قرار نیست شغل کسی اخلاق طرفو ضمانت کنه... تو رو خدا رو این جمله‌ فکر کنید موقع انتخاب همسر حواسمون باشه بهش... تو جلسه ی خواستگاری همونقدر که راجع به شغلش میپرسیم ، همون قدر که راجع به دینش میپرسیم، راجع به اخلاق و رفتارش هم بپرسیم و بشناسیمش...

این چه نمازیه که یه ذره رو اخلاقمون اثر نمیزاره...؟! این چه هیئتیه که دوساعت میشینیم‌ پای منبرش یه ذره خوش اخلاق ترمون نمیکنه؟! مشکل از نماز و هیئت و اینا نیست، مشکل از ما هست... فکر میکنیم چون دو رکعت نماز دست و پا شکسته میخونیم دیگه میتونیم هر غلطی بکنیم... فکر میکنیم چون میریم سرکار یه قرون پول در میاریم واسه زن و بچه دیگه میتونیم هر بددهنی، بداخلاقی و نیش و کنایه ای بزنیم بهشون؟!

نه برادر من سرکار میری وظیفته... قرار نیست برمیگردی خونه مثل برج زهرمار باشی...! مرد اونیه که غم و غصه هاشو همه رو بزاره پشت در خونه، وقتی کلید میندازه درخونه رو باز میکنه‌ خانواده سلام دادنشو با لبخند ببینه

سرکار خسته شدی ، فشار جسمی و روحی روانی کار زیاد بوده مقصر خانوادته؟! این غیرته؟! گفتن مبارزه با نفس جهاده... اینکه با کلی خستگی کار میرسی خونه اعصاب خوردی رو میزاری کنار ، کم حوصلگی و بیخوابی رو میزاری کنار و با خانواده ات تعریف و خوش و بش میکنی جهاد نیست؟! کنترل خشم جهاد نیست؟!

عبادت، به‌جز خدمت به خانواده نیست! مسیر اصلی تقرب به خداوند متعال در بستر خانواده است؛ یعنی در تعامل با افراد تکراری ای که هر روز آنها را می بینی و شاید محبت کردن به آنها دیگر برایت سخت شده باشد. شنیده اید که می گویند: عبادت بجز خدمت به خلق نیست!! درست ترش این است که بگویی: عبادت بجز خدمت به خانواده نیست! فکر کردی خیلی زرنگ هستی که با دیگران و کسانی که برایت تکراری نشده اند و هر روز با آنها در ارتباط نیستی، خوب رفتار می کنی و وجدان خودت را آسوده می کنی که اخلاقت خوب است اما با خانواده ی خودت بداخلاق هستی؟! اصل خوش اخلاقی، اول در خانه است. #استاد_پناهیان

فشار اقتصادی و کار و شغل رو همه هست، یکی یه ذره بیشتر یکی یه ذره کمتر... منتها هیچ دلیلی واسه اینکه با خانواده ات بداخلاقی کنی قابل توجیه نیست... کسی که عصبانی نشه، کسی که اعصابش خورد نشه، به آدم بودن خودش باید شک کنه و اینا طبیعیه... ولی جلو همشو باید گرفت، وقتی بتونی جلوشو بگیری میشه #جهاد...

گاهی یه دختر با یه گل، یه اس ام اس ، یه چشمک یه اشاره از دست میره... چرا؟! چون همه آرزوش بوده باباش یه بار واسش گل بگیره... آرزوش بوده یه بار باباش بهش بگه دخترم دورت بگردم، فدات شم ، دوستت دارم، هیچ کسی اندازه من دوستت نداره... اگه فرزند دختر محبت ببینه، توجه ببینه از پدر و مادرش هیچ وقت دیگه از دست نمیره... هیچ وقت دیگه یه شاخه گل پسر غریبه خامش نمیکنه... هیچ وقت دیگه فقر محبت نداره تو زندگیه دخترونه اش..

اگه یه فرزند پسر لطف و محبت پدر مادرشو ببینه هیچ وقت دیگه درد و دلاشو نمیبره پیش چهارتا رفیق ناباب که بعد درد و دلاش بهش سیگار و شیشه و... تعارف کنن...

اگه همسر خانواده لطف و محبت ببینه، وقتی عشق رو احساس کنه... وقتی قربون صدقه بشنوه از همسرش... هیچ وقت تو زندگی به یه جنس مخالف حتی صدم ثانیه ای فکر نمیکنه چه برسه به اینکه بخواد خیانت کنه...

خدایی نکرده خدایی نکرده زبونم لال ، فردا روزی که دخترمون هرزه شد، فردا روزی که پسرمون معتاد شد ، همسرمون خیانت کرد... از چشم کسی نبینیم مقصرش خودمون بودیم... وقتی که مثل برج زهر مار از سرکار میومدیم خونه‌... وقتی که که اعصاب خوردی سرکارو آوردیم خونه و سر زن و بچه خالی کردیم... وقتی که بوی عشق نبود تو خونه... وقتی که لطف و محبت و توجه نبود تو خونه... نتیجه اش میشه همین و بدتر از از این...