◾️بودن و رفتن حسینی هر روز در زیارت عاشورا زمزمه میکنیم" اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد" ▪️با این زمزمه از خداوند طلب میکنیم که حسین وار زندگی کنیم و حسین وار خدارا ملاقات کنیم . و خواهان سبک زندگی خاصی شویم که با شناختش بتوانیم یک زندگی حسینی در همه روزهای سال داشته باشیم . ▪️از نخستین قدمها در جاده زندگی حسینی کشف و شناخت مولفه ها و عناصر این زندگی دینی و نورانی است که ما را سریع تر و بهتر به مقصد برساند. #امام_حسین_علیه_السلام ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

🖤 پای روضه یوسف زهرا زیارت ناحیه مقدسه را یکی از نایبان خاص امام زمان (عج) از ایشان نقل کرده وگروهی از علمای بزرگ شیعه آن را در مجامع روایی و کتب خود آورده اند. ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

🖤روضه حضرت علی اکبر(ع) توسط رهبر انقلاب ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

اهانت "عبدالله بن عمر" به سیدالشهداء صلوات الله علیه 👤حجت‌الاسلام کاشانی «مَن ماتَ وَ لَم یَعرِف اِمامَ زَمانِهِ ماتَ میتَهً جاهِلیهً» ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

💥 شرح فرازی از زیارت‌نامه حضرت عباس (سلام الله علیه) 🔹 أشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِيمِ وَالتَّصْدِيقِ وَالْوَفاءِ وَالنَّصِيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ 🔸تسلیم: اسلام، دین تسلیم است. «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّی یُحَکِّمُوکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلیماً»(نساء/۶۵) وجود مقدس قمر بنی‌هاشم، در عظیم‌ترین درگیری‌های تاریخ وارد شده و تسلیم محض بوده است. اگر الان برای ما مسئله، بعد از ۱۴۰۰ سال حل شده غیر از آن زمان است؛ زیرا آن زمان، خیلی‌ها که خودشان را بزرگ می‌دانستند و صحابی بودند و وجود مقدس نبی اکرم و امیرالمومنین و امام مجتبی را درک کرده بودند و شاگردی آن حضرات را کرده بودند، نمی‌توانستند بپذیرند که این راه، راه صوابی است. تسلیم شدن نسبت به وجود مقدس سیدالشهداء در این بلاء عظیم، در این امتحان سخت و سر باز نزدن و قوای خود را در اختیار معصوم قرار دادن قدم اول است. تسليم مقام اسلام است؛ يعني قلب انسان دنبال قلب وليّ خدا حركت كند و سلم در مقابل او باشد. 🔸 التصدیق: قدم دوم، تصدیق است. یعنی امام را عین صدق محض بدانی و شک و ریب و تکذیب نسبت به امام، در انسان پیدا نشود. خیلی‌ها در ته دلشان نسبت به حقانیت سیدالشهداء(ع) تردید کردند. ما یک تصدیق داریم، نقطه مقابلش از شک شروع می‌شود، بعد به ریب و بدگمانی می‌رسد، بعد به تکذیب ختم می‌شود. مقابل تصدیق، تکذیب است. انسان، معصوم را تکذیب می‌کند و می‌گوید: درست نیست، صدق نیست، فرمان خدا نیست، راه صواب نیست. اولش هم از یک تردید و شک آغاز می‌شود. انسان اگر در حقانیت جبهه انبیاء و اولیاء الهی تردید کرد این