سخنان امير المؤمنين عليه السلام پس از ولادت آنگاه سلام بر زنان بهشتي نمود و حال آنان را پرسيد. بانوان بهشتي او را در آغوش گرفتند و حضرت با آنان تكلم فرمودند. هنگامي كه حضرت حوا سلام الله عليها او را در آغوش گرفت، آن حضرت فرمود: «سلام بر تو اي مادر، حوا» ! حوا سلام الله عليها پاسخ داد: سلام بر تو پسرم ! علي بن ابي طالب عليه السلام از حال حضرت آدم پرسيد. حوا سلام الله عليها پاسخ داد: غرق در نعمتهاي خداوند است و در جوار پروردگار متنعم است. در اين هنگام كه آن حضرت داخل كعبه بود ابوطالب عليه السلام در كوچه و بازار صدا مي‌زد: بشارت باد شما را كه ولي خدا ظاهر شده است، همان كسي كه وصايت به او تمام و كامل مي‌شود. (روضة الواعظين: ج 1، ص 79. مناقب: ج 2، ص 198. بحار الانوار: ج 35، ص 13) بعد از رفتن زنان بهشتي، پيامبران الهي حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسي، حضرت موسي عليهم السلام آمدند . أمير المؤمنين عليه السلام با ديدن آنان حركتي نمود و تبسم فرمود و آن بزرگواران بر حضرتش سلام كردند: «سلام بر تو اي ولي خدا و خليفه پيامبر خدا». حضرت در جواب فرمود: «عليكم السلام و رحمة الله و بركاته». و جداگانه بر هر يك سلام نمودند. آن بزرگواران يكي بعد از ديگري او را در آغوش گرفتند و بوسيدند و زبان به مدح او گشودند و رفتند. سپس ملائكه آمدند و او را به آسمانها بردند، و باز آوردند و بردند و هر بار كلماتي مخصوص در فضائل و مناقب حضرت مي‌فرمودند. (علي عليه السلام وليد الكعبة: ص 32) فاطمه بنت اسد سلام الله عليها مي‌فرمايد: بار دوم در حالتي آن حضرت را آوردند كه او را در حرير سفيد بهشتي پيچيده بودند و به من گفتند: «او را از چشم بينندگان حفظ كن كه ولي رب العالمين است. بدانكه وارد بهشت نمي‌شود مگر كسي كه ولايت او را بپذيرد و امامت و ولايت او را تصديق كند. خوشا به حال آن كه تابع اوست و واي بر كسي كه از او رويگردان شود. مثل او چون كشتي نوح است. هر كه به آن پيوست نجات مي‌يابد و هر كه از آن باز ماند غرق مي‌شود و سقوط مي‌كند». سپس در گوش او مطلبي گفتند كه من نفهميدم. بعد او را بوسيدند و برخاستند و بيرون رفتند و من ندانستم از كجا خارج شدند. (علي عليه السلام وليد الكعبة: ص 32) «کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشیع باشیم https://eitaa.com/taqvim_shiaa #روز_پدر #میلاد_امام_علی(علیه السلام) #بر_شیعیانش_مبارڪ_باد #تولد_حضرت_علی_مبارک

13 رجب : ولادت امیر المؤمنین علیه السّلام (ارشاد مفید: ج 1، ص 5. اعلام الوری: ج 1، ص 306. تهذیب شیخ طوسی: ج 6، ص 19. مصباح کفعمی: ج 2، ص 599. بحار الانوار: ج 97، ص 383. مستدرک حاکم: ج 3، ص 180. مناقب خوارزمی: ص 12 - 13. اسد الغابه: ج 5، ص 517. مصباح المتهجد: ص 741 - 754. کشف الغمه: ج 1، ص 59. مناقب ابن شهر آشوب: ج 3، ص 353. زاد المعاد: ص 21) اولین امام مؤمنین و خلیفه اللَّه بلافصل بعد از رسول اللَّه خاتم النبیبن صلّی اللَّه علیه و آله، برادر، پسر عمو، وزیر و داماد او سیّد الوصیین أمیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السّلام در روز جمعه 13 رجب در