احادیثی درباره حضرت معصومه سلام الله علیها روى القاضى نور اللّه عن الصادق عليه السلام قال: إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِينَةُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْكُوفَةُ الصَّغِيرَةُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِيهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِي اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ. خداوند حرمى دارد كه مكه است پيامبر حرمى دارد و آن مدينه است و حضرت على (ع) حرمى دارد و آن كوفه است و قم كوفه كوچك است كه از 8 درب بهشت سه درب آن به قم باز مى شود - زنى از فرزندان من در قم از دنيا مى رود كه اسمش فاطمه دختر موسى (ع) است و به شفاعت او همه شيعيان من وارد بهشت مى شوند . بحارالانوار(ط-بیروت) ج 57 ، ص 228 ، ح 59 عن سعد عن الرضا(ع) قال: يا سعد من زارها فله الجنة بحارالانوار(ط-بیروت) ج 57 ، ص 228 ، ح 60 حَدَّثَنَا أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالا حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ زِيَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ. عیون اخبار الرضا ج 2 ، ص 267 امام رضا (ع) فرمود- كسى كه حضرت فاطمه معصومه را زيارت كند پاداش او بهشت است . حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ الْجَمَاعَةُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ غَيْرِهِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنِ ابْنِ الرِّضَا ع قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِي بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ. کامل الزیارات ص 324 امام جواد علیه السلام - كسى كه عمه ام را در قم زيارت كند پاداش او بهشت است . امام رضا علیه السلام : من زارها عارفاً بحقّها فله الجنة ( بحارالانوار ج۴۶) كسى كه آل حضرت را زيارت كند در حالى كه آگاه و متوجه شأن و منزلت او باشد به بهشت مى رود. «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

صلح امام حسن مجتبى علیه السلام (41 ق) تاریخ وقوع: 25 ربیع الاول امام حسن‌ مجتبى علیه‌السلام در 21 رمضان سال 40 قمرى، پس از شهادت پدر ارجمندش حضرت علي علیه‌السلام بنا به درخواست ياران اميرمؤمنان علیه‌السلام و ساير مردم خلافت اسلامى را پذيرفت و ادامه سيره و روش حكومتى اميرمؤمنان علیه‌السلام و سياست عدالت گسترى وى را سرلوحه كار خويش قرار داد. "معاوية بن ابى‌سفيان" كه در ايام خلافت اميرمؤمنان علیه‌السلام از حكومت مركزى سرپيچى و اقدام به ايجاد حكومت مستقل و خودخوانده در شام نمود و به برخى از مناطق اطراف از جمله مصر چنگ انداخته بود، از آغاز حكومت امام حسن علیه‌السلام اقدام به دشمنى و فتنه‌انگيزى نمود و با ارسال جاسوسان و نفوذ در ميان بزرگان قبيله ‌ها و طايفه‌ ها و تطميع آنان، زمينه نبرد ديگرى را فراهم ساخت. از سوى ديگر، نفاق و خيانت برخى از سران سپاه امام حسن علیه‌السلام و پيوستن آنان به سپاه معاويه و ناخرسندى مردم به ادامه جنگ و خونريزى، دشمن را جسورتر كرده و وى را به تهاجم همه جانبه نظامى وادار نمود. امام حسن‌مجتبى علیه‌السلام كه به ساماندهى حكومت و امور معيشتى مردم و برقرارى قسط و عدل در جامعه اسلامى پرداخته بود با دشمنى‌ ها و تهاجم سراسرى سپاه شام روبرو شد. آن حضرت نيز در مقام دفاع برخاست و در ميان مردم اعلان بسيج عمومى نمود و رزمندگان كوفه و ساير شهرها را براى دفع تهاجم دشمن فراخواند. هنگامى كه دو سپاه در برابر يكديگر قرار گرفتند و درگيرى‌ هاى پراكنده‌ اى ميان آنان به وقوع پيوست، برخى از سران سپاه امام حسن‌مجتبى علیه‌السلام از جمله "عبيدالله بن عباس" كه فرماندهى كل را بر عهده داشت به سپاه معاويه پيوست و از اين راه توان روحى و فيزيكى سپاه امام حسن علیه‌السلام را كاهش دادند. نفوذى‌ هاى معاويه در ميان