آن نگاه می کنید، به اوج زمان فتنه، برمی گردد، در زمانیکه مصاحبه های تند ایشان بر ضد جمهموری اسلامی از شبکه های خارجی منتشر می شود. ۴= در متن نامه اول و به ویژه در نامه دوم تصریح می کند که از سال ۱۳۵۸ قهر کرده است. ۵= باشبیه سازی سیما ج.ا.ا. با زمان شاه از نظر فن موسیقی، و موسیقی شناسی، (نه از حیث حلال، حرام و شرعی) کاملا هر دو عصر را یکی تصویر می کند و به این بهانه حتی در هیچ نامه ای قید "جمهوری اسلامی" را در پس از دو کلمه "صدا و سیما" نمی آورد. ۵= یعنی دقیقا همزمان با بیرون رفتن و استعفای بازرگان، آقای شجریان هم رفت. ۶= بماند فردی که وصیت کرد، او را در مشهد "محل تولدش"، او را دفن کنند، در بدترین مجلس، در کنار بدترین زنها و در بدترین وضعیت پوششی، حتی فرزندان خودش، فیلم و تصویر منتشر عمومی دارد. در پایان گوشه ای از یکی از این نامه ها کد خبر ۷۵۴۲۸ تاریخ انتشار: ۰۹:۰۹ - ۲۷ خرداد ۱۳۸۸ - 17 June 2009 صفحه نخست » سیاسی اعتماد: محمد رضا شجريان با ارسال نامه يي به رئيس سازمان صدا و سيما به ادامه پخش آثارش از اين رسانه اعتراض کرد. اين استاد برجسته آواز در نامه خود چنين نوشته است؛ «همان طور که اطلاع داريد صدا و سيما در شرايط فعلي مستمراً اقدام به پخش سرودهاي ميهني اينجانب به ويژه سرود «اي ايران اي سراي اميد» مي کند. جنابعالي مستحضريد اين سرود و ديگر سرودهاي خوانده شده متعلق به سال هاي 1357 و 1358 است و هيچ ارتباطي به شرايط کنوني ندارد. اينجانب در سال 1374 نيز اعلام کردم راضي به پخش آثار خود از صدا و سيما نيستم. مجدداً تقاضاي خود را تکرار کرده و تاکيد مي کنم آن سازمان هيچ نقشي در تهيه اين آثار نداشته و شايسته است به حکم شرع و قانون سريعاً کليه واحدهاي آن سازمان از پخش صدا و آثار من خودداري کنند.» ( متن این نامه طولانی است با آدرسی که نوشتم قابل مراجعه است) در پایان از خداوند رحمان و رحیم می خواهیم که با صفات رحمانی و رحیمی خویش با ایشان معامله کند. ان شاء الله