تردید، همین جا نمی ماند؛ بلکه شیطان، انسان را قدم به قدم پیش می‌برد تا به مقام ریب و بعد هم مقام تکذیب می‌رساند. تصدیق کردن معصومین و آنها را عین حق و صدق دانستن و شک نکردن در سختی‌ها به‌خصوص آنجایی که به حسب ظاهر با تعلقات ما درگیر می‌شود، کار بسیار سختی است؛ چون ما وقتی می‌خواهیم تصدیق کنیم، ترازوی ما، تعلقات ما هستند. تصديق، يعني در امواج سنگين‌ترين ابتلائات و امتحان‌هايي كه وليّ خدا از انسان می‌گیرد در ورود به باب او ترديد به‌ خود راه ندهد و ذرّه‌اي در حقّانيت و صدق و پاكي و طهارت او شک نکند. با يقين كامل وليّ خدا را همراهي كند. 🔸 الْوَفاء: آدمی که تسلیم امام است؛ به فهمی می‌رسد و محاسباتش با امام همراه می‌شود. عقل عملش، تعلقاتش، خوب و بد کردن‌هایش، زشت و زیبا کردن‌هایش، درکش از معروف و منکر، با امامش هماهنگ شده و تابع و دنباله‌رو امام و نورانی به نور امام می‌شود. حالاست که می‌تواند وفا بکند و پیمانه‌اش را پر می‌کند و عهدهایی که با امامش داشته، بتمامه انجام دهد. «وافی» آن کسی است که پیمانه را پر می‌کند. قرآن می فرماید «وَ مَنْ أَوْفی بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذی بایَعْتُمْ بِهِ». کسی با خدا وفا کرد، خدای متعال در وفاداری، بر همه، سابق است و اصلاً وفاداری همه، از او است. روز قیامت، همه شهدا و خصوصاً شهدای کربلا که گُل سرسبد گل‌ها هستند؛ وقتی جایگاه حضرت ابالفضل را نسبت به حضرت سیدالشهداء می‌بینند، غبطه می‌خورند. وفا، يعني اين‌كه همۀ سرمايه‌اش را بدهد و خود را نه‌تنها هيچ‌كاره، که بدهكار بداند. 🔸النصیحه: از این لطیف‌تر، نصیحت است. نُصحِ برای امام؛ به معنای نصیحت کردن و موعظه کردنِ امام نیست، بلکه بیش از وفا، و به‌معنای خیرخواهی کردن است؛ یعنی پیمانه ات را که پر کردی، آنچه را هم که از تو نخواستند، بروی انجام بدهی؛ یعنی کار را زیباتر و بیشتر از آنکه خواستند، انجام دادن. همان که خدای متعال در قرآن خطاب به پیامبر فرمود: «طه * ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی»(طه/۱-۲) پیغمبر ما! نگفتیم این قدر زحمت بکشی؛ بلکه ما گفتیم برو دست بندگان ما را بگیر و بیاور. برو عالم را آباد کن و با عبادت خودت عالم را نورانی کن. نگفتیم این‌طور به زحمت بیفت. این نصیحت است. سیدالشهداء، امام است؛ اگر کاری بکنی که بگویند او نسبت به امامش نصیحت کرد و بیش از آنکه وظیفه‌اش بود و عهد داشت، با امام خودش نُصح داشت که خیلی چیز عجیبی است. این است که حضرت فرمود: عموی من در روز قیامت یک درجه‌ای دارد که همه شهدا به او غبطه می‌خورند. این است که همه ائمه علیهم السلام ایشان را دوست دارند و افتخار می‌کنند. در حالی که معصوم، مدار همه کائنات است؛ ولی به مثل حضرت اباالفضل افتخار می‌کنند و حرفش در دستگاه آنها ردخور ندارد. نصیحت؛ يعني بالاتر از تكليف بار برداشتن. آیت الله میر باقری ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