سپاهيان امام حسن علیه‌السلام و در ميان عامه مردم شهرها، اقدام به شايعه پراكنى و گمانه‌زنى ‌هاى خلاف واقع كردند و به تدريج جامعه اسلامى و رزمندگان را از داخل، دچار ترديد و تزلزل نمودند. به طورى كه برخى از سپاهيان، شبانه از اردوگاه ‌ها و پادگان‌ ها گريخته و صحنه نبرد را ترك مى‌ كردند و برخى از فريب‌خوردگان "خوارج" در شهرهاى پشت جبهه اقدام به آشوب مى‌ كردند و حتى در "ساباط مداين"، به خيمه‌گاه امام حسن علیه‌السلام هجوم آورده و اقدام به غارت و بى‌ نظمى نمودند و در يك رويدادى، امام حسن مجتبى علیه‌السلام را ترور كرده و وى را به شدت زخمى نمودند. ريش‌سفيدان و صاحب‌نفوذان عراق و حجاز و برخى از فرماندهان سپاه امام حسن علیه‌السلام مخفيانه نامه‌هايى به معاويه داده و اظهار اطاعت و پيروى مى‌ نمودند و حتى نوشتند كه حاضرند امام حسن علیه‌السلام را تسليم وى كرده و يا او را به قتل رسانند. امام حسن‌مجتبى علیه‌السلام كه از تمامى نفاق‌ ها و خيانت‌ هاى سپاه خويش خبردار بود، با گردآورى آنان و ايراد خطبه و روشن نمودن اذهان آنان از دسيسه ‌هاى دشمن، تلاش وافر نمود كه روحيه مردانگى و رزم‌آورى را در آنان، بار ديگر زنده كرده و توطئه‌ هاى دشمن را نقش بر آب كند. ولى رسوخ شرم‌آور نفاق و خيانت، سپاه آن حضرت را از كارايى لازم انداخته و توازن نظامى را به كلى دگرگون كرده بود و سرانجام، امام حسن علیه‌السلام را وادار به پذيرش صلح ناخواسته كرد[۱] و آن حضرت به ناچار در 25 ربيع الاول و به قولى در نيمه جمادى الاول سال 41 قمرى بر اساس شرايطى، خلافت را به معاوية بن ابى‌سفيان واگذاشت و خود از آن كناره گرفت. اسدالغابه، ج 2، ص 14؛ تاريخ الطبرى، ج 5، ص 324؛ العقد الفريد، ج 4، ص 361؛ الثقات، ج 2، ص 305؛ المصنف (للصنعانى) ج 5، ص 461؛ شرح الأخبار فى فضايل الائمة الاطهار، ج 2، ص 122. :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: قرار داد امام حسن مجتبى (ع) با معاویه ملعون در ۲۵ ربیع الاول بوده [۱] و بعضى در ۲۶ این ماه نقل کرده‌اند[۲]، که شامل موارد زیر بود[۳] ۱. به على (ع) دشنام ندهند. ۲. خون شیعیان محترم و محفوظ بماند و حقوقشان پایمال نگردد. ۳. معاویه یک میلیون درهم بین یتیمان جنگ جمل و صفین تقسیم کند. ۴. امام (ع) معاویه را امیرالمؤمنین نخواند. ۵. معاویه باید بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) عمل کند. ۶. معاویه پس از مرگ، خلافت را به دیگرى واگذار نکند. معاویه این شرایط و شرایط دیگر مربوط به حفظ اسلام به ویژه شیعیان را پذیرفت و جنگ پایان یافت، اما آن ملعون به هیچ‌یک از شروط این قرار داد عمل ننمود، بلکه خلاف تمام آن‌ها عمل کرد. برگرفته از کتاب «تقویم شیعه» «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

اول ربیع الثانی شروع قيام توابين در اين روز در سال 65 ه‌ سليمان بن صرد با گروهي از توابين كه نام شانزده هزار نفر آنان در دفتر سليمان ثبت شده بود براي خونخواهي امام حسين عليه السلام قيام كردند. (مستدرك سفينة البحار: ج 4، ص 68) در روز دوم ربيع الثاني، از «نخيله» كوفه براي جنگ با ابن زياد ملعون حركت كردند. در شب جمعه 5 ربيع الثاني از كوفه خارج شدند و روز بعد كنار قبر حضرت اباعبدالله رفتند. يك يا سه شبانه روز در كربلا ماندند و گريستند و استغفار نمودند و ضجه و ناله كردند، به طوري كه مثل آن روز و به آن اندازه صداي ضجه در آن وادي شنيده نشده بود. هنگام وداع، كنار قبر حضرت مانند ازدحام كنار كعبه شلوغ بود. هركس با حالتي شعر مي‌خواند و ناله مي‌كرد و با آن حضرت وداع مي‌كرد و خود را براي جنگ با ابن زياد آماده مي‌نمود. (بحار الانوار: ج 45، ص 359) سليمان از شيعيان علي بن ابي طالب و امام حسن و امام حسين عليهم السلام بود و در جميع جنگها در ركاب امير المؤمنين عليه السلام حضور داشت. آخر الامر با لشكر ابن زياد رو به رو شدند، و بعد