آخر مجلس‌ها و اشک‌هایت، یک اللهم‌عجل‌الولیک‌الفرج از ته دل بگو؛ هم از باب عرض تسلیت به صاحب عزا و هم من باب تمنّای ظهورش..

‌ خون‌بها از که بخواهیم که در روز جزا شافع ماست همان کس که غمش قاتل ماست

زیر شمشیر غمش، رقص‌کنان باید رفت..

هرچه جز حسین است، فراموش کنید.

دخترها، ساعت‌ها در دل خودشان حرف‌ها را می‌پرورانند؛ چه حرف از شادی باشد و چه حرف از غم. سپس شتابان به دنبال کسی می‌گردند که تمام افکار و حرف‌های‌شان را برای او بازگو کنند که یعنی یا به سمت مادرشان می‌روند و یا به سمت پدرشان. اغلب اوقات هم برای گفتن از حرف‌های عمیق‌تر، پدر را انتخاب می‌کنند. ساعت‌ها منتظر می‌نشینند تا پدر از راه برسد تا برای او تندوتند و بدون وقفه "همه‌چیز" را بازگو کنند. اما کافی‌ست که پدر، "فقط" با حالتی خسته یا گرفته از در وارد شود؛ آنجاست که تمام‌ حرف‌های دخترها، در قلب‌شان می‌ماند و شاید هم منجر به رفتنِ نفَس‌شان بشود .. -بمیرم برات خانوم سه‌ساله

اون‌جایی که وسط روضه‌خونی می‌رسی به یه جایی که یهو می‌بینی داری روی شونه‌ی بغل‌‌دستیت گریه می‌کنی..

می‌گفت: «محرم وقت خوبیه برای ایجاد عادات برای یه عمر..»

همین.

عشق چیه؟' شهید محمد هادی امینی-

ادب و مَرام؛ دوتا صفتی که توی روضه‌های امروز باید از خدا بخواییمش‌‌..

- در همه عالَم