روش های ارتباط نوجوان با والدین و دوستان یکی از راهکار های ارتباط نوجوان با والدین و دوستان داشتن رابطه مثبت با نوجوان هست. وقتی شما با نوجوان به گرمی و با محبت رفتار کنید باعث میشید که سلامت روان نوجوان تضمین بشه و اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعیش افزایش پیدا کنه.  احساساتی که بهش نشون می دید واقعی باشه. این باعث میشه که شما دوست فرزند تون بشید و بتونید از نزدیک روی رفتار نوجوان تون نظارت داشته باشید. تحقیقات ثابت کرده که مشارکت با فرزند و مشخص کردن حد و مرزها و انتظارات، باعث میشه که توانایی فرزند شما برای پایبند بودن به انتظارات افزایش پیدا کنه. نوجوان رو تشویق کنید مستقل فکر کنه. اینجوری نوجوان درباره خودش فکر خوبی پیدا می کنه و در برابر فشار ناسالم همسالاش بیشتر مقاومت می کنه. با دوستان فرزند تون آشنا باشید. اسم هاشون رو یاد بگیرید، اون ها رو به خونه دعوت کنید، باهاشون گفت و گو کنید و با خانواده هاشون آشنا بشید. این نکنه مهم هست که شما به عنوان والدین به دوستان نوجوان تون توهین نکنید. چون اون وقت به انتخاب ها و شخصیت فرزند خودتون توهین کردید و این کار باعث دوری شما از نوجوان تون میشه. دنیا رو از دید نوجوان ببینید و بفهمید که چرا این دوست ها رو انتخاب کرده. این مورد خیلی مهمه. هنگام صحبت و تعامل با نوجوان سعی کنید به معنی واقعی نوجوان رو درک کنید. گاهی ما وقتی حرفی رو از نوجوان (و اصلا از هر کس دیگه ای) می شنویم برحسب تجربیاتمون یا طوری که خودمون عمل می کنیم، سریعا کار اون رو ارزیابی یا بازجویی می کنیم، سریعا پند و اندرزهامون رو تحمیل می کنیم یا رفتار اون رو تعبیر و تفسیر می کنیم. بدون اینکه اول از همه برای ایجاد تفاهم واقعا تلاش کرده باشیم. اصلا ببینید که واقعا نگرانی تون راجع به دوستان فرزند تون به جا هست یا نه!! در آخر به نوجوان خودتون یاد بدید که همون قدر که عضو گروه بودن مهم هستش، قدرت تصمیم گیری و استقلال هم مهمه و همیشه به فرزند تون یادآوری کنید که عاشقش هستین و برای شخصیتش ارزش قائل میشین. راستش دقیقا بروز اختلاف بین نوجوانان و والدین وقتی شروع میشه که والدین به دوستی های سالم بین نوجوان ها شک می کنن و شروع به چک کردن، سوال و جواب یا توهین می کنند. کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj

#فاطمیه #روضه_حضرت_مادر کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj

#معرفی_مقاله #خانواده 💠 اﻟﮕﻮﻫﺎي رﻓﺘﺎري ﺣﻀﺮت زﻫﺮا (سلام الله علیها) در ﺧﺎﻧﻮاده کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj

مهارت هایی که آینده فرزندتان را تضمین می‌کند (قسمت دوم ) توانایی سوم: خوشبخت بودن! شاید باورش سخت باشد که خوش‌بختی یک حادثه نیست که در زندگی رخ می‌دهد. بلکه خوش‌بختی یک توانایی است که باید آن را بیاموزیم. به همین دلیل افراد مختلف در جوامع مختلف درک متفاوتی از خوش‌بختی دارند. اگر فرزند خود را با توجه بیش‌ازحد، نوازش و هم‌بازی‌شدن با او خوشحال کنید، به او می‌آموزید که برای خوش‌بختی به دیگران وابسته باشد. اگر با هدیه، اسباب‌بازی و لباس او را خوش‌حال کنید، او در اشیا به دنبال خوش‌بختی