بیت اللَّه الحرام، داخل کعبه معظمه به دنیا آمد، که قبل از او و بعد از او مولودی در آنجا بدنیا نیامده و نخواهد آمد. حاکم در مستدرک می گوید: اخبار متواتر است در اینکه فاطمه بنت اسد سلام اللَّه علیها حضرت امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السّلام را در داخل کعبه به دنیا آورده است. (مستدرک حاکم: ج 3، ص 483.) محل ولادت امير المؤمنين عليه السلام مكان ولادت أمير المؤمنين عليه السلام اشرف بقاع يعني حرم است. اشرف اماكن حرم مسجد است، و اشرف بقاع مسجد كوفه است . مولودي جز آن حضرت در آن مكان بدنيا نيامده است، آن هم در سيد ايام روز جمعه، در ماه حرام و در بيت الحرام !! (مناقب ابن شهر آشوب: ج 2، ص 200) أمير المؤمنين عليه السلام سه روز چشم مبارك را باز نكرد، تا او را خدمت پيامبر صلي الله عليه و آله‌آوردند. آنجا بود كه چشم باز كرد. آن حضرت فرمود: «او مرا مخصوص به نظر خود قرار داد و من او را مخصوص به علم خويش قرار دادم». (مناقب ابن شهر آشوب: ج 2، ص 204 - 205) سپس آن حضرت را در آغوش كشيد و به منزل ابوطالب عليه السلام آورد. (كشف الغمة: ج 1، ص 59) روز ولادت امير المؤمنين عليه السلام روز جمعه علي بن ابي طالب عليه السلام مانند خورشيد بر روي سنگ سرخ در گوشه راست كعبه طلوع فرمود. همين كه قدم بر زمين نهاد، به سجده افتاد و دستها را به سوي آسمان بلند نمود و فرمود: «اشهد ان لا اله الا الله، و أن محمدا رسول الله و اشهد ان عليا ولي محمد رسول الله، بمحمد يختم الله النبوة و بي يختم الوصية و انا أمير المؤمنين». «شهادت مي‌دهم كه خدائي جز الله نيست و محمد صلي الله عليه و آله پيامبر خداوند است و علي وصي محمد رسول الله صلي الله عليه و آله است. به محمد نبوت ختم مي‌شود و به من وصايت كامل و تمام مي‌شود و منم أميرالمؤمنين عليه السلام». (مناقب: ج 2، ص 198) سپس فرمود: «جاء الحق و زهق الباطل» «حق آمد و باطل رفت». در اين هنگام كه وجود سراپا جودش پاي بر اين عرصه خاكي نهاده بود، بتهائي كه در كعبه بود به صورت به زمين افتادند و آسمانها نوراني شد. شيطان فرياد برآورد: «واي بر بتها و بت پرستان از اين فرزند» ! القاب مشهور آن حضرت " اسدالله، مرتضى، اميرالمؤمنين و اخو رسول‌الله" بوده و كنيه‌های ايشان نيز "ابوالحسن و ابوتراب" است #روز_پدر #میلاد_امام_علی(علیه السلام) #بر_شیعیانش_مبارڪ_باد #تولد_حضرت_علی_مبارک #روز_پدر_مبارک_باد #تولد_حضرت_علی_مبارک

فضايل حضرت علی(علیه السلام ) در کلام اهل‌سنت جناب خوارزمی كه بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت بر وثاقت و اعتبارش صحه گذاشته‌اند، روایتی را نقل می‌كند از نبی مكرم (صلی الله علیه و‌‌ آله) كه فرمودند: یا علی! لو أن عبدا عبد الله عز وجل مثل ما قام نوح فی قومه و كان له مثل أحد ذهبا فأنفقه فی سبیل الله و مد فی عمره حتی حج ألف عام علی قدمیه، ثم قتل بین الصفا و المروة مظلوما، ثم لم یوالك یا علی، لم یشم رائحة الجنة و لم یدخلها. یا علی! اگر بنده‌ای عبادت كند خدای عزوجل را به اندازه عمر نوح و به اندازه كوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق كند و به