- تاسیان -
- ما وارثانِ زخمـهایِ بیشماریم !
- من همانم که صدایم به رسیدن نرسید ؛
آدمیزاد وقتی قلبش را فدای منطقش میکند ، میتواند دردناک ترین غمها را درون خود جا دهد...
- تاسیان -
من دوست نداشتم ؟! من واسه تو پیشِ مامانم اشک ریختم .
همهی حرفایی که باید بهت میزدم و نبودی، همهشو گریه کردم.
این طبیعت انسان است که یك زخمِ کہنه را درمان میڪُند وَ خودش را برایِ بستن یك پوستهیِ جدید آماده میڪُند !
- تاسیان -
صبور، مثل درختی كه در آتش میسوزدو توان گريختن ندارد حيرت زده چون گوزنی،كه شاخهای بلند در شاخه گرفت
یاد گرفتم روزها ، ماهها و سالها دلتنگ کسی بمانم ،
اما با ابراز دلتنگی ، از خودم یك احمق نسازم !
اندوه و دردی که میگفتند قویترم میکند،
فقط باعث شد شکستهتر و غمگینتر بشوم.