#در_محضر_قرآن
حقیقت انسانی
در جامعه ایمانی همه چیز فرق می‌کند؛ هم مشکلات و هم راه حل‌ها! در حالی که همه جای دنیا معیارهای دنیایی و اعتباری را برای برتری انسان‌ها نسبت به هم قرار می‌دهند، در جامعه ایمانی معیار، حقیقت هر انسان است. اما این حقیقت چیست؟ تقوا. یعنی حقیقت من و شما نه به مال و منال، و نه به زن و مرد بودن‌مان، و نه حتی به قوم و قبیله‌مان است. چون همه این‌ها دیر یا زود از بین می‌رود و فقط تقوایمان می‌ماند:
يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثي وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ
ای مردم، ما همه شما را نخست از مرد و زنی آفریدیم و آن گاه شعبه های بسیار و فرق مختلف گردانیدیم تا یکدیگر را بشناسید، همانا بزرگوار و با افتخارترین شما نزد خدا با تقواترین شمایند، همانا خدا کاملا دانا و آگاه است.
#در_محضر_قرآن
تقسیم‌کنندگان بهشت و جهنم
وقتی کلیسای کاتولیک با سوءاستفاده از دین شروع به چپاول اموال و عقل مردم کرد و بهشت و جهنم را خرید و فروش کرد، کسی به فکر اصل ماجرا یعنی حقیقت بهشت و جهنم نبود و باور نمی‌کرد که این وعده راست و آن روز واقعی است. حالا خدا به فرشتگانی که مأمور تقسیم وعده الهی، یعنی همین بهشت و جهنم هستند قسم می‌خورد تا ما بدانیم همه چیز دست او و کارگزارانش است و روز جزا شوخی نیست!
وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً (۱) فَالْحامِلاتِ وِقْراً (۲) فَالْجارِياتِ يُسْراً (۳) فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً (۴)
إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ (۵) وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ (۶)
سوگند به فرشته‌هایی که (در اطاعت امر خدا) خودشان را پرواز مي‌دهند (۱)، سوگند به آن‌ها که بار سنگینی را با خود حمل می‌کنند، (۲) و سوگند به همین فرشتگان (که در اجرای فرمان خدا) به‌آسانی به حرکت درمی‌آیند (۳)، و سوگند به همان‌ها که کارهای خدا (بهشت و جهنم) را تقسیم می‌کنند (۴)، آری، سوگند به همه این‌ها، که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است (۵) و بی‌شک (رستاخیز) و جزای اعمال واقع شدنی است! (۶)
بیایید این خدا و این قیامت و این فرشتگان را باور کنیم و از صمیم قلب ایمان بیاوریم
#در_محضر_قرآن
جهنم به خاطر یک حدس!
مگر می‌شود کسی از روی یقین بگوید قیامتی نیست؟ اثبات قیامت به روش عقلی کمی زحمت دارد، ولی به روش قلبی ساده است؛ با این حال رد کردنش اصلاً ممکن نیست. پس چه می‌شود که این‌قدر راحت آن را مُحال می‌دانند؟ حدس و گمان بی‌مبنا! راه برخورد با آنان چگونه است؟ قرآن هر دو را نشان میدهد:
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (۱۰) الَّذينَ هُمْ في غَمْرَةٍ ساهُونَ (۱۱)
يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (۱۲) يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ (۱۳)
مرگ بر اهل حدس [که قیامت را دروغ می‌دانند]! همانان که در ورطه نادانی فرو رفته‌اند! می‌پرسند: «روز جزا کی است؟» همان روز که آنان بر آتش، عقوبت [و آزموده] شوند.
اما بدا به حال ایشان در آن روز که ثمره فتنه‌گری‌هایشان در دنیا را می‌چشند:
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هذَا الَّذي کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
عذابِ [موعودِ] خود را بچشید، این است همان [بلایی] که با شتاب خواستار آن بودید!
#در_محضر_قرآن
چگونه اهل فرار شویم؟
آيات انفسی و آفاقی را یادتان هست؟ همان نشانه‌هایی که یا در خودمان هستند یا در نظام کیهانی آسمان و زمین که می‌توانند ما را به خدا برسانند. ما این نشانه‌ها را دست کم می‌گیریم و اهمیت نمی‌دهیم. غیر از این دو، باید به نظام زوجیت هم که شاید جزء آیات انفسی باشد توجه ویژه بکنیم.
اگر این‌گونه شد، آن وقت «اهل فرار» می‌شویم؛ فرار از همه چیز به سوی خدای همه چیز:
وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ (٤۷) وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ (٤٨)
وَ مِنْ کُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (٤٩)
فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَکُمْ مِنْهُ نَذيرٌ مُبينٌ (٥٠)
ما آسمان را با قدرتی [وصف‌ناپذیر] بنا کردیم و قطعاً ما را قدرتی گسترده است. (۴۷) و زمین را گستراندیم و ما خوب گستراننده‌ای هستیم. (۴۸) و از هر چیزی دو صنف آفریدیم، باشد که شما دریابید [که خدا منزه است.] (۴۹) [پس با این همه دلایل روشن]، با شتاب به سوی خدا حرکت کنید، همانا من از جانب او پیامبری هشداردهنده‌ام. (۵۰)