خواهد گشت. «خوش‌بختیِ بی‌چیز» هنری ارزشمند است. اما می‌توانید به او بیاموزید که خوش‌بختی در درون او است. او می‌تواند در تنهایی خود بازی کند، کتاب بخواند، سریال ببیند، نقاشی کند، به خیال‌پردازی بپردازد و بیاموزد که تنهایی هم می‌شود خوش‌بخت بود. خوش‌بخت بودن به ابزار و لوازم رنگارنگ نیاز ندارد. «خوش‌بختیِ بی‌چیز» هنری ارزشمند است. برای او بهترین الگوی خوش‌بختی شما هستید. اگر او ببیند شما با خرید ماشین نو خوشحال می‌شوید می‌آموزد که خوش‌بختی در گرو خرید ماشین جدید است. اگر از تماشای غروب و نوشیدن چای احساس خوش‌بختی کنید، او هم این عادت را می‌آموزد. توانایی چهارم: پذیرش دیگران احتمالا شما و خواهرها و برادرهایتان از نظر فیزیکی و فرهنگی شباهت‌هایی داشته باشید. دوستان و نزدیکان شما هم به‌احتمال‌زیاد روحیاتی نزدیک به خودتان دارند. اگر کودک شما همیشه در این محیط قرار بگیرد، فکر می‌کند تمام آدم‌های طبیعی باید از این جنس باشند. او نمی‌تواند آدم‌هایی با ظاهر یا روحیات متفاوت را درک کند و بپذیرد. بهتر است او را در معرض آدم‌های متفاوت قرار دهید. آدم‌هایی با جنسیت، نژاد و سلایق متفاوت. خارجی‌ها، ایرانی‌ها، جنوبی‌ها و شمالی‌ها، آدم‌های کوتاه و بلند، چاق و لاغر. به او بیاموزید که متفاوت بودن چیز فوق‌العاده‌ای است. کسی که معلولیت یا محدودیتی دارد، به توانایی‌هایی مجهز است که ما از آن بی‌بهره‌ایم. کودکی که در معرض آدم‌های متفاوت از جنسیت، نژاد و سلایق مختلف قرار می‌گیرد، می‌آموزد متفاوت بودن چیز فوق‌العاده‌ای است. فرزندی که با این روحیه بزرگ شود می‌تواند در محیط کار راحت‌تر آدم‌های مختلف را قبول کند، با خارجی‌ها به تجارت بپردازد، روابط شخصی و کاری بسازد و موفقیت خود را تضمین کند. بهترین شیوه برای یاددادن این مهارت، آموزش عملی است. اگر خودتان در مقابل او آدم‌های متفاوت را طرد کنید، او هم توان پذیرش دیگران را از دست می‌دهد. اگر دوستانی از طیف‌های مختلف داشته باشید، او هم توانایی پذیرش تفاوت را پیدا می‌کند. کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj

مهارت هایی که آینده فرزندتان را تضمین می‌کند تعداد مهارت‌هایی که یک کودک نیاز دارد تا به فردی قدرتمند، مستقل و ستودنی تبدیل شود خیلی زیاد است. بااین‌حال صفاتی وجود دارند که معمولا در کودکان سرکوب می‌کنیم. صفاتی که در رشد اجتماعی و اقتصادی آن‌ها تاثیر زیادی خواهد داشت. توانایی اول: سوال پرسیدن بچه‌ها مدام سوال می‌پرسند. این چیست؟ او کیست؟ چرا این‌طور است؟ چطور کار می‌کند؟ بعد از مدتی ما کلافه می‌شویم و می‌گوییم «نمی‌دانم، این‌قدر سوال نپرس.» حواسمان نیست که با این جواب داریم یکی از مهم‌ترین مهارت‌های کودک خود را از بین می‌بریم. سوال پرسیدن تنها به «چیست» و «چطور است» خلاصه نمی‌شود. کودک باید بتواند از ما سوال بپرسد. چرا به این مهمانی می‌رویم؟ چرا دیر غذا می‌خوریم؟ چرا تلویزیون جدید نمی‌خریم؟ این توانایی به کودک شما یاد می‌دهد که در آینده پرسشگر باشد و از مقامات بالاتر از خود سوال کند. توانایی مهم‌تر این است که او بگوید «نمی‌دانم ولی سعی می‌کنم جواب را پیدا کنم». ممکن است جواب خیلی از سوال‌های او را ندانیم. می‌توانیم با صبر و حوصله بگوییم «نمی‌دانم، بیا از گوگل بپرسیم.» یا «بیا با هم یک کتاب در این مورد بخوانیم.» به‌این‌ترتیب علاوه بر روحیه پرسشگری، توانایی یافتن پاسخ سوالات ساده را هم به او می‌دهیم. همچنین به او یاد می‌دهیم که اگر جواب یک سوال را نمی‌داند نباید از خود یک جواب بسازد. بلکه می‌تواند قبل از پاسخ دادن به سوال‌ها در مورد آن‌ها تحقیق کند. توانایی گفتن «نمی‌دانم» توانایی مهمی است؛ اما توانایی مهم‌تر این است که او بگوید «نمی‌دانم ولی سعی می‌کنم جواب را پیدا کنم». توانایی دوم: مدیریت پروژه شاید به نظر برسد که مدیریت پروژه برای کودک زیادی دشواری است؛ اما منظور ما از پروژه، پروژه فرستادن انسان به مریخ نیست. آماده شدن برای مهمانی، جمع‌کردن وسایل سفر، تمیز کردن انباری و خرید لباس نو هم پروژه هستند. در برخی از پروژه‌ها می‌توانید او را با بچه‌های دیگر (فامیل، دوست یا خواهر-برادر) همراه کنید. به این شکل او می‌آموزد که در یک پروژه با دیگران همکاری کند. سپردن وظایفی که در حد توان کودک باشد، حس خوب «‌آدم‌بزرگ» بودن به او می‌دهد. ابتدا پروژه را برای او تعریف کنید. بعد پروژه را به وظایف کوچک‌تر تقسیم کنید. وظایف را روی یک کاغذ بنویسید. هر مرحله که انجام شد در مقابل وظیفه یک تیک بگذارید. به او نشان دهید که با انجام یک‌رشته از وظایف ساده می‌تواند یک پروژه پیچیده را به پایان برساند. اگر خودتان درگیر یک پروژه هستید، اجازه دهید فرزند شما بخش کوچکی از آن را بر عهده بگیرد؛ مثلا اگر درگیر پروژه تالیف پایان‌نامه هستید، می‌توانید او را مسئول مرتب‌کردن کاغذ‌ها کنید. سپردن وظایفی که در حد توان او باشد به او حس خوب «‌آدم‌بزرگ» بودن می‌دهد. ادامه دارد... کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj

برای ایجاد تفکر انتقادی در کودکان چه کار کنیم؟ واقعیت آن است که تفکر انتقادی بیش از هر چه باید در مدارس پرورش و شکوفا شود. ما پدر مادرها باید بتوانیم زمینه تفکر انتقادی را در بچه هایمان مهیا کنیم.   انجمن فلسفی اروپا برای پرورش تفکر انتقادی در کودکان توصیه‌هایی دارد که بسیار کاربردی و نتیجه‌بخش است؛ اگر که آنها را با آگاهی و شناخت و به گونه‌ای مؤثر به کار گیریم: 1- زودتر دست به کار شوید: هر چند ممکن است کودکان خردسال برای فرا گیری دروس زندگی در قالب منطق رسمی آمادگی کافی نداشته باشند، اما شما می توانید روند ساده نتیجه‌گیری را به آنها آموزش دهید. تنها لازم است با فرزندتان گفت و گوهای رفت و برگشتی انجام دهید.  برای مثال اگر مایل به شرکت در برنامه‌ای خاص یا پوشیدن لباس منتخب شما نیست، از او بخواهید دلایل خود را برایتان توضیح دهد.  با این تمرین کودک به مرور زمان می‌آموزد که علاوه بر ریشه‌یابی نتیجه‌گیری‌های خود، علل ذکر شده توسط دیگران را هم ارزیابی کند. پس به او فرصت تصمیم‌گیری بدهید و درهنگام تصمیم گیری، اجازه دهید به اندازه کافی فکر کند، دلایلش را بگوید و کاری را که درست می‌داند عملی کند. به جای او تصمیم نگیرید فقط راهنمایی‌های لازم را به او بدهید و خطرات و هشدارهای لازم را بگویید. - تعصب و اجبار به خرج ندهید: آموزش تفکر انتقادی