از كشتن عده زيادي از آنان و مبارزات و جانفشاني‌هاي فراوان، سليمان در سن 93 سالگي در عين الورد به شهادت رسيد. (قلائد النحور: ج ربيع الثاني، ص 168) از اصحاب سليمان هم فقط 27 نفر كه مجروح و خسته و تشنه بودند جان سالم به در بردند، و بقيه همه به شهادت رسيدند. (طالبين تفصيل اين ماجرا به كتابهاي روضة الصفا و ناسخ التواريخ و قلائد النحور جلد ربيع الثاني مراجعه كنند) حصين بن نمير ملعون كه در كربلا دلهاي اهل بيت عليهم السلام را سوزاند در عين الورد به دست ابراهيم پسر مالك اشتر كشته شد و به جهنم واصل گرديد. (قلائد النحور: ج ربيع الثاني، ص 191) نتیجه قیام ثمره قیام توّابین عبارت بود از: 1. ایجاد رعب و وحشت بر قلوب جنایتکاران اموی؛ چون قیام آنها شدیدترین نهضتی بود که تا آن موقع به وقوع پیوست. 2. زمینه سازی سیاسی و نظامی برای قیام مهم تری که توسط مختار به وقوع پیوست. در واقع، قیام توّابین «تشیّع» را قدمی دیگر به طرف وجودی مستقل به پیش برد. 3. این قیام سبب شد تا خاکستر از روی آتش تشیّع برداشته بود و آتش دل های داغدیده آنها فروزان تر شود و در نهایت، منجر به نابودی حکومت امویان گردد «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

مختار و قیام توابین مختار پس از ورود به کوفه با دعوت سلیمان بن صرد وقیام توابین مواجه شد، از آنجا که سلیمان را برای قیام مناسب نمی‌دید از همکاری با آنان خوداری کرد، وی بهکوفیان نیز می‌گفت سلیمان در زمینه جنگ تجربه نداشته و رموز جنگ را نمی‌داند، عمر بن سعد نیز نزد حاکم کوفه رفته و از بی ضرر بودن توابین و در مقابل، خطر آفرین بودن مختار سخن گفت. بدین جهت در هنگام وقوع قیام توابین، مختار در زندان عاملان عبدالله بن زبیر بود. بقایای توابین پس از شکست قیام توابین، مختار در نامه‌ای بازماندگان قیام را به بیعت با خود دعوت کرد، آنان نیز ضمن پاسخ مثبت به درخواست مختار، به وی پیام دادند حاضرند به زندان حمله کرده و مختار را آزاد کنند، مختار از آنان خواست دست نگه دارند زیرا تا چند روز دیگر خود آزاد خواهد شد. وی نامه‌ای به عبدالله بن عمر شوهر خواهر خود صفیه بنت ابی عبید نوشت از وی خواست تا میانجی‌گری کرده و موجبات آزادی وی را فراهم کند، عبدالله بن عمر نیز چنین کرد و مختار از زندان آزاد شد. تعهد به حاکم کوفه حاکم کوفه ابراهیم بن محمد به هنگام آزادی مختار از وی تعهد گرفت که اقدامی علیه حکومت انجام ندهد و سوگند بخورد که اگر اقدامی علیه حکومت انجام داد، هزار شترقربانی کرده و بردگان خود از زن و مرد همه را آزاد نماید، مختار نیز سوگند یاد کرد و از زندان آزاد شد. پس از آزادی گفت قربانی کردن هزار شتر در مقابل هدف من چیز کوچکی است و همچنین حاضرم به هدفم برسم و هرگز مملوکی نداشته باشم. این گفت و به راهش ادامه داد. برگرفته از ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت،‌ دار صادر -‌دار بیروت، ۱۹۶۵م. ابن حجر، احمدبن علی عسقلانی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۱۵ق. ابن خلدون، العبر تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبد المحمد آیتی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چ اول، ۱۳۶۳ش. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت،‌ دار الفکر، ۱۴۰۷ق ............................................... اما نقل قول ها مختلف «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

