🎯 آدمها طی روز مجبورند در برابر دیگران نقشهای مختلفی بازی کنند، نقشِ دوست، همکار، شهروند و حتی نقش پدر و مادر. اما تنها جایی که از نقششان بیرون میآیند، و تبدیل میشوند به خودِ حقیقیشان، «تنهایی» است. بدون تنهایی، همۀ عناصر شخصیتساز ما، یعنی همۀ عشقها و نفرتهایمان، تکهتکه میشود در وجود انبوهی از افرادی که با آنها سروکار داریم و نهایتاً چیزی برای خودمان باقی نمیماند. از سوی دیگر ممکن است، در انزوا و گوشهگیری، چیزی جز یأس و افسردگی دستمان را نگیرد. راه چاره چیست؟
📌 مطالب این پرونده را در لینک زیر بخوانید:
tarjomaan.com/report/8958/
🔗 @tarjomaan
🎯 ویتگنشتاین شش سال از ایام جوانیاش را صرفِ تدریس در دبستانی روستایی کرد. یکبار که عصبانی شد، پسربچهای را آنقدر کتک زد که از هوش رفت. لودویکِ گناهکار دانشآموز را به دفتر مدیر بُرد، پزشک را خبر کرد و زد به چاک. بعداً هم هرچه از او پرسیدند، بهدروغ، چیزی به گردن نگرفت. این اتفاق نقطۀ پایانی بر معلمی او بود و نقطۀ آغازی بر فلسفهورزیاش: فیلسوفی که به دیگران دروغ میگوید، چگونه میتواند در شناختِ حقیقت با خودش صادق باشد؟
🔖 ۱۸۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۱ دقيقه
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
tarjomaan.com/neveshtar/9156/
🔗 @tarjomaan
🎯 از وقتی یادمان میآید، در حال تحصیل بودهایم. دوازده سال از دبستان تا دبیرستان و بعد هم دانشگاه. مداوماً به ما گفتهاند که اگر درس نخوانی، به جایی نخواهی رسید. اما زندگی واقعی، به خیلیهایمان نشان داده است که تحصیلات ربط چندانی ندارد به جایگاهی که در جامعه خواهیم داشت. آیا همین یک نکته، کافی نیست که در فایدۀ آن همه درسخواندن شک کنیم؟ اقتصاد میگوید کافی است، اما فلسفه مخالف است.
🔖 ۲۱۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۳ دقيقه
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
tarjomaan.com/interview/9157/
🔗 @tarjomaan
📮 دربارۀ تصویر جلد هشتمین فصلنامۀ ترجمان علوم انسانی
⏰ میشل فوکو در یکی از مصاحبههایش داستان کسی را تعریف میکند که میانههای شب از خواب میپرید و فریاد میزد: «میخواهم قضاوت کنم». کسانی که در شبکههای اجتماعی حضور دارند فوران این میل به قضاوت را بارها تجربه کردهاند، این خواستِ نشاندادن نفرت را. چطور میشود در برابر آدمی که حرفی بسیار نامنصفانه یا کاری بسیار زننده کرده است ساکت بود؟ چطور میشود بیرحمی و دروغگویی و تحقیر را دید و دم نزد؟ اما، در این دادگاه شبانهروزی، قاضی کیست و قربانی کدام؟
📌 اگر در شبکههای اجتماعی از کسی خشمگین نشده باشیم، حتماً شاهد خشم افراد نسبت به هم بودهایم. گاهی پس از اِبراز خشم به خودمان افتخار میکنیم و گاهی احساس عذاب وجدان به سراغمان میآید. گذشته از اینها، شاید در جهانِ بیرون از این شبکهها اصلاً اینقدر نسبت به یکدیگر بیرحم و خشمگین نباشیم. برای مطالعۀ بیشتر در این باره، میتوانید پروندۀ هشتمین فصلنامۀ ترجمان را بخوانید. در این شماره به این پرسش پرداختهایم که «شبکههای اجتماعی چگونه شیوههای بروز خشم را تغییر میدهند؟».
📕 تصویرسازی روی جلد هشتمین شمارۀ فصلنامۀ ترجمان مربوط است به پروندۀ «ما خشمگینیم و عضو شبکههای اجتماعی».
🔺 طراح جلد: محمود منفرد
🔻 تصویرساز: سجاد شاهمنصوری.
🖇 برای خرید اینترنتی فصلنامه بر روی لینک زیر کلیک کنید:
goo.gl/U1FYcH
🔗 @tarjomaan
🎯 وقتی فرانسه مراکش را به استعمار خود درآورد، آنقدر این سرزمین حاصلخیز بود که فرانسویان یاد کشتگاههای اسطورهای روم باستان افتادند. سدسازی، کانالسازی و کشاورزی صنعتی برای تولید گندم، هندوانه و مرکباتی که باید به اروپا صادر میشد شروع شد و شیوۀ سنتی تقسیم آب در مراکش را متلاشی کرد. حالا، هوا هر سال گرمتر میشود و زمین خشکتر و چشمانداز آینده یاد تشبیهی را زنده میکند که یکبار هایدگر بین هولوکاست و کشاورزی صنعتی برقرار کرده بود.
🔖 ۲۲۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۴ دقيقه
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
http://tarjomaan.com/neveshtar/9160/
🔗 @tarjomaan
🎯 اورول آیندۀ غرب را جامعهای انضباطی میدانست. اما دنیا در سال ۱۹۸۴، شباهت چندانی به پیشبینیهای ضدآرمانشهری او نداشت. اپل بهتازگی مکینتاش را عرضه کرده بود و رایانهها که نویدبخش آزادی و دسترسی همگانی بودند با سرعت پیشرفت میکردند. بعد نوبت اینترنت، گوشیهای هوشمند و شبکههای اجتماعی رسید. خبری از جامعۀ انضباطی نبود. اما فیلسوف عجیبوغریب و منزوی آلمانی، بیونگچول هان، میگوید فریب نخورید. حالا تک تک ما انسانها، برادر بزرگتر شدهایم.
🎧 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بشنوید:
tarjomaan.com/sound/9163/
📌 نوشتار این مطلب را اینجا بخوانید:
tarjomaan.com/barresi_ketab/8884/
🔗 @tarjomaan