#شب_تاسوعا ✴️امام صادق ( علیه السلام ) فرمود: «انَ عَمُّنا العَبَّاسُ (علیه السلام) نافِذَ البَصیرَه؛ عموی ما عباس ( علیه السلام ) بینشی ژرف داشته است. (اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۴۳۰) ✅برخی از خصوصیات حضرت عباس علیه السلام ✳️۱. بصیرت نافذ: امام صادق (علیه السلام ) در بیان ویژگی ها و خصوصیات آن حضرت ( علیه السلام ) به مساله بصیرت ایشان اشاره می‌کند. بصیرت به معنای آن است که انسان بتواند حق و باطل را در درون فتنه تشخیص دهد و راه راست و درست را بیابد و پس از جزم در حقیقت ،عزم بر آن داشته باشد که با تمام همت عالی خود آن را تحقق بخشد. امام صادق ( علیه السلام ) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس (علیه السلام ) می فرماید: « اَشْهَدُ اَنَّکَ لَمْ تَهِنْ و لَمْ تَنْکُلْ و اَنَّکَ مَضَیْتَ علی بصیره مِنْ اَمرِک؛ گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود (کامل الزیارات، ص ۷۸۶) ✳️۲. علم: امام سجاد (علیه السلام ) می فرماید: «اِنَّ العَبَّاسَ بنِ عَلِیّ (علیه السلام ) زُقَّ العِلمَ زَقّاً؛ به درستی که عباس بن علی (علیه السلام )، دانش را از سرچشمه نوشیده است، نوشیدنی!» در این سخن ارزشمند، همانند سازی لطیفی در واژه زُقَّ نهفته است. عرب، این فعل را درباره کبوتر به کار می برد؛ آن هنگام که غذا را برچیده و نرم می سازد تا به جوجه اش بخوراند(بحار، ج ۴۵، ص ۱۳۷) ✳️۳. ولایت پذیری: شاید مهم ترین و اصلی ترین فضلیت ایشان را می بایست در ولایت پذیری و اطاعت محض را ولی امر و امام (علیه السلام ) دانست. در تاریخ، نمونه های گویایی از این ویژگی ایشان به چشم می خورد. وی هرگز بدون اجازه در محضر امام حسین ( علیه السلام ) نمی نشست و پس از اجازه گرفتن نیز بسیار فروتنانه به صورت دو زانو در گوشه ای می نشست.( معالی السبطین، ج ۱، ص ۴۴۳) ✳️۴. شجاعت: امام حسین ( علیه السلام ) با دیدن بدن غرقه به خون او، می فرماید: «اَلیَومَ نَامَتْ اَعْیُنٌ بِکَ لَمْ تَنَمْ وَ تَسَهَّدَتْ أُخْری فَعَزَّ مَنَامُهَا؛ چشم هایی که دیشب از ترس تو نخوابیده بودند، امشب به خواب خواهند رفت. (معالی السبطین، ج ۱، ص ۴۴۳) ✳️۵. عبد صالح خدا: «السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ علیهم السلام بشر اگر بخواهد به کمالات انسانی وبه عزتی که مخصوص خدا و رسول و مومنان هست دست یابد،راهی جز اطاعت و بندگی خدای متعال که سرچشمه تمامی خوبی ها و پاکی ها و زیبایی ها هست، ندارد و ما در تشهد این مقام را برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم گوئیم که درزیارت نامه ایشان نیز این صفت نقل شده است. حضرت عباس علیه السلام اثرسجده های طولانی بر پیشانی اش نقش بسته بود تا آن جا که قاتل او می گوید: «وی نیکو چهره و رشید بود که در پیشانی اش اثر سجده می درخشید».(مقاتل الطالبیین، ص ۳۲.) ✳️۶. وفاداری: حضرت عباس علیه السلام مصداق أتم و أکمل وفای به عهد و باقی ماندن بر بیعت بود که خداوند مومنان را این چنین توصیف می کند: «الَّذینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا یَنْقُضُونَ الْمیثاق»(رعد/۲۰) آن‌ها که به عهد الهى وفا مى‏کنند، و پیمان را نمی‏‌شکنند وفاداری حضرت ابالفضل علیه السلام نسبت به صاحب ولایت جلوه‌های گوناگونی دارد، مثلا زمانی که دو مرتبه برای او امان نامه می آوردند، هر دو را با قاطعیت رد می کند و یا در شب عاشورا زمانی که امام بیعتش را از اصحاب بر می دارد، نخستین کسی است که اظهار وفاداری می‌کند و یا زمانی که به شریعه فرات می رسد در حالی که در اوج تشنگی است، اما به احترام لبان خشکیده امام زمانش، قطره ای آب نمی نوشد و مشک را پر از آب می کند و به سمت خیمه حرکت می کند. ✳️۷. مواسات و جانبازی: در زیارت نامه مهدوی، حضرت ابوالفضل علیه السلام با وصف زیبای "المواسی اخاه بنفسه" ستوده شده اند و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برایشان درود فرستاده اند. مواسات به معنای کمک، همیاری، همکاری و مساعدت است.. کسی که برادرش را با جانش یاری و کمک کرد. مواسات با جان، بالاترین و باارزش ترین نوع مواسات است و فراتر از مواسات و کمک مالی، زبانی، قلمی و قلبی است.این سطح از ایمان و وفاداری در حضرت اباالفضل (علیه السلام)، بی نظیر و نمونه است. البته این ارتباط صمیمی و عارفانه متقابل بود. در فرمان امام حسین (علیه السلام) به برادرش حضرت عباس (علیه السلام) برای گفت وگو با دشمنان عصر نهم محرم به منظور گرفتن مهلت تا روز عاشورا چنین آمده است: یا عباس اِرکب بِنَفسی أنتَ یا أخی! (ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۹۲). ای عباس! برخیز جانم فدایت ای برادر! ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran

امام سجاد علیه‌السلام درباره جایگاه حضرت قمر بنی هاشم: وَ إنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبارَکَ وَتَعالی مَنْزِلَةٌ یَغبِطَهُ بِها جَمیعَ الشُّهدَاءِ یَوْمَ القِیامَة عباس علیه‌السلام نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه می‌خورند چرا تاسوعا را به حضرت ابوالفضل‌العباس علیه‌السلام منتسب می‌‌دانند؟ استاد فاطمی نیا ✅ کانال طراوت باران https://eitaa.com/taravtebaran