سوم ربیع الثانی: سفر امام حسن عسكري عليه السلام به جرجان در اين روز امام حسن عسكري عليه السلام براي وفا به وعده‌اي كه فرموده بودند و آشكار شدن معجزاتي از آن بزرگوار به طي الارض از سامراء به جرجان تشريف فرما شدند. (بحار الانوار: ج 50، ص 263) جعفر بن شريف مي‌گويد: سالي قصد حج كردم، و قبل از حج به زيارت امام حسن عسكري عليه السلام در سامراء رفتم. اموالي از شيعيان همراهم بود كه بايد به آن حضرت مي‌رساندم. خواستم از آن حضرت بپرسم اموال را به چه كسي بدهم، ولي پيش از آنكه من صحبت كنم حضرت فرمودند: «به مبارك خادم بده». عرض كردم: «همين كار را كرده‌ام»، و سپس بيرون آمدم و گفتم: «شيعيان شما در جرجان به شما سلام مي‌رسانند». امام عليه السلام فرمود: مگر بعد از مراسم حج به جرجان بر نمي‌گردي؟ عرض كردم: بر مي‌گردم. فرمودند: 170 روز ديگر اول روز جمعه سوم ربيع الثاني به جرجان وارد مي‌شوي. آن وقت به مردم اعلام كن كه من در آخر همان روز به جرجان مي‌آيم. برو به سلامت. خداوند متعال تو را و آنچه با توست به سلامت به اهل و اولادت خواهد رسانيد. پسري براي پسرت متولد شده است. نام او را «صلت » بگذار، كه خداوند به زودي او را به حد كمال مي‌رساند و او از اولياء ما خواهد بود. من گفتم: يابن رسول الله، ابراهيم بن اسماعيل جرجاني از شيعيان شماست و به دوستان شما هر سال بيش از صد هزار درهم احسان مي‌كند، و در جرجان از اشخاصي است كه متنعم به نعمت‌هاي الهي است. امام عليه السلام فرمودند: «خداوند به ابواسحاق ابراهيم بن اسماعيل در مقابل احساني كه به شيعيان ما مي‌كند جزاي خير بدهد و گناهان او را بيامرزد و او را پسري صحيح الاعضاء روزي فرمايد كه قائل به حق باشد. به ابراهيم بگو: حسن بن علي مي‌گويد: نام پسر خود را احمد بگذار». راوي مي‌گويد: از خدمت حضرت مرخص شدم و حج رفتم و بازگشتم، و در روزي كه حضرت معين فرموده بودند به سلامت وارد جرجان شدم. هنگامي كه اصحاب ما براي تهنيت آمدند، به ايشان گفتم: امام عليه السلام مرا وعده داده كه در آخر امروز به اينجا تشريف مي‌آورند. پس مهيا شويد و مسائل و حوائج خود را آماده كنيد. شيعيان چون نماز ظهر و عصر را به جا آوردند، در خانه من جمع شدند. ناگاه امام عسكري عليه السلام در همان ساعتي كه فرموده بودند وارد شدند. هنگام ورود بر ما سلام كردند و ما به استقبال شتافتيم و دست آن حضرت را بوسيديم. آنگاه حضرت فرمودند: من به جعفر بن شريف وعده كرده بودم كه در آخر اين روز نزد شما بيايم. من نماز ظهر و عصر را در سامراء به جا آوردم و نزد شما آمدم تا با شما تجديد عهد نمايم. اكنون شما حوائج و مسائل خود را بياوريد. اول كسي كه ابتدا به سؤال كرد نضر بن جابر بود. او گفت: يابن رسول الله، پسر من از هر دو چشم نابيناست، دعا فرمائيد تا خداوند ديده هايش را به او برگرداند. حضرت فرمودند: او را حاضر كن. او را حاضر كرد و حضرت دست مبارك بر چشمان او كشيد و چشمانش روشن شد. پس از او يك يك آمدند و حاجت خود را بيان كردند و حضرت حاجتهاي آنان را برآورده مي‌نمودند، تا اينكه حوائج همه را بر آوردند و مسائل آنها را جواب فرمودند و همان روز به سامراء مراجعت نمودند. تقویم شیعه عبدالحسین نیشابوری «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

زندگی نامه شاه عبدالعظیم حسنی (ع) ولادت: حضرت عبدالعظیم حسنی در چهارم ربیع الثانی سال 173هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. ایشان فرزند عبداللّه بن علی، از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بود که نسبتش با چهار واسطه به آن حضرت می رسید. عبدالعظیم، از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (ع) و نیز از چهره های بسیار محبوب و مورد اعتماد، نزد اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به شمار می رفت. دوران وی، گر چه عصر حاکمیت عباسیان و ایجاد خفقان و سخت گیری نسبت به شیعیان بوده است، ولی مدافعان دین و حافظان مکتب که روایات امامان را ثبت و نقل می کردند، نقش عمده ای در پاسداری و صیانت از فرهنگ والای اهل بیت (ع) داشتند و این بزرگوار نیز یکی از سنگربانان عقیده تابناک تشیع محسوب می شود که در حفظ و انتشار سخنان ائمه اطهار، سخت کوشا بود و ستایش های فراوان ائمه (ع) از وی، نشان دهنده شخصیت والای علمی و معنوی وی می باشد درمحضر سه امام: یکی از ویژگی های مهم در زندگی حضرت عبدالعظیم (ع) این بود که توفیق یافت محضر پرفیض سه حجّت الهی؛ امام رضا، جواد و امام هادی (ع) را درک نماید، از تعالیم آن بزرگواران بهره مند گردد و سخنان و روایات آنان را به نسل های بعد منتقل نماید. وقتی امام رضا (ع) در مدینه به سر می برد، برای حضرت عبدالعظیم (ع) امکان دیدار با حضرتش فراهم بود؛ پس از شهادت آن حضرت، که امامت به امام جواد (ع) رسید، در آن مدت که امام نهم در مدینه بود، این سعادت و توفیق همچنان برای حضرت عبدالعظیم (ع) فراهم بود که با آن حضرت، تماس و دیدار داشته باشد و از دانش آن بزرگوار، بهره گیرد. گاهی نیز سؤالات خود را به صورت نامه از امام می پرسید و جواب مکتوب از امام دریافت می کرد. سرشارترین و حسّاس ترین مقطع حیات حضرت عبدالعظیم، دوران امام هادی (ع) بود؛ گرچه امام هادی (ع) بخشی از عمر خویش را در یک منطقه حفاظت شده نظامی و تحت نظر، در «سامرا» گذراند و در آن دوران، امکان ارتباط شیعیان با آن حضرت، کمتر و با مشکلاتی همراه بود؛ امّا عبدالعظیم حسنی (ع) درهمان زمان هم به محضر امام هادی(ع) می رسید و از او رهنمود می گرفت. . علت هجرت به ری: علت مهاجرت حضرت عبدالعظیم (ع) از مدینه به ری و سکونت در غربت را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر، جستجو کرد. خلفای عباسی نسبت به خاندان پیامبر (ص) و شیعیان ائمه (ع) بسیار سخت گیری می کردند. یکی از خشن ترین و بد رفتارترین این خلفا، «متوکل» بود که دوران خلافتش، نه تنها چندین بار مزار سیّدالشهداء (ع) را در کربلا تخریب کرد، از زیارت قبر آن حضرت نیز جلوگری می نمود. امام هادی (ع) با پنج نفر از خلفای عباسی از جمله متوکّل هم عصر بود. متوکّل، برای مصون ماندن از خشم انقلابی مردم مظلوم و جلوگیری از تجمع شیعه بر محور وجود امام هادی (ع) آن حضرت را از مدینه به سامرا برد، تا تمامی فعالیت ها و ارتباطات آن امام را زیر نظر داشته باشد. حتّی چندین بار مأموران خلیفه به خانه امام ریختند و با گستاخی تمام، به تفتیش خانه آن حضرت پرداختند. وقتی نسبت به امام معصوم، با آن موقعیت حساس، اینگونه برخوردهای تند وجود داشت، درباره پیروان آنان و شخصیت های رده بعدی، سختگیری و خوف و خطر بیشتری بود. از آنجا که حضرت عبدالعظیم (ع) گاهی به خدمت امام هادی (ع) در سامرا می رسید و از محضرش استفاده می نمود، جاسوسان خلیفه ارتباط ایشان را با امام هادی (ع) گزارش نمودند و در پی آن، خلیفه دستور تعقیب و دستگیری وی را صادر کرد و لذا حضرت عبدالعظیم حسنی برای مصون ماندن از خطر خلیفه عباسی، خود را از چشم مأموران پنهان می کرد و در شهرهای مختلف به صورت ناشناس، رفت و آمد می کرد و این وضع ادامه داشت تا اینکه حضرت عبدالعظیم به شهر «ری» رسید و در آنجا قصد اقامت نمود. حضرت عبدالعظیم در «ری»: حضرت عبدالعظیم به صورت یک مسافر ناشناس، وارد رِی شد و در محله ی «ساربان» در کوی «سکةالحوالی» به منزل یکی از شیعیان رفت. مدتی در زیر زمین آن خانه به سر می برد و مردم از حضورش بی خبر بودند و تنها افراد انگشت شماری از شیعیان او را می شناختند و از حضورش در آن محله، مطلع بودند که آنان هم می کوشیدند که این خبر، فاش نشود تا خطری جان ایشان را تهدید نکند. امّا با گذشت زمان، افراد بیشتری حضرت عبدالعظیم (ع) را می شناختند و به خانه اش رفت و آمد می کردند تا از علوم و روایاتش بهره گیرند وعطر خاندان عصمت را از او ببویند. آری! شیعیان آن خطّه، حضرت عبدالعظیم را یادگاری از امامان خویش می دانستند و پروانه وار به گرد شمع وجودش طواف می کردند و بر موقعیت علمی و دینی او ارج می نهادند و مسائل شرعی و مشکلات دینی خویش، را بوسیله او حل می نمودند. «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

