تا حالا شده توی زندگیتون هر روز بیشتر از دیروز علاقه مند به یکی یا چیزی بشین...!؟ من هرلحظه بیشتر از لحظه‌ی قبل به دبیر شدن علاقه مند میشم و بهش فکر میکنم؛ و اونجایی غم انگیزه که با همه‌ی امیدی که دارم؛ و هرچقدر تلاش میکنم هرچقدر وجود خودمو میذارم برای رسیدن بهش بازم حس میکنم کمه، حس میکنم که نمیشه... اگه روزی من به این شغل نرسیدم؛ نگید میم‌شین بهش نرسید بگید نبود که برسه :)))) _ شبتون بی‌غم🍁

آن‌ها که مارا گریانده‌اند ، آیا توانستند با همان ڪیفیتِ نخستین بخندند ؟

‏از رفتنت ناراحت نشدم، از این ناراحت شدم که یجوری رفتی، انگار بی اهمیت ترین آدم زندگیت بودم.

_

‌مدت هاست... ایستاده ام بر فراز اتفاقی که نمی افتد... پابلو نرودا'

“کنار گذاشتن کسی که شب‌ها به فکرش بیدار می‌موندی، مثل کندن تکه‌ای از خودته. بعد از اون، هر رفتنی انگار فقط یه بازیِ تکراریه. دیگه هیچ دلیلی نمی‌مونه که برای هر خداحافظی دیگه‌ای قلبت بلرزه.” • پناه

همه چیز عوض‌می شود؛ گاهی با گذشت زمان، گاهی با یک انسان.

مجبورم با کسانۍ زندگۍ کنم که : نمی‌توانم خودم را حالیشان ڪنم . این فکری‌ست که در واقع بیشتر اوقات دارم ؛ درعین حال احساس مۍ‌ڪنم عیب از خودم است ..