#در_محضر_قرآن
چگونه اهل فرار شویم؟
آيات انفسی و آفاقی را یادتان هست؟ همان نشانه‌هایی که یا در خودمان هستند یا در نظام کیهانی آسمان و زمین که می‌توانند ما را به خدا برسانند. ما این نشانه‌ها را دست کم می‌گیریم و اهمیت نمی‌دهیم. غیر از این دو، باید به نظام زوجیت هم که شاید جزء آیات انفسی باشد توجه ویژه بکنیم.
اگر این‌گونه شد، آن وقت «اهل فرار» می‌شویم؛ فرار از همه چیز به سوی خدای همه چیز:
وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ (٤۷) وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ (٤٨)
وَ مِنْ کُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (٤٩)
فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَکُمْ مِنْهُ نَذيرٌ مُبينٌ (٥٠)
ما آسمان را با قدرتی [وصف‌ناپذیر] بنا کردیم و قطعاً ما را قدرتی گسترده است. (۴۷) و زمین را گستراندیم و ما خوب گستراننده‌ای هستیم. (۴۸) و از هر چیزی دو صنف آفریدیم، باشد که شما دریابید [که خدا منزه است.] (۴۹) [پس با این همه دلایل روشن]، با شتاب به سوی خدا حرکت کنید، همانا من از جانب او پیامبری هشداردهنده‌ام. (۵۰)