حدیثی از عبدالعظیم حسنی(ع)؛ کیفیت پیوستن ۳۱۳ نفر به امام زمان(عج) امام جواد(ع) در روایتی با اشاره به آیه‌ای از قرآن درباره ویژگی قائم(عج) و کیفیت حضور ۳۱۳ نفر نزد امامشان سخن گفت. «عبد العظیم حسنى گفت: به امام جواد(ع) گفتم: امیدوارم شما قائم اهل‌بیت محمّد باشید،کسى که زمین را پر از عدل و داد کند همچنان که آکنده از ظلم و جور شده باشد. فرمود: اى أبو القاسم هیچ یک از ما نیست جز آنکه قائم به امر خداى تعالى و هادى به دین الهى است، امّا قائمى که خداى تعالى به توسّط او زمین را از اهل کفر و انکار پاک و آن را پر از عدل و داد کند... او کسى است که زمین برایش در پیچیده و هر دشوارى برایش هموار شود و از اصحابش ۳۱۳ تن به عدد اصحاب بدر از دورترین نقاط زمین به گرد او فراهم آیند و این همان قول خداى تعالى است که فرمود: «أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ هر کجا که باشید، خداوند همگى شما را [به سوى خود باز] مىآورد؛ در حقیقت، خدا بر همه چیز تواناست.» و چون این تعداد از اهل اخلاص به گرد او فراهم آیند، خداى تعالى امرش را ظاهر کند و چون عقد که عبارت از ۱۰ هزار مرد باشد، کامل شد به اذن خداى تعالى قیام کند و دشمنان خدا را بکشد تا خداى تعالى خشنود شود. عبد العظیم گفت: اى سرورم چگونه مىداند که خداى تعالى خشنود شده است؟ فرمود: در قلبش رحمت مىافکند و چون به مدینه درآید لات و عزّى را بیرون کشیده و آن دو را بسوزاند.» منبع: کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۷۷. کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص۲۸۲. الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی)، ج۲ ، ص۴۴۹ «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

هشتم ربیع الثانی سالروز میلاد امام حسن عسگری (ع) بر تمام عاشقان آن حضرت مبارک باد. زندگینامه امام حسن عسکری (ع): نام : حسن شهرت : عسگری، زکی، هادی ، سراج ، رفیق لقب : الخاص کنیه : ابو محمد معروف به « ابن رضا» نام پدر :امام علی النقی (ع) نام مادر: سوسن یا حدیثه یا سلیل تاریخ ولادت : هشتم ماه ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری یا ۲۳۱ هجری محل ولادت : مدینه طیبه مدت امامت : ۶ سال تاریخ شهادت : هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری محل دفن : سامراء دوران زندگی کوتاه امام حسن عسگری بر سه دوره  مشخص تقسیم می‌گردد: ۱- پنج سال در مدینه در شهر زادگاه خود در حضور و مراقبت پدر بزرگوارش. ۲- شانزده سال در عراق قبل از دوران امامت و پیشوائی . ۳- هفت سال دوران کوتاه و پربار امامت و زعامت در عراق . امام (ع) در زمینه نظارت بر پایگاه‌های مردمی خود و پشتیبانی از آن پایگاه‌ها و بالابردن درجه آگاهی آنها و مجهز کردن آن با همه اسلوب‌ها و روش‌های پایداری و بالابردن به سطح پشتازان متعهد بود.  امام (ع) به وضوح می‌دید که اراده الهی برای ایجاد دولت الله بر روی زمین و در برگرفتن همه جهان انسانیت و گرفتن دست مستضعفان در زمین، تا خوف آنان به امنیت خاطر تبدیل گردد و خدای را عبادت کنند و هیچ چیز را شریک او نگیرند.  فعالیت امام حسن عسکری (ع) و برنامه ریزی او در تحقق بخشیدن هدف مزبور به سه کار مقدماتی نیازداشت: ۱- مخفی کردن امام مهدی (عج) از چشم مردم و نشان دادن وی فقط به بعضی از خواص؛ ۲-  به هر ترتیبی، فکر غیبت را در اذهان و افکار رسوخ دهد و به مردم بفهماند که این مسئولیت اسلامی را باید تحمل کنند و مردم را به این اندیشه و متفرعات آن عادت دهند؛ ۳- راه دیگری که امام برای آمادگی غیبت دراذهان مردم انجام داد پنهان نمودن خود و برقراری رابطه با دوستان و طرفداران ازطریق مکاتبه و مراسله بوده است. همچنین نظام و روش وکالتی و وساطتی که امام حسن عسکری (ع) با پایگاه‌های مردمی خود برگزید، روشی دیگر از روش‌هایی بود که برای فهماندن مسئله غیبت آماده شده بود. «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

شیعیان مژده كه از پرده برون یار آمد عسكرى پورنقى مظهر دادار آمد گشت از كان كرم گوهر پاكى ظاهر ز صدف آن دُر تابنده به بازار آمد ولادت امام حسن عسکری مبارکباد «کانال تقویم شیعه » https://eitaa.com/taqvim_shiaa

معرفی امام زمان عج توسط امام حسن عسکری ع معرفی امام به شیعیان به دلیل فشارهای فراوان عباسیان برای یافتن فرزند امام حسن عسکری(علیه السلام) تولد حضرت به صورت مخفیانه صورت گرفت. این تولد مخفیانه مانع دست‌یابی دژخیمان بنی‌عباس به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) شد، ولی از آنجا که تلاش عباسیان برای یافتن حضرت یک تلاش دائمی بود، حضرت باید زندگی خود را نیز به صورت مخفیانه ادامه می‌داد و ممکن بود که این روند مخفیانه، جامعه شیعیان را در شناخت امام دوازدهم با مشکل مواجه کند؛ به همین منظور امام حسن عسکری(علیه السلام) فرزند خود را بارها [گاه در ملاقات‌ عمومی و گاه خصوصی] به شیعیان معرفی کرد. الف) ملاقات‌ عمومی سه نفر از بزرگان شیعه به نام‌های «معاویه بن حکیم»، «محمد بن ایوب» و «محمد بن عثمان» می‌گویند: «ما چهل نفر بودیم که در منزل امام حسن عسکری(علیه‌السلام) بودیم و او فرزندش را به ما عرضه کرد و فرمود: «او امام شما پس از من و خلیفه من بر شماست، از او اطاعت کنید و پس از من در دین خود متفرق نشوید که هلاک خواهید شد، بدانید که بعد از این او را نخواهید دید» از محضر امام بیرون آمدیم و پس از چند روز امام حسن عسکری(علیه‌السلام) در گذشت».[1] ب) ملاقات‌ خصوصی یکی از بزرگان شیعه به نام «احمد بن اسحاق» می‌گوید: «نزد امام حسن عسکری(علیه‌السلام) رفتم و می خواستم از جانشین پس از وی پرسش کنم که حضرت فرمود: ای احمد بن اسحاق خدای تعالی از زمان آدم(علیه‌السلام) زمین را خالی از حجت نگذاشته است و تا روز قیامت نیز خالی نخواهد گذاشت، به واسطه اوست که بلا را از اهل زمین دفع می کند و به خاطر اوست که باران می فرستد و برکات زمین را بیرون می آورد». احمد بن اسحاق در ادامه می‌گوید: «از حضرت پرسیدم: ای فرزند رسول خدا، امام و جانشین پس از شما کیست؟ حضرت شتابان برخاست و داخل خانه شد و سپس برگشت در حالی که بر شانه‌اش کودکی سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده می درخشید، فرمود: ای احمد بن اسحاق اگر نزد خدای تعالی و حجت‌های او گرامی نبودی، این فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم، او هم نام و هم کنیه رسول خدا(صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله) و کسی است که زمین را پر از عدل و داد می کند همچنان که پر از ظلم و جور شده».[2] دعا برای امام زمان یکی از سیاست‌های امام حسن عسکری(علیه السلام) برای تقویت اعتقادات شیعیان در دوران غیبت، تشویق و ترغیب شیعیان و محبان به دعا برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. شیخ طوسی در کتاب ارزشمند مصباح المتهجد از شخصی به نام عبدالله بن محمد نقل می‌کند: «در سال 255 هجری قمری نزد امام حسن عسکری(علیه السلام) رفتم و از حضرت خواستم تا دعایی درباره پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامان (علیهم‌السلام) را به من آموزش دهد تا آن‌را یادداشت کرده و بخوانم. حضرت هم دعایی به من آموخت ...» امام حسن عسکری(علیه السلام) در این دعا زمانی که آخرین جانشین پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌رسد با عبارتی دل‌نشین و پر محتوا شیعیان را متوجه امر غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌کند و آنان را به دعای برای حضرت تشویق می‌کند. در فراز‌هایی از این دعا می‌خوانیم: «خداوندا او را از شر هر تجاوزکار و طغیان‌گری و از شر همه خلایق نگهدار و او را از پیش رو و از پشت سر و از راست و چپ حفظ کن و مانع رسیدن بدی‌ها به او باش ... و به سبب او عدالت را آشکار کن، با یاری‌ات او را پشتیبانی کن، یاورانش را یاری کن و...».[3] مرجعیت علمی امام حسن عسکری(علیه‌السلام) برای آن‌که جایگاه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در میان شیعیان مستحکم کند و به آنان نشان دهد که پس از وی فرزندش زمام هدایت مسلمانان را بر عهده می‌گیرد، برخی از شیعیان را به حضرت ارجاع می‌داد تا سؤالات علمی خود را از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) بپرسند و هم به جواب سؤال خود برسند و هم به مقام و منزلت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پی ببرند. سعد ابن عبدالله قمی یکی از این افراد است که به همراه احمد بن اسحاق به محضر امام حسن عسکری(علیه‌السلام) رسیدند تا سؤالات خود مطرح کرده و جواب بگیرند. امام حسن عسکری(علیه‌السلام) آنان را به فرزندش ارجاع داد و آنان پاسخ‌های خود را از حضرت دریافت کردند.[4] سخن آخر همان‌طور که گذشت دوران امامت امام حسن عسکری(علیه السلام)، مرحله گذار از دوران حضور به دوران غیبت بود و حضرت کوشید تا در مناسبت‌های مختلف امام دوازدهم را به شیعیان معرفی کند تا شیعیان در دوران غیبت حجت خدا و امام خود را بشناسند. منابع [1]. کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، [2]. همان، ص384. [3]. مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، شیخ طوسی، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول بیروت، 1411ق، ج1 [4]. کمال الدین، «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

دهم ربیع الثانی: وفات حضرت معصومه عليه السلام در اين روز در سال 201 ه‌ بنابر مشهور سالروز رحلت شهادت گونه حضرت ولية الله خاتون خلق جهان، عابده زاهده كامله مستوره حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها دختر امام موسي كاظم عليه السلام است. (مراقد المعارف: ج 2، ص 163. منتخب درياي سخن: ص 34. زندگاني كريمه اهل بيت عليهم السلام: ص 83) آن حضرت 17 روز پس از ورود به شهر قم، با دلي شكسته و غصه دار از داغ پدر و فراق برادر، رحلت فرمودند. در عزاي آن حضرت شهر قم را يكپارچه غم و ماتم فرا گرفت. بدن مطهر آن حضرت را غسل داده كفن كردند، و به طرف باغ موسي بن خزرج مكان فعلي حرم مطهر آوردند. دو سوار نقتبدار از بيرون شهر آمدند و بر بدن آن حضرت نماز خواندند. آنگاه داخل سرداب شده بدن مطهر را دفن كردند و رفتند، و كسي آنان را نشناخت. موسي بن خزرج آن باغ را وقف حضرت معصومه عليه السلام نمود، و از بوريا و حصير سقفي بر روي قبر مطهر آن حضرت قرار داد. اين بنا بود تا آنكه زينب دختر امام جواد عليه السلام بر روي قبر شريف قبه‌اي بنا نهاد. سپس جماعتي از دختران ائمه عليهم السلام در آن مكان دفن شدند. هنگامي كه ام محمد دختر موسي بن محمد بن علي الرضا عليه السلام فوت كرد، در كنار آن حضرت دفن شد. بعد از آن ميمونه خواهر ام محمد از دنيا رفت، و آن بزرگوار هم در جنب ام محمد دفن شد. روي اين دو قبر يك گنبد ديگر بنا كردندبه گونه‌اي كه دو گنبد چسبيده به هم بر روي قبر حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها و ام محمد و ميمونه بوده است. به جز دختران معصومين عليهم السلام، دو كنيز هم دفن شده‌اند كه در هنگام مرمت كف حرم مطهر در زمان ناصرالدين شاه، روزنه‌اي به سردابي پيدا مي‌شود و چند زن صالحه، وارد سرداب مي‌شوند. پيكر پاك ميمونه و دو تن از كنيزان را پس از هزار سال‌تر و تازه مشاهده مي‌كنند. اين سرداب جنب سرداب حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام قرار دارد. (بحار الانوار: ج 60، ص 220 219. اجساد جاويدان: ص 105) «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشییع باشید https://eitaa.com/taqvim_shiaa

شفیعه ی روز جزا یا معصومه ای زینب امام رضا یا معصومه مزار تو بود مرا یا معصومه مدینه و کرب و بلا یا معصومه رحلت شهادت گونه حضرت فاطمه ی معصومه (س) تسلیت باد «کانال تقویم شیعه » https://eitaa.com/taqvim_shiaa