قدری عمرش طولانی شود كه هزار بار پیاده به مكه رود و عمل حج انجام دهد، بعد هم در بین صفا و مروه در راه خدا مظلومانه شهید شود، ولی ولایت تو را نداشته باشد یا علی، بوی بهشت به مشامش نخواهد رسید و وارد بهشت هم نخواهد شد. (المناقب للموفق الخوارزمی، ص ۶۸ ـ ینابیع المودة لذوی القربی للقندوزی، ج ۲، ص ۲۹۳) روایت دیگری هم آقای ابن عساكر در تاریخ مدینة دمشق، جلد ۴۱، صفحه ۳۳۵ نقل می‌كند كه مشابه همین روایت قبلی است كه نبی مكرم (صلی الله علیه و‌‌ آله) می‌فرماید: و لو أن عبدا عبد الله عز وجل بین الصفا و المروة ألف عام، ثم ألف عام، ثم ألف عام و لم یدرك محبتنا، لأكبه الله علی منخریه فی النار.  اگر بنده‌ای خدا را ۳ هزار سال در میان صفا و مروه عبادت كند، ولی محبت ما اهل بیت را در دلش نداشته باشد، خداوند او را با سرش وارد آتش جهنم می‌كند. (شواهد التنزیل للحاكم الحسكانی، ج ۲، ص ۲۰۳) در روایت دیگری كه در فرائد السمطین جوینی ـ كه استاد ذهبی است و ذهبی درباره او می‌گوید «الإمام الأوحد» ـ آمده، پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: اذا جمع الأولین و الآخرین یوم القیامة و نصب الصراط علی جسر جهنم، لم یجز علیه إلا من معه جواز فیه ولایة علی بن أبی طالب و ذلك قوله تعالی: «وقفوهم إنهم مسؤولون» یعنی عن ولایة علی بن أبی طالب.  وقتی در روز قیامت، اولین و آخرین انسان در آن جا جمع می‌شوند و پل صراط بر روی دوزخ نصب می‌گردد، كسی از آن عبور نمی‌كند مگر این‌كه نامه ولایت علی إبن أبی طالب را داشته باشد…. (فرائد السمطین للجوینی، ج ۱، ص ۲۸۹ ـ ینابیع المودة لذوی القربی للقندوزی، ج ۱، ص ۳۳۸ ـ الریاض النضرة، ج ۳، ص ۱۱۶) روایت دیگری كه در این مورد هست، این است كه پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ألزموا مودتنا أهل البیت، فإنه من لقی الله عز وجل و هو یودنا دخل الجنة بشفاعتنا و الذی نفسی بیده! لا ینفع عبدا عمله إلا بمعرفة حقنا.  مودت ما أهل بیت را شعار خودتان قرار دهید. هر كس خدا را ملاقات كند و مودت ما اهل بیت در دلش باشد، با شفاعت ما وارد بهشت می‌شود. قسم به خدایی كه جان من در دست اوست! بدون معرفت حق ما اهل بیت، عملی از احدی مقبول نیست. (المعجم الأوسط للطبرانی، ج ۲، ص ۳۶۰ ـ مجمع الزوائد و منبع الفوائد للهیثمی، ج ۹، ص ۱۷۲ ـ ینابیع المودة لذوی القربی للقندوزی، ج ۲، ص ۲۷۲ ـ إحیاء المیت سیوطی شافعی به نقل از الإتحاف بحب الأشراف، ص ۱۱۱ ـ الصواعق المحرقة لإبن حجر الهیثمی، ص ۱۳۸) .«کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشیع باشیم #میلاد_امیرالمومنین_علیه_السلام #میلاد_حضرت_علی__و_روز_پدر_گرامیباد

❤️ میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت اسد الله الغالب، علی بن ابیطالب(ع)، مبارک باد .❤️ شعر خوانی صابر خراسانی در کنار کعبه #میلاد_حضرت_علی__و_روز_پدر_گرامیباد