نیازمند ارائه یک سری دستور العمل های مشخص به کودکان و ملزم ساختن آنها با پیروی از این متدها است. اما باید مراقب باشید که در این حیطه هیچ گونه رفتار تعصب آمیز و یا توام با اجبار از خود نشان ندهید. اگر کاری را از کودک خود می‌خواهید، همیشه دلیل آن را نیز شرح دهید. - کودکان را به پرسش تشویق کنید: پرسش اساس تفکر انتقادی است. پرسشگری توانمندی ذهنی کودکان را افزایش می‌دهد و یادگیری را برای آن‌ها مفرح و مهیج می کند. از طریق پرسش کردن، کودکان نقش فعال بیشتری در تفکر نقادانه و استدلال پیدا می‌کنند. پس: کودکان را به پرسش کردن و پرسش‌های بیشترتشوبق کنید؛  از کودکان پرسش‌هایی بپرسید که می‌دانید جوابشان را می‌دانند. اجازه دهید آن‌ها احساس کنند که خودشان جواب را یافته‌اند؛  فضای یادگیری را برای ایده های که آن‌ها می دهند باز بگذارید. اجازه دهید تا آن ها از تجربه ایده های جدید راحت باشند و از خطا کردن، نترسند؛  جواب اشتباه را به عنوان یک فرصت یادگیری تلقی کنید. هرگز کودک خود را به خاطر جواب اشتباه سرزنش نکنید؛  همواره به پرسش‌ها کودکانتان با اشتیاق پاسخ دهید؛  به یاد داشته باشید پرسش‌هایی که با "چه"، "کدام"، "کجا" پرسیده می‌شوند، حافظه را تحریک می‌کنند و پرسش‌هایی که با "چرا"، "چطور" و "چگونه" همراهند، تفکر را تحریک می کنند. پس در سوال از کودکان از چرا، چطور و چگونه بیشتر استفاده کنید. - از فرزندتان بخواهید که توضیحات و راه حل‌های جایگزین را نیز در نظر بگیرد: بسیاری از مشکلات پیچیده تر از تصور ما هستند و به همین علت ممکن است نیازمند بیش از یک راه حل باشند. اگر کودکان بتوانند راه حل‌های مختلفی را برای یک موضوع واحد در ذهن خود طراحی کنند، تفکر منعطف‌تری برای حل مسائل خواهند داشت. - در مورد تعصب و تبعیض صحبت کنید: حتی کودکان 6 ساله نیز به خوبی می‌توانند درک کنند که احساسات و انگیزه‌های انسانی بر قضاوت‌های ما تاثیر می‌گذارند. به آنها بگویید و نشان دهید که تعصب و تبعیض عوامل مخربی هستند که می‌توانند از به دست آمدن نتیجه مطلوب و مورد انتظار جلوگیری کنند. تعصب و تبعیض را با مثال های ساده به آنها بیاموزید. - از کودکان بخواهید تا افکارشان را بلند بیان کنند: بیان کردن افکار و ایده هایی که بچه ها در ذهن دارند باعث می شود تا آنها روش فکر کردن و نحوه یادگیری آن‌ها را بهتر بفهمید و در ضمن اعتماد به نفس بیشتری در بیان افکار و عقاید خود پیدا کنند. - به عقاید کودکان احترام بگذارید:  اجازه دهید بچه ها عقاید و نظر خود را داشته باشند. این شاید یکی از زیربنایی‌ترین و در عین حال مشکل‌ترین بخش آزاداندیشی و مهیا شدن بستری برای تفکر انتقادی است. در واقع زمانی که کودکان شما در منزل تجربه داشتن عقاید و نظراتی متفاوت با والدین و پذیرش آن از سوی والدین را تجربه می‌کنند به گونه‌ای زیربنایی پذیرش عقاید مخالف و نظرات متفاوت دیگران را در خود نهادینه کرده‌اند. پس آن‌ها عقاید خودشان را داشته باشند حتی اگر با عقاید شما متفاوت یا مخالف باشد و به نظراتشان احترام بگذارید و اگر قرار است با آن مخالفت کنید حتما با استدلال همراه باشد. کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_noj