#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(1) حرکت ضرورت رشد و تعالی انسان گاهی برای رسیدن به یه لیوان آب و یا یه تیکه نان و حتی یه شغل و کار مناسب به تکاپو می‏افتیم و به هر دری می‏زنیم. یه عطش انسان را به تکاپو و حرکت وادار می‏کند. یه گرسنگی ما را به حرکت در می آورد. نیاز به گفتن دیگران نیست، اینکه کسی به ما بگه فلانی تو تشنه ای برو آب بخور و... نه خود تشنگی طلب آب را در انسان ایجاد می‏کند و انسان را به حرکت وادار می‏کند. در موارد ضروری ‏تر و کمال انسانی هم همین است. یعنی انسان نیاز ندارد دیگران اونها رو به حرکت وادار کنند. بلکه خود انسان و فطرت پاکش او را به حرکت وادار می کند.انسان‏هایی که سر به بالا دارند و حرکتی متعالی را می‏خواهند، و برای خود ارزش قائل هستند و به کرامت خود اهمیت می دهند، اینها مثل مثل سنگ نیستند که تا با هل دادن به جایی برسند، این حرکت تا زمانی خواهد بود که کسی او را به جلو هدایت کند و هل دهد. هر زمان این هل دادن قطع شد و این نیرو تمام شد سقوط می‏کند. سقوط یک اصل طبیعی برای سنگ هاست. انسانهایی که برای تعالی خود اهمیت قائل نیستند، خداوند در قرآن از آنها را تعبیر به سنگ می‏کند، خودش هنوز نفهمیده که باید حرکت کند. باید دیگران آنها را هل بدهند. اینها احتمال سقوط شان زیاد است. اما کسی که ریشه دار بود، و اهل فهم و درک و برای خود اصالت قائل بود، آنچه که برای دیگران غیر طبیعی است برای او طبیعی ترین خواهد بود. مثل تشنه ای می ماند که به دنبال رفع تشنگی خود از هیچ تلاشی کوتاهی نمی کند. خود حرکت میکند نیاز ندارد کسی او را وادار به حرکت کند. مثل گیاهی است که برخلاف جریان طبیعی سنگ، حرکت برای او یک اصل طبیعی است. به هر زحمتی که شده خودش را از دل سنگها و کلوخ ها بیرون می کشد. انسان باید سر به بالا داشته باشد، بایدحرکت کند و خود را از زیر خاک و سنگ بیرون آورد. و این حرکت برای آنهایی که ریشه دارند یک ضرورت است. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(2) ساختمان انسان و نیاز به حرکت انسان دارای فطرتی پاک است، الهی آفریده شده است، با توجه به فطرتی که دارد ایستادن برایش ممکن نیست. باید حرکت کند به جلو برود، به تعالی برسد، چون طوری آفریده شده است که نمی‏تواند بماند. وضعیت موجود برای او قانع کننده نیست، باید حرکت کند و قله‏ها را فتح نماید.از چیزی که در آن قرار دارد ناراضی است و برای او رضایت بخش نیست. کسانی که حرکت نمی‏کنند مجبور می‏شوند با تنوع‏ها ظاهری خود را مشغول کنند. با چیزه های به ظاهر زیبا خود را راضی نگه دارند مثل گرسنه‏ای که اگر به او غذا ندهند، کثافت‏ها را هم می‏خورد. وقتی آدمی که حرکتی ندارد، مجبور است خودش را با شکل‏های مختلف زندگی فریب دهد، چیزهایی که بی ارزش است و ماندگار نیست. خودش را مشغول می‏کند تا خیال کند که حرکتی دارد. خیلی ها خودشون رو فریب می دهند و به امور پست مشغول می کنند غافل از اینکه فطرت او به کمالات و ارزش ها تمایل دارد وبس. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(3) قدر و ارزش انسان انسان موجودی با ارزش و کریم است، همین قدر و منزلتش عامل حرکت او به سوی کمال و ارزشهاست. به خاطر کرامتی که دارد باید حرکت کند و نماند. انسان باید بداند اگر بماند می‏گندد.