مادر امیر المؤمنین علیه السّلام در کعبه شب جمعه سیزدهم رجب بانوی بزرگوار ابوطالب علیه السّلام احساس درد کرد، ولی با قرائت نامی مخصوص آرامش پیدا کرد. هنگامی که جناب ابوطالب علیه السّلام خواست زنانی از قریش را برای کمک فاطمه بنت اسد سلام اللَّه علیها بیاورد، از گوشه خانه ندائی رسید: «ای ابوطالب، صبر کن چرا که دست نجس نباید ولی خدا را لمس کند». صبح هنگام فاطمه بنت اسد سلام اللَّه علیها ندائی شنید: «ای فاطمه به خانه ما بیا». ابوطالب علیه السّلام و پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله آن حضرت را به مسجد الحرام آوردند. عباس بن عبدالمطلب که به همراه جماعتی در مسجد نشسته بودند، دیدند که فاطمه سلام اللَّه علیها وارد مسجد الحرام شد و در مقابل کعبه ایستاد و نگاهی به سوی آسمان نمود و چنین فرمود: «پروردگارا، من به تو و به پیامبران و کتابهائی که از جانب تو آمده اند ایمان دارم. من کلام جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می کنم و او بوده که این خانه را بنا کرده است. تو را قسم می دهم و از تو می خواهم به حق کسی که این خانه را بنا کرد، و به حق فرزندی که در شکم من است و با من سخن می گوید و با گفتارش با من انس می گیرد، و من یقین دارم که یکی از آیات و نشانه های توست، که این ولادت را بر من آسان فرمائی». (امالی شیخ طوسی. بحار الانوار: ج 35،) ناگهان حاضرین در مسجد الحرام دیدند که دیوار پشت آن سمتی که در کعبه است شکافته شد و فاطمه بنت اسد سلام اللَّه علیها داخل شد. هر چه کردند قفل در را باز کنند ممکن نشد، و دانستند که حکمت خداوند در کار است. ( ارشاد: ج 1، ) فاطمه بنت اسد سلام اللَّه علیها می فرماید: هنگامی که داخل کعبه شدم دیدم حوا، ساره، آسیه، مادر موسی بن عمران و مریم مادر عیسی آمدند. آنان به من سلام کردند: «السّلام علیکِ یا ولیه اللَّه» و در مقابلم نشستند. سپس فرمود: «جاء الحق و زهق الباطل» «حق آمد و باطل رفت». و... آنگاه سلام بر زنان بهشتی نمود و حال آنان را پرسید. بانوان بهشتی او را در آغوش گرفتند و حضرت با آنان تکلّم فرمودند. هنگامی که حضرت حوا سلام اللَّه علیها او را در آغوش گرفت، آن حضرت فرمود: «سلام بر تو ای مادر، حوا» ! حوا سلام اللَّه علیها پاسخ داد: سلام بر تو پسرم ! علی بن ابی طالب علیه السّلام از حال حضرت آدم پرسید. حوا سلام اللَّه علیها پاسخ داد: غرق در نعمتهای خداوند است و در جوار پروردگار متنعم است. در این هنگام که آن حضرت داخل کعبه بود ابوطالب علیه السّلام در کوچه و بازار صدا می زد: بشارت باد شما را که ولی خدا ظاهر شده است، همان کسی که وصایت به او تمام و کامل می شود. ( بحار الانوار: ج 35، ) بعد از رفتن زنان بهشتی، پیامبران الهی حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراه یم، حضرت موسی، حضرت موسی علیهم السّلام آمدند . أمیر المؤمنین علیه السّلام با دیدن آنان حرکتی نمود و تبسّم فرمود و آن بزرگواران بر حضرتش سلام کردند: «سلام بر تو ای ولی خدا و خلیفه پیامبر خدا». حضرت در جواب فرمود: «علیکم السّلام و رحمه اللَّه و برکاته». و جداگانه بر هر یک سلام نمودند. آن بزرگواران یکی بعد از دیگری او را در آغوش گرفتند و بوسیدند و زبان به مدح او گشودند و رفتند. سپس ملائکه آمدند و او را به آسمانها بردند، و باز آوردند و بردند و هر بار کلماتی مخصوص در فضائل و مناقب حضرت می فرمودند.