دلم به چلّه‌نشسته‌ست‌صبرخواهدکرد که زاهدانه خُماری کِشَد برای مُحَرَّم

Eitaa.com/Heiyat_Majazi/61410 اون‌موقع که این پستو نوشتم، نمی‌دونم از ته قلبم بود یا نه.. ولی وقتی فوت پدربزرگم رو دیدم، درک کردم که خیلی طبیعیه که آدمی‌زاد 'واقعا' نزدیک محرم از دنیا بره و الان اضطرارم بیشتر شده.. - آقا ما رو محرم‌ندیده توروخدا نبَریا، توروخدا..

چشم بر هم بزنی ..

از آیات کوچک که غفلت کنی، از آیات بزرگ هم غفلت می‌کنی. اگر در کوچه خم نمی‌شوی یک تکّۀ نان را از روی زمین برداری، بدان بعداً تکالیف بزرگت را هم انجام نمی‌دهی! اینجا که مسامحه می‌کنی، وقتی به تکالیف بزرگ‌تر برسی برایت دشوارتر است. آدمی که از این آیات کوچک غفلت می‌کند، کم‌کم از همۀ آیات غفلت می‌کند. 👤 آیت الله میرباقری 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

دردهایی هست که به مراتب از بی‌درد بودن بهتر است.

خاصیت دنیا این‌طوریه که هرچقدر بیش‌تر به یه چیزی پروبال بدی، بیش‌تر نفس آدم رم می‌کنه؛ نمونه‌ش ماجرای دیروز #ایذه.

آدم باید چیکار کرده باشی تو زندگی که چشماش جوری بسته شه که حتی به جنون برسه؟ آخه زیرگرفتن با ماشین؟ اونم دوبار؟ اونم پلیس مملکتو؟ چقدر وقیحی آخه..

کسی که هنوز فکر می‌کنه کل جهان(😏) پشت براندازی‌شونه، باید نحوه‌ی تیتر زدن ایران‌اینترنشنال رو یاد بگیره که اگه یه‌وقت توی خواب ایران افتاد دستش، بلد باشه چطوری خبرگزاری راه بندازه و بی‌شرفی رو به اوج برسونه. تازه این‌طوری یه‌مشت کبک هم براش سر تایید تکون می‌دن، پس راحت‌تر می‌تونه توهم بزنه.

خدایا به همه‌ی ما عقل سلیم بده-

چه باید کرد تا این دنیا فراتر از آنچه که هست، به چشم نیاید؟'

وقتی از چیزایی که فکر می‌کردی هیچ‌وقت نمی‌تونی بیخیالشون بشی، به هردلیلی می‌گذری، یه حس رهاییِ قشنگ رو تجربه می‌کنی که کاش نصیب زندگی همه بشه..

هر رنجی که می‌کشی، از تعلقه؛ از حصاری که با چیزایی که برای خودته، دور خودت کشیدی. می‌دونی چرا؟ چون آدم هرچی بیش‌تر خودشو صاحب چیزی بدونه‌، از دست‌درازی بقیه یا دنیا به اون چیز، بیش‌تر نگرانه و رنج می‌کشه. حالا تصور کن تو توی عالم هیچی رو برای خودت ندونی، خودتو مالک چیزی ندونی؛ این یعنی آسودگی خیالِ واقعی بابت اینکه کسی نمی‌تونه ازت چیزی کم‌ کنه/برداره/بکَنه/بدزده یا... رو با عمق جونت می‌چِشی. چون اصلاً چیزی نداری که کسی بخواد تهدیدش کنه و ازت بگیردَش.