انبیاء الهی آمدند تا این قدر و ارزش او را به او گوشزد کنند و به او بشناسانند که تو با ارزشی، تو دارای قدر و کرامتی و خداوند تو را باارزش آفریده است. لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ (الإسراء 70) خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‌ (التين‏ 4) فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ‌ (المؤمنون 14) امیر المومنین علی علیه السلام: «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ» (غررالحکم ص233) هدف در کلام حضرت این است که انسان ارزش خود را نشناسد. «کَفَی بِالْمَرْءِ جَهْلاً أَلاَّ یَعْرِفَ قَدرَه» (خطبه 16) برای جهل ما همین بس که اندازه و قدر خود را ندانیم. اگر انسان اندازه و قدر خود را شناخت، حرکتش را شروع می‏کند و این حرکت برای انسان از هوا ضرورتش بیشتر است. انسان وقتی قدر خودش را شناخت احساس می‎کند مرگ یک تولد است. مرگ یک مخلوق است و یک وجود بزرگتر است. وجودی که از حیات دنیایی عظیم‏تر است. خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَات، می‏فهمد مرگ یک امر وجودی است نه عدمی، شروع تازه است نه تمام شدن. وقتی شناخت که مرگ تولد است، حرکتش را به هفتاد یا هشتاد سال محدود نمی‏کند. بلکه عشق به معاد پیدا می‏کند، نه معرفت به معاد. بلکه عشق به معاد پیدا می‏شود. يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ(آل‏عمران‏، 114) با این شناخت می‏فهمد که ارتباط ‏هایی دارد: _با تمام هستی ارتباط و پیوند دارد _با نسل‏ها ارتباط دارد. _با خالق هستی ارتباط دارد و در ارتباط است -با این شناخت در می‏یابد در وجودش نیروهایی وجود دارد که با هم دیگر در ارتباط هستند و اگر نداند این نیروها چگونه با هم ترکیب می‏شوند و نشناسد که چگونه آنها را تبدیل کند، قطعا به بن بست می‏رسد. ولی اگر برای ترکیب آنها راهی را شناخت در این ترکیب به تبدیل می‏رسد. می فهمد که در وجود او شهوات، هواها و هوس‏ها است. وقتی ترکیب را شناخت می‏داند چگونه آنها را تبدیل کند. در این صورت، غضب او تبدیل می‏شود. ریا و خودنمایی او تبدیل می‏شود. بخل تبدیل می‏شود. اگر انسان بفهمد چگونه می‏تواند تبدیل را در وجود خود داشته باشد دیگر هیچ لجنی در وجود او باقی نمی‏ماند و اگر نشناسد در غیر این صورت لجن‏ها او را به گنداب تبدیل می‏کند؛ حتی نعمت‏ها را تبدیل به کفر می‏کند. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَةَ اللَّهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ (إبراهيم‏، 28) آنها هستی خود را به نابودی و وبال سوق می‏دهند. همانا اگر این انسان استعدادهای درون خود را شناخت و با ترکیب‏هایی که به آن رسیده‏اند تبدیل می‏کنند از بن بست بیرون می‏آیند و حتی بدی‏ها و زشتی‏هایشان تبدیل می‏شود. يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ (الفرقان‏، 70) به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(4) نیاز انسان یکی از عوامل حرکت، نیاز انسان است. انسان در مسیر زندگی خود به نیازهایی می‏رسد که در دسترس نیستند و برای رسیدن به آنها باید بکوشد و حرکت کند.کسی که در وجود خود به نیازها رسید و آنها را احساس کرد دیگر نمی‏تواند بی تفاوت باشد و منتظر باشد و ساکن بماند، بلکه باید حرکت خود را شروع کند. انسانی که به نیاز های وجودش اعتنایی نکرد و برای آنها کار نکرد و سکوت کرد و در سکون ماند، می گندد و فاسد می شود.این نیازها گاهی مربوط به جسم است که غالبا انسانها در این قسمت کوتاهی نمی کنند و به تلاش خود برای رفع نیاز ادامه می دهند. اما نیازهای مهمتری در نهاد انسان وجود دارد که آنها را نمی شود با امور دنیایی حل کرد و خود را راضی نگه داشت. برای این نیازها هم باید حرکت کرد و تلاش. کسی می‏تواند خوب شروع کند و درست حرکت کند که همه نیازها را خوب بشناسد. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan